មេរៀនទី ១៥ ៖ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានចាត់តាំងឲ្យមានពិធីសាក្រាម៉ង់ឡើង

មេរៀនទី ១៥

ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ចាត់តាំងឲ្យមានបុណ្យសាក្រាម៉ង់ឡើង

សេចក្ដីផ្ដើម

« ព្រះគ្រីស្ទដ៏មានព្រះជន្មរស់ ៖ ទីបន្ទាល់នៃពួកសាវក » អាន ៖ « [ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ] បានចាត់តាំងឲ្យមានពិធីសាក្រាម៉ង់ឡើង ដើម្បីទុកជាការរំឭកចាំអំពីការបូជាដ៏មហិមារបស់ទ្រង់ដែលធួននឹងបាប » ( Ensign ឬ លីអាហូណា ខែ មេសា ឆ្នាំ ២០០២ ទំព័រ ២ ) ។ នៅពេលយើងទទួលទានសាក្រាម៉ង់ នោះយើងត្រូវបានរំឭកថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្ហូរព្រះលោហិតចេញ តាមគ្រប់រន្ធញើសទាំងអស់ និងបានសុគតជំនួសយើង ហើយយើងក៏បានធ្វើឲ្យសេចក្ដីសញ្ញារបស់យើងមានបច្ចុប្បន្នភាពជាមួយនឹងព្រះអម្ចាស់ដែរ ។

ការអានពីសាវតា

ដាល្លិន អេក អូក « Sacrament Meeting and the Sacrament »Ensign ឬ លីអាហូណា ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៨ ទំព័រ ១៧–២០ ។
ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន « This Do in Remembrance of Me »Ensign, ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩៥ ទំព័រ ៦៧–៦៩ ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

ម៉ាថាយ ២៦:២៦–២៨; លូកា ២២:១៥

ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានស្ថាបនាសេចក្ដីសញ្ញាថ្មីមួយ

សូមបង្ហាញរូបភាពអមបន្ថែម ឬរូបភាពផ្សេងទៀតដែលបង្ហាញពីអាហារចុងក្រោយ និងសូមឲ្យសិស្សម្នាក់ពន្យល់ពីព្រឹត្តិការណ៍ដែលរូបភាពនេះបង្ហាញ ៖

សូមសួរសិស្ស ៖

តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា ប្រសិនបើព្រះអង្គសង្គ្រោះបានរៀបចំ បានប្រទានពរ និងបានប្រទានដល់អ្នកនូវពិធីសាក្រាម៉ង់នោះដោយផ្ទាល់ ?

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានលូកា ២២:១៥ឮៗ ។ សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យពិចារណាពេលកំពុងសិក្សាមេរៀននេះ នូវមូលហេតុដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានចង់ចំណាយពេលបុណ្យរំលងជាមួយនឹងពួកសាវករបស់ទ្រង់ ។

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន ម៉ាថាយ ២៦:២៦–២៨ ឮៗ ខណៈដែលសិស្សផ្សេងទៀតផ្ទៀងតាម ។ សូមឲ្យនិយមន័យពាក្យ សញ្ញា ដោយការពន្យល់ថា វាត្រូវបានបកប្រែពីពាក្យជាភាសាក្រិចដែលមានន័យថា « សេចក្ដីសញ្ញា » ( អ្នកគប្បីស្នើសូម សិស្សឲ្យសរសេរនិយមន័យនេះនៅគែមនៃព្រះគម្ពីររបស់គេ ) ។ សូមពិភាក្សាសំណួរខាងក្រោមនេះ ៖

ប្រសិនបើព្រះយេស៊ូវបានចាត់តាំងឲ្យមានសញ្ញាថ្មីមួយ ឬសេចក្ដីសញ្ញាថ្មីមួយ តើសេចក្ដីសញ្ញានោះនឹងអាចយកជំនួសឲ្យអ្វី ?

