ភ្នែកដើម្បីមើលឃើញ
តាមរយៈព្រះចេស្តានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធព្រះគ្រីស្ទនឹងជួយយើង ឲ្យ មើលឃើញខ្លួនរបស់យើង និងមើលឃើញអ្នកដទៃដូចដែលទ្រង់បានឃើញ ។
ការមើលឃើញព្រះហស្តនៃ ព្រះ
ខ្ញុំចូលចិត្តរឿងនៅក្នុងព្រះគម្ពីសញ្ញាចាស់អំពីក្មេងប្រុសម្នាក់ដែលបម្រើព្យាការីអេលីសេ ។ នៅពេលព្រឹកមួយក្មេងប្រុសនោះបានភ្ញាក់ពីដំណេកហើយចេញទៅក្រៅបានឃើញថាទីក្រុងត្រូវបានហ៊ុមព័ទ្ធដោយកងទ័ពដ៏ធំដែលមានចេតនាបំផ្លាញពួកគេ ។ ក្មេងប្រុសនោះបានរត់ទៅរកអេលីសេថា« វរហើយ ចៅហ្វាយខ្ញុំអើយ ! តើយើងនឹងត្រូវធ្វើដូចម្តេច ? »
អេលីសេបាន ឆ្លើយ តប ថា « កុំ ខ្លាច អ្វី ឡើយ ដ្បិត ពួក ដែល នៅ ខាង យើង មាន គ្នា ច្រើន ជាង ពួក ដែល នៅ ខាង គេ ទៅ ទៀត » ។
ព្យាការីអេលីសេបានដឹងថាក្មេងប្រុសនេះត្រូវការអ្វីច្រើនជាងការធានានូវការស្ងប់ចិត្ត គឺគាត់ត្រូវការចក្ខុវិស័យ ។ ដូច្នេះហើយ « អេលីសេក៏អធិស្ឋានថា … ឱព្រះយេហូវ៉ា … អើយ សូមទ្រង់ប្រោសឲ្យភ្នែកវាបានមើលឃើញ ។ ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ក៏ប្រោសភ្នែកអ្នកបម្រើនោះ ហើយវាក៏មើលទៅឃើញភ្នំមានពេញដោយពលសេះ និងរទេះចម្បាំង ដែលសុទ្ធតែជាភ្លើងនៅព័ទ្ធជុំវិញអេលីសេ » ។១
ពេលខ្លះបងប្អូនដូចអ្នកបម្រើនោះបងប្អូនមានការពិបាកក្នុងការមើលឃើញពីរបៀបដែលព្រះកំពុងធ្វើការនៅក្នុងជីវិតរបស់បងប្អូន—ពេលដែលបងប្អូនមានអារម្មណ៏ថាកំពុងត្រូវឡោមព័ទ្ធ—នៅពេលការសាកល្បងក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ធ្វើឱ្យបងប្អូនលុតជង្គង់ចុះ ។ រង់ចាំហើយទុកចិត្តទៅលើព្រះ និងពេលវេលារបស់ទ្រង់ពីព្រោះបងប្អូនអាចជឿជាក់លើដួងចិត្តរបស់ទ្រង់ដោយអស់ពីដួងចិត្តរបស់បងប្អូន ទី នេះ ។ បងប្អូនប្រុសស្រីជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំបងប្អូនក៏អាចអធិស្ឋានសុំព្រះអម្ចាស់ឲ្យបើកភ្នែកបងប្អូនមើលឃើញនូវការណ៍ទាំងឡាយដែលភ្នែកធម្មតាមិនអាចមើលឃើញបាន ។
ការមើលឃើញខ្លួនយើងដូចជាព្រះទតឃើញយើង
