Mga Tingog sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw
Palihog Balik
Sa panahon nga kami adunay tulo na ka anak, miingon si Vanessa, “Nagkinahanglan kita og relihiyon dinhi niini nga balay.”
Sa dihang 12 anyos pa ako, ang akong kinamagulangan nga igsoong lalaki midala sa full-time nga mga misyonaryo sa panimalay, kinsa mipailaila kanamo sa Ang Simbahan ni Jesukristo sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw. Wala madugay, ang akong inahan misugod sa pagdala sa akong duha ka igsoong lalaki, akong igsoong babaye, ug kanako ngadto sa simbahan. Sa wala madugay kaming tanan nabunyagan.
Apan, hinay-hinay, mihunong kami sa pagtambong. Ganahan ko kanunay sa Simbahan, apan sa dihang 17 anyos ko, ang mga butang sa akong kinabuhi migiya kanako ngadto sa laing dalan. Naningkamot ko nga mahimong maayo nga tawo, ug wala gayod akoy daotan nga mga katuyoan. Apan nahisalaag ako ug misugod sa pagsunod sa mga paagi sa kalibotan. Wala lang nako mahibaloi o damha kini, nahimong lawom na ang akong kalambigitan sa mga butang sa kalibotan.
Dayon akong nahimamat si Vanessa. Usa ka adlaw human nga taudtaod na kaming nag-uban, miingon siya, “Nagkinahanglan kita og relihiyon dinhi niini nga balay.” Niining panahona kami adunay tulo na ka anak.
Niini nga kalibotan kon unsa na gayod kini karon, nabalaka kami mahitungod kon unsa nga espirituhanong direksyon ang among ikahatag sa among mga anak. Naghunahuna ko nga kon mobalik ko sa relihiyon, mobalik ko sa akong simbahan. Nakahinumdom ko nga kini usa ka dapit nga adunay maayo nga mga tawo.
Nakig-istorya ko sa usa ka miyembro sa Simbahan ug misulti kaniya nga naghunahuna ko kabahin sa pagbalik sa simbahan.
“Palihog balik!” miingon siya.
Ang akong kinadak-an nga kabalaka mao nga ang akong mga anak maghunahuna nga ang simbahan laay ug dili maganahan niini, apan giganahan gayod sila niini. Samtang nagpadayon kami sa pagsimba, mihukom si Vanessa nga walay sama sa Simbahan nga nagtabang sa mga pamilya nga molambo og dungan. Kini mao gayod ang unsay iyang gipangita. Nagminyo kami ni Vanessa, ug siya ug ang among mga anak nabunyagan.
Karon kami nagsubay na sa dalan sa ebanghelyo isip usa ka pamilya. Ang among tumong mao ang masilyo sa templo.
Atol sa pagtukod sa Templo sa Rio de Janeiro Brazil, malabyan nako kini samtang maglakaw hapit kada adlaw. Gisultihan nako ang akong mga higala, “Usa ka adlaw, maminyo ko sulod niini nga gambalay.”
“Bay, nagsulti ka sa samang butang kada adlaw!” miingon sila.
Gisulti nako kini kada adlaw tungod kay nasayod ako nga ang templo hapit na mahuman, ug gusto nakong pahinumdoman ang akong kaugalingon sa pagpadayon sa pagbuhat sa husto nga mga butang aron masilyo ang among pamilya. Kini mao ang tinguha sa akong kasingkasing.
Nasayod ako nga ang akong mga anak magsugod na sa pagkat-on og dugang mahitungod sa kalibotan ug makasinati sa pipila sa samang mga butang nga akong nasinati. Apan samtang akong gipaambit ang akong mga kasinatian ngadto kanila, ako moingon, “Palihog ayaw gayod og paduol sa mga butang nga akong gibuhat tungod kay kini walay bili.”
Giawhag nako ang akong mga anak sa pagtuon sa ebanghelyo ni Jesukristo ug sa pagtutok nga mahimong mga misyonaryo karon aron sila makapanalangin sa uban. Wala sila makasabot sa tanan, apan nagkat-on sila. Mao kini ang akong pangandoy alang kanila.