Γι’ αυτό καθησύχασαν τους φόβους τους

Από τον Πρεσβύτερο Ντέηβιντ Μπέντναρ

Της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων

Σε αντίθεση με τον εγκόσμιο φόβο που προκαλεί πανικό και άγχος, ο φόβος του Θεού είναι πηγή ειρήνης, επιβεβαίωσης και εμπιστοσύνης.

Θυμάμαι έντονα μία εμπειρία που είχα ως μικρό παιδί. Μια μέρα, καθώς έπαιζα με τους φίλους μου, κατά λάθος έσπασα το παράθυρο ενός καταστήματος κοντά στο σπίτι μας. Καθώς το γυαλί θρυμματίστηκε και άρχισε να χτυπά ο συναγερμός, ένας παραλυτικός φόβος έζωσε την καρδιά και το μυαλό μου. Αμέσως συνειδητοποίησα ότι ήμουν καταδικασμένος να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου στη φυλακή. Οι γονείς μου τελικά με καλόπιασαν για να βγω από την κρυψώνα κάτω από το κρεβάτι μου και με βοήθησαν να τα βρω με τον ιδιοκτήτη του καταστήματος. Ευτυχώς, η ποινή φυλάκισης μετατράπηκε.

Ο φόβος που αισθάνθηκα εκείνη την ημέρα ήταν συντριπτικός και πραγματικός. Χωρίς αμφιβολία έχετε αισθανθεί πολύ μεγαλύτερα αισθήματα τρόμου, όταν μάθατε πως έχετε κάποιο προσωπικό πρόβλημα υγείας, όταν ανακαλύψατε πως μέλος της οικογένειας βρισκόταν σε κίνδυνο, ή παρατηρήσατε ανησυχητικά γεγονότα από όλον τον κόσμο. Σε τέτοιες περιστάσεις, το θλιβερό αίσθημα του φόβου εμφανίζεται εξαιτίας ενός επικείμενου κινδύνου, αβεβαιότητας ή πόνου και μέσω εμπειριών που είναι απρόσμενες, μερικές φορές ξαφνικές και που πιθανόν να επιφέρουν αρνητικά αποτελέσματα.

Στην καθημερινή μας ζωή, οι ατέλειωτες αναφορές για εγκληματική βία, λιμό, πολέμους, διαφθορά, τρομοκρατία, κατάπτωση των αξιών, αρρώστια και για καταστροφικές δυνάμεις της φύσης, μπορούν να προξενήσουν φόβο και ανησυχία. Σίγουρα ζούμε στην εποχή για την οποία προείπε ο Κύριος: «Και εκείνη την ημέρα… ολόκληρη η γη θα βρίσκεται σε αναταραχή, και η καρδιά των ανθρώπων θα λιποψυχήσει» (Δ&Δ 45:26).

Σκοπός μου είναι να περιγράψω πώς ο φόβος διαλύεται μέσα από τη σωστή γνώση και πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό. Προσεύχομαι ένθερμα το Άγιο Πνεύμα να ευλογήσει τον καθένα από εμάς καθώς αναλογιζόμαστε μαζί αυτό το σημαντικό θέμα.

Θνητός φόβος

Όταν άκουσαν τη φωνή του Θεού, αφού είχαν δοκιμάσει από τον απαγορευμένο καρπό, ο Αδάμ και η Εύα κρύφτηκαν στον Κήπο της Εδέμ. Ο Θεός κάλεσε τον Αδάμ και τον ρώτησε: «Πού είσαι; Και [απάντησε ο Αδάμ], άκουσα τη φωνή σου… και φοβήθηκα» (Γένεση 3:9–10). Σημειωτέον, μία από τις πρώτες συνέπειες της Πτώσης ήταν για τον Αδάμ και την Εύα να νιώσουν φόβο. Αυτό το δυνατό αίσθημα είναι ένα σημαντικό στοιχείο της θνητής μας ύπαρξης.

