មេរៀនទី ១៦ ៖ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានធួនចំពោះអំពើបាបរបស់មនុស្សលោកទាំងអស់

មេរៀនទី ១៦

ព្រះអង្គសង្គ្រោះ បានធួនចំពោះអំពើបាបរបស់មនុស្សលោកទាំងអស់

សេចក្ដីផ្ដើម

« [ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ] បានលះបង់ព្រះជន្មរបស់ទ្រង់ដើម្បីធ្វើឲ្យធួននឹងអំពើបាបទាំងឡាយនៃមនុស្សទាំងអស់ ។ ព្រះជន្មរបស់ទ្រង់ គឺជាអំណោយទានជំនួសមនុស្សទាំងអស់ ដែលធ្លាប់បានរស់នៅលើផែនដី »(« ព្រះគ្រីស្ទដ៏មានព្រះជន្មរស់ ៖ ទីបន្ទាល់នៃពួកសាវក » Ensign ឬ លីអាហូណា ខែ មេសា ឆ្នាំ ២០០០ ទំព័រ ២ ) ។ អែលឌើរ រីឆាត ជី ស្កត នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបង្រៀនថា « ដង្វាយធួនគឺជាគ្រឿងផ្សំដ៏សំខាន់នៃផែនការនៃសុភមង្គលរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌នោះ ដោយសារប្រសិនបើគ្មានដង្វាយធួនទេ ផែនការនោះមិនអាចអនុវត្តបានឡើយ » ( « He Lives! All Glory to His Name ! »Ensignឬលីអាហូណាខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១០ ទំព័រ ៧៦ ) ។ មេរៀននេះ នឹងផ្ដោតទៅលើការរងទុក្ខដ៏ធ្ងន់ធ្ងររបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដែលបានផ្ដើមធ្វើនៅក្នុងច្បារគែតសេម៉ានី ហើយត្រូវបានបញ្ចប់យ៉ាងឈឺចាប់បំផុតនៅលើឈើឆ្កាង ហើយវានឹងរៀបរាប់ពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអាចជួយយើងឲ្យយកឈ្នះលើអំពើបាបរបស់យើង និងពង្រឹងយើងនៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង តាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ។

ការអានពីសាវតា

ដេវីឌ អេ បែដណា « The Atonement and the Journey of Mortality »Ensign, ខែ មេសា ឆ្នាំ ២០១២ ទំព័រ ៤០–៤៧ ។
ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន « The Atonement of Jesus Christ » Ensign, ខែ មីនា ឆ្នាំ ២០០៨ ទំព័រ ៣២–៣៨ ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

ម៉ាកុស ១៤:៣៣–៣៦; លូកា ២២:៣៩–៤៤; នីហ្វៃទី ២ ៩:២១

ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ស្ម័គ្រព្រះទ័យបានសុខចិត្តរងនូវឈឺចាប់ដោយដង្វាយធួន

សូមពិចារណាពីការចាប់ផ្ដើមថ្នាក់ដោយអញ្ជើញឲ្យសិស្សច្រៀងបទ « ខ្ញុំឆ្ងល់យ៉ាងអស្ចារ្យ » ( ទំនុកតម្កើង ទំព័រ ១១៥ ) ឬ ទំនុកតម្កើងផ្សេងទៀតអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ បន្ទាប់មក នៅពេលចាប់ផ្ដើមបង្រៀនមេរៀន សូមសួរ ៖

តើការច្រៀងបទ « ខ្ញុំឆ្ងល់យ៉ាងអស្ចារ្យ » ( ឬ ទំនុកតម្កើងផ្សេងទៀតអំពីដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ) រៀបចំអ្នកឲ្យសិក្សាពីដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដោយរបៀបណា ?

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យអានម៉ាកុស ១៤:៣៣–៣៦ ដោយស្ងាត់ស្ងៀម រកមើលឃ្លាដែលរៀបរាប់ពីការឈឺចាប់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅឯច្បារគែតសេម៉ានី ។ សូមសរសេរឃ្លាដែលសិស្សរកឃើញនៅលើក្ដារខៀន ។

តើអត្ថន័យនៃឃ្លាទាំងនេះផ្ទេរនូវចំណេះដឹងដល់អ្នកអ្វីខ្លះ ?

