Mga istorya gikan sa Mga Santos, Volume 3
Ang Unang Brazilian nga Presidente sa Branch sa São Paulo
Mga paghulagway pinaagi ni Greg Newbold
Dili pa lang dugay human nabunyagan sila si Claudio ug Mary dos Santos didto sa São Paulo, Brazil, ang presidente sa misyon si William Seegmiller nangutana kang Claudio kon ganahan ba siya nga mahimong usa ka elder. Si Claudio nasurprisa, apan siya miingon, “Oo.” Ingon nga nakatambong lang sa simbahan sulod sa pipila ka bulan, dli gayod siya sigurado unsa ang ipasabot nga mahimong usa ka elder. Nasayod siya nga ang tanang misyonaryo gitawag og “Elder,” ug sila mga dalaygon nga batan-ong mga lalaki kinsa mipahinungod sa ilang mga kinabuhi ngadto sa Dios. Kon mao kana ang gipasabot sa usa ka elder, mao kana ang iyang gusto nga mamahimo.1
Pagkasunod Dominggo sa buntag, sa wala pa ang Sunday School, si Presidente Seegmiller mi-orden kaniya sa katungdanan nga elder diha sa Melchizedek nga Pagkapari. Dihang nahuman na siya, miingon siya, “Karon atong andamon ang sakramento ug moandam alang sa Sunday School.”
Si Claudio naglibog og gamay. Ang tanang butang paspas kaayong nahitabo, ug wala pa kaayo siya hingpit nga masayod kon unsay iyang gibuhat. Apan misunod siya sa instruksyon sa presidente ug mihimo sa iyang unang responsibilidad sa pagkapari.
Nianang gabhiona, atol sa miting sa sakramento sa branch, si Presidente Seegmiller migamit na usab sa tabang ni Claudio, niining higayuna sa paghubad alang kaniya samtang siya namulong ngadto sa mga Santos sa Iningles. Si Claudio nagkat-on pa gihapon og Iningles ug wala sukad makahubad kaniadto, apan siya misugot nga mosulay.2
Sa pagsugod sa miting, si Presidente Seegmiller mihangyo sa mga Santos sa pagpaluyo sa ordinasyon ni Claudio. Sa katingala ni Claudio, klaro niyang nasabtan si Presidente Seegmiller, ug siya sayon ra nga mipasabot sa mga pulong diha sa Portuguese.
Dayon si Presidente Seegmiller misulti sa kongregasyon nga, usa ka tuig ang milabay, siya misulat ngadto sa Unang Kapangulohan nagsulti kanila nga walay igong tighupot sa pagkapari nga Portuguese diha sa Brazil nga makasuporta sa mga branch. Karon mibati siya nga naulaw nga siya mihimo niana nga sulat. Mga lalaki sama ni Claudio nagpamatuod nga siya sayop. “Karon,” siya mipasalig kanila, “ako kinahanglang mosulat og laing sulat ngadto sa Unang Kapangulohan.”
Mipadayon si Presidente Seegmiller, “Karon si Brother Claudio gi-orden nga elder. Kamo mopaluyo ba kaniya isip unang Brazilian nga presidente sa branch sa São Paulo?”
Gihubad ni Claudio ang mga pulong, apan siya nakalitan. Naghunahuna siya sa iyang pagkawalay kasinatian. “Unsa man ang akong nahibaloan?” naghunahuna siya. Nasayod siya sa istorya ni Joseph Smith, apan wala siya makabasa sa Basahon ni Mormon. Ang bugtong butang nga iyang ikahalad mao ang kadasig sa gipahiuli nga ebanghelyo, ug tingali kana lang ang gikinahanglan sa Ginoo gikan kaniya.
Mitan-aw siya sa kongregasyon ug nakita sila nga miisa sa ilang mga kamot agig pagsuporta sa iyang pagtawag. Gibati niya ang pasidungog. Tingali wala siyay daghang nasayran, apan andam siyang mobuhat.3
Ang mga responsibilidad ni Claudio misugod dayon. Siya midumala sa mga miting sa Dominggo ug mipanalangin sa sakramento. Usa ka misyonaryo mitudlo ni Claudio sa pagbasa og musika, ug sa wala madugay siya nakakat-on sa pagtukar og baynte ka himno sa organ aron makaduyog siya sa mga Santos sa São Paulo. Sa sinugdanan, siya adunay usa lang ka magtatambag aron makatabang kaniya, apan ang duha ka mga tawo mihimo sa ilang labing maayo sa pagbuhat sa ilang mga responsibilidad sa trabaho ug sa mga responsibilidad sa pamilya samtang sila nangalagad ngadto sa mga Santos nga nagkatag sa dako kaayong siyudad.
Bisan pa sa iyang kawalay kasinatian, si Claudio misalig nga ang Dios adunay katuyoan alang sa pagtawag kaniya sa pagpangulo sa branch. “Kon kini mao ang tinuod nga Simbahan, kon adunay Dios nga nagdumala, Siya kinahanglang mopili og usa ka tawo,” misulti siya sa iyang kaugalingon. “Siya kinahanglan nga mopili og usa ka tawo nga may kadasig nga makadawat sa awtoridad ug mobuhat.”4