ឥទ្ធិពលដ៏មហិមារបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ

សេចក្ដីផ្ដើម

នៅក្នុង « ព្រះគ្រីស្ទដ៏មានព្រះជន្មរស់ ៖ ទីបន្ទាល់នៃពួកសាវក » អ្នកដឹកនាំសាសនាចក្របានប្រកាស ៖ « យើងសូមថ្វាយនូវទីបន្ទាល់របស់យើង អំពីសគុណភាពនៃការបូជាដ៏មហិមារបស់ [ ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ] ដែលធួននឹងបាប ។ សូម្បីតែមួយក៏គ្មានសោះ ដែលឥទ្ធិពលដ៏ជ្រាលជ្រៅទៅលើអស់ទាំងមនុស្សដែលបានរស់នៅ ហើយដែលនឹងរស់នៅលើផែនដីនៅអនគតកាល » (Ensign ឬ លីអាហូណា ខែ មេសា ឆ្នាំ ២០០០ ទំព័រ ២ ) ។ មេរៀននេះនឹងបង្ហាញថា គ្មាន នរណា អាច ប្រៀបផ្ទឹមនឹងព្រះអង្គសង្គ្រោះ បានឡើយ ដោយសារក្នុងចំណោមហេតុផលផ្សេងទៀត ទ្រង់គ្មានបាបសោះ ហើយបន្ទាបខ្លួនដោយឥតខ្ចោះចំពោះព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ ដោយសារការសិក្សាពីទំនាក់ទំនងរបស់ទ្រង់ជាមួយស្ដ្រីសាសន៍សាម៉ារី នៅឯអណ្ដូងទឹក នោះសិស្សក៏នឹងមើលឃើញពីឥទ្ធិពលដ៏មហិមា ដែលទ្រង់អាចមានមកលើជនណាក៏ដោយ ដែលបើកដួងចិត្តរបស់គេចំពោះទ្រង់ ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

ម៉ាថាយ ៤:១–១១; កូរិនថូសទី ២ ៥:២១; ហេព្រើរ ២:១៧–១៨; ៤:១៥–១៦; គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ២០:២២

ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានរស់នៅក្នុងជីវិតមួយដែលគ្មានអំពើបាបសោះ ។

សូមចាប់ផ្ដើមថ្នាក់ដោយការសរសេរនៅលើក្ដារខៀនថា ឆន្ទៈរបស់ខ្ញុំ និង ព្រះឆន្ទៈរបស់ព្រះ ។ សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សម្នាក់អាន យ៉ូហាន ៦:៣៨ ឮៗ ហើយសូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់មើលតាម ដោយរកមើលចំនួននៃការសម្រេចចិត្ត « ធ្វើតាមចិត្តរបស់ខ្ញុំ » ដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើ ។ សូមឲ្យសិស្សពិចារណាដោយស្ងាត់ស្ងៀមពីចំនួននៃការសម្រេចចិត្តដែលពួកគេបានធ្វើនាពេលថ្មីៗនេះ ដែលអាចចាត់ថាជា « ឆន្ទៈរបស់ខ្ញុំ » និងចំនួនដែលអាចចាត់ទុកថាជា « ព្រះឆន្ទៈរបស់ព្រះ » ។

សូមប្រាប់សិស្សថា បន្ទាប់ពីការជ្រមុជទឹករបស់ទ្រង់ នោះព្រះយេស៊ូវត្រូវបានល្បួងដោយសាតាំង ឲ្យធ្វើអ្វីៗដែលអាចចាត់ថាជា « ឆន្ទៈរបស់ខ្ញុំ » ។ សូមឲ្យសិស្សបីបួននាក់ប្ដូរវេនគ្នាអានឮៗពី ម៉ាថាយ ៤:១–១១ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់មើលតាម ដោយរកមើលរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានយកឈ្នះលើការល្បួងនោះ ។ ( សូមគិតពីការចង្អុលបង្ហាញដល់សិស្សថា ការបកប្រែរបស់ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ អំពី ម៉ាថាយ ៤:១–១១ បញ្ជាក់ថា វាគឺជាព្រះវិញ្ញាណ ដែលបាននាំព្រះយេស៊ូវទៅឯ ដាក់លើកំពូលព្រះវិហារបរិសុទ្ធ [ សូមមើល ខទី៥] ហើយបន្ទាប់មក ទៅលើកំពូលភ្នំ [ សូមមើល ខទី ៨ ] ។ ក្រោយពីព្រះវិញ្ញាណបាននាំយកព្រះយេស៊ូវទៅកាន់កន្លែងទាំងនេះហើយ អារក្សបានមកល្បួងទ្រង់ ) ។

តើអ្នកបានសម្គាល់ឃើញអ្វីខ្លះ អំពីរបៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានឆ្លើយតបទៅនឹងការល្បួងរបស់សាតាំង ?
តើអ្នករៀនអ្វីខ្លះអំពីគំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ នៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ?
តើការល្បួងដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រឈមមុខនោះស្រដៀងទៅនឹង ការល្បួងដែលយើងប្រឈមមុខនៅក្នុងជីវិតរបស់យើងយ៉ាងដូចម្តេច ?

