Η αιώνια προοπτική του Ευαγγελίου
Από τον Πρεσβύτερο Ραφαέλ Πίνο
Των Εβδομήκοντα
Για αποφάσεις οι οποίες επηρεάζουν την αιωνιότητα, το να έχουμε προοπτική του Ευαγγελίου είναι ουσιώδες.
Σε μία αποκάλυψη που δόθηκε στον Μωυσή, μας ειπώθηκε για τη δηλωθείσα πρόθεση του Επουράνιου Πατέρα μας: «Γιατί ιδές, τούτο είναι το έργο μου και η δόξα μου -- να πραγματοποιήσω την αθανασία και αιώνια ζωή του ανθρώπου»1. Συμφώνως προς αυτή τη δήλωση, η επιθυμία του Πατέρα είναι να δώσει σε όλους την ευκαιρία να λάβουν πληρότητα αγαλλίασης. Οι αποκαλύψεις των Τελευταίων Ημερών δείχνουν ότι ο Επουράνιος Πατέρας μας δημιούργησε το μεγάλο σχέδιο της ευδαιμονίας για όλα τα τέκνα του, ένα πολύ ειδικό σχέδιο έτσι ώστε να μπορούμε να επιστρέψουμε και να ζήσουμε με Εκείνον.
Η κατανόηση αυτού του σχεδίου της ευδαιμονίας μάς παρέχει μία αιώνια προοπτική και μας βοηθά να εκτιμήσουμε αληθώς τις εντολές, τις διατάξεις, τις διαθήκες και τις δοκιμασίες και τα βάσανα.
Μία αρχή-κλειδί έρχεται από τον Άλμα: «Γι’ αυτό ο Θεός τους έδωσε εντολές, αφού τους είχε κάνει γνωστό το σχέδιο απολύτρωσης»2.
Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί η ακολουθία στη διαδικασία διδασκαλίας. Ο Επουράνιος Πατέρας μας αρχικά δίδαξε στον Αδάμ και στην Εύα το σχέδιο απολύτρωσης και κατόπιν τους έδωσε εντολές.
Αυτή είναι μία μεγάλη αλήθεια. Η κατανόηση του σχεδίου θα βοηθήσει τους ανθρώπους να τηρούν τις εντολές, να παίρνουν καλύτερες αποφάσεις και να έχουν το σωστό κίνητρο.
Κατά τη διάρκεια του χρόνου που έχω υπηρετήσει στην Εκκλησία, ήμουν μάρτυρας της αφοσιώσεως και της πίστης των μελών της Εκκλησίας σε διαφορετικές χώρες, μερικές από τις οποίες έχουν πολιτική, κοινωνική ή οικονομική διαμάχη. Ένας κοινός παράγοντας που έχω συχνά βρει σε αυτά τα πιστά μέλη είναι η προοπτική ότι έχουν την αιωνιότητα. Η αιώνια προοπτική του Ευαγγελίου μάς οδηγεί να καταλάβουμε τη θέση που καταλαμβάνουμε στο σχέδιο του Θεού, να δεχθούμε τις δυσκολίες και την πρόοδο μέσω αυτών, να πάρουμε αποφάσεις και να επικεντρώσουμε τη ζωή μας στο θεϊκό δυναμικό μας.
Η προοπτική είναι ο τρόπος που βλέπουμε πράγματα που τα κοιτάζουμε από ορισμένη απόσταση και μας επιτρέπει να εκτιμήσουμε την αληθινή αξία τους.
Είναι σαν να είμαστε σε ένα δάσος και να έχουμε ένα δένδρο εμπρός μας. Αν δεν απομακρυνθούμε λίγο, δεν θα μπορέσουμε να εκτιμήσουμε πώς είναι στα αλήθεια το δάσος. Κάποτε επισκέφθηκα τη ζούγκλα του Αμαζονίου στη Λετίσια της Κολομβίας κοντά στα σύνορα Βραζιλίας και Περού. Δεν μπορούσα να εκτιμήσω το μέγεθός της μέχρι που πέταξα επάνω της και απέκτησα προοπτική.
Όταν τα παιδιά μας ήταν μικρά, συνήθιζαν να παρακολουθούν ένα παιδικό τηλεοπτικό κανάλι που έπαιζε ένα πρόγραμμα που ονομαζόταν Τι βλέπεις; Η οθόνη εστίαζε πολύ κοντά σε κάτι και τα παιδιά έπρεπε να μαντέψουν τι ήταν καθώς η εικόνα σταδιακά διευρυνόταν. Όταν ολόκληρο το αντικείμενο ήταν ορατό, θα μπορούσες εύκολα να πεις ότι ήταν μία γάτα, ένα φυτό, ένα κομμάτι φρούτο και ούτω καθεξής.
