Ang Sayop sa Pagpamalbas

Ni Elder Allen D. Haynie

Sa Seventy

“Kami nagtuo sa pagkamatinuoron” (Mga Artikulo sa Hugot nga Pagtuo 1:13).

Sa dihang nuybe anyos ko, gusto nako nga magpatubo og bungot. Nagtuo ko nga mahimo nako kini pinaagi sa pagbalbas sa akong nawong kada adlaw. Sulod sa pipila ka adlaw akong gigamit ang labaha sa akong amahan aron mamalbas. Usa ka adlaw ang akong amahan nakakita nako nga namalbas. Mipahimangno siya nako nga dili mobuhat niini tungod kay basin masamaran nako ang akong kaugalingon.

Naguol ko nga mosulti nga gisupak nako ang akong papa. Pagkasunod adlaw namalbas na usab ko. Samtang namalbas ko, nahuslo ang labaha gikan sa akong sabonon nga mga tudlo. Nakahimo kini og lawom nga samad ibabaw sa akong ngabil. Nahadlok ko pag-ayo samtang gibendahean nako ang akong ngabil. Apan mas nahadlok ko sa unsay isulti sa akong amahan.

Sa dihang nauli siya nianang gabhiona ug nakita ang akong samad, nakalitan siya ug nabalaka. Nangutana siya kon giunsa niini pagkahitabo.

“Aw,” miingon ko, “nagdagan ko sa daplin sa karsada, ug nadagma ko.”

Namakak ko! Una misupak ko, ug karon wala ko magmatinuoron! Wala ko makatulog nianang gabhiona. Gabii na kaayo, apan kinahanglan nakong sultihan si Papa sa kamatuoran. Ako siyang nakit-an sa sala.

“Pa, namakak ko nimo,” miingon ko. “Wala ko madagma. Nasamad ko samtang namalbas sa labaha. Pasayloa ko.”

Nahilom og kadiyot ang akong papa. Dayon hinay siya nga miingon, “Gisupak ko nimo, Anak. Dili kana maayo. Apan mapasigarbuhon ko nga nakahukom ka nga mosulti sa tinuod.”

Kana nga leksyon—ug ang aktwal nga ulat—nagpabilin kanako kada adlaw sukad niadto. Ngadto man sa imong Langitnong Amahan o sa imong mga higala ug pamilya, magmahimong ehemplo kanunay sa kamatinuoron ug kamatuoran.