Të Zhvillohemi më Shumë në Krisht: Shëmbëlltyra e Pjerrësisë

Nga Plaku Klark G. Gilbert,

i Të Shtatëdhjetëve

Në kohën e Zotit, nuk është vendi ku fillojmë, por vendi për ku jemi drejtuar që ka më shumë rëndësi.

Kur isha djalë i vogël, kisha aspirata të mëdha. Një ditë pas shkollës, pyeta: “Mami, çfarë duhet të jem kur të rritem: një lojtar profesionist i basketbollit apo një yll i muzikës rok?” Fatkeqësisht, Klarku, ëndërrimtari “pa talent”, nuk shfaqte asnjë shenjë të atletit të ardhshëm apo lavdisë muzikore. Pavarësisht nga përpjekjet e shumta, në mënyrë të përsëritur m’u mohua pranimi në programin akademik të përparuar në shkollën time. Më së fundi, mësuesit e mi sugjeruan që thjesht duhej të përqendrohesha në klasën ku zhvillohej mësimi standard. Me kalimin e kohës, zhvillova zakone studimi që i ekuilibronin këto mungesa. Por aftësitë e mia intelektuale dhe shpirtërore nuk i ndjeva të fillonin të shfaqeshin deri në misionin tim në Japoni. Vazhdova të punoja fort. Për herë të parë në jetën time, e përfshiva sistematikisht Zotin në zhvillimin tim dhe kjo solli tërë ndryshimin.

Vëllezër e motra, në këtë Kishë, ne besojmë në potencialin hyjnor të të gjithë fëmijëve të Perëndisë dhe në aftësinë tonë që të bëhemi diçka më shumë në Krisht. Në kohën e Zotit, nuk është vendi ku fillojmë, por vendi për ku jemi drejtuar që ka më shumë rëndësi.¹

Për ta demonstruar këtë parim, do të përdor ca matematikë bazë. Tani, mos shkaktoni panik ngaqë dëgjuat fjalën “matematikë” në konferencën e përgjithshme. Profesorët e matematikës tek UBJ–Ajdaho më siguruan se edhe fillestari do ta rrokë këtë koncept qendror. Ai fillon me formulën e një drejtëze. Pikënisja, për qëllimet tona, është fillimi i drejtëzës sonë. Pikënisja mund të ketë një pikë fillimi qoftë të lartë ose të ulët. Pjerrësia e drejtëzës atëherë mund të drejtohet për lart ose për poshtë.

Ne të gjithë kemi pikënisje në jetë; e fillojmë në vende të ndryshme me dhurime të ndryshme në jetë. Disa njerëz linden me pikënisje të larta, plot me mundësi. Të tjerët përballen me rrethana fillestare që janë sfiduese dhe duken të padrejta.² Më pas ne përparojmë përgjatë një pjerrësie të përparimit vetjak. E ardhmja jonë do të përcaktohet shumë më pak nga pikënisja jonë dhe shumë më tepër nga pjerrësia e lëvizjes sonë. Jezu Krishti sheh potencial hyjnor pavarësisht nga vendi ku fillojmë. Ai e pa atë te lypësi, mëkatari dhe i pafuqishmi. Ai e pa atë te peshkatari, tagrambledhësi dhe madje zeloti. Pavarësisht se nga e fillojmë, Krishti merr parasysh se çfarë bëjmë me atë që na është dhënë.³ Ndërkohë që bota përqendrohet te pikënisja jonë, Perëndia përqendrohet te pjerrësia e lëvizjes sonë. Në matematikën e Zotit, Ai do të bëjë gjithçka mundet për të na ndihmuar që t’i kthejmë pjerrësitë e lëvizjeve tona drejt qiellit.

Ky parim duhet t’u japë ngushëllim atyre që hasin vështirësi, dhe pushim për të menduar atyre që duket se kanë çdo epërsi. Më lejoni ta filloj duke iu drejtuar individëve me rrethana të vështira në fillim, përfshirë varfërinë, qasjen e kufizuar në shkollim dhe situatat sfiduese familjare. Të tjerë përballen me sfida fizike, kufizime të shëndetit mendor ose paraprirje të forta gjenetike.⁴ Për cilëndo betejë me pika të vështira nisjeje, ju lutem, dijeni se Shpëtimtari i di betejat tona. Ai “[mori] përsipër dobësitë [tona], që zemra e tij të mund të mbushet me mëshirë … që ai të mund të dijë … se si [të na] ndihmojë … sipas dobësive [tona]”⁵.

Më lejoni të tregoj për dy fusha inkurajimi për ata që përballen me rrethana të vështira nisjeje. Së pari, përqendrohuni te pika për ku jeni drejtuar dhe jo tek ajo nga filluat. Do të ishte gabim t’i shpërfillnit rrethanat tuaja, ato janë reale dhe është e nevojshme të trajtohen. Por përqendrimi i tepërt në një pikë të vështirë nisjeje, mund të bëjë që ajo pikë të përcaktojë se kush jeni dhe madje ta kufizojë aftësinë tuaj për të zgjedhur.⁶

Vite më parë shërbeva me një grup rinie nga lagjet e varfra të Bostonit në Masaçusets, të cilët ishin tepër të rinj në njohurinë e ungjillit dhe gjërave që priteshin nga Kisha. Ishte tunduese ta ngatërroja dashamirësinë dhe interesimin tim për gjendjen e tyre me një dëshirë për t’i ulur standardet e Perëndisë.⁷ Më së fundi e kuptova se mënyra më e fuqishme për ta treguar dashurinë time, ishte të mos i ulja kurrë pritshmëritë e mia. Me gjithçka që dija të bëja, ne u përqendruam së bashku te potenciali i tyre dhe secili prej tyre filloi t’i lartësonte pjerrësitë e tij të lëvizjes. Rritja e tyre në ungjill ishte hap pas hapi por e qëndrueshme. Sot, ata kanë shërbyer në misione, janë diplomuar në kolegje, janë martuar në tempull dhe kanë pasur jetë mbresëlënëse personale dhe profesionale.