Ένα παράδειγμα από το Βιβλίο του Μόρμον καταδεικνύει τη δύναμη της γνώσης του Κυρίου (βλέπε Πέτρου Β΄1:2–8, Άλμα 23:5–6) να διαλύει τον φόβο και να φέρνει ειρήνη, καθώς αντιμετωπίζουμε μια μεγάλη αντιξοότητα.

Στη γη του Ήλαμ, ο λαός του Άλμα είχε τρομοκρατηθεί από την επέλαση του στρατού των Λαμανιτών.

«Όμως ο Άλμα προχώρησε και στάθηκε ανάμεσά τους, και τους εξόρκισε να μην φοβούνται, αλλά… να θυμηθούν τον Κύριο τον Θεό τους και αυτός θα τους ελευθέρωνε.

»Γι’ αυτό καθησύχασαν τους φόβους τους» (Μωσία 23:27–28).

Παρατηρήστε ότι ο Άλμα δεν καθησύχασε τους φόβους του λαού. Μάλλον ο Άλμα συμβούλευσε τους πιστούς να θυμηθούν τον Κύριο και τη λύτρωση που μόνο Αυτός μπορεί να παράσχει (βλέπε Νεφί Β΄ 2:8). Και η γνώση της προστατευτικής φροντίδας τού Κυρίου βοήθησε τον λαό να καθησυχάσει τους φόβους του.

Η σωστή γνώση και πίστη στον Κύριο, μας ενισχύει να καθησυχάζουμε τους φόβους μας, διότι ο Ιησούς Χριστός είναι η μοναδική πηγή παντοτινής ειρήνης. Δήλωσε: «Να μαθαίνεις για εμένα, και να ακούς τα λόγια μου. Να βαδίζεις στην πραότητα του Πνεύματός μου, και θα έχεις ειρήνη σε εμένα» (Δ&Δ 19:23).

Ο Διδάσκαλος επίσης εξήγησε: «Αυτός που εκτελεί τα έργα της δικαιοσύνης θα λάβει την αμοιβή του, δηλαδή ειρήνη σε τούτον τον κόσμο, και ζωή αιώνια στο μελλοντικό κόσμο» (Δ&Δ 59:23).

Η εμπιστοσύνη και η πεποίθηση στον Χριστό και η ετοιμότητα εξάρτησης από τις αξίες, το έλεος και τη χάρη Του, οδηγούν στην ελπίδα για αιώνια ζωή, μέσω της Εξιλέωσης και της Ανάστασής Του (βλέπε Μορόνι 7:41). Τέτοια πίστη και ελπίδα φέρνουν μέσα στη ζωή μας τη γλυκιά γαλήνη της συνείδησης την οποία όλοι λαχταρούμε. Η δύναμη της Εξιλέωσης καθιστά δυνατή τη μετάνοια και καταστέλλει την απελπισία που προκαλεί η αμαρτία· επίσης μας ενδυναμώνει για να δούμε, να πράξουμε και να γίνουμε καλοί, με τρόπους που ποτέ δεν θα μπορούσαμε να αναγνωρίσουμε ή να επιτύχουμε με την περιορισμένη θνητή μας ικανότητα. Αληθινά, μία από τις μεγάλες ευλογίες της αφοσιωμένης ιδιότητα του μαθητή είναι «η ειρήνη του Θεού, που υπερέχει κάθε νου» (Προς Φιλιππησίους 4:7).

Η ειρήνη που δίνει ο Χριστός μάς επιτρέπει να αντιμετωπίσουμε τη θνητότητα μέσα από την πολύτιμη οπτική της αιωνιότητας και μας παρέχει πνευματική ωριμότητα (βλέπε Προς Κολοσσαείς 1:23), η οποία μας βοηθά να παραμένουμε σταθερά προσηλωμένοι στον ουράνιό μας προορισμό. Συνεπώς, μπορούμε να ευλογηθούμε ώστε να καθησυχάζουμε τους φόβους μας, επειδή η διδαχή Του δίνει σκοπό και κατεύθυνση σε όλες τις πτυχές της ζωής μας. Οι διατάξεις και διαθήκες Του ενισχύουν και ανακουφίζουν και σε καλούς και σε κακούς καιρούς. Και η εξουσία της ιεροσύνης Του παρέχει εξασφάλιση, ότι αυτά που αξίζουν περισσότερο μπορούν να διατηρηθούν στον παρόντα καιρό και στην αιωνιότητα.

