Ang Problema sa Diabetes
“Siya maminaw ug motubag kanako” (Children’s Songbook, 14).
Ang manghud ni Joe nga si Sariah nasakit. Dili ang matang sa sakit nga moubo ka o dunay sakit sa tiyan. Miingon si Mama ug Papa nga tingali aduna siyay diabetes.
Wala masayud si Joe kon unsa ang diabetes, apan daw makahadlok kini. Dayon si Mama ug Papa mipasabut nga mao kana ang mahitabo kon ang mga lawas sa mga tawo magproblema sa paggamit sa asukal gikan sa pagkaon nga ilang gikaon. Kinahanglang mogahin si Sariah og pipila ka adlaw sa ospital sa pagsusi kon aduna siyay diabetes.
Usahay si Sariah makapalagot ni Joe. Misulay si Sariah sa pakigdula sa iyang mga higala. Nawala pa gani ni Sariah kausa ang iyang video game controller. Apan gimahal niya pag-ayo si Sariah. Dili ko gusto nga masakit siya, naghunahuna siya samtang milugmaw ang mga luha sa iyang mga mata.
Ang mga igsoong babaye ni Joe mitabang ni Sariah nga maandam alang sa ospital. Gipagawas ni Mary ang backpack ni Sariah. Mitabang si Hannah sa pag-impake sa iyang pajama. Midugang si Lilly og gapason nga habol. Si Joe gusto usab nga motabang, apan wala siya masayud kon sa unsang paagi.
Sa wala madugay kompleto na nga nakaimpake si Sariah.
“Mag-ampo ta sa dili pa ta manglakaw,” miingon si Papa. “Joe, pwede nga ikaw ang mag-ampo?”
Miyango si Joe. “Pinalanggang Langitnong Amahan,” misugod siya. “Palihug panalangini si Sariah nga dili magka-diabetes. Palihug panalangini siya nga mamaayo ra.” Samtang nag-ampo siya, miarang-arang ang gibati ni Joe.
Samtang naggakus ang tibuok pamilya, nakaideya si Joe.
“Kadali lang!” miingon siya. Miadto siya sa iyang kwarto ug mikuha sa madala-dala nga music player nga iyang nadawat sa iyang adlawng natawhan. Iyang gisiguro nga anaa niini ang paboritong mga kanta ni Sariah.
“Dia o,” miingon siya, gitunol kini ngadto ni Sariah. “Mahimo nimo kining dad-on sa ospital.” Mipahiyum si Sariah ug migunit niini pag-ayo samtang naglakaw siya padulong sa sakyanan.
Pagkasunod adlaw, gidala ni Mama si Joe ug ang iyang mga igsoong babaye sa ospital aron mobisita ni Sariah. Gikulbaan si Joe samtang nanglakaw sila sulod sa ospital. “Palihug panalangini siya nga dili magka-diabetes,” nag-ampo siya sa daw ikagatus na nga higayon.
Sa dihang miabut sila sa kwarto ni Sariah, naglingkod si Sariah sa higdaanan nga dunay mga tubo nga nakakabit sa iyang mga bukton. Mipahiyum siya og gamay pagkakita niya sa tanan.
“Nakuha na namo ang resulta,” miingon si Papa. “Miingon ang doktor nga dunay type 1 diabetes si Sariah. Kinahanglang usabon nato ang pipila ka pagkaon nga atong kaunon sa pamilya ug tabangan siya sa iyang tambal. Apan mamaayo ra siya.”
Kalit nga naglain ang gibati ni Joe. Milakaw siya ngadto sa hawanan ug milingkod duol sa pultahan. Gitabonan niya ang iyang nawong sa iyang mga bukton.
“Unsay problema, Joe?” Miingon si Mama samtang milingkod tupad niya.
“Nag-ampo ko nga dili magka-diabetes si Sariah,” miingon si Joe. “Nganong wala man tubaga sa Langitnong Amahan ang akong pag-ampo?”
Miagbay si Mama kaniya. “Ang Langitnong Amahan kanunay nga motubag sa atong mga pag-ampo. Apan dili kini kanunay sa paagi nga atong gusto. Usahay, imbis nga kuhaon ang lisud nga mga butang, motubag Siya pinaagi sa paghatag kanato og kalinaw ug pagtabang kanato nga mahimong lig-on. Nasayud ko nga ang Langitnong Amahan motabang ni Sariah.”
Hinay nga miyango si Joe. Wala kaayo siya mobati nga malinawon o lig-on karon. Apan nahinumdom siya sa nindot nga pagbati nga iyang gibati panahon sa ilang pag-ampo sa pamilya.
Nag-uban sila sa paglakaw balik sa kwarto. Ang mga igsoong babaye ni Joe nagdula og baraha, sama sa ilang gibuhat sa balay. Ug silang tanan malipayong tan-awon, bisan si Sariah.
Dayon adunay namatikdan si Joe. Adunay mga headphone sa liog ni Sariah ug gisabak niya ang music player ni Joe.
“Nagsige siya og paminaw sa mga kanta nga imong gipili alang niya,” miingon si Mama. “Nakatabang gayud kini sa pagpakalma kaniya.”
Nindot ang gibati ni Joe. Nasayud siya nga ang Langitnong Amahan nagtabang na kanila.