Së dyti, përfshijeni Zotin në procesin e lartësimit të pjerrësisë së lëvizjes suaj. Teksa shërbeja si presidenti i programit UBJ–Pathway Mbarëbotëror, më kujtohet që isha i ulur në një takim shpirtëror me shumë pjesëmarrës në Limë të Perusë, ku folësi ishte Plaku Karlos A. Godoi. Teksa hidhte vështrimin mbi bashkësinë, ai dukej i mahnitur që vërente aq shumë studentë besimtarë që ishin brezi i parë në universitet. Ndoshta duke reflektuar për shtegun e vet përmes rrethanave të tilla të vështira, Plaku Godoi tha plot emocion: “Zoti do t’ju ‘ndihmojë më shumë sesa mund ta ndihmoni veten tuaj. [Prandaj] përfshijeni Zotin në këtë proces.’”⁸ Profeti Nefi dha mësim “se ne shpëtohemi nëpërmjet hirit, pas gjithçkaje që ne mund të bëjmë”⁹. Ne duhet të bëjmë përpjekjen tonë më të mirë¹⁰, gjë që përfshin pendimin, por është vetëm nëpërmjet hirit të Zotit që mund ta arrijmë potencialin tonë hyjnor.¹¹

Takim shpirtëror i UBJ-Pathway në Limë, Peru

Së fundi, më lejoni të flas për dy fusha këshille për njerëzit me pika të larta nisjeje. Së pari, a mund të tregojmë ca përulësi për rrethanat që mund të mos i kemi krijuar vetë? Siç ua citoi studentëve të tij ish‑presidenti i UBJ‑së, Reks E. Li: “Ne të gjithë kemi pirë ujë nga puse që nuk i gërmuam dhe jemi ngrohur nga zjarre që nuk i ndezëm”¹². Ai më pas u bëri thirrje studentëve të tij që t’u jepnin të njëjtat mundësi të tjerëve dhe t’i rimbushnin puset arsimore që i kishin ndërtuar pionierët e mëparshëm. Mosarritja për t’i rimbushur me fara fushat e mbjella nga të tjerët, mund të jetë e barabartë me kthimin e një talenti pa e shtuar atë.

Së dyti, përqendrimi te një pikë më e lartë nisjeje shpesh mund të na zërë në kurth që të ndiejmë se po përparojmë, kur në fakt, pjerrësia jonë e brendshme mund të jetë duke qëndruar në të njëjtin vend. Profesori i universitetit të Harvardit, Klejton M. Kristenseni, dha mësim se shumica e njerëzve të suksesshëm janë më të përulurit, sepse ata kanë vetëbesim të mjaftueshëm që të korrigjohen dhe të mësojnë nga kushdo.¹³ Plaku D. Tod Kristoferson na këshilloi të “[gjejmë mënyra] me gatishmëri që ta pranojmë dhe madje ta kërkojmë korrigjimin”¹⁴. Edhe kur duket se gjërat po shkojnë mirë, ne duhet të kërkojmë mundësi për t’u përmirësuar nëpërmjet kërkesës plot lutje.

Pavarësisht nëse fillojmë në rrethana me bollëk apo të vështira, ne do ta kuptojmë potencialin tonë përfundimtar vetëm kur e bëjmë Perëndinë partnerin tonë. Kohët e fundit pata një bashkëbisedim me një arsimtar të shquar në SHBA, i cili po pyeste për suksesin e programit UBJ–Pathway. Ai ishte i shkëlqyer dhe kërkimi tij ishte i sinqertë, por ishte e qartë që ai dëshironte një përgjigje që nuk lidhej me fenë. I tregova për programet tona për t’i mbajtur studentët në shkollë dhe përpjekjet tona këshilluese. Por e përfundova duke thënë: “Këto të gjitha janë praktika të mira, por arsyeja e vërtetë pse studentët tanë po përparojnë, është ngaqë ne u mësojmë për potencialin e tyre hyjnor. Përfytyroje sikur gjatë gjithë jetës sate të të thuhej se nuk ke për t’ia dalë mbanë kurrë. Më pas merr parasysh ndikimin që ka kur të mësojnë që je bir ose bijë e Perëndisë me mundësi hyjnore.” Ai u ndal duke menduar, më pas u përgjigj thjesht: “Ajo është e fuqishme”.

Vëllezër e motra, njëra nga mrekullitë e kësaj, Kishës së Zotit, është që secili prej nesh mund të bëhet diçka më shumë në Krishtin. Nuk njoh asnjë organizatë tjetër që u jep anëtarëve të saj më shumë mundësi për të shërbyer, për të dhënë, për t’u penduar dhe për t’u bërë njerëz më të mirë. Qoftë nëse fillojmë në rrethana me bollëk apo të vështira, le t’i mbajmë vështrimin tonë dhe pjerrësitë tona të lëvizjes të drejtuara nga qielli. Kur e bëjmë këtë, Krishti do të na ngrejë drejt një vendi më të lartë. Në emrin e Jezu Krishtit, amen.