សូមបង្ហាញ និងអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះដោយប្រធាន ដេវីឌ អូ មិកឃេ ( ឆ្នាំ ១៨៧៣–១៩៧០ ) ដែលបានមានយោបល់លើការល្បួងដែលព្រះយេស៊ូវបានជួបប្រឈមមុខនៅក្នុងទីរហោស្ថាន ៖

« ស្ទើរតែរាល់ការល្បួងទាំងអស់ ដែលកើតឡើងដល់អ្នក ព្រមទាំងខ្ញុំ មកតាមរបៀបមួយនៃរបៀបទាំងនោះ ។ សូមដាក់ការល្បងទាំងនេះតាមប្រភេទវា ហើយអ្នកនឹងឃើញថា នៅក្នុងការល្បួងមួយដែលកើតមានពីការល្បួងដែលបានកើតឡើងទាំងបីនេះ ដែលធ្វើឲ្យអ្នក និងខ្ញុំមានក្តីសៅហ្មងសូម្បីតែរឿងតូចៗនៅពេលមានការល្បួងដូចជា (១) ការល្បួងដោយសារការឃ្លាន (២) ការតោងជាប់នឹងអំណួត និងភាពទាន់សម័យ និងរាល់ការឥតប្រយោជន៍នៃអ្វី ដែលធ្វើឲ្យយើងឃ្លាតឆ្ងាយពីរឿងរបស់ព្រះ ឬ (៣) ការបំពេញចិត្តតាមចំណង់ ឬបំណងចង់មានចង់បានខាងលោកិយ ឬអំណាចនៅក្នុងចំណោមមនុស្សលោក » ( « Unspotted from the World » Ensign, ខែ សីហា ឆ្នាំ ២០០៩ ទំព័រ ២៧ ) ។

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន ហេព្រើរ ២:១៧–១៨; ៤:១៥–១៦ ឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់ទៀតអាន គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ២០:២២ ឮៗ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សក្នុងថ្នាក់ទាំងអស់ឲ្យអានតាម ហើយកត់ចំណាំភាពស្រដៀងគ្នារវាងវគ្គគម្ពីរទាំងពីរនេះ ។ បន្ទាប់មក សួរនូវសំណួរដូចខាងក្រោមនេះ ៖

ហេតុអ្វីបានជាវាចាំបាច់សម្រាប់ព្រះយេស៊ូវ ដើម្បីជួបនឹងការល្បួងទាំងឡាយ ?
ហេតុអ្វីបានជាវាសំខាន់សម្រាប់យើងដើម្បីយល់ថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានមានបទពិសោធន៍នឹងការល្បួងដូចគ្នានឹងការល្បួងដែលយើងជួបនាសព្វថ្ងៃនេះ ?

សូមប្រាប់សិស្សថា កម្មវត្ថុមួយនៃមេរៀនថ្ងៃនេះ គឺដើម្បីបង្ហាញពីជីវិតដ៏មិនអាចប្រៀបផ្ទឹមបានរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ សូមសួរសិស្សថា វគ្គព្រះគម្ពីរដែលបានសិក្សាកន្លងមកនៅក្នុងមេរៀននេះ បានបង្ហាញពីផ្នែកមួយនៃជីវិតដ៏មិនអាចប្រៀបផ្ទឹមបានរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដោយរបៀបណា ។ ( សិស្សគួររកឃើញនូវគោលការណ៍ខាងក្រោមនេះ ៖ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បានរស់នៅក្នុងជីវិតមួយដ៏មិនអាចប្រៀបផ្ទឹមបាន ដោយសារទ្រង់មិនបានចុះចាញ់នឹងការល្បួង ហើយធ្វើអំពើបាបនោះឡើយ ។ )

សូមបង្ហាញនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន ហាវើដ ដបុលយូ ហឹនធើរ ( ឆ្នាំ ១៩០៧–៩៥ ) ហើយសូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានវាឮៗ ៖

