Ιεροσύνη και προσωπική προσευχή
Από τον Πρόεδρο Χένρυ Άιρινγκ
Πρώτο Σύμβουλο στην Πρώτη Προεδρία
Ο Θεός μπορεί να μας δώσει δύναμη στην ιεροσύνη για οποιεσδήποτε συνθήκες μπορεί να βρισκόμαστε. Απλώς απαιτεί να ζητήσουμε με ταπεινότητα.
Είμαι ευγνώμων που με εμπιστευθήκατε να μιλήσω σε φέροντες την ιεροσύνη του Θεού σε όλη τη γη. Νιώθω το βάρος αυτής της ευκαιρίας, διότι γνωρίζω κάτι από την εμπιστοσύνη που ο Κύριος σας έχει δώσει. Αποδεχόμενοι την ιεροσύνη, έχετε λάβει το δικαίωμα να μιλάτε και να ενεργείτε στο όνομα του Θεού.
Αυτό το δικαίωμα θα γίνει πραγματικότητα μόνο καθώς δέχεσθε έμπνευση από τον Θεό. Μόνο τότε θα είστε σε θέση να μιλάτε στο όνομά Του. Και μόνο τότε θα μπορείτε να ενεργείτε στο όνομά Του. Ίσως έχετε κάνει το λάθος να σκεφθείτε «Ω, αυτό δεν είναι τόσο δύσκολο. Θα μπορούσα να λάβω έμπνευση, εάν ποτέ μου ζητηθεί να κάνω μία ομιλία ή αν ποτέ χρειασθεί να δώσω μία ευλογία ιεροσύνης». Ή ο νεαρός διάκονος ή ο δάσκαλος μπορεί να νιώσουν άνετα με τη σκέψη: «Όταν μεγαλώσω ή όταν με καλέσουν σε ιεραποστολή, τότε θα μάθω τι θα έλεγε ο Θεός και τι θα έκανε ο Θεός».
Όμως σκεφθείτε τη μέρα που θα πρέπει να γνωρίζετε τι θα έλεγε και τι θα έκανε ο Θεός. Έχει ήδη έρθει για όλους εμάς -- σε οποιαδήποτε βαθμίδα της ιεροσύνης βρίσκεστε. Μεγάλωσα σε έναν ολιγομελή κλάδο, στις ανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα μέλη της Εκκλησίας ζούσαν μακριά το ένα από το άλλο και ήταν σε εφαρμογή δελτίο στα καύσιμα. Ήμουν ο μοναδικός διάκονος στον κλάδο. Τα μέλη έδιναν τους φακέλους προσφορών νηστείας στον πρόεδρο του κλάδου, όταν έρχονταν στη συγκέντρωση νηστείας και μαρτυρίας που γινόταν στο σπίτι μας.
Όταν ήμουν 13 ετών, μετακομίσαμε στη Γιούτα για να ζήσουμε σε έναν μεγάλο τομέα. Θυμάμαι η πρώτη μου ανάθεση ήταν να περνώ από σπίτια μελών για να μαζεύω προσφορές νηστείας. Κοίταξα το όνομα επάνω σε έναν από τους φακέλους που μου δόθηκαν και παρατήρησα ότι το επώνυμο ήταν το ίδιο με ενός από τους τρεις μάρτυρες του Βιβλίου του Μόρμον. Έτσι, χτύπησα την πόρτα με πεποίθηση. Ο άνδρας άνοιξε την πόρτα, με κοίταξε, συνοφρυώθηκε και μου φώναξε να φύγω μακριά. Απομακρύνθηκα με το κεφάλι κατεβασμένο.
Αυτό έγινε πριν από περίπου 70 χρόνια, αλλά ακόμη θυμάμαι το αίσθημα που είχα εκείνη την ημέρα, πως υπήρχε κάτι που θα έπρεπε να πω ή να κάνω. Αν απλώς είχα προσευχηθεί με πίστη, καθώς ξεκινούσα εκείνη την ημέρα, ίσως να είχα την ιδέα να σταθώ λίγο περισσότερο σε εκείνο το κατώφλι, να χαμογελάσω και να πω κάτι σαν: «Χαίρομαι που σας συναντώ. Σας ευχαριστώ για ό,τι εσείς και η οικογένειά σας έχετε προσφέρει στο παρελθόν. Προσδοκώ να σας δω τον επόμενο μήνα».