Αλλά μπορούμε να καθησυχάσουμε τους φόβους που τόσο εύκολα και συχνά μας προβληματίζουν στον σύγχρονο κόσμο μας; Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι ένα αναμφισβήτητο ναι. Τρεις βασικές αρχές είναι κεντρικές ώστε να λάβουμε αυτή την ευλογία στη ζωή μας: (1) να κοιτάζουμε προς τον Χριστό, (2) να χτίζουμε πάνω στο θεμέλιο του Χριστού, (3) να βαδίζουμε με πίστη στον Χριστό.

Να κοιτάζουμε προς τον Χριστό

Η συμβουλή που έδωσε ο Άλμα στον γιο του Ήλαμαν, ισχύει ακριβώς για τον καθένα μας σήμερα: «Πρόσεξε να κοιτάξεις στο Θεό και να ζήσεις» (Άλμα 37:47). Θα πρέπει να κοιτάζουμε και να εστιάζουμε σταθερά πάνω στον Σωτήρα παντού και πάντα.

Θυμηθείτε τους Αποστόλους του Κυρίου όταν ήταν πάνω σε ένα πλοίο, στο μέσο της θάλασσας. Ο Ιησούς πήγε σε αυτούς, περπατώντας πάνω στο νερό· αλλά δεν τον αναγνώρισαν και κραύγαζαν από φόβο.

«Ο Ιησούς τους μίλησε, λέγοντας: Έχετε θάρρος· εγώ είμαι· μη φοβάστε.

»Και αποκρινόμενος σ’ αυτόν ο Πέτρος είπε: Κύριε, αν είσαι εσύ, πρόσταξέ με να ’ρθω σε σένα επάνω στα νερά.

»Και εκείνος είπε: Έλα» (Κατά Ματθαίον 14:27–29).

Ο Πέτρος τότε περπάτησε πάνω στο νερό προς τον Ιησού.

»Βλέποντας, όμως, τον άνεμο δυνατόν, φοβήθηκε· και καθώς άρχισε να καταποντίζεται, έκραξε, λέγοντας: Κύριε, σώσε με.

»Και ο Ιησούς απλώνοντας αμέσως το χέρι του, τον έπιασε, και του λέει: Ολιγόπιστε, σε τι δίστασες;» (Κατά Ματθαίον 14:30–31).

Φαντάζομαι τον Πέτρο να απαντά αμέσως και με θέρμη στο κάλεσμα του Σωτήρα. Με τα μάτια του καρφωμένα στον Ιησού, βγήκε έξω από το πλοίο και, σαν από θαύμα, περπάτησε πάνω στο νερό. Μόνο όταν το βλέμμα του παρασύρθηκε από τον άνεμο και τα κύματα, τότε πια φοβήθηκε και άρχισε να βουλιάζει.

Μπορούμε να ευλογηθούμε για να υπερνικούμε τους φόβους μας και να δυναμώνουμε την πίστη μας καθώς ακολουθούμε την οδηγία του Κυρίου: «Να αποβλέπετε προς εμένα σε κάθε σκέψη. Μην αμφιβάλλετε, μη φοβάστε» (Δ&Δ 6:36).

