Tabang sa Pagkaginikanan
Unsay Nakat-unan Nako sa Pagpanilhig mahitungod sa Pagkaginikanan
Ang tagsulat nagpuyo sa Utah, USA.
Ang mga gimbuhaton sa akong mga anak nakatabang nga matubag ang akong pag-ampo.
Paghulagway pinaagi ni David Green
Nakamata ko usa ka buntag nga mibati nga nabug-atan. Ang akong mga katungdanan isip usa ka ginikanan bug-at ang pamati, ug nasayud kaayo ko sa akong mga kahuyang. Ingon og adunay dakong gintang tali sa unsay akong hunahuna isip usa ka ginikanan, ug unsa gayud ako.
Miluhod ko aron mag-ampo ug misulti sa Langitnong Amahan kon unsa ka dako ang akong paghigugma Kaniya. Giingnan nako Siya kon unsa ka dako sa akong pagmahal sa mga anak nga Iyang gipanalangin sa among pamilya. Ug misugod ko sa pagsulti Kaniya kon sa unsang paagi ako naningkamot nga mahimong usa ka maayong ginikanan, apan mibati nga murag dili pa igo ang kaayohan nga akong gihimo. Samtang nag-ampo ko, naghunahuna ko unsa ka mas maayo ang akong mga anak kon ang Dios mismo ang mopadako kanila.
Dayon usa ka imahe misantop sa hunahuna. Akong gihanduraw ang akong mga anak nga nanilhig sa salog sa kusina. Usa kini sa daghang trabaho nga gitahas nga ilang buhaton aron makatabang sa pamilya. Usahay magtan-aw kanila sa pagbuhat niini makapungot tungod kay sila nagkat-on pa ug daghan pa ang malabyan. Apan gitugot nako nga sila ang mobuhat niini, ingon man sa ubang mga gimbuhaton sa balay, tungod kay aduna koy mas dakong panan-awon para nila. Nasayud ko nga pinaagi niining tanang dili hingpit nga buhat, sila makat-on ug molambo. Sa kadugayan, makahimo na sila sa pagbuhat niini sa ingon ka dali ug sa epektibong paagi sama sa akong mahimo. Kana nga panan-awon kabahin nila nga mamahimong responsable ug independente labi pa nga mas magantihon kaysa ako ang mobuhat mismo sa tanan. Wala ko magpadako og mga anak alang sa minugbo nga kalampusan—naningkamot ko sa pagtabang kanila nga magmalampuson sa taas nga panahon.
Ug ako naghunahuna kon aduna ba usab kahay butang nga ingon niini alang sa atong langitnong mga ginikanan. Nasayud ang Langitnong Amahan nga kita dili makahimo og hingpit nga trabaho isip mga ginikanan. Tingali ang ubang butang nga atong gibuhat makapapungot usab Kaniya , apan mitugot Siya niini tungod kay Siya nasayud nga kita nagkat-on ug naglambo. Aduna Siyay pinakataas nga panahon nga panglantaw. Siya nakapanglantaw nga kita ugma damlag mahimong usa ka ginikanan sama Kaniya, makahimo sa hingpit nga paghigugma, motudlo sa epektibo nga paagi, ug mahimong hingpit. Kon kita nakahimo og sayop, nasayud Siya nga kita nagpalambo pa og mga kalidad sama sa pailub ug gugma nga putli. Ug busa, sa Iyang kaalam, gitugot Niya nga kita mobuhat ug mapakyas ug mosulay pag-usab.
Pagkadako sa akong pangandoy nga mahimo na kong usa ka hingpit nga ginikanan! Sama sa gisulat ni Joseph Smith, kasagaran matumpawak “sa daghang mga sayop sa binuang” (Joseph Smith—Kasaysayan 1:28). Apan ako makakaplag og kahupayan sa pagkasayud nga ang Dios nakasabut sa akong kasingkasing, nga nagpasabut nga nahibalo Siya nga naningkamot ko nga mahimong dali matudloan. Mobati ko og kalipay kon ang akong mga anak mangutana, “Unsaon nako sa paghimo niini nga mas maayo?” ug ingon og gusto nga molambo. Maayo nalang nga makahimo ko niana nga paagi alang sa Langitnong Amahan.
Samtang kining tanang mga hunahuna anaa sa akong ulo, aduna koy lain pang higayon nga nawad-an og kadasig. “Apan unsa kaha kon ang akong sayop sa pagkaginikanan makapasakit sa akong mga anak?” Nangutana ko. “Ako dili gusto nga mopugong kanila, bisan kon mahimo ko nga talagsaon diha sa proseso.”
Usab, ang imahe sa akong mga anak nga nanglimpyo misantop sa akong hunahuna. Human nga ang akong anak nga babaye matinguhaong naningkamot sa pagtrapo sa salog ug dayon nagdali aron magdula o mohuman og laing tahas, ako kasagaran molimpyo sa nagpilit pa nga dapit. Ug naghunahuna ko sa walay kinutuban nga kalooy ug gahum ni Jesukristo, kansang Pag-ula moayo sa lisud nga mga kahimtang sa kinabuhi sa kada usa. Ang iyang grasya nagtapak sa akong mga kakulangan isip usa ka ginikanan, sama nga ang Iyang grasya nagtapak sa mga kasakit nga giantus sa akong mga anak tungod sa akong kakulangan. Sa paagi nga walay usa kanamo nga makasabut, ang Iyang Pag-ula makaayo sa tanan niini.
Ako modawat sa kahupay diha sa personal nga pagpadayag nga akong nadawat nianang adlawa. Nabati nako ang Espiritu nga nagtudlo kanako nga ang akong labing maayong paningkamot, diha sa pakig-alayon sa Ginoo, igo ra. Nasayud ko nga ang Langitnong Amahan mopadayon sa pagbuhat diha sa mga kinabuhi sa akong mga anak, sa ginagmay, aron buhaton sa hingpit ang unsay akong gibuhat nga dili gayud hingpit. Uban sa Iyang tabang, ang akong mga anak ugma damlag mosanag diha sa ilang kaugalingong katungod, nga ingon ka hayag nga daw sila gipadako sa Langitnong Amahan sa unang higayon. Gawas kon ang Iyang plano nagdumala usab sa pag-usab kanako diha sa proseso—nagbalaan ug nag-umol kanako nga mahimong mas mahisama Kaniya. Pagkatalagsaon sa kaalam sa atong Dios!