Αν είχα πει και κάνει κάτι τέτοιο, θα μπορούσε να θυμώσει και -- και ακόμη και να προσβληθεί. Αλλά ξέρω τώρα πώς θα μπορούσα να είχα νιώσει. Αντί να αισθάνομαι λύπη ή αποτυχία καθώς απομακρυνόμουν, ίσως να είχα νιώσει την επιδοκιμασία στην καρδιά και στο μυαλό μου: «Εύγε».
Όλοι μας πρέπει να μιλούμε και να ενεργούμε στο όνομα του Θεού, σε στιγμές όπου χωρίς έμπνευση, αβοήθητη η δική μας κρίση δεν αρκεί. Τέτοιες στιγμές μας συμβαίνουν όποτε δεν υπάρχει χρόνος για προετοιμασία. Αυτό μου έχει συμβεί συχνά. Συνέβη πριν από πολλά χρόνια σε ένα νοσοκομείο, όταν ένας πατέρας είπε σε μένα και τον συνάδελφό μου ότι οι γιατροί τού είπαν πως η σοβαρά τραυματισμένη τριών ετών κόρη του θα πέθαινε μέσα σε λίγα λεπτά. Καθώς έθεσα τα χέρια μου στο μοναδικό σημείο επάνω στο κεφάλι της που δεν καλυπτόταν από επιδέσμους, έπρεπε να γνωρίζω, ως υπηρέτης του Θεού, τι θα έκανε Αυτός και τι θα έλεγε.
Τα λόγια που ήρθαν στο μυαλό και στα χείλη μου, ήταν ότι θα ζούσε. Ο γιατρός που στεκόταν δίπλα μου, ξεφύσησε με περιφρόνηση και μου ζήτησε να φύγω από μπροστά του. Βγήκα από το δωμάτιο του νοσοκομείου με αισθήματα γαλήνης και αγάπης. Το μικρό κορίτσι έζησε και περπάτησε στον διάδρομο για μία συγκέντρωση μετάληψης, την τελευταία μου ημέρα σε εκείνη την πόλη. Ακόμα θυμάμαι τη χαρά και την ικανοποίηση που ένιωσα από αυτά που είχα πει και κάνει στην υπηρεσία του Κυρίου, για αυτό το μικρό κορίτσι και την οικογένειά της.
Η διαφορά στα αισθήματά μου στο νοσοκομείο και η λύπη που ένιωσα καθώς απομακρυνόμουν από εκείνη την πόρτα ως διάκονος, οφειλόταν σε αυτά που είχα μάθει σχετικά με τη σχέση της προσευχής με τη δύναμη της ιεροσύνης. Ως διάκονος, δεν είχα ακόμη μάθει ότι η δύναμη να μιλάς και να ενεργείς στο όνομα του Θεού απαιτεί αποκάλυψη, και ότι για να την έχουμε όταν τη χρειαζόμαστε απαιτείται προσευχή και δράση με πίστη στη συντροφιά του Αγίου Πνεύματος.