Να χτίζουμε πάνω στο θεμέλιο του Χριστού

Ο Ήλαμαν νουθέτησε τους υιούς του, Νεφί και Λεχί: «Να θυμάστε, να θυμάστε ότι επάνω στο βράχο τού Λυτρωτή μας, που είναι ο Χριστός, ο Υιός τού Θεού, εκεί πρέπει να χτίσετε το θεμέλιό σας. Ώστε όταν ο διάβολος στείλει τους ισχυρούς του ανέμους, μάλιστα, τα άχυρά του στον ανεμοστρόβιλο, μάλιστα, όταν όλο το χαλάζι του και η τρομερή θύελλά του χτυπάει επάνω σας, δε θα σας εξουσιάσει για να σας σύρει κάτω στον κόλπο τής δυστυχίας και αιώνιας κακομοιριάς, ένεκα τού βράχου επάνω στον οποίο έχετε οικοδομηθεί, που είναι γερό θεμέλιο, θεμέλιο επί τού οποίου αν χτίσουν οι άνθρωποι δεν μπορούν να πέσουν» (Ήλαμαν 5:12).

Διατάξεις και διαθήκες είναι τα δομικά υλικά που χρησιμοποιούμε για να χτίσουμε τη ζωή μας πάνω στο θεμέλιο του Χριστού και της Εξιλέωσής Του. Είμαστε ασφαλώς συνδεδεμένοι με τον Σωτήρα καθώς επάξια λαμβάνουμε διατάξεις και συνάπτουμε διαθήκες, καθώς με πίστη θυμόμαστε και τιμούμε αυτές τις ιερές δεσμεύσεις και κάνουμε το μέγιστο δυνατό για να ζούμε σύμφωνα με τις υποχρεώσεις που έχουμε αποδεχθεί. Και αυτός ο δεσμός είναι η πηγή της πνευματικής δύναμης και της σταθερότητας σε κάθε περίοδο της ζωής μας.

Μπορούμε να ευλογηθούμε να καθησυχάζουμε τους φόβους μας, όταν στηρίζουμε σταθερά τις επιθυμίες και τα έργα μας πάνω στο σίγουρο θεμέλιο του Σωτήρα μέσω των διατάξεων και διαθηκών μας.

Να βαδίζουμε με πίστη στον Χριστό

Ο Νεφί δήλωσε: «Γι’ αυτό, εμπρός, βαδίστε με σταθερότητα προς το Χριστό, έχοντας απόλυτη λαμπρή ελπίδα, και αγάπη προς το Θεό και προς όλους τους ανθρώπους. Αν λοιπόν βαδίσετε εμπρός με εντατική προσπάθεια και χορτάσετε με τα λόγια του Χριστού, και υπομείνετε μέχρι τέλους, ιδέστε, έτσι είπε ο Πατέρας: Θα έχετε ζωή αιώνια» (Νεφί Β΄ 31:20).

Η πειθαρχημένη αντοχή που περιγράφεται σε αυτό το εδάφιο είναι το αποτέλεσμα πνευματικής κατανόησης και διορατικότητας, επιμονής, υπομονής και χάρης του Θεού. Η άσκηση πίστης στο ιερό όνομα του Ιησού Χριστού, η υποταγή και ο συγχρονισμός της ζωής μας με πραότητα στο θέλημά Του, και η ταπεινή αναγνώριση της επιρροής Του σε όλα τα πράγματα, παράγουν τα αγαθά της ειρήνης του βασιλείου του Θεού που δίνουν χαρά και αιώνια ζωή (βλέπε Δ&Δ 42:61). Ακόμα κι όταν συναντούμε δυσκολίες και αντιμετωπίζουμε τις αβεβαιότητες του μέλλοντος, μπορούμε ευδιάθετα να επιμένουμε και να ζούμε «βίο ατάραχο και ήσυχο με κάθε ευσέβεια και σεμνότητα» (Προς Τιμόθεον Α΄ 2:2).

Μπορούμε να ευλογηθούμε ώστε να καθησυχάζουμε τους φόβους μας, όταν παίρνουμε ψυχική δύναμη που προέρχεται από την εκμάθηση και την εφαρμογή των αρχών του Ευαγγελίου και όταν αποφασιστικά βαδίζουμε στο μονοπάτι των διαθηκών.