ព័ត៌មានខាងក្រោមនេះនឹងផ្ដល់នូវសាវតា ឬបរិបទដែលនឹងជួយដល់ការពិភាក្សារបស់អ្នក ៖ កាលពីបុរាណ នៅពេលដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើសេចក្ដីសញ្ញារបស់ទ្រង់ជាមួយនឹងកូនចៅសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ម៉ូសេបានបង្រៀនពួកគេអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយប្រជាជនបានធ្វើសេចក្ដីសញ្ញា ថានឹងគោរពតាមព្រះបន្ទូលទាំងនោះ ។ បន្ទាប់មក ម៉ូសេ បានថ្វាយយញ្ញបូជាសត្វមួយ បានយកឈាមពីសត្វនោះ ហើយប្រោះវាលើប្រជាជនដោយនិយាយថា « នេះជាឈាមនៃសេចក្ដីសញ្ញាដែលព្រះយេហូវ៉ាបានតាំងនឹងអ្នករាល់គ្នា » ។ ( សូមមើល និក្ខមនំ ២៤:៣–៨ ) ។ ព្រះយេស៊ូវ បានទាញយកប្រសាសន៍របស់ម៉ូសេ នៅពេលទ្រង់បានបង្រៀនថា ទ្រង់រៀបនឹងបង្កើតនូវសេចក្ដីសញ្ញាថ្មីមួយជាមួយនឹងកូនចៅរបស់ព្រះ ដោយការបង្ហូរព្រះលោហិតរបស់ទ្រង់ ( គឺដូចជាការប្រោះឈាមសត្វ ដែលតំណាងឲ្យកូនចៅរបស់អ៊ីស្រាអែល ចូលទៅក្នុងសេចក្ដីសញ្ញាចាស់ជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាដែរ ) ។ នៅពេលព្រះយេស៊ូវបានបង្ហាញពែងស្រាទំពាំងបាយជូរដល់ពួកសាវករបស់ទ្រង់ ទ្រង់បានផ្ដល់សញ្ញាពីការបំពេញតាមនូវសេចក្ដីសញ្ញាចាស់ និងការបង្កើតនូវសេចក្ដីសញ្ញាថ្មី ( សូមមើល ហេព្រើរ ៩:១២–១៥ ) ។ ច្បាប់ម៉ូសេ ( សេចក្ដីសញ្ញាចាស់ ) តាមពាក្យសម្ដីជាច្រើន គឺជាការព្យាករណ៍ដ៏អស្ចារ្យមួយអំពីព្រះមែស៊ី ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺជាការបំពេញតាមនៃការព្យាករណ៍នោះ ( សូមមើល នីហ្វៃទី ២ ១១:៤; យ៉ាកុប ៤:៥; អាលម៉ា ៣៤:១៣–១៤ ) ជាពិសេសក្នុងន័យថា ទ្រង់បានសម្រេចនូវព្រះបំណងចុងក្រោយបំផុតនៃច្បាប់នោះ តាមរយៈពលិកម្មដ៏ធួនរបស់ទ្រង់ ។

តើការថ្វាយដង្វាយជាឈាមទាំងនៅក្នុងសញ្ញាចាស់ និងសេចក្ដីសញ្ញាថ្មី ផ្ដោតទៅលើការយកចិត្តទុកដាក់របស់យើងអ្វីខ្លះ ? ( ដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងការបង្ហូរព្រះលោហិតរបស់ទ្រង់សម្រាប់ការផ្ដាច់បាបរបស់យើង ) ។

សូមបង្ហាញនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ហើយសូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានវាឮៗ ៖

« ពិធីសាក្រាម៉ង់ គឺជាពិធីបរិសុទ្ធដែលបានយកមកជំនួសឲ្យយញ្ញបូជាឈាម និងបានដុតជាដង្វាយ ថ្វាយនៃច្បាប់ម៉ូសេ ហើយតាមរយៈការណ៍នេះ វានាំមកនូវសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ៖ ‹ ហើយអស់អ្នកណាដែលមករកយើង ដោយមានចិត្តសង្រេង និងវិញ្ញាណទន់ទាប អ្នកនោះហើយដែលយើងនឹងធ្វើបុណ្យជ្រមុជដោយភ្លើង និងដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ › (នីហ្វៃទី ៣ ៩:២០) » (« Sacrament Meeting and the Sacrament »Ensign ឬ លីអាហូណា ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៨ ទំព័រ ១៩ ) ។