Την προηγούμενη νύχτα, πριν πάω σε εκείνη την πόρτα για τις προσφορές νηστείας, είχα πει τις προσευχές μου πριν κοιμηθώ. Αλλά για εβδομάδες και μήνες προτού λάβω εκείνο το τηλεφώνημα από το νοσοκομείο, είχα ακολουθήσει έναν τρόπο προσευχής και είχα κάνει την προσπάθεια, αυτή που ο πρόεδρος Τζόζεφ Φ. Σμιθ δίδαξε πως θα επιτρέψει στον Θεό να μας δώσει την απαραίτητη έμπνευση για να έχουμε ισχύ στην ιεροσύνη. Το έθεσε απλά:
«Δεν χρειάζεται να κραυγάζουμε προς αυτόν με πολλά λόγια. Δε χρειάζεται να τον κουράζουμε με μακροσκελείς προσευχές. Αυτό που χρειαζόμαστε κι αυτό που θα πρέπει να κάνουμε ως Άγιοι των Τελευταίων Ημερών, για το δικό μας καλό, είναι να απευθυνόμαστε συχνά σε Αυτόν, να δίνουμε μαρτυρία σε Αυτόν ότι τον θυμόμαστε και ότι είμαστε πρόθυμοι να πάρουμε πάνω μας το όνομά Του, να τηρούμε τις εντολές του, να ενεργούμε ενάρετα και να επιθυμούμε το Πνεύμα του να μας βοηθήσει»1.
Και έπειτα ο Πρόεδρος Σμιθ μάς είπε για ποια πράγματα θα πρέπει να προσευχόμαστε, ως υπηρέτες του που υποσχέθηκαν να μιλούν και να ενεργούν για τον Θεό. Είπε: «Για ποια πράγματα προσεύχεστε; Προσεύχεστε να μπορεί να σας αναγνωρίζει ο Θεός, ώστε να μπορεί να ακούει τις προσευχές σας και ώστε να μπορεί να σας ευλογεί με το Πνεύμα του»2.
Δεν έχουν σημασία τόσο οι λέξεις που χρησιμοποιούνται, αλλά θα χρειαστεί υπομονή. Είναι μία προσέγγιση προς τον Επουράνιο Πατέρα σας με πρόθεση να σας αναγνωρίζει Αυτός προσωπικά. Είναι ο Θεός υπεράνω όλων, ο Πατέρας όλων και όμως πρόθυμος να δώσει την αμέριστη προσοχή σε ένα από τα παιδιά Του. Αυτός ίσως είναι ο λόγος που ο Σωτήρας χρησιμοποίησε τα λόγια: «Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά Σου»3.
Είναι ευκολότερο να νιώσετε το πρέπον αίσθημα της ευλάβειας όταν γονατίζετε ή σκύβετε το κεφάλι, αλλά είναι δυνατόν να νιώσετε ότι προσεγγίζετε τον Επουράνιο Πατέρα σας με λιγότερο επίσημο τρόπο, ακόμα και με σιωπηλή προσευχή, όπως θα χρειαστεί να κάνετε συχνά στην υπηρέτηση της ιεροσύνης. Θα υπάρχει φασαρία και άνθρωποι γύρω σας κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια της ημέρας. Ο Θεός ακούει τις σιωπηλές σας προσευχές, αλλά θα πρέπει να μάθετε να απομονώνετε τους περισπασμούς, διότι η στιγμή που θα χρειαστείτε να συνδεθείτε με τον Θεό μπορεί να μην έρθει σε ώρα ησυχίας.
Ο Πρόεδρος Σμιθ πρότεινε πως θα χρειαστεί να προσευχηθείτε, ώστε ο Θεός να αναγνωρίσει την κλήση σας στην υπηρεσία Του. Ήδη γνωρίζει κάθε λεπτομέρεια για την κλήση σας. Σας κάλεσε και προσευχόμενοι προς Αυτόν για την κλήση σας, θα σας αποκαλύψει περισσότερα για να μάθετε4.
Θα σας δώσω ένα παράδειγμα τού τι θα έκανε ένας οικογενειακός διδάσκαλος με τη βοήθεια της προσευχής. Ίσως ήδη γνωρίζετε πως πρέπει:
«Να επισκέπτεστε το σπίτι κάθε μέλους, να τους προτρέπετε να προσεύχονται και φωναχτά και σιωπηλά και να συμμετέχουν σε όλα τα οικογενειακά καθήκοντα…
»…Να προστατεύουν πάντοτε την εκκλησία και να είναι μαζί με τα μέλη και να τα ενδυναμώνουν.
