Een welkom voor Halim!
De auteur woont in Idaho (VS).
‘U hebt het voor niets ontvangen, geef het voor niets’ (Mattheüs 10:8).
Die ochtend op school zag Marcus een nieuwe jongen in de klas.
‘Goedemorgen allemaal’, zei juf Becker toen iedereen stil werd. ‘Dit is Halim. Hij is nieuw op onze school. Hij is zelfs nieuw in ons land.’
Halim keek naar de vloer toen hij hallo zei. Marcus had de indruk dat zijn stem een beetje anders klonk. Juf Becker bleef praten.
‘We zijn blij dat hij hier is en in onze klas komt. Ik hoop dat we allemaal ons best doen om te zorgen dat hij zich thuis voelt.’
Toen juf Becker Halim wees waar hij zat, besefte Marcus hoe zenuwachtig hij zou zijn geweest als hij naar een nieuw land en een nieuwe school had moeten verhuizen.
Na de fruitpauze vertelde juf Becker de klas dat ze een verrassing voor hen had. Marcus zat op het puntje van zijn stoel zodat hij kon zien wat ze uit haar tas haalde. Het waren allemaal emmertjes. Ze deelde ze aan iedereen uit.
‘We hebben allemaal een denkbeeldige emmer in ons’, zei ze, terwijl ze Marcus een geel emmertje gaf. ‘Andere mensen vullen onze emmertjes als ze fijne dingen voor ons doen. En wij kunnen de emmertjes van anderen vullen door vriendelijk voor ze te zijn. Als je moeder je bijvoorbeeld knuffelt, dan vult ze jouw emmertje. Als je iets vriendelijks tegen iemand zegt, dan vul je zijn of haar emmertje.’
Marcus keek naar zijn beste vriend, Caleb. Hij had ook een geel emmertje gekregen!
‘We zetten ons emmertje deze week allemaal op ons tafeltje, zodat we er leuke briefjes voor elkaar in kunnen doen’, zei juf Becker. Ze vouwde een klein papiertje op en deed het in een emmertje. ‘Daardoor zullen we denken aan de denkbeeldige emmertjes die we allemaal in ons hebben. We willen vriendelijk zijn zodat we emmertjes vullen.’
Marcus pakte een papiertje en overwoog wat hij aan Caleb zou schrijven, bijvoorbeeld dat hij zo goed kon sporten. Maar toen keek hij naar Halim. Zijn schouders hingen een beetje, alsof hij verdrietig was.
Marcus vroeg zich af of Halim in het land waar hij vandaan kwam een beste vriend had. Het was vast heel moeilijk geweest om afscheid te nemen en eng om zo ver weg te gaan.
Marcus keek naar zijn lege papiertje voor zich. Hij had een idee. Toen schreef hij:
‘Beste Halim,
Welkom op onze school. Als je dat wilt, kunnen we in de pauze samen spelen. Ik word je vriend. En Caleb wordt vast ook je vriend.
Marcus’
Hij vouwde het papiertje netjes op en deed het in Halims emmertje. Halim glimlachte. Marcus had een warm, blij gevoel van binnen. Hij vond het fijn om emmertjes te vullen!