Digitaal thema-artikel
Eindelijk kon ik naar de tempel
Naar de tempel gaan leek onmogelijk omdat ik op een eilandje in de Cariben woonde.
De auteur woont in Barbados.
Een paar jaar geleden had ik nog nooit van tempels gehoord. Toen ik de kerk bijna drie jaar geleden ontdekte, leken tempels wel verzinsels van de zendelingen. Het idee van een tempel op aarde leek op ons Caribische eilandje Barbados een sprookje dat te mooi was om waar te zijn. Als ze zo geweldig waren, waarom was er dan geen op Barbados?
Een jaar na mijn doop kreeg ik eindelijk meer begrip van de rol die de tempel voor ons, leden van de ware kerk van onze hemelse Vader, speelt. Ik had een enorm sterk verlangen om de dichtstbijzijnde tempel, de Santo Domingotempel (Dominicaanse Republiek), te bezoeken.
Tegenslag en voorbereiding
Een vliegticket naar de Dominicaanse Republiek kostte veel meer dan de paar dollars op mijn bankrekening. De ene tegenslag na de andere leek mijn tempelreis onmogelijk te maken. Maar ik hield dit citaat van president Thomas S. Monson (1927–2018) in gedachten: ‘Richt je altijd op de tempel. Doe niets dat je ervan weerhoudt om er naar binnen te gaan en deel te hebben aan de heilige en eeuwige zegeningen daar.’ (‘De heilige tempel: een baken voor de wereld’, Liahona, mei 2011, 93.)
De tempel is een van de grootste bronnen van vreugde. Telkens als de zendelingen de vreugde en gemoedsrust beschreven die ze in de tempel voelden, werd ik een beetje afgunstig. Hoewel ik mijn verbonden nakwam, had ik de kans niet om, net als zij, naar de dichtstbijzijnde tempel te wandelen of te rijden. Omdat de tempel in de Dominicaanse Republiek zo ver weg was, begon ik te denken dat ik de zegeningen van de tempel nooit zou ontvangen.
Net toen ik alle hoop had opgegeven, maakte de tempelreis van de jonge alleenstaanden in het zendingsgebied Bridgetown (Barbados) naar de Dominicaanse Republiek mijn tempeldroom werkelijkheid. Voorbereiding was erg belangrijk. De tempel betreden is geen onbeduidende gebeurtenis. En dus begon ik aan het begin van het jaar veranderingen door te voeren om mijn geestelijk niveau op te krikken. Ik nam oprechter deel aan het avondmaal, ik lette beter op tijdens de avondmaalsdienst, ik gaf mijn getuigenis wanneer ik de kans kreeg, ik liet de technologie me niet meer afleiden, en zette me tijdens de kerkdiensten in om manieren te vinden waarop ik de Geest sterker kon voelen.
Uiteindelijk …
Als we geestelijk voorbereid en tempelwaardig zijn, ontvangen we in de tempel de zegeningen die onze hemelse Vader ons wil geven. Na maanden van moeilijkheden, beproevingen en zelfs het overlijden van mijn lieve grootmoeder, kreeg ik bij mijn eerste stappen op het terrein van de tempel in de Dominicaanse Republiek een onbeschrijflijk gevoel. De tranen rolden over mijn wangen en ik voelde de Geest sterker dan ooit tevoren.
Telkens als ik tijdens die reis naar de tempel ging, las ik een bepaalde Schrifttekst in het Boek van Mormon. Het was een Schrifttekst die ik regelmatig aan mijn grootmoeder had voorgelezen, hoewel ze geen lid van de kerk was. Het was 1 Nephi 3:7, waarin staat: ‘En het geschiedde dat ik, Nephi, tot mijn vader zei: Ik zal heengaan en de dingen doen die de Heer heeft geboden, want ik weet dat de Heer geen geboden aan de mensenkinderen geeft zonder een weg voor hen te bereiden, zodat zij kunnen volbrengen wat Hij hun gebiedt.’
Ik ben ervan overtuigd dat onze hemelse Vader een weg voor mij bereidde zodat ik naar de tempel kon gaan, en dat ik er dankzij zijn goddelijke hulp ook ben gekomen. Als we op ons pad tegenstand of obstakels tegenkomen, zorgt onze hemelse Vader ervoor dat we toch door kunnen gaan, zelfs als ons pad duister lijkt. De tempel is echt een heilige plaats waar we de liefde van onze hemelse Vader voor ons kunnen voelen.