Πράγματι καλός και χωρίς δόλο

Από τον Πρεσβύτερο Μάικλ Ρίνγκγουντ

Των Εβδομήκοντα

Τα καλά νέα του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού είναι ότι οι επιθυμίες της καρδιάς μας μπορούν να μεταμορφωθούν και ότι τα κίνητρά μας μπορούν να διαπλασθούν και να εξευγενισθούν.

Δυστυχώς, υπήρξε μία εποχή στη ζωή μου κατά την οποία με παρακινούσαν οι τίτλοι και η εξουσία. Πραγματικά άρχισε αθώα. Καθώς προετοιμαζόμουν να υπηρετήσω μία πλήρους απασχόλησης ιεραποστολή, ο μεγαλύτερος αδελφός μου έγινε ηγέτης ζώνης στην ιεραποστολή του. Άκουσα τόσα πολλά θετικά πράγματα τα οποία ελέχθησαν για εκείνον, που δεν μπορούσα παρά να ήθελα να λεχθούν αυτά τα πράγματα και για μένα. Ήλπιζα και μπορεί ακόμη και να προσευχήθηκα για μία παρόμοια θέση.

Ευτυχώς, καθώς υπηρετούσα την ιεραποστολή μου, πήρα ένα δυνατό μάθημα. Στην προηγούμενη συνέλευση, θυμήθηκα εκείνο το μάθημα.

Τον Οκτώβριο, ο Πρόεδρος Ντίτερ Ούχτντορφ είπε: «Κατά τη διάρκεια της ζωής μου, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω κάποιους από τους πιο ικανούς και ευφυείς άνδρες και γυναίκες που έχει να προσφέρει αυτός ο κόσμος. Όταν ήμουν νεότερος, εντυπωσιαζόμουν από αυτούς που ήσαν μορφωμένοι, φτασμένοι, επιτυχημένοι και χειροκροτημένοι από τον κόσμο. Αλλά με τα χρόνια, έχω συνειδητοποιήσει ότι εντυπωσιάζομαι πολύ περισσότερο από αυτές τις υπέροχες και ευλογημένες ψυχές που είναι πράγματι καλές και χωρίς δόλο»¹.

Ο ήρωάς μου του Βιβλίου του Μόρμον είναι ένα τέλειο παράδειγμα μίας υπέροχης και ευλογημένης ψυχής που ήταν πράγματι καλή και χωρίς δόλο. Ο Σιβλών ήταν ένας από τους υιούς του Άλμα του νεότερου. Είμαστε πιο εξοικειωμένοι με τον αδελφό του τον Ήλαμαν, ο οποίος θα ακολουθούσε τον πατέρα του ως φύλακα των χρονικών και του προφήτη του Θεού, και τον Κοριάντον, ο οποίος έγινε πολύ γνωστός ως ιεραπόστολος που χρειαζόταν μερικές συμβουλές από τον πατέρα του. Προς τον Ήλαμαν, ο Άλμα έγραψε 77 εδάφια (βλέπε Άλμα 36–37). Προς τον Κοριάντον, ο Άλμα αφιέρωσε 91 εδάφια (βλέπε Άλμα 39–42). Προς τον Σιβλών, τον μεσαίο του υιό, ο Άλμα έγραψε απλώς 15 εδάφια (βλέπε Άλμα 38). Κι όμως τα λόγια του σε αυτά τα 15 εδάφια είναι δυνατά και διδακτικά.

«Και τώρα, γιε μου, πιστεύω ότι θα έχω μεγάλη χαρά με σένα, ένεκα τής σταθερότητας σου και τής πίστης σου προς το Θεό. Γιατί όπως άρχισες στα νιάτα σου να κοιτάς προς τον Κύριο το Θεό σου, έτσι ελπίζω ότι θα συνεχίσεις να τηρείς τις εντολές του. Γιατί ευλογημένος είναι αυτός που υπομένει μέχρι τέλους.

»Λέω σε σένα, γιε μου, ότι έχω ήδη νιώσει πολύ μεγάλη χαρά με σένα, ένεκα τής πίστης σου και τής επιμέλειας σου, και τής υπομονής σου και τής μακροθυμίας σου ανάμεσα στο λαό» (Άλμα 38:2–3).

Εκτός του ότι μίλησε στον Σιβλών, ο Άλμα μίλησε επίσης για εκείνον στον Κοριάντον. Ο Άλμα είπε: «Δεν έχεις προσέξει τη σταθερότητα τού αδελφού σου, τη μεγάλη του πίστη, και την επιμέλειά του στο να τηρεί τις εντολές τού Θεού; Ιδές, δε σου έχει δώσει το καλό παράδειγμα;» (Άλμα 39:1)².

