Ons gezin, ons thuis
Gekko’s, krekels en tijd met kinderen
De auteur woont in Maine (VS).
Ik had nooit gedacht dat reptielen zo’n duurzame invloed op mijn band met mijn zoon zouden hebben.
Illustratie David Green
Mijn zoon Dallin is altijd dol op reptielen geweest. Ik ben er daarentegen nooit gecharmeerd van geweest. Hij mocht op één voorwaarde een reptiel hebben: wat hij ook koos moest in de stofzuigerslang passen, voor het geval het dier uit zijn kooi zou ontsnappen terwijl hij op school was. We keken naar verschillende mogelijkheden, van kikkers tot leguanen. Uiteindelijk kwamen we uit op twee fluweelachtige luipaardgekko’s, Fuzz en Diane.
Dallins nieuwe vriendjes voegden zich bij ons gezin toen hij zeven jaar was. Er was één aspect waar ik geen rekening mee had gehouden: je moet gekko’s één keer per week krekels – levende krekels – voeren. Dallin en ik gingen vervolgens jarenlang op ‘krekeltocht’. Dat kwam zelden goed uit. Het kwam er doorgaans op neer dat we ’s avonds laat vóór sluitingstijd nog snel naar de dierenwinkel moesten.
Diane hield het maar drie jaar vol, maar Fuzz leidde jarenlang een gezond en gelukkig leventje. Dallin kwam aan het eind van zijn laatste jaar aan de middelbare school aan de beurt voor het vak ‘spreken in het openbaar’. Hij polste mijn man en mij voor ideeën. We opperden dat hij het over luipaardgekko’s kon hebben. Daar wist hij immers al heel veel van en hij kon Fuzz ter illustratie meenemen. Dallin kwam toen met de mededeling dat Fuzz dood was gegaan.
‘Meen je dat nou? Wanneer is hij doodgegaan?’ vroeg ik in ongeloof.
Dallin vertelde ons dat Fuzz een week ervoor dood was gegaan.
‘Hij is in mijn kamer, maak je geen zorgen. Hij gaat niet stinken. Ik heb hem dubbel ingepakt.’
Dallin zag onze verbazing en zei: ‘Ik ben met een experiment bezig – ik wil zijn ontbindingsproces zien.’
Dallins experiment bleek uiteindelijk meer te zijn dan zijn ontbindingsproces zien. Hij onderbrak het proces steeds door Fuzz een paar weken in de vriezer te leggen en liet hem daarna ontdooien en nog wat verder ontbinden.
Een jaar later, toen Dallin op zending was, trof ik Fuzz aan terwijl ik de vriezer aan het schoonmaken was. Hij lag nog steeds achterin, dubbel ingepakt. Ik was net met een pakketje voor Dallin bezig en kwam op het grappige idee om zijn kleine experiment mee te sturen. Ik legde Fuzz voorzichtig in een doos, deed er mooi papier met zwarte en witte stippen omheen en stopte het geheel in Dallins pakketje. Ik deed er een briefje bij met de woorden: ‘Er zit een verrassing in je pakketje.’ Daarna wachtte ik met spanning op zijn reactie.
‘Ik heb over die gekko nagedacht sinds ik hem terug heb gekregen’, schreef hij. ‘Niet zozeer over de gekko zelf, maar over al die tijd elke week in de auto om krekels te halen en andere boodschappen te doen. Ik luisterde tijdens die ritjes naar je ideeën, verhalen en getuigenis. We hadden een goed excuus om op pad te gaan en samen te praten (niet dat ik veel zei, maar ik luisterde wel).’
Krekels kopen. Wie had dat gedacht? Als ouders kunnen we de timing van onze invloed niet altijd plannen. Het gebeurt vaak gewoon. Soms is het als we onze kinderen ’s avonds in bed stoppen, samen in een skilift zitten of gewoon boodschappen doen met de auto. We moeten de tijd nemen om bij onze kinderen te zijn.
De Heiland heeft het beste voorbeeld gegeven door tijd voor kinderen te nemen. Na een lange dag van onderricht aan de Nephieten gebood Christus de mensen hun kleinen tot Hem te brengen. Hij knielde tussen de kleine kinderen neer en bad. Na het gebed weende Hij. Daarna nam Hij ‘hun kleine kinderen een voor een en zegende hen en bad tot de Vader voor hen’ (3 Nephi 17:21).
Die kinderen wisten dat Jezus van hen hield. Hij nam graag de tijd voor hen. Hij luisterde naar hen, bad voor hen en zegende hen. Zij die hiervan getuige waren, werden met zulke kracht vervuld dat er is opgetekend: ‘Nimmer heeft het oog gezien, noch het oor gehoord, zulke grote en wonderbare dingen als wij Jezus zagen en hoorden spreken tot de Vader’ (3 Nephi 17:16).
De invloed die Jezus Christus op die kinderen had, duurde generaties lang voort. Als wij onze belangstelling en tijd in onze kinderen investeren, ook al is het maar door krekels met ze te kopen, zal onze invloed hopelijk ook generaties lang voortduren.