»Και να φροντίζουν να μην υπάρχει ανομία στην εκκλησία, ούτε σκληρότητα μεταξύ τους ούτε ψέματα, κακολογίες ούτε κακοήθειες.
»Και να φροντίζουν να συναθροίζονται συχνά στην εκκλησία, και επίσης όλα τα μέλη να εκτελούν τα καθήκοντά τους»5.
Τώρα, ακόμη και για τον έμπειρο οικογενειακό διδάσκαλο και για τον νεαρό του συνάδελφο, κάτι τέτοιο είναι φανερά αδύνατο χωρίς τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος. Αναλογιστείτε τις οικογένειες ή ακόμα και τα άτομα που έχετε κληθεί να υπηρετήσετε. Η ανθρώπινη κρίση και οι καλές προθέσεις δεν θα αρκέσουν.
Άρα θα προσευχηθείτε για να βρείτε τον τρόπο να γνωρίσετε την καρδιά τους, να γνωρίσετε αυτά που λείπουν από τη ζωή και την καρδιά των ανθρώπων τους οποίους δεν γνωρίζετε καλά και οι οποίοι δεν ανυπομονούν να τους γνωρίσετε. Θα πρέπει να μάθετε τι θα ήθελε ο Θεός να κάνετε, για να τους βοηθήσετε και να το κάνετε όσο πιο καλά μπορείτε, αισθανόμενοι την αγάπη του Θεού για αυτούς.
Επειδή έχετε τόσο σημαντικές και δύσκολες κλήσεις ιεροσύνης, ο Πρόεδρος Σμιθ συμβούλευσε όταν προσεύχεστε, πάντοτε να επικαλείσθε προς τον Θεό να σας ευλογήσει με το Πνεύμα Του. Θα χρειασθείτε το Άγιο Πνεύμα, όχι μία φορά αλλά τόσο συχνά όσο σας το δωρίζει ο Θεός ως μόνιμο σύντροφό σας. Για το λόγο αυτό πρέπει πάντα να προσευχόμαστε, ώστε ο Θεός να μας καθοδηγεί για να υπηρετούμε τα παιδιά Του.
Επειδή δεν μπορείτε να επιτύχετε την πλήρως δυνατότητά σας στην ιεροσύνη χωρίς να έχετε το Πνεύμα δίπλα σας, είστε προσωπικός στόχος αυτού που είναι εχθρός όλης της ευτυχίας. Εάν σας βάλει σε πειρασμό να αμαρτήσετε, θα σας μειώσει τη δυνατότητα να καθοδηγείσθε από το Πνεύμα κι έτσι θα περιορίσει τη δύναμη της ιεροσύνης σας. Αυτός είναι ο λόγος που ο Πρόεδρος Σμιθ είπε πως θα πρέπει πάντα να προσεύχεσθε, ώστε ο Θεός να σας προειδοποιεί και να σας προστατεύει από το κακό6.
Μας προειδοποιεί με πολλούς τρόπους. Οι προειδοποιήσεις αποτελούν μέρος του σχεδίου σωτηρίας. Προφήτες, απόστολοι, πρόεδροι πασσάλων, επίσκοποι και ιεραπόστολοι, όλοι υψώνουν τη φωνή τους και προειδοποιούν να αποφύγουμε την καταστροφή, μέσω πίστης στον Ιησού Χριστό, μετάνοιας και σύναψης και τήρησης ιερών διαθηκών.
Ως φέρων την ιεροσύνη, παίρνετε μέρος σε αυτή την προειδοποίηση από τον Κύριο. Αλλά χρειάζεται να λάβετε υπ’ όψιν την προειδοποίηση μόνος σας. Δεν θα επιζήσετε πνευματικά από μόνοι σας, χωρίς την προστασία της συντροφιάς του Αγίου Πνεύματος στην καθημερινή σας ζωή.
