ចិត្តចងក្រងរួមគ្នាដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងសាមគ្គីភាព
នៅដំណាក់កាលឆ្នាំទី ២០០ ដ៏សំខាន់នេះក្នុងប្រវត្តិសាសនាចក្ររបស់យើង ចូរយើងបេ្ដជ្ញាចិត្តរស់នៅដោយសុចរិត និងសាមគ្គីគ្នាដែលមិនធ្លាប់មានពីមុនមក ។
សេចក្ដីសុចរិត និងសាមគ្គីភាពមានសារសំខាន់យ៉ាងខ្លាំង ។ ១ ពេលមនុស្សស្រឡាញ់ព្រះអស់ពីចិត្តរបស់ពួកគេ ហើយខិតខំដូចជាទ្រង់ដោយសុចរិតភាព នោះវានឹងមិនសូវមានជម្លោះ និងការទាស់ទែងគ្នាក្នុងសង្គមឡើយ ។ វាកាន់តែមានសាមគ្គីភាព ។ ខ្ញុំស្រឡាញ់រឿងពិតមួយ ដែលជាគំរូនៃការណ៍នេះ ។
កាលនៅជាយុវជន មិនមែនជាសមាជិកសាសនាចក្រ ឧត្តមសេនីយ៍ ថូម៉ាស អិល ខេន បានជួយ និងការពារពួកបរិសុទ្ធជាច្រើន ពេលពួកគេត្រូវរត់ចេញពីក្រុងណៅវូ ។ គាត់ជាអ្នកប្រឹក្សាដល់សាសនាចក្រអស់ពេលជាច្រើនឆ្នាំ ។ ២
នៅឆ្នាំ ១៨៧២ ឧត្តមសេនីយ៍ខេន ភរិយាដ៏មានទេពកោសល្យរបស់គាត់ ឈ្មោះអេលីហ្សាបែត វូដ ខេន និងកូនប្រុសពីរនាក់របស់ពួកគាត់បានធ្វើដំណើរចេញពីផ្ទះរបស់ខ្លួននៅរដ្ឋផែនសិលវេញ៉ាទៅទីក្រុងសលត៍ លេក ។ ពួកគាត់បានអមដំណើរ ព្រិកហាំ យ៉ង់ និងសហការីរបស់លោកទៅកាន់ភាគខាងត្បូង ទៅក្រុង សេន ចច រដ្ឋយូថាហ៍ ។ អេលីហ្សាបែតបានមកធ្វើទស្សកិច្ចរដ្ឋយូថាហ៍លើកទីមួយ ដោយមានស្ដ្រីបម្រុងនឹងទៅជួប ។ គាត់បានភ្ញាក់ផ្អើល ដោយសាររឿងខ្លះៗដែលគាត់បានដឹង ។ ឧទាហរណ៍ គាត់បានឃើញថា ការងារនានាដែលស្ដ្រីអាចរកប្រាក់កម្រៃបាន គឺមានដល់ស្ដ្រីទាំងនេះនៅរដ្ឋយូថាហ៍ ។ ៣ គាត់ក៏ឃើញផងដែរថា សមាជិកសាសនាចក្រមានចិត្តល្អ និងចេះយល់គ្នាដោយការគោរពដល់សាសន៍អាមេរិកាំងដើម ។ ៤
អំឡុងការធ្វើដំណើរ ពួកគាត់បានស្នាក់នៅក្រុងហ្វិលម័រ នៅផ្ទះរបស់ថូម៉ាស អរ និងម៉ាធីលដា រ៉ូប៊ីនសិន ឃីង ។ ៥
អេលីហ្សាបែតបានសរសេរថា កាលម៉ាធីលដាបានរៀបចំអាហារសម្រាប់ប្រធានយ៉ង់ និងក្រុមរបស់លោក នោះមានពួកឥណ្ឌាអាមេរិកាំងប្រាំនាក់ចូលមកក្នុងបន្ទប់ ។ ទោះជាមិនបានអញ្ជើញក្ដី ក៏វាច្បាស់ដែរថា ពួកគេរំពឹងចូលរួមបរិភោគអាហារ ។ ស៊ិស្ទើរ ឃីង បាននិយាយទៅពួកគេ « ជាភាសារបស់ពួកគេ » ។ ពួកគេបានអង្គុយចុះលើភួយរបស់ពួកគេ ដោយមានទឹកមុខស្រស់ស្រាយ ។ អេលីហ្សាបែតបានសួរកូនម្នាក់របស់គ្រួសារឃីងថា « តើម្ដាយរបស់ក្មួយនិយាយអ្វីខ្លះទៅកាន់បុរសទាំងនោះ ? »
កូនប្រុសរបស់ម៉ាធីលដាបានឆ្លើយថា « គាត់និយាយថា ‹ ជនប្លែកមុខទាំងនេះបានមកមុន ហើយខ្ញុំបានចម្អិនអាហារល្មមសម្រាប់តែពួកគេប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្ដែអាហាររបស់អ្នកកំពុងចម្អិនឥឡូវនេះ ហើយខ្ញុំនឹងហៅអ្នកភ្លាម ពេលវាឆ្អិន › » ។
