Γεμίζοντας το σπίτι μας με φως και αλήθεια
Από την Τσέρυλ Έσπλιν
Δεύτερη Σύμβουλο στη Γενική Προεδρία της Προκαταρκτικής
Για να μπορέσουμε εμείς και η οικογένειά μας να αντέξουμε στις πιέσεις του κόσμου, πρέπει να είμαστε γεμάτοι με φως και με την αλήθεια του Ευαγγελίου.
Η καρδιά μου γέμισε με το Πνεύμα καθώς άκουγα αυτές τις οικογένειες να διδάσκουν αυτήν την ιερή αλήθεια: «Την οικογένεια έχουμε εμείς»1. Η εμπνευσμένη μουσική είναι απλώς ένας από τους τρόπους που μπορούμε να αισθανθούμε το Πνεύμα να μας ψιθυρίζει, γεμίζοντάς μας με φως και αλήθεια.
Η έννοια να είμαστε γεμάτοι με φως και αλήθεια έγινε ειδικώς σημαντική για μένα λόγω μιας εμπειρίας την οποία είχα πολλά χρόνια πριν. Παρευρέθηκα σε μια συγκέντρωση όπου μέλη του γενικού συμβουλίου των Νέων Γυναικών δίδαξαν σχετικά με τη δημιουργία πνευματικώς δυνατών οικογενειών και σπιτιών. Για το να επιδείξει οπτικά, μια ηγέτιδα των Νέων Γυναικών κράτησε δυο κουτιά σόδας. Στο ένα χέρι κρατούσε ένα κουτί το οποίο ήταν άδειο και στο άλλο χέρι ένα κουτί το οποίο δεν είχε ανοιχτεί και ήταν γεμάτο σόδα. Αρχικά, συμπίεσε το άδειο κουτί. Αυτό άρχισε να λυγίζει και μετά κατέρρευσε από την πίεση. Μετά, με το άλλο της χέρι πίεσε το κλειστό κουτί. Διατηρείτο σταθερό. Δεν λύγισε ούτε κατέρρευσε όπως το άδειο κουτί -- επειδή ήταν γεμάτο.
Συγκρίναμε αυτήν την επίδειξη στη ζωή της καθεμίας μας και στο σπίτι και την οικογένειά μας. Όταν είμαστε γεμάτοι με το Πνεύμα και με το Ευαγγέλιο της αλήθειας, έχουμε τη δύναμη να αντέξουμε τις εξωτερικές δυνάμεις του κόσμου που μας περιβάλλουν και πιέζουν εναντίον μας. Ωστόσο, εάν δεν είμαστε γεμάτοι πνευματικώς, δεν έχουμε την εσωτερική δύναμη να αντισταθούμε στις εξωτερικές πιέσεις και μπορούμε να καταρρεύσουμε, όταν δυνάμεις πιέζουν εναντίον μας.
Ο Σατανάς γνωρίζει ότι για να μπορέσουμε εμείς και η οικογένειά μας να αντέξουμε στις πιέσεις του κόσμου, πρέπει να είμαστε γεμάτοι με φως και με την αλήθεια του Ευαγγελίου. Έτσι κάνει ό,τι μπορεί για να αλλοιώσει, νοθεύσει, και να καταστρέψει την αλήθεια του Ευαγγελίου και να μας κρατήσει χωριστά από την αλήθεια.
Πολλές από εμάς έχουμε βαπτιστεί και έχουμε λάβει τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος, του οποίου ο ρόλος είναι να αποκαλύπτει και να διδάσκει την αλήθεια όλων των πραγμάτων2. Με το προνόμιο αυτής της δωρεάς έρχεται η ευθύνη να αναζητούμε την αλήθεια, να ζούμε την αλήθεια που γνωρίζουμε και να γνωστοποιούμε και να υπερασπιζόμαστε την αλήθεια.
Ένα μέρος όπου καλύτερα αναζητούμε να γεμίσουμε με φως και αλήθεια είναι μέσα στο σπίτι μας. Τα λόγια στο ρεφραίν του τραγουδιού που ακούσαμε μας υπενθυμίζουν: «Την οικογένεια έχουμε εμείς για να γίνουμ’ αυτοί που ζητεί ο Κύριος, γιατί είναι απ’ Αυτόν»3. Η οικογένεια είναι το εργαστήριο του Κυρίου επάνω στη γη για να μας βοηθήσει να μάθουμε και να ζήσουμε το Ευαγγέλιο. Ερχόμαστε στην οικογένειά μας με το ιερό καθήκον να βοηθήσουμε στην ενδυνάμωση του ενός προς τον άλλον πνευματικώς.
Δυνατές αιώνιες οικογένειες και σπίτια γεμάτα με το Πνεύμα δεν συμβαίνουν απλώς. Απαιτούν μεγάλη προσπάθεια, απαιτούν χρόνο και απαιτούν το κάθε μέλος της οικογένειας να κάνει αυτό που του αναλογεί. Κάθε σπίτι είναι διαφορετικό, αλλά κάθε σπίτι όπου ακόμη και ένα άτομο αναζητά την αλήθεια μπορεί να κάνει τη διαφορά.
Συμβουλευόμαστε συνεχώς να αυξάνουμε την πνευματική γνώση μας μέσω προσευχής και μέσω μελέτης και συλλογισμού των γραφών και των λόγων των ζώντων προφητών. Στην ομιλία του της γενικής συνέλευσης σχετικά με το να λάβουμε μια μαρτυρία για το φως και την αλήθεια, ο Πρόεδρος Ντίτερ Ούχτντορφ είπε:
«Ο Παντοτινός και Παντοδύναμος Θεός… θα μιλήσει σε όσους Τον προσεγγίζουν με ειλικρινή καρδιά και αληθινή πρόθεση.
»Θα τους μιλήσει σε όνειρα, οράματα, σκέψεις και συναισθήματα».
Ο Πρόεδρος Ούχτντορφ συνέχισε: «Ο Θεός ενδιαφέρεται για εσάς. Θα σας ακούσει και θα απαντήσει στις προσωπικές ερωτήσεις σας. Οι απαντήσεις στις προσευχές σας θα έλθουν με τον δικό Του τρόπο και στον δικό Του χρόνο και, συνεπώς, πρέπει να μάθετε να ενωτίζεστε τη φωνή Του»4.
Μια σύντομη ιστορία της οικογενειακής ιστορίας απεικονίζει αυτή τη συμβουλή.
Μερικούς μήνες πριν, διάβασα τη μαρτυρία της αδελφής του προπάππου μου, της Ελίζαμπεθ Σταχέλι Γουώκερ. Ως παιδί, η Ελίζαμπεθ μετανάστευσε στην Αμερική από την Ελβετία με την οικογένειά της.
Αφού παντρεύτηκε η Ελίζαμπεθ, εκείνη και ο σύζυγος και τα παιδιά της έζησαν στη Γιούτα κοντά στα σύνορα της Νεβάδας, όπου διηύθυναν ένα κέντρο ταχυδρομείου. Το σπίτι τους αποτελούσε στάση για ταξιδιώτες. Όλη μέρα και όλη νύχτα έπρεπε να είναι έτοιμοι να μαγειρεύουν και να σερβίρουν γεύματα για τους ταξιδιώτες. Ήταν δύσκολη, κουραστική εργασία και είχαν λίγη ξεκούραση. Αλλά αυτό που ανησυχούσε περισσότερο την Ελίζαμπεθ ήταν η συνομιλία με τους ανθρώπους που συναναστρέφονταν.
Η Ελίζαμπεθ είπε ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή πάντα θεωρούσε δεδομένο ότι το Βιβλίο του Μόρμον ήταν αληθινό, ότι ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ είχε εξουσιοδοτηθεί από τον Θεό να κάνει αυτά που έκανε και ότι το μήνυμά του ήταν το σχέδιο της ζωής και της σωτηρίας. Αλλά η ζωή που περνούσε εκείνη ήταν οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό που θα ενδυνάμωνε μια τέτοια πεποίθηση.
Μερικοί ταξιδιώτες, οι οποίοι σταματούσαν εκεί, ήταν διαβασμένοι, μορφωμένοι, έξυπνοι άνδρες και πάντα η συζήτηση γύρω από το τραπέζι της ήταν ότι ο Τζόζεφ Σμιθ ήταν «πονηρή απάτη», ο οποίος είχε γράψει το Βιβλίο του Μόρμον ο ίδιος και έπειτα το διένειμε για να βγάλει χρήματα. Ενεργούσαν σαν το να σκεφτεί κανείς κάτι άλλο ήταν παράλογο, ισχυριζόμενοι «ότι ο μορμονισμός ήταν ανοησία».
Όλη αυτή η συζήτηση έκανε την Ελίζαμπεθ να αισθάνεται απομονωμένη και μόνη. Δεν υπήρχε κανένας να μιλήσει, ούτε χρόνος καν για να πει τις προσευχές της-- παρόλο που προσευχόταν καθώς δούλευε. Φοβόταν πάρα πολύ να πει κάτι σε αυτούς οι οποίοι κορόιδευαν τη θρησκεία της. Είπε ότι θεωρούσε ότι αυτά που έλεγαν ήταν αλήθεια και ότι δεν θα μπορούσε να υπερασπιστεί την πίστη της ακόμα και αν προσπαθούσε.
