Gikan sa Krisis ngadto sa Panaghigala
Usa ka Dominggo panahon sa panagtigum sa sakramento, aduna akoy gibati nga nakahasol kanako. Wala ko masayud kon unsa kadto, apan wala mawagtang ang pagbati. Gikulbaan ko nga nagtan-aw sa relo ug gusto na nga matapos ang miting. Dili kini kasagaran alang kanako.
Human sa panapos nga pag-ampo, anaa gihapon ang pagbati. Mitan-aw ko libut sa chapel ug nakabantay og tawo nga nagkupot sa iyang dughan. Giadto nako siya, ug mihangyo siya nga dad-on nako siya sa estasyunan sa tren. Giingnan nako siya nga sa emergency room lang nako siya dad-on. Miingon siya nga aduna siyay tambal sa ilang balay nga makatabang kaniya. Giingnan nako siya nga ako siyang ihatud sa sakyanan ngadto sa ilaha tungod kay ang pagsakay og tren sa iyang kahimtang peligro ra kaayo.
Gitabangaan nako siya pasulod sa akong sakyanan ug nangutana pag-usab kon dad-on ba nako siya sa doktor. Miingon siya nga wala na kini kinahanglana ug nga mahimo lang akong moadto sa iyang balay. Hilum akong nag-ampo, nangayo sa akong Amahan sa Langit sa pagtabang kaniya nga mamaayo ra ug sa pagtabang kanako nga luwas nga mohatud kaniya sa ilaha! Mainampingon akong midrayb, giablihan ang mga bintana sa sakyanan, ug naningkamot sa pagpakalma kaniya. Paglabay sa panahon, misandig siya sa iyang lingkuranan ug hinay-hinay nga mi-relaks.
Sa dihang miabut kami sa iyang balay, gidapit ko niya sa pagsulod. Nalipay ko tungod kay gusto nakong masiguro nga natumar niya ang iyang tambal ug nga miepekto kini. Mitumar siya sa iyang tambal ug misugod nga maarang-arang. Miingon siya nga sakit gihapon og gamay ang iyang dughan apan gibati niya nga luwas diha sa balay.
Gidapit ko niya nga magpabilin alang sa panihapon, ug sukad nianang hapona, nahimo kaming maayong mga higala. Kasagaran kaming magkuyog nga maglingaw-lingaw sa gawas ug magtinabangay sa usag usa. Sa wala pa kini nga kasinatian, aduna akoy daghang mga higala kinsa dili maayo og impluwensya ngari kanako. Apan ang akong pakighigala niining tawhana nakapanalangin sa akong kinabuhi.
Usahay gikan sa usa ka krisis, motumaw ang talagsaong panaghigalaay. Kon gipasakay lang nako siya sa tren, nagduda ko kon makaabut ba siya sa ilang balay. Dili gayud nako mapasaylo ang akong kaugalingon kon duna pay nahitabo kaniya. Mapasalamaton ko sa akong Amahan sa Langit nga ang Espiritu Santo migiya kanako ngadto niini nga sitwasyon ug nga, niana nga proseso, nakaangkon ko og tinuod ug minahal nga higala!