« វាជាការណ៍ដ៏សំខាន់មួយដើម្បីចងចាំថា ព្រះយេស៊ូវអាចនឹងប្រព្រឹត្តអំពើបាបបាន ថាទ្រង់អាចសុខចិត្តចុះចាញ់ នោះផែនការនៃជីវិត និងសេចក្ដីសង្គ្រោះនឹងត្រូវបានធ្វើឲ្យខកខាន ប៉ុន្ដែថាទ្រង់នៅតែបន្ដស្មោះត្រង់ ។ ប្រសិនបើសាតាំងគ្មានលទ្ធភាពល្បួងទាក់ទាញយើងទេ នោះវានឹងគ្មានការសាកល្បងដ៏ពិតប្រាកដនោះទេ វាក៏នឹងគ្មានលទ្ធផលដ៏ជោគជ័យអាចកើតឡើងឡើយ ។ … ទ្រង់ឥតខ្ចោះ និងគ្មានអំពើបាបសោះឡើយ មិនមែនដោយសារតែទ្រង់ត្រូវតែដូច្នោះនោះទេ ប៉ុន្ដែវាដោយសារតែទ្រង់បានចង់ក្លាយជាដូច្នោះយ៉ាងពិត និងដោយការប្ដេជ្ញាចិត្តដ៏ម៉ឺងម៉ាត់ » ( « The Temptations of Christ » Ensign, ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៧៦ ទំព័រ ១៩ ) ។

សូមឲ្យសិស្សអាន លូកា ២២:៤២–៤៤ និង នីហ្វៃទី ៣ ១១:១១ ដោយស្ងាត់ស្ងៀម ដោយរកមើលលក្ខណៈមួយរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលជាគំរូមួយទៀតអំពីជីវិតដ៏មិនអាចប្រៀបផ្ទឹមបានរបស់ទ្រង់ ។ ( សិស្សគួររកឃើញពីភាពមិនរឹងរូសរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដើម្បីធ្វើតាមព្រះឆន្ទៈរបស់ព្រះវរបិតា ) ។

សូមបង្ហាញនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន អ៊ែសរ៉ា ថាហ្វ ប៊ែនសឹន ( ឆ្នាំ ១៨៩៩–១៩៩៤ ) ហើយសូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានវាឮៗ ៖

« ទ្រង់បានរងទុក្ខនឹងការឈឺចាប់ទាំងឡាយរបស់មនុស្សទាំងអស់នៅក្នុងសួនច្បារកែតសេម៉ានី ដើម្បីយើងនឹងពុំអាចរងទុក្ខ បើសិនជាយើងប្រែចិត្ត ។

« ទ្រង់បានដាក់អង្គទ្រង់ចំពោះការចំអកឡកឡាយ និងរងការប្រមាថពីពួកសត្រូវរបស់ទ្រង់ ដោយមិនមានរអ៊ូរទាំ ឬការសងសឹកឡើយ ។

« ហើយនៅទីបំផុត ទ្រង់បានស៊ូទ្រាំនឹងការវាយដំ និងសេចក្តីអាម៉ាស់យ៉ាងឃោរឃៅនៃការឆ្កាង ។ ទាល់តែដល់ពេលនោះទើប ទ្រង់សុខចិត្តសុគតដោយស្មគ្រ័ចិត្ត ។ …

« ទ្រង់បានគោរពតាមព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើងយ៉ាងឥតខ្ចោះ » ( « Jesus Christ, Our Redeemer » Ensign, ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៨៣ ទំព័រ ៧, ៨ ។

សូមតាមដាន ដោយការសួរសំណួរខាងក្រោម ៖

នៅក្នុងផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ហេតុអ្វីបានជាវាចាំបាច់សម្រាប់ព្រះយេស៊ូវ ដើម្បីគ្មានអំពើបាបដោយឥតខ្ចោះ និងបន្ទាបខ្លួនយ៉ាងឥតខ្ចោះទៅតាមព្រះឆន្ទៈរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ? ( សិស្សអាចមានចម្លើយខុសៗគ្នា ប៉ុន្ដែពួកគេគួររកឃើញនូវសេចក្ដីពិតដូចខាងក្រោមនេះ ៖ ផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ តម្រូវឲ្យព្រះយេស៊ូវគោរពតាមដោយឥតខ្ចោះ ដើម្បីធ្វើដង្វាយធួននេះ ) ។
តើវាជះឥទ្ធិពលយ៉ាងណាដែរចំពោះសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នកទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលដឹងថា ទ្រង់គ្មានអំពើបាបយ៉ាងឥតខ្ចោះ និងគោរពតាមព្រះឆន្ទៈរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ? ( នៅពេលសិស្សឆ្លើយ សូមបញ្ជាក់ថា យើងអាចទទួលបានកម្លាំងដើម្បីយកឈ្នះលើការល្បួង និងអាចគោរពតាម នៅពេលយើងធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ក្នុងការស្វែងរកដើម្បីធ្វើតាមព្រះឆន្ទៈរបស់ព្រះវរបិតា ជាជាងតាមឆន្ទៈរបស់យើងផ្ទាល់ ) ។