Φαίνεται ότι ο Σιβλών ήταν ένας υιός που ήθελε να ευχαριστήσει τον πατέρα του και προχωρούσε κάνοντας αυτό που ήταν σωστό, επειδή ήταν σωστό παρά για έπαινο, θέση, δύναμη, επιβράβευση ή εξουσία. Ο Ήλαμαν πρέπει να ήξερε και να το σεβόταν αυτό στον αδελφό του, διότι έδωσε στον Σιβλών την επίβλεψη των ιερών χρονικών που είχε λάβει από τον πατέρα του. Ασφαλώς ο Ήλαμαν εμπιστευόταν τον Σιβλών, επειδή «ήταν δίκαιος άνθρωπος, και βάδιζε σωστά ενώπιον του Θεού. Και πρόσεχε να κάνει διαρκώς το καλό, να τηρεί τις εντολές του Κυρίου του Θεού του» (Άλμα 63:2). Όπως φαίνεται πράγματι χαρακτηριστικό του Σιβλών, δεν υπάρχουν πολλά καταγεγραμμένα για εκείνον από τότε που απέκτησε τα ιερά χρονικά έως ότου τα έδωσε στον υιό του Ήλαμαν, Ήλαμαν (βλέπε Άλμα 63:11).

Ο Σιβλών ήταν πράγματι καλός και χωρίς δόλο. Ήταν ένα άτομο που θυσίασε τον χρόνο, τα ταλέντα και την προσπάθειά του να βοηθά και να ανυψώνει τους άλλους χάριν της αγάπης για τον Θεό και τους συνανθρώπους του (βλέπε Άλμα 48:17–19, 49:30). Περιγράφεται τέλεια με τα λόγια του Προέδρου Σπένσερ Κίμπαλ: «Οι σπουδαίες γυναίκες και οι σπουδαίοι άνδρες πάντοτε ανυπομονούν περισσότερο να υπηρετούν παρά να κυριαρχούν»³.

Σε έναν κόσμο όπου ο έπαινος, η θέση, η δύναμη, η επιβράβευση και η εξουσία αποζητούνται από κάθε πλευρά, τιμώ εκείνες τις υπέροχες και ευλογημένες ψυχές που είναι πράγματι καλές και χωρίς δόλο, αυτές που παρακινούνται από την αγάπη για τον Θεό και τον πλησίον τους, αυτές οι σπουδαίες γυναίκες και άνδρες που «ανυπομονούν περισσότερο να υπηρετούν παρά να κυριαρχούν».

Σήμερα υπάρχουν κάποιοι που θα ήθελαν να πιστεύουμε ότι η αναζήτησή μας για αποδοχή μπορεί να ικανοποιηθεί μόνον με την απόκτηση θέσεως και δυνάμεως. Ωστόσο, ευτυχώς, υπάρχουν πολλοί που δεν επηρεάζονται από αυτήν την προοπτική. Βρίσκουν αποδοχή στο να επιζητούν να είναι πράγματι καλοί και χωρίς δόλο. Τους έχω βρει σε όλα τα κοινωνικά υπόβαθρα και σε πολλές θρησκείες. Και τους βρίσκω σε μεγάλους αριθμούς ανάμεσα στους πράγματι μετεστραμμένους οπαδούς του Χριστού⁴.

Τιμώ αυτούς που υπηρετούν ανιδιοτελώς κάθε εβδομάδα σε τομείς και κλάδους σε όλον τον κόσμο, κάνοντας πολλά περισσότερα από αυτό που απαιτείται από εκείνους για να εκπληρώσουν την κλήση τους. Όμως οι κλήσεις έρχονται και φεύγουν. Ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση μου κάνουν οι πολλοί που χωρίς επίσημες κλήσεις βρίσκουν τρόπους για να υπηρετούν με συνέπεια και να ανυψώνουν τους άλλους. Κάποιος αδελφός εμφανίζεται νωρίς για την εκκλησία, προκειμένου να φτειάξει τις καρέκλες και παραμένει μετά για να καθαρίσει την εκκλησία. Μία αδελφή επιλέγει επίτηδες μία θέση κοντά σε μία τυφλή αδελφή στον τομέα της όχι μόνο για να την χαιρετίσει, αλλά επίσης για να μπορέσει να τραγουδήσει τους ύμνους αρκετά δυνατά, ώστε η τυφλή αδελφή να μπορέσει να ακούσει τα λόγια και να τραγουδήσει μαζί. Αν κοιτάξετε στενά στον τομέα ή τον κλάδο σας, θα βρείτε παραδείγματα σαν κι αυτά. Υπάρχουν πάντοτε μέλη που φαίνεται ότι γνωρίζουν ποιος χρειάζεται βοήθεια και πότε να την προσφέρουν.