តើអ្នកនឹងសង្ខេបនូវសេចក្ដីពិតដែលយើងបានពិភាក្សាកន្លងមកអំពីអាហារចុងក្រោយដោយរបៀបណា ? ( នៅពេលសិស្សឆ្លើយ សូមបញ្ជាក់ថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានបំពេញតាមសេចក្ដីសញ្ញាចាស់ ហើយទ្រង់បានស្ថាបនានូវសេចក្ដីសញ្ញាថ្មី តាមរយៈពិធីសាក្រាម៉ង់ ) ។

លូកា ២២:១៤–២០; នីហ្វៃទី ៣ ១៨:៧, ១១

ពិធីសាក្រាម៉ង់ជួយយើងឲ្យរំឭកចាំដល់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ

សូមចែកសិស្សជាគូៗ ។ សូមអញ្ជើញឲ្យដៃគូនីមួយៗអានលូកា ២២:១៩–២០; នីហ្វៃទី ៣ ១៨:៧, ១១ ។ សូមប្រាប់ឲ្យពួកគេរកមើលមូលហេតុមួយទៀត ( បន្ថែមលើការស្ថាបនាសេចក្ដីសញ្ញាថ្មី ) ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានចាត់តាំងឲ្យមានពិធីសាក្រាម៉ង់ ។ សូមពិភាក្សានូវសំណួរខាងក្រោមនេះ ៖

តើមូលហេតុអ្វីខ្លះ ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានចាត់តាំងឲ្យមានពិធីសាក្រាម៉ង់ ? ( សិស្សគួររកឃើញនូវសេចក្ដីពិតដូចខាងក្រោមនេះ ៖ នៅពេលយើងទទួលទានសាក្រាម៉ង់ នោះយើងគួររំឭកចាំអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ) ។
ហេតុអ្វីបានជាវាសំខាន់ដែលយើងខិតខំដើម្បីរំឭកចាំដល់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ នៅពេលយើងទទួលទានសាក្រាម៉ង់ ?
ប្រសិនបើយើងខកខានមិនបានរំឭកចាំដល់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងអ្វីដែលទ្រង់បានធ្វើសម្រាប់យើងនោះទេ តើពិធីសាក្រាម៉ង់មានន័យដូចម្តេច ?

សូមពិចារណាចែកសេចក្តីចម្លងនៃក្រដាសចែកដែលមានអមមកជាមួយឲ្យសិស្សម្នាក់ៗ ដែលវារួមមាននូវផ្នែកមួយនៃសុន្ទរកថាមួយដោយអែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ។ សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សអានពីក្រដាសចែកនោះដោយស្ងាត់ស្ងៀម ។ ក្រោយពីទុកពេលគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមពិភាក្សានូវសំណួរខាងក្រោមនេះ ៖

តើអ្នកនឹងផ្ដល់ពាក្យទូន្មានអ្វីខ្លះដល់នរណាម្នាក់ដែលមានការពិបាកនឹងផ្តោតគំនិតលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងការពលិកម្មរបស់ទ្រង់ អំឡុងពេលការបម្រើនៃពិធីសាក្រាម៉ង់ ? ( នៅពេលសិស្សឆ្លើយ អ្នកអាចបង្ហាញថា នៅពេលយើងរកមើលឱកាសដើម្បីគិតអំពីព្រះជន្មរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងការបម្រើក្នុងសប្ដាហ៍ នោះវានឹងងាយស្រួលសម្រាប់យើងក្នុងការផ្ដោតលើទ្រង់ អំឡុងពេលការបម្រើនៃពិធីសាក្រាម៉ង់នៅថ្ងៃអាទិត្យ ) ។
តើពរជ័យអ្វីខ្លះដែលអ្នកទទួលបានក្នុងអារម្មណ៍ នៅពេលអ្នកព្យាយាមរំឭកចាំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងអំពីដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ នៅពេលអ្នកទទួលទានសាក្រាម៉ង់ ?