យ៉ូហាន ៤:១–២៩

ឥទ្ធិពលដ៏មិនអាចប្រៀបផ្ទឹមបានរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ

សូមសរសេរនៅលើក្ដារខៀន ឬ សូមបង្ហាញនូវប្រយោគខាងក្រោមនេះពី « ព្រះគ្រីស្ទដ៏មានព្រះជន្មរស់ ៖ ទីបន្ទាល់នៃពួកសាវក » (Ensign ឬ លីអាហូណា ខែ មេសា ឆ្នាំ ២០០០ ទំព័រ ២ ) ៖

« សូម្បីតែមួយក៏គ្មានសោះដែលឥទ្ធិពលដ៏ជ្រៀលជ្រៅទៅលើអស់ទាំងមនុស្សដែលបានរស់នៅ ហើយដែលនឹងរស់នៅលើផែនដីនៅអនាគតកាល » ។

សូមឲ្យសិស្សសញ្ជឹងគិតពីប្រយោគនេះ ដោយការសួរនូវសំណួរខាងក្រោម ៖

តើចរិកលក្ខណៈមួយណារបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលបានធ្វើឲ្យទ្រង់ មានឥទ្ធិពលបែបនោះមកមនុស្សទាំងអស់ណា ដែលបានរស់នៅ និងរៀបនឹងមករស់នៅ ?

សូមប្រាប់សិស្សថា បុគ្គលម្នាក់ដែលព្រះយស៊ូវបានមានឥទ្ធិពលខ្លាំងលើអំឡុងពេលការបម្រើរបស់ទ្រង់ គឺស្ដ្រីសាសន៍សាម៉ារីម្នាក់ ។ សូមជួយសិស្សឲ្យប្រើជំនួយការសិក្សានៅក្នុងព្រះគម្ពីរដើម្បីស្វែងរកព័ត៌មានអំពីសាសន៍សាម៉ារី ( សូមមើល Bible Dictionary, « Samaritans »; Guide to the Scriptures, « Samaritans »; scriptures.lds.org ) ។ សូមសង្ខេប យ៉ូហាន ៤:១–៨ហើយបន្ទាប់មក សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន យ៉ូហាន ៤:៩ ឮៗ ។ សូមបង្ហាញពីរបៀបដែលចម្លើយរបស់ស្ដ្រីម្នាក់នោះទៅនឺងព្រះយេស៊ូវ លាតត្រដាងពីហឹង្សាខ្លះដែលមានរវាងពួកសាសន៍យូដា និងពួកសាសន៍សាម៉ារី នៅជំនាន់នោះ ។ បន្ទាប់មក សូមឲ្យសិស្សអាន យ៉ូហាន ៤:១០–១៥ ដោយស្ងាត់ស្ងៀម ។ ក្រោយពីមានពេលគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមសួរសំណួរដូចខាងក្រោម ៖

តើអ្នកចាត់ផ្តល់ជាប្រភេទចំពោះទំនាក់ទំនងរវាងព្រះយេស៊ូវ និងស្ដ្រីនោះរបៀបណាដែរ ?
តើព្រះយេស៊ូវបានផ្ដល់អ្វីដល់នាង ?

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន យ៉ូហាន ៤:១៦–១៩ ឮៗ ខណៈពេលសូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់មើលតាម ហើយស្រមៃពីអ្វីដែលវាអាចមានអារម្មណ៍ បើគេជាស្ដ្រីនៅក្នុងការសន្ទនានេះ ។ ( កំណត់ចំណាំ ៖ ការស្រមៃប្រឌិតជារូបភាពអាចជួយធ្វើឲ្យដំណើររឿងព្រះគម្ពីរកាន់តែមានជាក់ច្បាស់ និងពិតប្រាកដឡើង ) ។ បន្ទាប់មក សូមសួរនូវសំណួរដូចខាងក្រោមនេះ ៖

តើគំនិតអ្វីដែលអ្នកអាចមាន ប្រសិនបើអ្នកគឺជាស្ដ្រីសាសន៍សាម៉ារីនោះ ? ហេតុអ្វី ?
តើមានភស្តុតាងអ្វី ដែលថាព្រះយេស៊ូវបានមានឥទ្ធិពលទៅលើនាង ? ( សូមបង្ហាញនូវដំណើរការទៅមុខនៃងារដែលស្ដ្រីនោះបានសំដៅលើទ្រង់ ៖ « សាសន៍យូដា » [ ខទី ៩]; « លោកម្ចាស់ » [ ខទី ១១, ១៥ ]; ហើយបន្ទាប់មក « ហោរា » [ ខទី ១៩ ] ) ។

