Mijn zendingsdroom eindelijk vervuld
Jean Daniel Daroy (Ontario
Canada)
Illustratie Katy Dockrill
Ik droomde er jarenlang van een voltijdzending te vervullen. Maar toen ik terug naar huis keerde nadat ik was afgestudeerd, zag ik hoe hard mijn familie me nodig had. Mijn vader sukkelde met zijn gezondheid en mijn familie had financiële steun nodig. Ik was de oudste van de vier kinderen en ik vond dat ik thuis moest blijven om te helpen. Mijn hemelse Vader zegende me met een degelijke baan. Hoewel ik er niet veel verdiende, was het toch voldoende om rond te komen.
Als iemand me vroeg of ik een voltijdzending zou vervullen, antwoordde ik instemmend. Telkens als ik dit zei, keek mijn moeder me echter met een mengeling van opwinding en verdriet in haar ogen aan. Ik wist dat ze, als ik zou vragen of ik kon gaan, ja zou zeggen en de angst voor het verminderde familie-inkomen in haar hart zou begraven.
Enkele jaren later vroeg een waardige priesterschapsdrager me om een tempelhuwelijk met hem te sluiten. Ik zei ja. We werden nadien met drie kinderen gezegend: twee meisjes en een jongen. We waren enorm verheugd toen onze zoon op zending vertrok. Een gevoel van troost en gemoedsrust vervulde ons huis. Het leek alsof mijn drang om een zending te vervullen gedeeltelijk was vervuld.
Ik was enthousiast toen mijn oudste dochter zei dat ze ook een zending wilde vervullen. Elke week schreef ze me verhalen over wat ze in het zendingsveld had gedaan. Haar getuigenis inspireerde me en vervulde me met de geest van het zendingswerk. Ik bad iedere dag om zendingsgelegenheden.
Op een dag kreeg ik de ingeving om een vriendin via een persoonlijk berichtje op sociale media te vragen of ze interesse had om de zendelingen eens te spreken. Ze zei: ‘Ja!’ Ik vulde een onlineformulier voor een verwijzing op LDS.org in en al snel begonnen de zendelingen haar te onderwijzen. Zij werd drie maanden later lid van de kerk. Haar kinderen volgden enkele maanden later haar voorbeeld. Geleid door de Geest spoorde ik andere vrienden aan om naar de zendelingen te luisteren. Toen mijn dochter thuiskwam, had ik het gevoel dat ik ook achttien maanden zendingswerk had gedaan.
Mijn hemelse Vader kende de verlangens van mijn hart en wist wat het beste was voor mijn familie en mij. Ik ben dankbaar dat Hij mijn verlangen om als zendelinge te dienen had vervuld. Dat verlangen had zolang in mijn hart geleefd.