Πρέπει να προσεύχεστε για αυτό και να εργάζεσθε για να το αποκτήσετε. Μόνο με αυτή την οδηγία θα είστε σε θέση να βρείτε το δρόμο σας προς το ευθύ και στενό μονοπάτι ανάμεσα στις ομίχλες του κακού. Το Άγιο Πνεύμα θα είναι ο οδηγός σας καθώς αποκαλύπτει την αλήθεια, όταν μελετάτε τα λόγια των προφητών.
Η απόκτηση αυτής της καθοδήγησης απαιτεί κάτι περισσότερο από την κοινή ακρόαση και ανάγνωση. Θα πρέπει να προσεύχεσθε και να εργάζεσθε με πίστη, για να βάλετε τα λόγια της αλήθειας βαθιά μέσα στην καρδιά σας. Θα πρέπει να προσεύχεσθε ο Θεός να σας ευλογεί με το Πνεύμα Του, να σας οδηγεί σε όλη την αλήθεια και να σας δείχνει τον σωστό δρόμο. Αυτός είναι ο τρόπος που θα σας προειδοποιεί και θα σας καθοδηγεί στο σωστό μονοπάτι στη ζωή σας και στην υπηρέτηση της ιεροσύνης.
Η Γενική Συνέλευση παρέχει τη μεγάλη ευκαιρία να αφήσετε τον Κύριο να αυξήσει τη δύναμή σας να υπηρετείτε στην ιεροσύνη του Θεού. Μπορείτε να προετοιμαστείτε, όπως είμαι βέβαιος το έχετε κάνει γι’ αυτήν τη συνέλευση, με προσευχή. Μπορείτε να ενώσετε την πίστη σας με αυτούς που θα προσευχηθούν στη συνέλευση. Θα προσευχηθούν για πολλές ευλογίες σε πολλούς ανθρώπους.
Θα προσευχηθούν ο προφήτης να λάβει το Πνεύμα και να γίνει φερέφωνο του Κυρίου. Θα προσευχηθούν για τους Αποστόλους και για όλους τους υπηρέτες που έχουν κληθεί από τον Θεό. Αυτό περιλαμβάνει εσάς, από τον νεότερο διάκονο έως τον πιο πεπειραμένο αρχιερέα, και μερικούς γηραιότερους και νεότερους που σύντομα θα πάνε στον κόσμο των πνευμάτων, όπου θα ακούσουν: «Εύγε, δούλε αγαθέ, και πιστέ»7.
Αυτός ο χαιρετισμός θα φτάσει σε κάποιους που θα εκπλαγούν από αυτόν. Ίσως να μην είχαν ποτέ καταλάβει ανώτερο αξίωμα στο βασίλειο του Θεού επάνω στη γη. Μερικοί ίσως να έχουν αισθανθεί ότι είδαν πενιχρά αποτελέσματα από τις προσπάθειές τους ή ότι δεν τους δόθηκαν ποτέ κάποιες ευκαιρίες για να υπηρετήσουν. Άλλοι ίσως αισθάνονται ότι ο χρόνος υπηρέτησής τους ήταν μικρότερος σε αυτή τη ζωή από αυτόν που ήλπιζαν.
Δεν θα είναι τα αξιώματα που καταλάβαμε ή ο χρόνος που υπηρετήσαμε που θα βαρύνουν στην πλάστιγγα του Κυρίου. Το γνωρίζουμε αυτό από την παραβολή του Κυρίου για τους εργάτες στον αμπελώνα, όπου η πληρωμή ήταν η ίδια, ανεξάρτητα από τον χρόνο ή τον τόπο που υπηρέτησαν. Θα ανταμειφθούν σύμφωνα με το πώς υπηρέτησαν8.
Γνωρίζω έναν άνδρα, έναν αγαπητό φίλο, του οποίου η θνητή υπηρέτηση στον αμπελώνα τελείωσε χθες το βράδυ στις 11:00. Ελάμβανε θεραπεία για τον καρκίνο εδώ και χρόνια. Κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων θεραπείας, τρομερού πόνου και δυσκολιών, δέχθηκε την κλήση να συγκαλεί συγκεντρώσεις και να είναι υπεύθυνος για μέλη του τομέα του των οποίων τα παιδιά είχαν φύγει από τα σπίτια τους· κάποιες ήταν χήρες. Η κλήση του ήταν να τους βοηθά να βρίσκουν συμπαράσταση στην κοινωνικοποίηση και εκμάθηση του Ευαγγελίου.
