Mabati Ba Nako ang Impluwensya sa Espiritu sa Akong Gubot nga Balay?

Ni Amber Weston

Wala ko magdahum nga ang Espiritu makapuyo sa akong gubot nga panimalay. Apan sayop ko.

Ang tagsulat nagpuyo sa Utah, USA.

Nagdala ko sa tray sa pagkaon, nga giandam sa akong ugangan nga babaye, ngadto sa gubot ug abog nga panimalay. Ang nag-inusara nga nagpuyo naglingkod diin siya kanunay nga maglingkod, diha sa usa ka dako nga armchair nga giposisyon aron makita niya ang gawas sa bintana. Ang iyang hubag nga mga bitiis gituyhad sa atubangan niya ug sa iyang sungkod, nga iyang gigamit uban sa dakong paningkamot, nagsandig sa iyang bukton. Mipahiyom siya pagkakita nako, nagpasalamat alang sa pagkaon, ug maikugon nga nangutana kung kinsa ako. Samtang milingkod ko duol niya ug naminaw sa iyang mga istorya, napuno ko sa kadasig ug kalinaw.

Tulo ka tuig ang milabay, diha ako sa salog uban akong duha ka gagmay nga mga anak, nag-untol-untol sa akong mga bitiis ug nagkanta og sama sa lumba sa kabayo nga tuno. Mga usa lang ka metro ang gilay-on, ang akong kusina gubot ug ang mga dulaan nagkatag diha sa salog. Kalit lang nga mibati ko og usa ka kasiguroan gikan sa Espiritu nga anaa ako sa sakto nga lugar diin ako gikinahanglan. Kaanindot ug kalinaw ang mipuno sa akong kalag, mipuno sa gikapoy nga lawas nga nawad-an sa kusog ug mihatag og kusog niini.

Laing duha ka tuig human niana, naghigda ko sa katre. Usa ka gabundok nga labhunon ang makita diha sa salog, ug daghang mga papel nagkatag sa lamesa diha sa akong wala samtang nagpakaon ko sa ikaupat nga higayon sa akong bag-ong natawo nga lalaking anak nianang gabhiuna. Gamit ang tumoy sa akong mga tudlo paghapyud sa tag-as niyang mga pilok, nabati ang iyang humok nga walay buhok nga ulo, ug nalingaw ko dihang ang mga tudlo migunit palibot sa sinawalo [lace] sa akong sinina. Napuno kaayo ko sa nindot nga pagbati ug kalinaw nga wala nako magsapayan nga usahay magmata ko sa alas tres sa kadlawon.

Sa matag usa niini nga sitwasyon, ang Espiritu Santo nagauban nako, nagsulti nga anaa ako sa sakto nga lugar ug nagbuhat sa sakto nga butang, ug sa matag usa niini nga sitwasyon, anaa ako sa usa ka gubot nga panimalay.

Nakahinumdom pa ko nga nakurat sa unang higayon nga nakaamgo ko niini—misugod ko sa pagpangutana sa akong mga kasinatian. Kay human ang tanan, sa akong pagdako kanunay kong naghunahuna nga ang Espiritu Santo dili mopuyo sa hugaw nga mga lugar—akong nasabtan nga apil na niana ang mahugaw nga mga panimalay. Ug kini nga mga hunahuna halos inubanan kanunay ang usa ka pakisayran nga kasulatan. Atong makat-unan sa 1 Nephi 10:21 nga “walay mahugaw nga butang nga makapuyo uban sa Dios.” Ug ang Ginoo nagsulti kanato diha sa Doktrina ug mga Pakigsaad 88:124 nga “hunong sa pagkatapulan; [ug] hunong sa pagkahugawan.”

Ang nakabali niining tanan mao nga akong nasal-angan ang mas lawom nga kahulugan niining mga kasulatan—ang kaimportante sa paghimo sa atong personal nga mga templo, atong mga hunahuna ug mga lawas, limpyo—ug hinoon diha-diha dayon naghunahuna sa pisikal nga kahulugan. Sa ingon akong nakat-unan gikan niining tanan nga mga leksyon nga ang akong bili isip batan-ong asawa ug pagka-inahan hingpit nga nagdepende unsa ka perpekto ug limpyo ang akong balay—ug ang epekto niining pagtuo makasagmuyo.

Kanunay akong gisanapan uban ang kahadlok nga ang kondisyon sa akong panimalay dili kaayo perpekto. Sa makadaghan wala ko maminaw sa mga pag-awhag sa Espiritu tungod kay akong tan-awon ang palibot sa akong apartment ug maghunahuna, “Dili, walay paagi nga ang Espiritu makapuyo dinhi.”

Dili nako mahinumduman ang sakto nga higayon diin akong naamguhan nga akong mabati ang Espiritu diha sa usa ka panimalay nga layo ra sa mga sumbanan sa ka limpyo sa templo. Hinoon akong nahinumduman dihang akong naamguhan nga ang Ginoo, uban ang Iyang walay katapusan nga kapasidad alang sa kalooy ug pagsabut sa sitwasyon, nakita ang dili-kaayo-hingpit nga mga paningkamot nga akong gihalad, midawat niini, ug dayon mipadala sa espiritwal nga kauban nga ako gayud nga gikinahanglan. Wala siya magkinahanglan nga perpekto ako karon dayon—magkinahanglan lamang Siya nga akong buhaton ang pinakamaayo nga akong mahimo.

Wala kini mahitabo diha-diha dayon, apan sa hinay-hinay miundang ko sa pagkab-ot sa unsay gipasabot ni Elder Jeffrey R. Holland sa Korum sa Napulog Duha ka mga Apostoles nga “makadaut nga pagkaperpeksyonista” (tan-awa sa “Busa, Kamo Kinahanglan Magmahingpit—sa Katapusan,” Liahona, Nob. 2017, 42). Nagsugod ko sa pagtugot sa akong kaugalingon sa pagtuo nga ako makadawat sa Espiritu Santo nga magauban kanako bisan pa og wala akoy kusog nga magpulaw sa tibuok gabii uban sa usa ka nagngipon nga puya ug makaapas sa labhunon. Hinoon, akong siguraduhon nga akong mahatag ang pinakamaayo nga akong mahatag, ug akong dawaton ang gipadala nga gugma sa Langitnong Amahan isip balos. Wala ako mihunong sa pagpangandoy nga mahimong mas maayo nga tig-atiman sa panimalay, moingon lamang ako og oo sa mga grasya ug inspirasyon nga ang Ginoo naningkamot paghatag nako sa dugay na nga panahon. Tungod kay kon maningkamot ko nga limpyo sa espirituhanong paagi ug mobuhat sa unsay Iyang ipabuhat kanako, ang Espiritu Santo moabut, bisan pa sa gubot nga balay o dili gubot.