កូរិនថូសទី ១ ១១:២៧–៣០; នីហ្វៃទី ៣ ១៨:២៨–២៩; ២០:៨–៩

ការទទួលទានសាក្រាម៉ង់យ៉ាងសក្តិសម ធ្វើបច្ចុប្បន្នភាពនៃសេចក្ដីសញ្ញារបស់យើង

សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សអានកូរិនថូសទី ១ ១១:២៧–៣០ និងនីហ្វៃទី ៣ ១៨:២៨–២៩ ; ២០:៨–៩ ដោយស្ងាត់ស្ងៀម ។ សូមប្រាប់ឲ្យពួកគេរកមើលការហាមប្រាមមួយ ដែលផ្ដល់អំពីពិធីសាក្រាម៉ង់ ។ បន្ទាប់មក សូមសួរ ៖

តើហេតុអ្វីបានជាវាមិនឈ្លាសវៃក្នុងការទទួលទានសាក្រាម៉ង់ដោយមិនសក្តិសម ?

វាអាចជួយដល់អ្នកឲ្យយល់ ដើម្បីនឹងចែកចាយនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ចន អេច ហ្គ្រូប៊ើក នៃកុ្រមចិតសិបនាក់ ដែលបានពន្យល់ពីអត្ថន័យនៃការទទួលទានសាក្រាម៉ង់ដោយភាពសក្តិសម ៖

« ប្រសិនបើយើងចង់កែលម្អ ( ដែលមានន័យថា ប្រែចិត្ត ) និងមិននៅក្រោមច្បាប់តឹងរឹងនៃបព្វជិតភាព នោះខ្ញុំគិតថា យើងសក្តិសម ។ ទោះជាយ៉ាងណាក្ដី ប្រសិនបើយើងគ្មានបំណងចង់កែលម្អ បើសិនយើងគ្មានបំណងចង់ធ្វើតាមការដឹកនាំពីព្រះវិញ្ញាណទេ នោះយើងត្រូវសួរ ៖ តើយើងសក្តិសមនឹងទទួលទាន ឬតើយើងកំពុងតែធ្វើការចំអកចំពោះគោលបំណងដ៏ពិតប្រាកដនៃពិធីសាក្រាម៉ង់ដែលត្រូវធ្វើជា កាតាលីករមួយសម្រាប់ការប្រែចិត្ត និងការអភិវឌ្ឍផ្ទាល់ខ្លួនឬ » ? ( « The Beauty and Importance of the Sacrament » Ensign, ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៨៩ ទំព័រ ៣៨ ) ។

តើមានពរជ័យអ្វីខ្លះ សម្រាប់អស់អ្នកទាំងឡាយណាដែលទទួលទានដោយសក្តិសមនោះ ? ( សូមមើល នីហ្វៃទី ៣ ២០:៨–៩ ) ។ ( សូមប្រាកដថា សិស្សយល់ថា បើសិនយើងទទួលទានសាក្រាម៉ង់ប្រកបដោយការអធិស្ឋាន និងពេញដោយវិញ្ញាណនៃការប្រែចិត្ត នោះយើងអាចទទួលបានការផ្ដាច់បាបក៏ដូចជាពេលយើងបានជ្រមុជទឹកដូច្នោះដែរ ) ។

សូមដាក់តាំងបង្ហាញនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ហើយសូមប្រាប់ឲ្យសិស្សម្នាក់អានវាឮៗ ៖

« ដោយគ្មានលក្ខខណ្ឌខ្លះសម្រាប់ការបន្ដសម្អាតឲ្យស្អាតស្អំ បន្ទាប់ពីបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់យើងទេ នោះយើងម្នាក់ៗនឹងវង្វេងក្នុងរឿងរ៉ាវខាងវិញ្ញាណ ។ យើងមិនអាចមាននូវដៃគូជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានឡើយ ហើយនៅពេលកាត់សេចក្ដីចុងក្រោយ យើងនឹងត្រូវ ‹ បោះបង់ចោលជារៀងដរាបតទៅ › ( នីហ្វៃទី ១ ១០:២១) ។ តើយើងរីករាយប៉ុណ្ណាទៅ ដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទាននូវដំណើរការមួយឲ្យសមាជិកដែលបានជ្រមុជទឹករួចហើយម្នាក់នៃសាសនាចក្រនេះ ត្រូវបានសម្អាតមួយគ្រាៗចេញពីអំពើបាប ។ ពិធីសាក្រាម៉ង់ គឺជាផ្នែកមួយដ៏សំខាន់នៃដំណើរការនេះ » ( «The Aaronic Priesthood and the Sacrament »Ensignខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩៨, ទំព័រ ៣៨ ) ។

យោងតាមអែលឌើរ អូក តើហេតុអ្វីបានជាពិធីសាក្រាម៉ង់ជាពិធីបរិសុទ្ធនៃដំណឹងដ៏ចាំបាច់មួយដ៏មានសារៈ សំខាន់ម្ល៉េះ ?