Αργότερα, η Ελίζαμπεθ και η οικογένειά της μετακόμισαν. Η Ελίζαμπεθ είπε ότι είχε περισσότερο χρόνο να σκεφτεί και η προσοχή της δεν αποσπόταν συνέχεια. Συχνά κατέβαινε στο κελάρι και προσευχόταν στον Επουράνιο Πατέρα για αυτά που την απασχολούσαν -- για τις ιστορίες που αυτοί οι φαινομενικά έξυπνοι άνδρες τής είχαν πει σχετικά με το Ευαγγέλιο ότι είναι μια ανοησία και για τον Τζόζεφ Σμιθ και το Βιβλίο του Μόρμον.
Μια νύχτα η Ελίζαμπεθ είχε ένα όνειρο. Είπε: «Φαινόταν να στεκόμουν σε ένα στενό δρόμο για κάρα, ο οποίος οδηγούσε γύρω από τους πρόποδες ενός μικρού λόφου. Στη μέση του λόφου είδα έναν άνδρα να κοιτά προς τα κάτω και να μιλά ή φαινόταν να μιλά σε έναν νέο άνδρα ο οποίος ήταν γονατιστός και έγερνε πάνω από μια τρύπα στη γη. Τα χέρια του ήταν απλωμένα και φαινόταν σαν να ήθελε να φτάσει κάτι μέσα στην τρύπα. Μπορούσα να δω το πέτρινο καπάκι που φαινόταν να είχε απομακρυνθεί από την τρύπα πάνω από την οποία είχε γύρει το αγόρι. Στον δρόμο ήταν πολλά άτομα, αλλά κανένας δεν φαινόταν να ενδιαφέρεται για τους δυο άνδρες στην πλαγιά. Υπήρχε κάτι που ήρθε με το όνειρο που μου έκανε τόσο περίεργη εντύπωση που ξύπνησα αμέσως… Δεν μπορούσα να πω το όνειρό μου σε κανέναν, αλλά μου φάνηκε ικανοποιητική η εξήγηση ότι σήμαινε ότι ο άγγελος Μορόνι [καθοδήγησε] τον νεαρό Τζόζεφ την εποχή που έλαβε τις πλάκες».
Την άνοιξη του 1893, η Ελίζαμπεθ πήγε στη Σωλτ Λέηκ Σίτυ στην αφιέρωση του ναού. Περιέγραψε την εμπειρία της: «Εκεί είδα την ίδια εικόνα όπως [που] είχα δει στο όνειρό μου. Νομίζω ήταν ένα γυάλινο χρωματιστό παράθυρο. Είμαι σίγουρη ότι αν έβλεπα τον ίδιο λόφο Κουμώρα, δεν θα φαινόταν πιο αληθινός. Είμαι σίγουρη ότι μου φανερώθηκε σε ένα όνειρο η εικόνα του αγγέλου Μορόνι να δίνει στον Τζόζεφ Σμιθ τις [χρυσές] πλάκες».
Πολλά χρόνια μετά που είχε αυτό το όνειρο και μερικούς μήνες πριν πεθάνει κοντά σε ηλικία σχεδόν 88 ετών, η Ελίζαμπεθ έλαβε μια δυνατή έμπνευση. Είπε: «Η σκέψη ήρθε σε εμένα τόσο απλά… σαν κάποιος να μου είχε πει: …“Μη θάψεις τη μαρτυρία σου στο έδαφος”»5.
Γενιές μετά, οι απόγονοι της Ελίζαμπεθ συνεχίζουν να λαμβάνουν δύναμη από τη μαρτυρία της. Όπως η Ελίζαμπεθ, ζούμε σε έναν κόσμο με πολλούς αμφισβητίες και κριτές, οι οποίοι κοροϊδεύουν και εναντιώνονται στις αλήθειες που αγαπάμε. Μπορεί να ακούσουμε ιστορίες που μπερδεύουν και αντικρουόμενα μηνύματα. Επίσης όπως η Ελίζαμπεθ, θα πρέπει να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για να κρατήσουμε όποιο φως και αλήθεια έχουμε τώρα, ειδικά σε δύσκολες περιστάσεις. Οι απαντήσεις στις προσευχές μας μπορεί να μην έρθουν εντυπωσιακά, αλλά πρέπει να βρίσκουμε ήρεμες στιγμές για να αναζητούμε μεγαλύτερο φως και αλήθεια. Και όταν το λάβουμε, είναι ευθύνη μας να το ζήσουμε, να το μοιραστούμε και να το υπερασπιστούμε.
Σας αφήνω με τη μαρτυρία μου ότι ξέρω πως καθώς γεμίζουμε την καρδιά και το σπίτι μας με το φως και την αλήθεια του Σωτήρα, θα έχουμε την εσωτερική δύναμη να αντέξουμε σε κάθε περίσταση. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.