អេលីហ្សាបែតបានសួរថា « តើគាត់ពិតជានឹងធ្វើម្ហូបមែនឬ ឬគ្រាន់តែជូនម្ហូបសេសសល់នៅផ្ទះបាយ ? » ៦
កូនប្រុសរបស់ម៉ាធីលដាបានឆ្លើយតបថា « អ្នកម្តាយនឹងបម្រើពួកគេ ដូចជាគាត់បម្រើអ្នកដែរ ហើយឲ្យពួកគេមានកន្លែងនៅតុរបស់គាត់ » ។
ហើយគាត់បានធ្វើដូច្នេះមែន ហើយ « ពួកគេបានបរិភោគដោយថ្លៃថ្នូរ » ។ អេលីហ្សាបែតបានពន្យល់ថា ម្ចាស់ផ្ទះរូបនេះមានជំនាញ និងល្អ ១០០ ភាគរយ ។ ៧ សាមគ្គីភាពនឹងកើនឡើង ពេលមនុស្សទទួលបានភាពថ្លៃថ្នូរ និងការគោរព ទោះជាពួកគេមានលក្ខណៈចរិតខាងក្រៅខុសគ្នាក្ដី ។
ក្នុងនាមជាថ្នាក់ដឹកនាំ យើងមិនជឿលើអ្វីមួយទាំងខុសឆ្គងថា ទំនាក់ទំនងទាំងអស់កាលពីអតីតកាលគឺឥតខ្ចោះ ថាការប្រព្រឹត្តទាំងអស់គឺដូចជាព្រះគ្រីស្ទ ឬថាការសម្រេចចិត្តទាំងអស់គឺយុត្តិធម៌នោះទេ ។ ប៉ុន្ដែ ជំនឿយើងបង្រៀនថា យើងទាំងអស់គ្នាគឺជាបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះវរបិតាយើងដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ហើយយើងថ្វាយបង្គំទ្រង់ និងព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលជាព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង ។ បំណងប្រាថ្នារបស់យើងគឺថា ចិត្ត និងគំនិតរបស់យើងនឹងបានចងក្រងរួមគ្នាក្នុងសេចក្ដីសុចរិត និងសាមគ្គីភាព ហើយថាយើងនឹងក្លាយជាតែមួយជាមួយនឹងពួកទ្រង់ ។ ៨
សេចក្ដីសុចរិតគឺជាពាក្យដែលមានន័យទូលំទូលាយ ប៉ុន្ដែអ្វីដែលសំខាន់បំផុតនោះគឺ វារួមបញ្ចូលការរស់នៅតាមបទបញ្ញត្តិរបស់ព្រះ ។ ៩ វាធ្វើឲ្យយើងស័ក្ដិសមនឹងទទួលពិធីបរិសុទ្ធដ៏ពិសិដ្ឋ ដែលជាផ្លូវនៃសេចក្ដីសញ្ញា ហើយផ្ដល់ពរជ័យឲ្យយើងមានព្រះវិញ្ញាណ ដើម្បីដឹកនាំទិសដៅជីវិតរបស់យើង ។ ១០
ការប្រព្រឹត្តសុចរិតមិនអាស្រ័យលើការដែលយើងម្នាក់ៗទទួលបានពរជ័យទាំងអសនៅក្នុងជីវិតយើងនៅពេលនេះនោះទេ ។ វាអាចថា យើងមិនបានរៀបការ ឬមិនមានពរឲ្យមានកូនចៅ ឬមិនទទួលបានពរជ័យដែលចង់បានផ្សេងទៀតនាពេលនេះ ។ ប៉ុន្ដែព្រះអម្ចាស់បានសន្យាថា ជនសុចរិត ដែលស្មោះត្រង់ « អាចរស់នៅជាមួយនឹងព្រះក្នុងស្ថានភាពសុភមង្គលដ៏មិនចេះចប់មិនចេះហើយ » ។ ១១
សាមគ្គីភាពក៏ជាពាក្យដែលមានន័យទូលំទូលាយផងដែរ ប៉ុន្ដែវាជាគំរូយ៉ាងជាក់ច្បាស់នៃបទបញ្ញតិ្តទីមួយ និងទីពីរឲ្យស្រឡាញ់ព្រះ និងស្រឡាញ់មនុស្សជាតិរបស់យើង ។ ១២ វាបង្ហាញពីរាស្ដ្រនៃក្រុងស៊ីយ៉ូន ដែលមានចិត្តគំនិត « ចងក្រងរួមគ្នាដោយសាមគ្គីភាព » ។ ១៣
បរិបទនៃសារលិខិតរបស់ខ្ញុំគឺភាពផ្ទុយគ្នា និងមេរៀនមកពីបទគម្ពីរដ៏ពិសិដ្ឋ ។