ប្រហែលការណ៍ដែលសំខាន់បំផុតសម្រាប់យើងដើម្បីមើលឃើញយ៉ាងច្បាស់គឺថាតើព្រះជានរណាហើយតើយើងជានរណា—ជាបុត្រាបុត្រីនៃមាតាបិតាសួគ៏ដែលមាន« និស្ស័យនៃព្រះ និងគោលដៅដ៏អស់កល្បជានិច្ច » ។២ ចូរសូមដល់ព្រះឲ្យបង្ហាញការពិតទាំងនេះដល់បងប្អូនរួមជាមួយព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ចំពោះបងប្អូន ។ នៅពេលបងប្អូនកាន់តែស្គាល់អត្តសញ្ញាណ និងគោលបំណងពិតរបស់បងប្អូនកាន់តែស៊ីជម្រៅនោះវានឹងមានឥទ្ធិពលទៅលើអ្វីៗនៅក្នុងជីវិតរបស់បងប្អូន ។
ការមើលទៅអ្នកដទៃ
ការយល់អំពីរបៀបដែលព្រះទតមើលយើងជួយរៀបចំផ្លូវយើងឲ្យមើលទៅអ្នកដទៃដូចជាទ្រង់ដែរ ។ អ្នកសរសេរអត្ថបទឈ្មោះDavid Brooks បានមានប្រសាសន៍ថា« បញ្ហាធំ ៗ ជាច្រើននៅក្នុងសង្គមរបស់យើងគឺចេញពីមនុស្សដែលគ្មានអារម្មណ៍ថា ត្រូវបានគេមើលឃើញ និងទទួលស្គាល់ ។ … [ មាន ]ចរិតលក្ខណៈ…ស្នូលមួយដែលយើងទាំងអស់គ្នាត្រូវតែធ្វើឲ្យប្រសើរឡើងហើយនោះគឺជាចរិតនៃការមើលឃើញតម្លៃគ្នាទៅវិញទៅមក និងត្រូវបានគេមើលឃើញយ៉ាងស៊ីជម្រៅ ។៣
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទតមើលឃើញតម្លៃរបស់មនុស្ស បស់ពួកគេហើយទ្រង់ជ្រាបពីសក្តានុពលរបស់ពួកគេ ។ ខណៈដែលអ្នកដទៃមើលឃើញត្រឹមតែជាអ្នកនេសាទមនុស្សអ្នកមានបាបឬអ្នកទារពន្ធប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូវបានទតឃើញពួកគេថាជាសិស្សខណៈដែល អ្នកដទៃឃើញបុរសម្នាក់ថាគ្រាន់តែមានអារក្សចូលនោះព្រះយេស៊ូវបានទតមើលហួសពីទុក្ខកង្វល់នៅផ្នែកខាងក្រៅបានទទួលស្គាល់បុរសនោះហើយបានព្យាបាលគាត់ឲ្យជា ។៤
សូម្បីតែនៅក្នុងជីវិតដ៏មមាញឹករបស់យើងយើងក៏អាចធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូវហើយមើលមនុស្សម្នាក់ៗ—ឃើញពីតម្រូវការសេចក្តីជំនឿការតស៊ូ និងសក្តានុពលរបស់ពួកគេ ។៥
នៅពេលខ្ញុំអធិស្ឋានទូលសូមព្រះអម្ចាស់ឲ្យបើកភ្នែកខ្ញុំដើម្បីមើលឃើញនោះខ្ញុំតែងតែសួរខ្លួនឯងនូវសំណួរពីរហើយខ្ញុំបានផ្ទៀងស្ដាប់អារម្មណ៍ដែលកើតមានថា«តើខ្ញុំកំពុងធ្វើអ្វីដែលខ្ញុំគួរតែបញ្ឈប់ធ្វើវាទៀត? »និង« តើអ្វីដែលខ្ញុំមិនធ្វើដែលខ្ញុំគួរតែចាប់ផ្តើមធ្វើវានោះ ? »៦
កាលប៉ុន្មានខែមុនក្នុង អំឡុងពិធីសាក្រាម៉ង់ ខ្ញុំបានសួរខ្លួនឯងនូវសំណួរទាំងនេះហើយខ្ញុំបានភា្ញក់ផ្អើលចំពោះអារម្មណ៏ដែលបានកើតឡើង ។ « ឈប់មើលទូរសព្ទរបស់អ្នកនៅពេលដែលអ្នកឈរតម្រង់ជួរ » ។ ការមើលទូរសព្ទពេលតម្រង់ជួរស្ទើរតែ ជារឿងស្វ័យប្រវត្តិទៅហើយ ខ្ញុំបានឃើញថាវាជាពេលវេលាដ៏ល្អសម្រាប់កិច្ចការជាច្រើនដូចជាឆ្លើយតបអ៊ីម៉ែលមើលមាតិកាព័ត៌មានឬអូសមើលបណ្តាញព័ត៌មានសង្គម ។