Ο φόβος του Κυρίου

Διαφορετικός αλλά σχετικός με τους φόβους που συχνά βιώνουμε, είναι αυτός που περιγράφουν οι γραφές ως «φόβος του Θεού» (Προς Εβραίους 12:28) ή «φόβος του Κυρίου» (Ιώβ 28:28, Παροιμίες 16:6, Ησαΐας 11:2–3). Σε αντίθεση με τον εγκόσμιο φόβο που προκαλεί πανικό και άγχος, ο φόβος του Θεού είναι πηγή ειρήνης, επιβεβαίωσης και εμπιστοσύνης.

Αλλά πώς γίνεται κάτι που συνδέεται με φόβο να είναι εποικοδομητικό και πνευματικά χρήσιμο;

Ο ενάρετος φόβος που επιχειρώ να περιγράψω, περιλαμβάνει ένα βαθύ αίσθημα ευλάβειας, σεβασμού και δέους για τον Κύριο Ιησού Χριστό (βλέπε Ψαλμοί 33:8, 96:4), υπακοή στις εντολές Του (βλέπε Δευτερονόμιο 5:29, 8:6, 10:12, 13:4, Ψαλμοί 112:1) και προσμονή της Τελικής Κρίσης και δικαιοσύνης από τα χέρια Του. Συνεπώς, ο φόβος του Θεού προκύπτει από την ορθή κατανόηση της θείας φύσης και αποστολής τού Κυρίου Ιησού Χριστού, την προθυμία για υποταγή της θέλησής μας στη δική Του και τη γνώση ότι κάθε άνδρας και γυναίκα θα λογοδοτήσουν για τις δικές τους αμαρτίες κατά την Ημέρα της Κρίσης (βλέπε Δ&Δ 101:78, Άρθρα της Πίστεως 1:2).

Όπως βεβαιώνουν οι γραφές, ο φόβος του Θεού είναι η «αρχή σοφίας» (Παροιμίες 1:7), η «διδασκαλία σοφίας» (Παροιμίες 15:33), η «ισχυρή ελπίδα» (Παροιμίες 14:26) και η «πηγή ζωής» (Παροιμίες 14:27).

Παρακαλώ σημειώστε ότι ο φόβος του Θεού είναι αδιάρρηκτα συνδεδεμένος με την κατανόηση της Τελικής Κρίσεως και την προσωπική μας λογοδοσία για τις επιθυμίες, τις σκέψεις, τα λόγια και τις πράξεις μας (βλέπε Μωσία 4:30). Ο φόβος του Κυρίου δεν είναι η απρόθυμη συμφωνία ότι θα παρουσιαστούμε μπροστά Του για να κριθούμε. Δεν πιστεύω καθόλου ότι θα Τον φοβηθούμε. Απεναντίας, είναι η προοπτική ότι θα αντιμετωπίσουμε στην παρουσία Του τα πράγματα όπως αντικειμενικά είναι για εμάς και ότι θα έχουμε «τέλεια γνώση» (Νεφί Β΄ 9:14, βλέπε Άλμα 11:43) για όλες τις εκλογικεύσεις, προφάσεις και τις αυταπάτες μας. Τελικά, θα μείνουμε χωρίς δικαιολογία.

Όλοι οι άνθρωποι που έχουν ζήσει ή πρόκειται να ζήσουν στη γη «θα προσαχθούν να σταθούν ενώπιον του βήματος του Θεού, για να κριθούν από εκείνον σύμφωνα με τα έργα τους αν είναι αγαθά ή αν είναι πονηρά» (Μωσία 16:10). Εάν οι επιθυμίες μας ήταν ενάρετες και τα έργα μας καλά, τότε η κρίση του δικαστηρίου θα είναι ευνοϊκή (βλέπε Ιακώβου 6:13, Ενώς 1:27, Μορόνι 10:34). Και κατά την τελευταία ημέρα θα «ανταμειφθούμε με δικαιοσύνη» (Άλμα 41:6).