សូមចែកចាយសេចក្ដីថ្លែងការណ៍បន្ថែមនេះដោយអែលឌើរ អូក ៖

« យើងត្រូវបានបញ្ជាឲ្យប្រែចិត្តពីអំពើបាបរបស់យើង ហើយមករកព្រះអម្ចាស់ដោយដួងចិត្តសង្រេង និងវិញ្ញាណទន់ទាប ហើយទទួលទានសាក្រាម៉ង់ដោយការគោរពតាមសេចក្ដីសញ្ញានានានៃពិធី សាក្រាម៉ង់ ។ នៅពេលយើងរំឭកពីសេចក្ដីសញ្ញានៃពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់យើងតាមវិធីនេះ នោះព្រះអម្ចាស់នឹងរំឭកឥទ្ធិពលនៃការលាងសម្អាតនៃពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់យើង។ តាមវិធីនេះ យើងត្រូវបានធ្វើឲ្យស្អាត ហើយនឹងអាចមានព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់គង់នៅជាមួយយើងជាដរាប ។ សារៈសំខាន់នៃការណ៍នេះ គឺជាភស្តុតាងយ៉ាងជាក់ច្បាស់នៅក្នុងព្រះបញ្ញត្តិរបស់ព្រះអម្ចាស់ថា យើងត្រូវទទួលទានសាក្រាម៉ង់រាល់សប្ដាហ៍ » ( សូមមើល គ និង ស ៥៩:៨–៩ ) » ( «The Aaronic Priesthood and the Sacrament »Ensignខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩៨, ទំព័រ ៣៨ ) ។

អ្នកអាចពន្យល់ថានៅពេលយើងទទួលទានសាក្រាម៉ង់ដោយសក្តិសម នោះយើង « នឹងរំឭកដល់ សេចក្ដីសញ្ញាទាំងអស់ ដែលយើងបានចូលជាមួយនឹងព្រះអម្ចាស់ » ( ឌេលប៊ឺត អិល ស្តេបលី នៅក្នុងរបាយការណ៍សន្និសីទ ខែ តុលា ឆ្នាំ ១៩៦៥ ទំព័រ ១៤ ; អក្សរទ្រេតត្រូវបានបន្ថែម ; សូមមើលផងដែរ អិល ថម ភែរី « As Now We Take the Sacrament » Ensign ឬ លីអាហូណា ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០៦ ទំព័រ ៤១ ) ។

សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សរំឭកក្នុងលូកា ២២:១៥ ។ បន្ទាប់មក សូមសួរ ៖

ប្រសិនបើនរណាម្នាក់បានសួរអ្នកថា ហេតុអ្វីបានជាអ្នកគិតថា ព្រះយេស៊ូវពិតជាមានព្រះបំណង់ចង់ចំណាយពេលបុណ្យរំលងជាមួយនឹងពួកសាវករបស់ទ្រង់ តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា ? តើទីបន្ទាល់អ្វីខ្លះដែលអ្នកត្រូវថ្លែង ?

សូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា នៅពេលយើងចងចាំដល់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងពលិកម្មដ៏ធួនរបស់ទ្រង់ ហើយនៅពេលយើងទទួលទានសាក្រាម៉ង់ដោយសក្តិសម នោះយើងនឹងរំឭកសេចក្ដីសញ្ញារបស់យើងជាមួយនឹងព្រះ ។ សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យសញ្ជឹងគិតពីរបៀបដែលពួកគេអាចថ្វាយដង្វាយរៀងៗខ្លួននូវ « ចិត្តសង្រេង និង វិញ្ញាណទន់ទាប » នៅពេលពួកគេទទួលទានសាក្រាម៉ង់ ? សូមតាំងចិត្តពួកគេឲ្យធ្វើពិធីបរិសុទ្ធសាក្រាម៉ង់ឲ្យក្លាយជាបទពិសោធន៍ខាងវិញ្ញាណជាទៀងទាត់មួយ ?