នៅព្រឹកបន្ទាប់ពេលកំពុងតម្រង់ជួរយ៉ាងវែងនៅឯហាងមួយ។ ខ្ញុំទាញទូរសព្ទចេញមក រំពេចនោះក៏នឺកចាំដល់អារម្មណ៍ដែលខ្ញុំបានទទួល ។ ខ្ញុំដាក់ទូរសព្ទចុះ ហើយមើលជុំវិញ ។ ខ្ញុំបានឃើញសុភាពបុរសវ័យចំណាស់ម្នាក់នៅឈរខាងមុខខ្ញុំ ។ រទេះរបស់គាត់ទទេមានតែអាហារឆ្មាពីរបីកំប៉ុងប៉ុណ្ណោះ ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាឆ្គងបន្តិចប៉ុន្តែបាននឹករកនិយាយអ្វីមួយដែលទំនងដូចជា « ខ្ញុំអាចឃើញថាលោកមានចិញ្ចឹមឆ្មាមួយ » គាត់បាននិយាយថាព្យុះកំពុងតែមកដល់ហើយគាត់មិនចង់ឲ្យសត្វឆ្មាគ្មានអាហារទេ ។ យើងបានជជែកគ្នាបន្ដិចបន្ទាប់មកគាត់បានបែរមករកខ្ញុំហើយនិយាយថា « អ្នកដឹងទេខ្ញុំមិនបានប្រាប់នរណាម្នាក់អំពីរឿងនេះទេប៉ុន្តែថ្ងៃនេះគឺជាថ្ងៃកំណើតរបស់ខ្ញុំ » ។ ដួងចិត្តរបស់ខ្ញុំក្តុកក្តួល ។ ខ្ញុំបានជូនពររីករាយថ្ងៃកំណើតដល់គាត់ហើយបានអធិស្ឋានក្នុងចិត្តអរគុណដែលខ្ញុំមិនបានមើលទូរសព្ទហើយបាត់ឱកាសដើម្បីមើលឃើញ និងភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងពិតប្រាកដជាមួយមនុស្សម្នាក់ទៀតដែលត្រូវការ ។
ដួងចិត្តពិតរបស់ខ្ញុំ គឺខ្ញុំមិនចង់ធ្វើដូចជាអាចារ្យឬពួកលេវីនៅតាមផ្លូវទៅយេរីខូ—ដែលមើលឃើញហើយដើរហួសនោះទេ ។៧ ប៉ុន្តែជាញឹកញាប់ខ្ញុំគិតថាខ្ញុំគឺបែបនោះ ។
ការមើលឃើញកិច្ចការរបស់ ព្រះសម្រាប់ខ្ញុំ
ថ្មីៗនេះខ្ញុំបានរៀនមេរៀនដ៏មានតម្លៃមួយអំពីការមើលតម្លៃយុវនារីម្នាក់ឈ្មោះរ៉ូស្សលីន ។
មិត្តខ្ញុំចែកចាយរឿងនេះជាមួយខ្ញុំដែលវាតក់ស្លុតយ៉ាងខ្លាំងនៅពេល ដែលស្វាមី គាត់ដែលបានរស់នៅជាមួយគ្នាអស់រយៈពេល ២០ ឆ្នាំចាកចេញពីគាត់ ។ ដោយសារកូនៗរបស់នាងត្រូវចែកម៉ោងរវាងឪពុកម្តាយ ដូច្នេះការរំពឹងថាត្រូវទៅព្រះវិហារតែម្នាក់ឯងហាក់ដូចជាពិបាកណាស់ ។ នាងរៀបរាប់ថា ៖
« ការអង្គុយ តែម្នាក់ឯងនៅក្នុងព្រះវិហារដែលជឿថាគ្រួសារ សំខាន់ បំផុតនោះវាធ្វើឲ្យមានការឈឺចាប់ ខ្លាំងណាស់ ។ នៅថ្ងៃអាទិត្យដំបូងដែលខ្ញុំបានដើរចូលទៅខ្ញុំអធិស្ឋានសូមកុំឲ្យមាននរណាម្នាក់មកនិយាយជាមួយខ្ញុំ ។ ខ្ញុំទ្រាំស្ទើរតែពុំបាន រួចទឹកភ្នែកក៏បានស្រក់ចុះមក ។ ខ្ញុំបានអង្គុយតាមធម្មតាដោយសង្ឃឹមថាគ្មាននរណាម្នាក់នឹងកត់សម្គាល់ឃើញថាកៅអីអង្គុយនៅទំនេរនោះទេ ។