វាមានរយៈពេលកាល ២០០ ឆ្នាំហើយ តាំងពីព្រះវរបិតា និងព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់បានបង្ហាញព្រះកាយ និងចាប់ផ្ដើមការស្តារឡើងវិញនៃដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទក្នុងឆ្នាំ ១៨២០ ។ ដំណើររឿងក្នុងគម្ពីរ នីហ្វៃទី ៤ នៃព្រះគម្ពីរមរមន រួមមានរយៈពេលប្រហែល ២០០ ឆ្នាំដែរ បន្ទាប់ពីព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្ហាញព្រះកាយ និងស្ថាបនាសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់នៅអាមេរិកពីបុរាណ ។
កំណត់ត្រាប្រវត្តិសាស្ដ្រ ដែលយើងអាននៅក្នុងនីហ្វៃទី ៤ ពិពណ៌នាពីប្រជាជនដែលពុំមានការឈ្នានីស ការទាស់ទែងគ្នា ការច្របូកច្របល់ ការសហាយស្មន់ ការភូតកុហក ការកាប់សម្លាប់ ឬក៏អំពើអាសអាភាសណាមួយឡើយ ។ ដោយសារតែសេចក្ដីសុចរិតនេះ កំណត់ត្រាចែងថា « ពិតជាគ្មានប្រជាជនណា ដែលរីករាយសប្បាយជាងប្រជាជនដែលបានត្រូវបង្កើតដោយព្រះហស្តនៃព្រះឡើយ » ។ ១៤
ទាក់ទងនឹងសាមគ្គីភាព នីហ្វៃទី ៤ អានថា « គ្មានការទាស់ទែងគ្នានៅក្នុងដែនដីឡើយ ដោយព្រោះមកពីសេចក្ដីស្រឡាញ់នៃព្រះ ដែលបានស្ថិតនៅក្នុងចិត្តរបស់មនុស្ស » ។ ១៥
ជាអកុសល ក្រោយមកនីហ្វៃទី ៤ ពិពណ៌នាពីការផ្លាស់ប្ដូរដ៏ខ្លាំង ដែលបានចាប់ផ្ដើមនៅក្នុង « ឆ្នាំទីពីររយមួយ » ១៦ ពេលសេចក្ដីទុច្ចរិត និងការបែងចែកបានបំផ្លាញសេចក្ដីសុចរិត និងសាមគ្គីភាព ។ ជម្រៅនៃសេចក្ដីទុច្ចរិតដែលបានកើតឡើងនាពេលនោះ ពិតជាអាក្រក់ខ្លាំងតទៅមុខ រហូតដល់ទីបញ្ចប់ព្យាការីមរមនដ៏អស្ចារ្យបានទួញសោកប្រាប់កូនប្រុសរបស់លោក មរ៉ូណៃ ៖
« ប៉ុន្តែ ឱកូនប្រុសរបស់ឪពុកអើយ ម្ដេចក៏ប្រជាជនទៅជាបែបនេះ បែរជាចូលចិត្តធ្វើអំពើគួរខ្ពើមឆ្អើមជាខ្លាំងដូច្នេះ ?—
« ធ្វើម្ដេចឲ្យពួកយើងអាចសង្ឃឹមថា ព្រះទ្រង់នឹងឃាត់ទប់ព្រះហស្តទ្រង់ចំពោះសេចក្ដីជំនុំជម្រះទាស់នឹងពួកយើងបាន ? » ១៧
នៅគ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រានេះ ទោះជាយើងរស់នៅក្នុងពេលពិសេសមួយក្ដី ក៏ពិភពលោកនេះមិនមានពរជ័យឲ្យមានសេចក្ដីសុចរិត និងសាមគ្គីភាពដូចបានពិពណ៌នានៅក្នុង នីហ្វៃទី ៤ ដែរ ។ តាមពិតទៅ យើងរស់នៅក្នុងគ្រាមួយដែលមានការបែងចែកយ៉ាងខ្លាំង នុស្សរាប់លាននាក់ដែលបានទទួលយកដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានតាំងចិត្ត ដើម្បីសម្រេចឲ្យបានទាំងសេចក្ដីសុចរិត និងសាមគ្គីភាព ។ យើងទាំងអស់គ្នាដឹងថា យើងអាចធ្វើបានប្រសើរជាងនេះ ហើយនោះជាការប្រឈមរបស់យើងនៅជំនាន់នេះ ។ យើងអាចជាកម្លាំងមួយដើម្បីលើកស្ទួយ និងផ្ដល់ពរជ័យដល់សង្គមទាំងមូល ។ នៅដំណាក់កាលឆ្នាំទី ២០០ ដ៏សំខាន់នេះក្នុងប្រវត្តិសាសនាចក្ររបស់យើង ចូរយើងបេ្ដជ្ញាចិត្តធ្វើជាសមាជិកសាសនាចក្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ដែលរស់នៅដោយសុចរិត និងសាមគ្គីគ្នាដែលមិនធ្លាប់មានពីមុនមក ។ ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុនបានអញ្ជើញយើងឲ្យ « បង្ហាញការគួរសមខ្លាំងជាងមុន ភាពសុខដុមរមនាដល់ពូជសាសន៍ និងជាតិពន្ធ ព្រមទាំងការគោរពដល់គ្នាទៅវិញទៅមក » ។ ១៨ វាមានន័យថា ការចេះស្រឡាញ់គ្នា និងព្រះ ហើយទទួលយកមនុស្សគ្រប់គ្នាជាបងប្អូនប្រុសស្រី ហើយធ្វើជារាស្ដ្រស៊ីយ៉ូនដ៏ពិត ។
ដោយសារគោលលទ្ធិយើងអនុវត្តចំពោះមនុស្សគ្រប់រូប នោះយើងអាចជាប្រភពនៃសាមគ្គីភាព ហើយអបអរនឹងភាពខុសគ្នា ។ សាមគ្គីភាព និងភាពខុសគ្នាមិនមែនជាការផ្ទុយគ្នានោះទេ ។ យើងអាចមានសាមគ្គីភាពខ្លាំងជាង មុន ពេលយើងបណ្ដុះឲ្យមានបរិយាកាសមួយដែលរួមបញ្ចូល និងគោរពដល់ភាពខុសគ្នា ។ អំឡុងពេលដែលខ្ញុំបានបម្រើនៅក្នុងគណៈប្រធានស្ដេក សាន ហ្វ្រានស៊ិសស្កូ កាលីហ្វ័រញ៉ា យើងមានក្រុមជំនុំដែលនិយាយភាសាអេស្ប៉ាញ តុងហ្គា សាម័រ តាហ្គាឡុក និងចិនកុកងឺ ពីសាវតាជាតិសាសន៍ និងវប្បធម៌ជា ច្រើន ។ មានសេចក្ដីស្រឡាញ់ សុចរិតភាព និងសាមគ្គីភាព ។
លើកលែងតែក្រុមជំនុំតាមភាសា ១៩ នោះវួដ និងសាខានៅក្នុងសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយគឺត្រូវកំណត់តាមភូមិសាស្ដ្រ មិនមែនដោយពូជសាសន៍ ឬវប្បធម៌នោះទេ ។ ពូជសាសន៍មិនមានកំណត់នៅលើកំណត់ត្រាសមាជិកភាពនោះទេ ។
ក្នុងព្រះគម្ពីរមរមនកាលពីដើម ប្រហែលជា ៥៥០ ឆ្នាំមុនពេលការប្រសូតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ យើងត្រូវបានបង្រៀនពីបទបញ្ញត្តិគ្រឹះស្ដីពីទំនាក់ទំនងរវាងបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះវរបិតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ។ មនុស្សទាំងអស់ត្រូវរក្សាបទបញ្ញត្តិរបស់ព្រះអម្ចាស់ ហើយមនុស្សទាំងអស់ត្រូវបានអញ្ជើញឲ្យទទួលទានសេចក្ដីល្អសប្បុរសរបស់ព្រះអម្ចាស់ « ហើយទ្រង់ពុំបដិសេធអ្នកណាម្នាក់ ដែលមករកទ្រង់ឡើយ គឺទាំងខ្មៅ និងស ទាំងបាវគេ និងសេរី ទាំងប្រុស និងស្រី ហើយទ្រង់នឹកចាំដល់ពួកអ្នកឥតសាសនា ហើយមនុស្សទាំងអស់ ទាំងពួកសាសន៍យូដា និងពួកសាសន៍ដទៃ ក៏ដូចគ្នានៅចំពោះព្រះដែរ » ។ ២០