Θυμάμαι ότι σε μία περίπτωση παρακολουθούσαν αυτό το πρόγραμμα και έδειχνε κάτι πολύ κοντά που φαινόταν πολύ άσχημο σε αυτούς, ακόμη και αποκρουστικό, αλλά καθώς η εικόνα διευρυνόταν συνειδητοποίησαν ότι ήταν μία πολύ ορεκτική πίτσα. Τότε μου είπαν: «Μπαμπά, αγόρασέ μας μία ακριβώς σαν αυτή!» Αφού κατάλαβαν τι ήταν, κάτι το οποίο αρχικά είχε φανεί δυσάρεστο σε αυτά, κατέληξε να είναι κάτι πολύ ελκυστικό.
Αφήστε με να σας πω μία άλλη εμπειρία. Στο σπίτι μας στα παιδιά μας άρεσε να κάνουν παζλ. Είχαμε όλοι την ευκαιρία να κάνουμε ένα παζλ. Μερικά ήταν φτιαγμένα από πολλά μικρά κομμάτια. Θυμάμαι ότι ένα από τα παιδιά μας (δεν δίνω το όνομά του προκειμένου να προστατεύσω την ταυτότητά του) συνήθιζε να εστιάζει σε ξεχωριστά κομμάτια και όταν δεν ταίριαζαν στον χώρο όπου σκεφτόταν ότι θα έπρεπε, θύμωνε και υπέθετε ότι δεν ήταν καλό και ήθελε να το πετάξει στα σκουπίδια. Τελικά έμαθε να κάνει το παζλ, όταν κατάλαβε ότι κάθε μικρό κομμάτι είχε τη θέση του στην τελική εικόνα ακόμη και όταν δεν γνώριζε πού ταίριαζε αμέσως.
Αυτός είναι ένας τρόπος να στοχαστούμε το σχέδιο του Κυρίου. Δεν έχουμε να ασχοληθούμε με κάθε ένα από τα κομμάτια του ξεχωριστά, αλλά μάλλον να προσπαθήσουμε να φέρουμε ολόκληρη την εικόνα στο επίκεντρο έχοντας κατά νου ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα. Ο Κύριος γνωρίζει πού ανήκει κάθε κομμάτι έτσι ώστε να ταιριάζει στο σχέδιο. Όλες οι εντολές είναι αιώνιας σημασίας στο γενικότερο πλαίσιο του μεγάλου σχεδίου της ευδαιμονίας.
Είναι άκρως σημαντικό να μην παίρνουμε αποφάσεις αιώνιας αξίας από την προοπτική της θνητότητας. Για αποφάσεις οι οποίες επηρεάζουν την αιωνιότητα, το να έχουμε προοπτική του Ευαγγελίου είναι ουσιώδες.
Ο Πρεσβύτερος Νιλ Μάξουελ δίδαξε: «Παρόλο που μπορεί να είμαστε επικεντρωμένοι σε αυτό που περισσότερο ελπίζουμε στην αιωνιότητα, μερικά από τα πράγματα που ελπίζουμε σε αυτή τη ζωή είναι διαφορετικά. Μπορεί να ελπίζουμε σε μία αύξηση μισθού, μία ξεχωριστή ημερομηνία, μία ηλεκτρονική νίκη ή σε ένα μεγαλύτερο σπίτι -- πράγματα που μπορεί ή δεν μπορεί να πραγματοποιηθούν. Η πίστη στο σχέδιο του Πατέρα μάς δίδει αντοχή ακόμη και ανάμεσα στα συντρίμμια τέτοιων άμεσων ελπίδων. Η ελπίδα μας κρατά “απορροφ[ημένους] με ζήλο” σε καλά έργα, ακόμη και όταν αυτά φαίνονται ότι δεν θα ολοκληρωθούν (βλέπε {Δ&Δ 58:27)»3.
Το να μην έχουμε μία αιώνια προοπτική ή το να την έχουμε χάσει, μπορεί να μας οδηγήσει να έχουμε μία γήινη προοπτική σαν προσωπικό μας πρότυπο και να παίρνουμε αποφάσεις που δεν είναι σε αρμονία με το θέλημα του Θεού.
Το Βιβλίο του Μόρμον αναφέρει τη συμπεριφορά που επέλεξε να έχει ο Νεφί και τη στάση του Λάμαν και του Λεμουήλ. Όλοι είχαν υποφέρει πολλές δυσκολίες και αναρίθμητα βάσανα, ωστόσο η στάση τους προς αυτά ήταν πολύ διαφορετική. Ο Νεφί είπε: «Και τόσο μεγάλες ήταν οι ευλογίες του Κυρίου επάνω μας, ώστε ενώ ζούσαμε με ωμό κρέας μέσα στην ερημιά, οι γυναίκες μας έδιναν πλούσιο θηλασμό στα παιδιά τους, και ήταν γερές, μάλιστα, ακόμη σαν τους άνδρες, και άρχισαν να υπομένουν τα ταξίδια τους χωρίς μουρμούρες»4.