« យុវនារីម្នាក់នៅក្នុងវួដរបស់យើងបានងាកមកមើលខ្ញុំ ។ ខ្ញុំធ្វើពុតជាញញឹម ។ នាង ក៏បានញញឹមដាក់ខ្ញុំវិញ ។ ខ្ញុំអាចមើលឃើញនូវការព្រួយបារម្ភនៅលើមុខរបស់នាង ។ ខ្ញុំបានអង្វរដោយស្ងៀមស្ងាត់សូមកុំឲ្យនាងមកនិយាយជាមួយខ្ញុំ—ខ្ញុំគ្មានអ្វីនិយាយទេខ្ញុំច្បាស់ជាយំ ។ ខ្ញុំបានឱនមុខចុះសម្លឹងមើលភ្លៅរបស់ខ្ញុំដោយមិនចង់មើលទៅនរណា ។
« នៅម៉ោងបន្ទាប់ខ្ញុំសង្កេតឃើញនាងងាកមើលមកខ្ញុំជាញឹកញាប់ ។ ពេលការប្រជុំបញ្ចប់ភ្លាមនាងបានដើរតម្រង់មករកខ្ញុំ ។ ខ្ញុំបាននិយាយខ្សឹបៗថា ‹ សួស្តីរ៉ូស្សលីន › ។ នាងបានឱបខ្ញុំហើយបាននិយាយថា« បងស្រីស្ម៊ីធខ្ញុំអាចប្រាប់បានថាថ្ងៃនេះគឺជាថ្ងៃមិនល្អសម្រាប់បងទេ ។ ខ្ញុំពិតជាសោកស្តាយណាស់ ។ ខ្ញុំស្រឡាញ់បង › ។ ដូចដែលបានគិតទុកទឹកភ្នែកបានហូរមកនៅពេលនាងបានឱបខ្ញុំម្តងទៀត ។ ប៉ុន្តែនៅពេលខ្ញុំបានដើរចេញខ្ញុំបានគិតនៅក្នុងចិត្តថា ‹ ប្រហែលជាខ្ញុំអាចធ្វើរឿងនេះបាន › ។
« យុវនារីដ៏ស្រស់ស្អាតដែលមានអាយុ ទើប១៦ ឆ្នាំតិចជាងខ្ញុំ ពាក់កណ្តាលបានមករកខ្ញុំជារៀងរាល់ថ្ងៃអាទិត្យដើម្បីឱបខ្ញុំហើយសួរថា‹ តើបងស្រីសុខសប្បាយទេ ? › វាពិតជាធ្វើឲ្យមានភាពខុសប្លែកគ្នាចំពោះអារម្មណ៍ដែលខ្ញុំមានចំពោះការមកព្រះវិហារ ។ ការពិតទៅគឺខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមពឹងផ្អែកទៅលើការឱបទាំងនោះ ។ មានគេបានកត់សម្គាល់ខ្ញុំ ។ មានគេដឹងថាខ្ញុំនៅទីនោះ ។ មានគេយកចិត្តទុកដាក់លើខ្ញុំ » ។
ដូចជាអំណោយទាំងអស់ដែលព្រះវរបិតាសព្វ ព្រះ ហឫទ័យ ប្រទានដោយឃើញយ៉ាងច្បាស់ថាតម្រូវឲ្យយើងទូលសូមទ្រង់ហើយបន្ទាប់មក ធ្វើសកម្មភាព ។ ទូលសូមទ្រង់ឲ្យមើលទៅ អ្នកដទៃដូចដែលទ្រង់បានទតឃើញ—ជាបុត្រា និងបុត្រីពិតរបស់ទ្រង់ដែលមានសក្តានុពលដ៏គ្មានទីបញ្ចប់ ។ បន្ទាប់មក ធ្វើសកម្មភាព ដោយក្តីសឡាញ់ការបម្រើ និងការបញ្ជាក់អំពីតម្លៃ និងសក្តានុពលដូចដែលបានបំផុសគំនិត ។ នៅពេលរឿងនេះក្លាយទៅជាគំរូនៃជីវិតរបស់យើងនោះយើងនឹងឃើញថាខ្លួនយើងក្លាយជា« អ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដ៏ពិត » ។៨ អ្នកផ្សេងទៀតនឹងអាចទុកចិត្តនៅលើដួងចិត្តយើងជាមួយនឹងពួកគេ បា្រកដ និងគោលបំណងរបស់យើង ។
មិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំបានរំឮកអំពីបទពិសោធន៍មួយទៀតនៅពេលដែលកំពុងអង្គុយលើជើងម៉ាក្នុងវិហារតែម្នាក់ឯងងឿងឆ្ងល់ថាតើការខិតខំអស់រយៈពេល ២០ ឆ្នាំដើម្បីរស់នៅតាមដំណឹងល្អនៅក្នុងផ្ទះរបស់នាងគ្មានប្រយោជន៍អ្វីទេឬ ។ គាត់ត្រូវការលើសពីការស្ងប់ស្ងាត់គឺ គាត់ត្រូវការចក្ខុវិស័យមួយ ។ គាត់ មានសំនួរ មួយដែល ដក់ជាប់ ក្នុងដួងចិត្តថា ៖« ហេតុអ្វីបានជាអ្នកធ្វើរឿងទាំងនោះ ? តើអ្នកធ្វើវាសម្រាប់រង្វាន់ការសរសើរពីអ្នកដទៃឬលទ្ធផលដែលអ្នកចង់បានមែនទេ ? គាត់បានស្ទាក់ស្ទើរមួយសន្ទុះស្វែងយល់ពីចិត្តគាត់ហើយបន្ទាប់មកអាចឆ្លើយដោយជឿជាក់ថា« ខ្ញុំបានធ្វើវាដោយសារខ្ញុំស្រឡាញ់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ ហើយខ្ញុំស្រឡាញ់ព្រះសិក្ខាបទរបស់ទ្រង់ ។ ព្រះអម្ចាស់បានបើកភ្នែករបស់គាត់ដើម្បីជួយគាត់ឲ្យមើលឃើញ ។ ការផ្លាស់ប្តូរចក្ខុវិស័យដ៏សាមញ្ញ និងមានឥទ្ធិពលនេះបានជួយឲ្យគាត់បន្ដដើរទៅមុខដោយមានជំនឿទៅលើព្រះគ្រីស្ទទោះបីគាត់មានស្ថានភាពបែបណាក្តី ។
ខ្ញុំសូមថ្លែងជាសាក្សីថាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទស្រឡាញ់យើងហើយទ្រង់អាច ប្រទានឲ្យយើងមើលឃើញ—សូម្បីតែនៅពេលដែលវាពិបាកសូម្បីតែនៅពេលដែលយើងហត់នឿយសូម្បីតែនៅពេលដែលយើងនៅតែឯងហើយសូម្បីតែនៅពេល លទ្ធផល មិនដូច អ្វីដែល យើងសង្ឃឹម ។ តាមរយៈ ព្រះគុណ របស់ទ្រង់ នោះទ្រង់នឹងប្រទានពរដល់យើង និងបង្កើនសមត្ថភាពរបស់យើង ។ តាមរយៈព្រះចេស្តានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធព្រះគ្រីស្ទនឹងជួយយើង ឲ្យ មើលឃើញខ្លួនរបស់យើង និងមើលឃើញអ្នកដទៃដូចដែលទ្រង់បានឃើញ ។ ដោយមានជំនួយរបស់ទ្រង់យើងអាច ដឹងថាអ្វីដែលចាំបាច់បំផុត ។ យើងអាចចាប់ផ្តើមឃើញព្រះហស្តរបស់ព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់ពួកយើង—យើងនឹងមើលឃើញយ៉ាងជាក់ច្បាស់ ។
ហើយបន្ទាប់មកនៅថ្ងៃដ៏អស្ចារ្យនោះ « នៅពេលដែលទ្រង់លេចមកយើងនឹងបានដូចទ្រង់ដ្បិតយើងនឹងឃើញទ្រង់ដូចជាទ្រង់ឃើញដែរដើម្បីយើងអាចមានក្តីសង្ឃឹមនេះ »៩នេះគឺជាការអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំនៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអាម៉ែន ។