ការងារបម្រើ និងសារលិខិតរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រកាសយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួនថា គ្រប់ទាំងពូជសាសន៍ និងពណ៌សប្បុរគឺជាបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះ ។ យើងទាំងអស់គ្នាគឺជាបងប្អូនប្រុសស្រីនឹងគ្នា ។ ក្នុងគោលលទ្ធិរបស់យើង យើងជឿថា នៅក្នុងប្រទេសម្ចាស់ផ្ទះសម្រាប់ការស្ដារឡើងវិញ ពោលគឺសហរដ្ឋ រដ្ឋធម្មនុញ្ញសហរដ្ឋ ២១ និងឯកសារដែលទាក់ទងនានា ២២ ដែលបានតាក់តែងដោយមនុស្សមិនឥតខ្ចោះ គឺត្រូវបានបំផុសគំនិតដោយព្រះដើម្បីផ្ដល់ពរដល់មនុស្សទាំងអស់ ។ ដូចដែលយើងអាននៅក្នុងគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ឯកសារទាំងនេះត្រូវបាន « តាំងឡើង ហើយត្រូវឲ្យរក្សាទុកសម្រាប់សិទ្ធិនានា និងសេចក្ដីការពារដល់ គ្រប់សាច់ឈាមទាំងអស់តាមគោលការណ៍ទាំងឡាយដែលយុត្តិធម៌ ហើយបរិសុទ្ធ » ។ ២៣ គោលការណ៍ពីរនៃគោលការណ៍នេះគឺជាសិទ្ធិជ្រើសរើស និងការទទួលខុសត្រូវចំពោះអំពើបាបរបស់ខ្លួនឯង ។ ព្រះអម្ចាស់បានប្រកាសថា
« ហេតុដូច្នេះហើយ គឺមិនត្រូវឲ្យមនុស្សណាមួយ ត្រូវជាប់ជាបាវបម្រើដល់អ្នកណាមួយឡើយ ។
« ហើយដោយហេតុនេះ ទើបយើងបានតាំងធម្មនុញ្ញនៃដែនដីនេះឡើង ដោយដៃនៃពួកអ្នកប្រាជ្ញ ដែលយើងបានបង្កើតឡើងចំពោះគោលបំណងនេះឯង ហើយបានប្រោសលោះដែនដី ដោយសារការខ្ចាយឈាម » ។ ២៤
វិវរណៈនេះត្រូវបានប្រទាននៅឆ្នាំ ១៨៣៣ ពេលពួកបរិសុទ្ធនៅរដ្ឋមិសសួរីកំពុងរងការបៀតបៀនយ៉ាងខ្លាំង ។ ក្បាលកណ្ឌនៃ គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១០១ អានផ្នែកមួយថា « ពួកមនុស្សកំណាចបានដេញពួកគេចេញពីផ្ទះសំបែងគេនៅស្រុកចាកសុន ។ … មានការគំរាមកំហែងជាច្រើនចង់រកសម្លាប់ [ សមាជិក ] សាសនាចក្រចោល » ។ ២៥
នេះគឺជាពេលតានតឹងមួយតាមព្រំដែនជួរមុខជាច្រើន ាំងដើមជាសត្រូវគ្មានមេត្តា ហើយចង់បណ្ដេញពួកគេចេញពីដែនដី ។ លើសពីនេះ អ្នករស់នៅក្នុងរដ្ឋមិសសួរីជាច្រើនគឺជាម្ចាស់ទាសករ ហើយមានអារម្មណ៍ទទួលរងការគំរាមកំហែងពីសំណាក់អ្នកដែលប្រឆាំងនឹងទាសភាព ។
ផ្ទុយទៅវិញ គោលលទ្ធិរបស់យើងបានគោរពដល់ពួកអាមេរិកាំងដើម ហើយបំណងប្រាថ្នារបស់យើងគឺដើម្បីបង្រៀនដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ទាក់ទងនឹងរឿងទាសភាព បទគម្ពីររបស់យើងបានបញ្ជាក់ច្បាស់ថា ពុំមាននរណាម្នាក់គួរជាប់សេវកភាពនឹងមនុស្សម្នាក់ទៀតឡើយ ។ ២៦
នៅទីបំផុត ពួកបរិសុទ្ធត្រូវបានបណ្ដេញចេញពីរដ្ឋមិសសួរីយ៉ាងព្រៃផ្សៃ ២៧ រួចហើយត្រូវបានបង្ខំឲ្យទៅភាគខាងលិច ។ ២៨ ពួកបរិសុទ្ធបានរីកចម្រើន ហើយបានមានសន្ដិភាពដែលមានអមនឹងសេចក្ដីសុចរិត សាមគ្គីភាព និងការរស់នៅតាមដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