Όταν έμαθε την τελική δυσμενή πρόγνωση πως είχε μόνο λίγο χρόνο ζωής, ο επίσκοπός του έλειπε σε επαγγελματικό ταξίδι. Δύο ημέρες αργότερα, έστειλε ένα μήνυμα στον επίσκοπό του μέσω του ηγέτη της ομάδας των αρχιερέων. Έλεγε το εξής για την ανάθεσή του: «Καταλαβαίνω πως ο επίσκοπος είναι εκτός πόλης, άρα παραμένω σε δράση. Σκέπτομαι να κάνουμε μία συνάντηση για την ομάδα μας την ερχόμενη Δευτέρα. Δύο μέλη μπορούν να μας ξεναγήσουν στο Κέντρο Συνελεύσεως. Θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε μερικά μέλη για να τους οδηγήσουν και προσκόπους για να σπρώχνουν τα αναπηρικά αμαξίδια. Ανάλογα με αυτούς που θα συμμετάσχουν, πιθανόν να έχουμε αρκετούς ηλικιωμένους που θα αυτοεξυπηρετούνται, αλλά καλό θα ήταν να ξέρουμε αν υπάρχει βοήθεια σε περίπτωση ανάγκης. Θα είναι επίσης μια καλή οικογενειακή βραδιά για τους βοηθούς για να φέρουν και τις οικογένειές τους. Σε κάθε περίπτωση, ενημερώστε με πριν κοινοποιήσω το πρόγραμμα. …Ευχαριστώ».
Και τότε ξάφνιασε τον επίσκοπο με ένα τηλεφώνημα. Χωρίς αναφορά στη δική του κατάσταση ή τις γενναίες του προσπάθειες στην ανάθεσή του, ρώτησε: «Επίσκοπε, υπάρχει κάτι που θα μπορούσα να κάνω για σένα;» Μόνο το Άγιο Πνεύμα θα μπορούσε να του επιτρέψει να αισθανθεί το βάρος του επισκόπου, όταν το δικό του βάρος ήταν τόσο συντριπτικό. Και μόνο το Πνεύμα θα μπορούσε να του δώσει δύναμη να φτιάξει ένα πρόγραμμα για να υπηρετήσει τους αδελφούς και τις αδελφές του με την ίδια ακρίβεια που το έκανε, όταν σχεδίαζε δραστηριότητες για τους προσκόπους στα νιάτα του.
Με προσευχή πίστης, ο Θεός μπορεί να μας δώσει δύναμη στην ιεροσύνη για οποιεσδήποτε συνθήκες μπορεί να βρισκόμαστε. Απλώς απαιτεί να ζητήσουμε με ταπεινότητα το Πνεύμα να μας δείξει τι θα ήθελε ο Θεός να πούμε και να κάνουμε, να το κάνουμε, και να συνεχίσουμε να ζούμε άξια αυτού του δώρου.
Δίνω τη μαρτυρία μου ότι ο Θεός Πατέρας ζει, μας αγαπά και εισακούει κάθε προσευχή μας. Δίνω τη μαρτυρία μου ότι ο Ιησούς είναι ο ζων Χριστός, Του οποίου η εξιλέωση καθιστά δυνατό για εμάς να εξαγνιζόμαστε, ώστε να είμαστε άξιοι της συντροφιάς του Αγίου Πνεύματος. Καταθέτω μαρτυρία ότι με την πίστη και την επιμέλειά μας, μπορούμε κάποτε να ακούσουμε τα λόγια που θα μας φέρουν χαρά: «Εύγε, δούλε αγαθέ και πιστέ»9. Προσεύχομαι ώστε να λάβουμε την υπέροχη ευλογία από τον Διδάσκαλο που υπηρετούμε. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.