Ο Λάμαν και ο Λεμουήλ αφ’ ετέρου παραπονέθηκαν με πικρία. «Και έτσι ο Λάμαν και ο Λεμουήλ, που ήταν οι μεγαλύτεροι, μουρμούραγαν εναντίον του πατέρα τους. Και όντως μουρμούραγαν επειδή δεν ήξεραν τα έργα του Θεού που τους είχε πλάσει»5. Μη γνωρίζοντας ή αγνοώντας «τα έργα του… Θεού» είναι ο ένας τρόπος για να χάσουμε την αιωνία προοπτική και το να μουρμουρίζουμε είναι ένα από συμπτώματα. Μολονότι ο Λάμαν και ο Λεμουήλ ήταν μάρτυρες πολλών θαυμάτων μαζί με τον Νεφί, αναφώνησαν λέγοντας: «Και περιπλανηθήκαμε μέσα στην ερημιά επί τόσα χρόνια. Και οι γυναίκες μας, που εγκυμονούσαν, μόχθησαν, και γέννησαν παιδιά μέσα στην ερημιά και υπέφεραν τα πάντα, εκτός από θάνατο. Και θα ήταν καλύτερα να είχαν πεθάνει προτού να φύγουν από την Ιερουσαλήμ παρά που υπέφεραν αυτά τα βάσανα»6.
Εκείνες ήταν δύο διαφορετικές στάσεις ακόμη και αν οι δυσκολίες και τα βάσανα που είχαν αντιμετωπίσει ήταν παρόμοια. Προφανώς η προοπτική τους ήταν διαφορετική.
Ο Πρόεδρος Σπένσερ Κίμπαλ έγραψε τα ακόλουθα: «Αν κοιτούσαμε την θνητότητα ως το σύνολο της ύπαρξης, τότε ο πόνος, η θλίψη, η αποτυχία και η μικρή ζωή θα ήταν μια καταστροφή. Όμως, εάν θεωρήσουμε ότι η ζωή είναι κάτι το αιώνιο που εκτείνεται μακριά στο προγήινο παρελθόν και στο αιώνιο μεταθανάτιο μέλλον, τότε όλα τα γεγονότα μπορούν να τεθούν στη κατάλληλη προοπτική»7.
Ο Πρεσβύτερος Ντέιβιντ Χέετ είπε μία ιστορία για τον γλύπτη Μιχαήλ Άγγελο, για να επεξηγήσει τη σημασία να βλέπουμε τα πάντα με τη σωστή προοπτική: «Καθώς ο γλύπτης σμίλευε ένα τεμάχιο μαρμάρου, ένα αγόρι ερχόταν κάθε ημέρα και παρακολουθούσε δειλά. Όταν η μορφή έγινε ορατή και ενεφανίσθη από εκείνη την πέτρα, ολοκληρωμένη για όλον τον κόσμο για να θαυμάζει, το αγόρι ρώτησε τον Μιχαήλ Άγγελο: “Πώς γνώριζες ότι ήταν εκεί μέσα;”»8
Η προοπτική με την οποία ο γλύπτης είδε το τεμάχιο του μαρμάρου ήταν διαφορετική από εκείνη του αγοριού που τον παρακολουθούσε να εργάζεται. Το όραμα του καλλιτέχνη για τις δυνατότητες που ενσωματώνονταν στην πέτρα τού επέτρεψαν να δημιουργήσει ένα έργο τέχνης.
Ο Κύριος γνωρίζει τι θέλει να επιτύχει με κάθε έναν από εμάς. Γνωρίζει το είδος της μεταρρύθμισης που θέλει να πετύχουμε στη ζωή και δεν έχουμε το δικαίωμα να Τον συμβουλεύουμε. Οι σκέψεις Του είναι ανώτερες από τις δικές μας σκέψεις9.
Καταθέτω μαρτυρία ότι έχουμε έναν στοργικό, δίκαιο και ευσπλαχνικό Επουράνιο Πατέρα, ο οποίος έχει ετοιμάσει ένα σχέδιο για την αιώνια ευδαιμονία μας. Καταθέτω μαρτυρία ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός Του και ο Σωτήρας του κόσμου. Γνωρίζω ότι ο Πρόεδρος Τόμας Μόνσον είναι προφήτης του Θεού. Λέω αυτά στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.