ខ្ញុំអររីករាយក្នុងការអធិស្ឋានអង្វរករបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដូចបានកត់ត្រានៅក្នុងដំណឹងល្អរបស់យ៉ូហាន ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានជ្រាបថា ព្រះវរបិតាបានបញ្ជូនទ្រង់មក ហើយថាទ្រង់ ដែលជាព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបញ្ចប់កិច្ចការដែលទ្រង់ត្រូវបានបញ្ជូនមកឲ្យធ្វើហើយ ។ ទ្រង់បានអធិស្ឋានសម្រាប់សិស្សរបស់ទ្រង់ និងអស់អ្នកដែលនឹងជឿលើព្រះគ្រីស្ទ ៖ « នាតែមួយនៅក្នុងយើង » ។ ២៩ ការរួមគ្នាតែមួយគឺជាអ្វីដែលព្រះគ្រីស្ទបានអធិស្ឋានសុំ មុនពេលការក្បត់ និងការឆ្កាងរបស់ទ្រង់ ។
នៅឆ្នាំដំបូងនៃការស្ដារដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទឡើងវិញ ដូចបានកត់ត្រានៅក្នុង កណ្ឌទី ៣៨ នៃគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញាព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលអំពីសង្គ្រាម និងសេចក្ដីទុច្ចរិត ហើយប្រកាសថា « យើងមានបន្ទូលមកកាន់អ្នកថា ចូររួមគ្នាតែមួយ ហើយបើសិនជាអ្នករាល់គ្នាមិនរួមគ្នាតែមួយទេ ឈ្មោះថាអ្នករាល់គ្នាពុំមែនជារបស់ផងយើងឡើយ » ។ ៣០
វប្បធម៌សាសនាចក្ររបស់យើងចេញមកពីដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ សំបុត្ររបស់សាវកប៉ុលទៅកាន់ពួករ៉ូមមានន័យជ្រាលជ្រៅ ។ ៣១ សាសនាចក្រពីបដើមនៅទីក្រុងរ៉ូមមានសមាជិកសាសន៍យូដា និងពួកសាសន៍ដទៃ ។ ពួកយូដាពីដើមទាំងនេះមានវប្បធម៌យូដា ហើយបាន « រួចផុតពីការគ្រប់គ្រង ហើយចាប់ផ្ដើមចម្រុងចម្រើនឡើង » ។ ៣២
ពួកសាសន៍ដទៃនៅទីក្រុងរ៉ូមមានវប្បធម៌មួយ ដែលមានឥទ្ធិពលពីពួកក្រិកយ៉ាងខ្លាំង ដែលសាវកប៉ុលបានយល់យ៉ាងច្បាស់ ដោយសារតែបទពិសោធន៍របស់លោកនៅទីក្រុងអាតែន និងកូរិន ។
ប៉ុលដាក់ចេញដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទតាមរបៀបដ៏ជ្រៅជ្រះមួយ ។ លោកប្រាប់ពីដំណើររឿងទាក់ទងនឹងផ្នែកមួយៗនៃវប្បធម៌យូដាស និងសាសន៍ដទៃ ៣៣ ដែលប៉ះទង្គិចនឹងដំណឹងល្អដ៏ពិតរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ លោកបានសុំឲ្យពួកគេម្នាក់ៗចាកចេញពីឧបសគ្គខាងវប្បធម៌ដោយសារជំនឿ និងវប្បធម៌របស់ពួកគេ ដែលមិនចុះសម្រុងនឹងដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ប៉ុលដាស់តឿនសាសន៍យូដា និងពួកសាសន៍ដទៃឲ្យកាន់តាមបទបញ្ញតិ្តនិង ស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក ហើយបញ្ជាក់ថាសេចក្ដីសុចរិតនឹងនាំទៅរកសេចក្ដីសង្គ្រោះ ។ ៣៤