សូមឲ្យសិស្សបីបួននាក់ប្ដូរវេនគ្នាអានឮៗពី យ៉ូហាន ៤:២០–២៩ ។ សូមឲ្យសិស្សរកមើលងាររបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុង ខទី២៥ និង ខទី ២៩ ។ បន្ទាប់មក សូមឲ្យសិស្សសញ្ជឹងគិតបន្តិចសិនមុនពេលឆ្លើយនឹងសំណួរខាងក្រោម ៖

តើព្រះអង្គសង្គ្រោះបានធ្វើអ្វីខ្លះ ក្នុងរយៈពេលដ៏ខ្លីនេះ ដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរផ្នត់គំនិតរបស់ស្ដ្រីនេះអំពីទ្រង់ពីការហៅ « សាសន៍យូដា » ( ខទី ៩ ) ទៅជាការហៅ « ព្រះគ្រីស្ទ » ( ខទី ២៩ ) ? ( សូមឲ្យសិស្សចែកចាយអ្វីដែលពួកគេបានសង្កេតឃើញនៅក្នុងវគ្គគម្ពីរទាំងនេះ ។ ចម្លើយអាចរួមមានដូចខាងក្រោមនេះ ៖ ទ្រង់បានបង្ហាញការគោរពដល់នាង ទ្រង់បានបង្រៀនគោលលទ្ធិដល់នាង ទ្រង់បានបង្រៀននាងតាមរបៀបមួយដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងថ្លែងជាសាក្សីដល់ដល់ ទ្រង់បានលាតត្រដាងរឿងសម្ងាត់អំពីនាង ហើយទ្រង់បានយកចិត្តទុកដាក់លើនាង ) ។
តើដំណើររឿងរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងស្ដ្រីសាសន៍សាម៉ារីបង្រៀនអ្វីខ្លះ ពីរបៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះ មានព្រះទ័យយ៉ាងណាអំពីអ្នក និងឥទ្ធិពលដែលទ្រង់អាចមានមកលើអ្នក ?
តើអ្នកធ្លាប់បានឃើញឥទ្ធិពលរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះមកលើជីវិតរបស់អ្នក ឬ លើជីវិតរបស់នរណាម្នាក់ដែលអ្នកស្គាល់ដោយរបៀបណា ? តើព្រះអង្គសង្គ្រោះមានឥទ្ធិពលអ្វីខ្លះដែលទៅលើអ្វីខ្លះ ?
តើអ្នកនឹងប្ដេជ្ញាថានឹងធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីស្គាល់ឥទ្ធិពលរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះកាន់តែប្រសើរឡើង នៅក្នុងជិវិតរបស់អ្នក និងអនុញ្ញាតឲ្យឥទ្ធិពលរបស់ទ្រង់ផ្លាស់ប្ដូរអ្នក ?

សូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា នៅពេលយើងថ្វាយជីវិតរបស់យើងទៅឲ្យព្រះអង្គសង្គ្រោះ នោះទ្រង់នឹងមានឥទ្ធិពលដ៏មហិមាមកលើយើង ។ ឥទ្ធិពលដ៏អស្ចារ្យបំផុតរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះកើតឡើង នៅពេលយើងអញ្ជើញព្រះចេស្ដានៃពលិកម្មដ៏ធួនរបស់ទ្រង់ឲ្យមកសម្អាតយើង លើកយើងឡើង ហើយប្រែរូបយើង ។ សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យសញ្ជឹងគិតអំពីអ្វីដែលពួកគេអាចធ្វើ ដើម្បីបង្ហាញការដឹងគុណចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះ សម្រាប់ឥទ្ធិពលរបស់ទ្រង់នៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ។ សូមឲ្យពួកគេធ្វើសកម្មភាពតាមអ្វីដែលពួកគេមានអារម្មណ៍ ។

ការអានរបស់សិស្ស

កូរិនថូសទី ២ ៥:២១; ហេព្រើរ ២:១៧-១៨; ៤:១៥-១៦; គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ២០:២២; ម៉ាថាយ ៤:១–១១; លូកា ២២:៤២, ៤៤; យ៉ូហាន ៦:៣៨; នីហ្វៃទី ៣ ១១:១១; យ៉ូហាន ៤:១–២៩ ។