ការអានរបស់សិស្ស

ម៉ាថាយ ២៦:២៦–២៨; លូកា ២២:១៧–២០; កូរិនថូសទី ១ ១១:២៧–៣០; នីហ្វៃទី ៣ ១៨:១–១១, ២៨–២៩; ២០:៨–៩; គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ២០:៧៥–៧៩ ។
ដាល្លិន អេក អូក « Sacrament Meeting and the Sacrament »Ensign ឬ លីអាហូណា ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៨ ទំព័រ ១៧–២០ ។

ការជ្រើសរើសពី ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន «« ចូរធ្វើបុណ្យនេះ ដើម្បីរំឭកពីខ្ញុំចុះ »

« ប្រសិនបើការចងចាំគឺជាករណីយកិច្ចដ៏សំខាន់ចំពោះមុខយើង នោះតើនឹងមានអ្វីផុសចេញមកក្នុងការចងចាំរបស់យើង នៅពេលដែលនំប៉័ង និងទឹកដ៏សាមញ្ញ និងមានតម្លៃទាំងនោះត្រូវបានផ្ដល់ឲ្យយើង ?

« យើងអាចចងចាំដល់ជីវិតមុនឆាកជីវិតនេះរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងអ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងបានដឹងអំពីទ្រង់ ថាទ្រង់បានធ្វើការណ៍ក្នុងនាមជាព្រះយេហូវ៉ាដ៏មហិមា ព្រះដ៏បង្កបង្កើតនៃសា្ថនសួគ៌ និងផែនដី និងអ្វីៗទាំងអស់ដែលនៅលើផែនដីនោះ ។ យើងអាចចងចាំថា ទោះបីជានៅក្នុងក្រុមប្រឹក្សាដ៏ធំនៃស្ថានសួគ៌ នោះទ្រង់បានស្រឡាញ់យើង និងបាននៅរឹងមាំជាខ្លាំង រហូតដល់យើងបានជោគជ័យគឺដោយសារព្រះចេស្ដានៃព្រះគ្រីស្ទ និងសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងទៅលើព្រះលោហិតនៃកូនចៀម ( សូមមើលវិវរណៈ ១២:១០–១១ ) ។

« យើងអាចចងចាំពីភាពរុងរឿងសាមញ្ញនៃការប្រសូតមកលើផែនដីរបស់ទ្រង់ ។ …

« យើងអាចចងចាំពីអព្ភូតហេតុទាំងឡាយរបស់ព្រះគ្រីស្ទ និងការបង្រៀនទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ ការព្យាបាល និងជំនួយនានារបស់ទ្រង់ ។ យើងអាចចងចាំថា ទ្រង់បានប្រោសអ្នកខ្វាក់ឲ្យមើលឃើញ និងអ្នកថ្លង់ឲ្យស្ដាប់ឮ និងអ្នកខិ្វនឲ្យដើរបាន ។ ពេលនោះ គឺនៅថ្ងៃណាដែលយើងមានអារម្មណ៍ពីដំណើរការរីកចម្រើនរបស់យើងឈប់មួយកន្លែង ឬសេចក្ដីអំណរ និងទស្សនវិស័យរបស់យើងបានទៅជាអាប់រស្មី នោះយើងអាចបោះជំហានទៅមុខដោយខ្ជាប់ខ្ជួននៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ។ …

« យើងអាចចងចាំថា ទោះបីជាមានបេសកកម្មដ៏រឹងមាំត្រូវសម្រេចឲ្យបានបែបនោះត្រូវបានប្រទានទៅឲ្យទ្រង់ក្ដី ក៏ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានរកឃើញនូវសេចក្ដីអំណរនៅក្នុងជីវិត ទ្រង់បានរីករាយនឹងប្រជាជន និងបានប្រាប់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ឲ្យរីករាយឡើង ។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា យើងគួរតែរំភើបចិត្តនឹងដំណឹងល្អ ប្រៀបដូចជាមនុស្សម្នាក់ដែលបានរកឃើញទ្រព្យដ៏អស្ចារ្យមួយ មុក្ដាដ៏ពិតដ៏មានតម្លៃមហិមា នៅចំពីក្រោមជណ្ដើរឡើងផ្ទះ ។ …