Αντιθέτως, εάν οι επιθυμίες μας υπήρξαν πονηρές και τα έργα μας κακόβουλα, τότε η κρίση του δικαστηρίου θα είναι αιτία τρόμου. «Δε θα τολμάμε να κοιτάξουμε ψηλά προς το Θεό μας, και πολύ θα επιθυμούσαμε να μπορούσαμε να προστάζαμε τις πέτρες και τα βουνά να πέσουν επάνω μας, να μας κρύψουν από την παρουσία του» (Άλμα 12:14). Και κατά την τελευταία ημέρα θα «λάβουμε την ανταμοιβή μας του κακού» (Άλμα 41:5).

Όπως συνοψίζεται στον Εκκλησιαστή:

«Να φοβάσαι τον Θεό, και να τηρείς τις εντολές του, δεδομένου ότι αυτό είναι το παν τού ανθρώπου.

»Επειδή, ο Θεός θα φέρει σε κρίση κάθε έργο, και κάθε κρυφό πράγμα, είτε αγαθό είτε πονηρό» (Εκκλησιαστής 12:13–14).

Αγαπημένοι μου αδελφοί και αδελφές, ο φόβος Θεού διαλύει τους θνητούς φόβους. Υποτάσσει ακόμα και τη βασανιστική ανησυχία πως δεν θα μπορέσουμε ποτέ να γίνουμε αρκετά καλοί πνευματικά και ποτέ δεν θα ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις και τις προσδοκίες του Κυρίου. Όντως, δεν μπορούμε να γίνουμε αρκετά καλοί ή να ανταποκριθούμε στηριζόμενοι αποκλειστικά και μόνο στις δικές μας δυνάμεις και αποδόσεις. Τα έργα και οι επιθυμίες μας από μόνα τους δεν μας σώζουν και δεν μπορούν να μας σώσουν. «Ύστερα από όλα όσα μπορούμε να κάνουμε» (Νεφί Β΄ 25:23), θα σωθούμε με το έλεος και τη χάρη που παρέχονται μέσα από την απέραντη και αιώνια εξιλεωτική θυσία του Σωτήρα (βλέπε Άλμα 34:10, 14). Σίγουρα «Πιστεύουμε ότι μέσω της Εξιλέωσης του Χριστού, μπορεί να σωθεί όλη η ανθρωπότητα, με την υπακοή στους νόμους και τις διατάξεις του Ευαγγελίου» (Άρθρα της Πίστεως 1:3).

Ο φόβος του Θεού είναι αγάπη και εμπιστοσύνη προς Αυτόν. Όσο περισσότερο φοβόμαστε τον Θεό, τόσο τελειότερα Τον αγαπάμε. Και «η τέλεια αγάπη διώχνει κάθε φόβο» (Μορόνι 8:16). Υπόσχομαι ότι το λαμπρό φως του φόβου του Θεού θα διώξει μακριά τις σκοτεινές σκιές των θνητών φόβων (βλέπε Δ&Δ 50:25), όταν κοιτάζουμε προς τον Σωτήρα, όταν χτίζουμε πάνω στο θεμέλιό Του και όταν βαδίζουμε στο μονοπάτι των διαθηκών Του με καθαγιασμένη δέσμευση.

Μαρτυρία και Υπόσχεση

Αγαπώ και ευλαβούμαι τον Κύριο. Η δύναμη και η ειρήνη Του είναι αληθινές. Είναι ο Λυτρωτής μας και δίνω μαρτυρία ότι ζει. Και χάρη σε Αυτόν, η καρδιά μας δεν χρειάζεται να ανησυχεί και να φοβάται (βλέπε Κατά Ιωάννην 14:27) και θα ευλογηθούμε να καθησυχάζουμε τους φόβους μας. Καταθέτω μαρτυρία για αυτό, στο ιερό και άγιο όνομα του Κυρίου, Ιησού Χριστού, αμήν.