វប្បធម៌នៃដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ មិនមែនជាវប្បធម៌របស់សាសន៍ដទៃ ឬវប្បធម៌យូដាសឡើយ ។ វាមិនត្រូវកំណត់ដោយពណ៌សម្បុរស្បែករបស់មនុស្ស ឬទីកន្លែងដែលគេរស់នៅឡើយ ។ ខណៈយើងអររីករាយនឹងវប្បធម៌ខុសៗគ្នា នោះយើងគួរតែចាកចេញពីវប្បធម៌ណាដែលមិនចុះសម្រុងនឹងដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ជារឿយៗ សមាជិករបស់យើង និងអ្នកប្រែចិត្តជឿថ្មីមានសាវតាមកពីជាតិសាសន៍ និងវប្បធម៌ខុសៗគ្នា ។ ប្រសិនបើយើងធ្វើតាមការដាស់តឿនរបស់ប្រធានណិលសុនឲ្យប្រមូលអ៊ីស្រាអែលដែលខ្ចាត់ខ្ចាយ នោះយើងនឹងឃើញថា យើងខុសពីពួកសាសន៍យូដា និងពួកសាសន៍ដទៃនៅជំនាន់របស់ប៉ុលដែរ ។ ប៉ុន្ដែយើងនៅតែអាចរួបរួមគ្នាក្នុងសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ សំបុត្ររបស់ប៉ុលទៅកាន់ពួករ៉ូមបង្កើតជាគោលការណ៍ថា យើងត្រូវធ្វើតាមវប្បធម៌ និងគោលលទ្ធិនៃដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ វាគឺជាគំរូសម្រាប់យើងនៅសព្វថ្ងៃនេះ ។ ៣៥ ពិធីបរិសុទ្ធក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធបង្រួបបង្រួមយើងតាមរបៀបដ៏ពិសេស ហើយអនុញ្ញាតឲ្យយើងរួមតែមួយតាមគ្រប់របៀបដ៏សំខាន់ដ៏អស់កល្ប ។
យើងគោរពដល់សមាជិកដែលជាអ្នកត្រួសត្រាយយើងទូទាំងពិភពលោក មិនមែនដោយសារពួកគេឥតខ្ចោះនោះទេ ប៉ុន្ដែដោយសារពួកគេបានយកឈ្នះការលំបាក បានលះបង់ ប្រាថ្នាចង់ដូចជាព្រះគ្រីស្ទ ហើយបានខិតខំស្ថាបនាសេចក្ដីជំនឿ ហើយរួមតែមួយជាមួយនឹងព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ ការរួមតែមួយរបស់ពួកគេជាមួយនឹងព្រះអង្គសង្គ្រោះបានធ្វើឲ្យពួកគេរួមតែមួយជាមួយគ្នាទៅវិញទៅមក ។ គោលការណ៍នេះគឺពិតសម្រាប់បងប្អូន និងខ្ញុំនៅសព្វថ្ងៃនេះ ។
សំណើសុំដ៏ខ្លាំងក្លាមួយទៅកាន់សមាជិកនៃសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយគឺថា ត្រូវខិតខំធ្វើជារាស្ដ្រស៊ីយ៉ូន ដែលមានចិត្ត និងគំនិតតែមួយ ហើយរស់នៅក្នុងសេចក្ដីសុចរិត ។ ៣៦
វាជាការអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំថា យើងនឹងធ្វើជាមនុស្សសុចរិត ហើយសាមគ្គីគ្នា ព្រមទាំងផ្ដោតចិត្តទាំងស្រុងលើការបម្រើ និងថ្វាយបង្គំព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលខ្ញុំថ្លែងទីបន្ទាល់នេះ ។ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ៕