Ίσως το πρώτο μου μάθημα σχετικά με τους πράγματι καλούς Αγίους χωρίς δόλο το πήρα, όταν ήμουν νεαρός ιεραπόστολος. Μετακόμισα σε μία περιοχή με έναν πρεσβύτερο που δεν γνώριζα. Είχα ακούσει άλλους ιεραποστόλους να μιλούν για το πώς δεν είχε λάβει ποτέ κάποια ανάθεση ηγεσίας και πώς αγωνιζόταν με τα Κορεατικά παρά το γεγονός ότι ήταν στη χώρα πολύ καιρό. Όμως καθώς γνώρισα αυτόν τον πρεσβύτερο, βρήκα ότι ήταν ένας από τους πιο υπάκουους και πιστούς ιεραπόστολους που είχα γνωρίσει. Μελετούσε όταν ήταν ώρα για μελέτη· εργαζόταν όταν ήταν ώρα για εργασία. Έφευγε από το διαμέρισμα στην ώρα και επέστρεφε στην ώρα του. Ήταν επιμελής στη μελέτη των Κορεατικών μολονότι η γλώσσα ήταν ιδιαίτερα δύσκολη για εκείνον.

Όταν συνειδητοποίησα ότι τα σχόλια που είχα ακούσει δεν ήταν αληθινά, ένιωσα ότι αυτός ο ιεραπόστολος κρινόταν εσφαλμένως ως ανεπιτυχής. Ήθελα να πω σε όλη την ιεραποστολή τι είχα ανακαλύψει γι’ αυτόν τον πρεσβύτερο. Μοιράσθηκα με τον πρόεδρο ιεραποστολής μου την επιθυμία μου να διορθώσω αυτήν την παρεξήγηση. Η απάντησή του ήταν: «Ο Επουράνιος Πατέρας γνωρίζει ότι αυτός ο νεαρός άνδρας είναι επιτυχημένος ιεραπόστολος και το ίδιο κι εγώ». Προσέθεσε: «Και τώρα το γνωρίζεις κι εσύ, επομένως ποιος άλλος έχει σημασία;» Αυτός ο σοφός πρόεδρος ιεραποστολής με δίδαξε αυτό που ήταν σημαντικό στην υπηρέτηση, και δεν ήταν έπαινος, θέση, δύναμη, τιμή ή εξουσία. Αυτό ήταν ένα σπουδαίο μάθημα για έναν νεαρό ιεραπόστολο, ο οποίος ήταν πάρα πολύ εστιασμένος σε τίτλους.

Με αυτό το μάθημα κατά νου, άρχισα να αναπολώ τη ζωή μου και να βλέπω πόσο συχνά είχα επηρεασθεί από άνδρες και γυναίκες που τότε δεν είχαν σπουδαίο τίτλο ή θέση. Ένας άνθρωπος που είχε παρόμοια χαρακτηριστικά σαν του Σιβλών ήταν ο δάσκαλός μου του σεμιναρίου κατά τη διάρκεια του γυμνασίου. Αυτός ο καλός άνδρας δίδασκε σεμινάριο για μόνον δύο ή τρία χρόνια, αλλά μου άνοιξε την καρδιά με έναν τρόπο που με βοήθησε να κερδίσω μια μαρτυρία. Μπορεί να μην ήταν ο πιο δημοφιλής δάσκαλος στο σχολείο, αλλά ήταν πάντοτε προετοιμασμένος και η επιρροή του επάνω μου ήταν δυνατή και διαρκής. Μία από τις λίγες φορές που είδα αυτόν τον άνδρα στα 40 χρόνια από τότε που με δίδαξε, ήταν όταν ήλθε να με δει στην κηδεία του πατέρα μου. Αληθινά, αυτή ήταν μία πράξη που δεν είχε παρακινηθεί από τίτλους ή δύναμη.