« យើងអាចចងចាំថា ព្រះគ្រីស្ទបានហៅពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ថាជាមិត្តភក្ដិ ។ …

« យើងអាច—ហើយគួរតែ—ចងចាំដល់រឿងដ៏អស្ចារ្យទាំងនេះដែលបានកើតមកក្នុងជីវិតរបស់យើង ហើយថា ‹ គ្រប់អស់ទាំងការណ៍ណាដែលល្អ នោះចេញមកពីព្រះគ្រីស្ទ › ( មរ៉ូណៃ ៧:២៤ ) ។ …

« នៅថ្ងៃណាមួយ យើងនឹងមានបុព្វហេតុដើម្បីចងចាំដល់ទង្វើដ៏ឥតសណ្ដានចិត្តដែលទ្រង់បានទទួល ការបដិសេធដែលទ្រង់បានជួបប្រទះ និងភាពអយុត្តិធម៌—ឱ ភាពអយុត្តិធម៌— នោះទ្រង់បានស៊ូទ្រាំ ។ ដូចគ្នាដែរ នៅពេលដែលយើងនឹងជួបជីវិតបែបនោះខ្លះនៅថ្ងៃណាមួយ នោះយើងអាចចងចាំថា ព្រះគ្រីស្ទដ៏បានជួបបញ្ហាពីគ្រប់ជ្រុងជ្រោយដែរ ប៉ុន្ដែទ្រង់មិនបានទ័លផ្លូវឡើយ មានសេចក្ដីវិលវល់ តែមិនទ័លគំនិតទេ មានគេធ្វើទុក្ខ តែមិនមែនត្រូវចោលនៅម្នាក់ឯងទេ ត្រូវគេវាយដួលស្ដូក តែមិនស្លាប់ទេ » ( សូមមើល កូរិនថូសទី ២ ៤:៨–៩) ។

« នៅពេលគ្រាលំបាកទាំងនោះដើរមកកាន់យើង នោះយើងអាចចងចាំថា ព្រះយេស៊ូវបានយាងចុះក្រោមគ្រប់ទាំងអស់ មុនពេលទ្រង់បានយាងឡើងទៅស្ថានខ្ពស់ ហើយថាទ្រង់បានរងការឈឺចាប់ និងទុក្ខវេទនា និងការល្បួងគ្រប់បែបយ៉ាង ដើម្បីឲ្យព្រះហឬទ័យទ្រង់ពោរពេញទៅដោយសេចក្ដីមេត្តាករុណា និងដើម្បីទ្រង់អាចដឹងថាតើត្រូវជួយរាស្ដ្រទ្រង់បែបណាតាមជំងឺរបស់គេ ( សូមមើល គ និង ស ៨៨:៦; អាលម៉ា ៧:១១–១២ ) ។

« ចំពោះអស់អ្នកណាដើរទ្រេតទ្រោត ឬជំពប់ជើងដួល នោះទ្រង់នឹងនៅទីនោះដើម្បីធ្វើឲ្យមានតុល្យភាព និងពង្រឹងយើងឡើង ។ នៅទីបញ្ចប់ ទ្រង់នៅទីនោះដើម្បីសង្គ្រោះយើង ហើយសម្រាប់ការណ៍ទាំងអស់នេះ នោះទ្រង់បានថ្វាយព្រះជន្មរបស់ទ្រង់ ។ …

« … អ្វីទាំងអស់នេះ យើងអាចចងចាំនៅពេលយើងត្រូវបានអញ្ជើញ ដោយសង្ឃវ័យក្មេងដែលលុតជង្គង់ចុះសុំឲ្យចងចាំដល់ព្រះគ្រីស្ទជានិច្ច » (Ensign,ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩៥ ទំព័រ ៦៧–៦៩ ) ។