Τιμώ αυτόν τον αφοσιωμένο δάσκαλο και πολλούς σαν κι αυτόν που είναι πράγματι καλοί και χωρίς δόλο. Τιμώ τον δάσκαλο του Σχολείου Κυριακής που δεν διδάσκει τους μαθητές του απλώς κατά τη διάρκεια της Κυριακής, αλλά επίσης διδάσκει και επηρεάζει αυτούς τους ίδιους μαθητές με το να τους προσκαλεί να έχουν μαζί με την οικογένειά του πρωινό. Τιμώ ηγέτες νέων που παρευρίσκονται στις αθλητικές και πολιτιστικές δραστηριότητες των νέων ανδρών και των νέων γυναικών στον τομέα τους. Τιμώ τον άνδρα που γράφει σημειώματα ενθάρρυνσης σε γείτονες και τη γυναίκα που δεν στέλνει απλώς χριστουγεννιάτικες κάρτες, αλλά τις παραδίδει χέρι με χέρι σε μέλη της οικογένειας και φίλους που χρειάζονται μία επίσκεψη. Τιμώ τον αδελφό που συνήθως έπαιρνε έναν γείτονα για βόλτα κατά τη διάρκεια των δύσκολων ημερών αυτού του γείτονα με το Αλτσχάιμερ -- δίδοντας τόσο σε εκείνον όσο και στη σύζυγό του μία αλλαγή από την καθημερινή τους ρουτίνα, που τόσο πολύ χρειάζονταν.

Αυτά δεν γίνονται για έπαινο ή επιβραβεύσεις. Αυτοί οι άνδρες και οι γυναίκες δεν παρακινούνται από την πιθανότητα ότι θα λάβουν τίτλους ή εξουσία. Είναι μαθητές του Χριστού, περνώντας ευεργετώντας συνεχώς και, σαν τον Σιβλών, προσπαθούν να ευχαριστήσουν τον Πατέρα τους στους Ουρανούς.

Με λυπεί όταν ακούω για κάποιους που σταμάτησαν να υπηρετούν ή ακόμη και να παρευρίσκονται στην εκκλησία, επειδή απηλλάγησαν από μία κλήση ή νιώθουν ότι τους παραβλέπουν για μία θέση ή τίτλο. Ελπίζω ότι μία ημέρα θα πάρουν το ίδιο μάθημα που πήρα εγώ ως νεαρός ιεραπόστολος -- ότι η υπηρέτηση που μετρά περισσότερο αναγνωρίζεται συνήθως μόνον από τον Θεό. Κατά την επιδίωξη των συμφερόντων μας, έχουμε ξεχάσει τα συμφέροντα του Θεού;

Ορισμένοι μπορεί να πουν: «Όμως έχω τόσο πολύ να διανύσω για να γίνω σαν αυτούς που περιγράφεις». Τα καλά νέα του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού είναι ότι οι επιθυμίες της καρδιάς μας μπορούν να μεταμορφωθούν και ότι τα κίνητρά μας μπορούν να διαπλασθούν και να εξευγενισθούν. Όταν βαπτιζόμαστε στο αληθινό ποίμνιο του Θεού, αρχίζουμε τη διαδικασία να γίνουμε νέα πλάσματα (βλέπε Προς Κορινθίους Β΄ 5:17, Μωσία 27:26). Κάθε φορά που ανανεώνουμε τη διαθήκη του βαπτίσματος με τη μετάληψη, είμαστε ένα βήμα πιο κοντά σε αυτόν τον υπέρτατο στόχο⁵. Καθώς υπομένουμε σε αυτήν τη διαθήκη, έχουμε πρόσβαση στη δύναμη να πενθούμε με αυτούς που πενθούν και να παρηγορούμε όσους χρειάζονται παρηγοριά (βλέπε Μωσία 18:9). Σε αυτήν τη διαθήκη, βρίσκουμε τη χάρη που μας δίδει τη δυνατότητα να υπηρετήσουμε τον Θεό και να τηρούμε τις εντολές Του, συμπεριλαμβανομένου του να αγαπούμε τον Θεό με όλη μας την καρδιά και να αγαπούμε τον πλησίον μας ως εαυτόν μας⁶. Σε αυτήν τη διαθήκη, ο Θεός και ο Χριστός μάς συμπαρίστανται, ούτως ώστε να μπορούμε να συμπαρασταθούμε όσους χρειάζονται τη συμπαράστασή μας (βλέπε Μωσία 4:16. Βλέπε, επίσης, εδάφια 11–15).

Αυτό που πραγματικά θέλω στη ζωή είναι να ευχαριστήσω τους πατέρες μου --τόσο τον επίγειο όσο και τον επουράνιο-- και να γίνω περισσότερο σαν τον Σιβλών⁷.

Ευχαριστώ τον Επουράνιο Πατέρα μου για τα άτομα με γνωρίσματα σαν του Σιβλών των οποίων τα παραδείγματα μού προσφέρουν --και σε όλους μας-- ελπίδα. Στη ζωή τους βλέπουμε μία μαρτυρία για τον στοργικό Πατέρα στους Ουρανούς και έναν στοργικό και συμπονετικό Σωτήρα. Προσθέτω τη μαρτυρία μου στη δική τους με τη δέσμευση να πασχίσω να γίνει περισσότερο σαν αυτούς, στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.