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យសិក្សា លូកា ២២:៣៩–៤៤; នីហ្វៃទី ២ ៩:២១ និង ម៉ូសាយ ៣:៧ ដោយស្ងាត់ស្ងៀម រកមើលសេចក្ពីលម្អិតបន្ថែមអំពីការឈឺចាប់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះអំឡុងពេលពលិកម្មដ៏ធួនរបស់ទ្រង់ ។ អ្នកអាចផ្ដល់យោបល់ថា សិស្សគួរបង្កើតបទគម្ពីរយោងលើវគ្គទាំងនេះនៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់ខ្លួន ។

តើសេចក្ដីពិតដ៏សំខាន់អ្វីដែលវគ្គគម្ពីរទាំងនេះ បង្រៀនអំពីការឈឺចាប់ដែលព្រះយេស៊ូវបានស៊ូទ្រាំសម្រាប់យើងនោះ ? ( ចម្លើយអាចរួមមានសេចក្ដីពិតដូចខាងក្រោមនេះ ៖ ការឈឺចាប់ដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅឯច្បារគែតសេម៉ានី ធ្វើឲ្យទ្រង់ហូរព្រះលោហិតតាមគ្រប់រន្ធញើស ) ។

សូមចង្អុលបង្ហាញសិស្សថា ដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ រួមមានការឈឺចាប់របស់ទ្រង់ចំពោះអំពើបាបរបស់យើងនៅឯច្បារគែតសេម៉ានី និងនៅលើឈើឆ្កាង ការសម្រក់ព្រះលោហិតរបស់ទ្រង់ ការសុគតរបស់ទ្រង់នៅលើឈើឆ្កាង និងការរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ចេញពីផ្នូរ ។ សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សម្នាក់អានឮៗពីសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះដោយអែលឌើរប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ៖

« យើងមិនអាចដឹង យើងមិនអាចប្រាប់ គ្មានគំនិតខាងសាច់ឈាមណាយល់ដឹងនូវ ជម្រៅនៃការឈឺចាប់ដែលព្រះគ្រីស្ទបានធ្វើនៅឯច្បារគែតសេម៉ានីនោះទេ ។

« យើងដឹងថា ទ្រង់បែកញើសជាខ្លាំង [ តំណក់ញើសធំៗ ]ជាឈាមតាមគ្រប់រន្ធញើស នៅពេលទ្រង់បានផឹកពែងល្វីង ដែលព្រះវរបិតាទ្រង់បានប្រទានដល់ទ្រង់ ។

« យើងដឹងថា ទ្រង់បានរងទុក្ខ ទាំងព្រះកាយ និងព្រះវិញ្ញាណ ជាជាងអ្វីដែលអាចទៅរួចសម្រាប់មនុស្សទទួល លើកលែងតែជាការស្លាប់ ។ …

« យើងដឹងថា ទ្រង់បានក្រាបទៅនឹងដី ដោយសារការឈឺចាប់ និងទទួលបន្ទុកដ៏និរន្ដរ៍ដែលធ្វើឲ្យទ្រង់ញ័រ ហើយសឹងតែថាទ្រង់មិនអាចផឹកពែងល្វីងនោះបាន » ( « The Purifying Power of Gethsemane » Ensign, ខែ មេសា ឆ្នាំ ២០១១ ទំព័រ ៥៧ ) ។

តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាអំពីការរងទុក្ខរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅក្នុងច្បារគែតសេម៉ានី និង នៅលើឈើឆ្កាង ?

យ៉ូហាន ១៥:១៣; ពេត្រុសទី ១ ៣:១៨; គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៩:១៥–១៩

ព្រះយេស៊ូវបានរងទុក្ខ ដើម្បីឲ្យយើងមិនចាំបាច់ត្រូវរងទុក្ខដូចទ្រង់

សូមសួរសំណួរខាងក្រោម ៖

ហេតុអ្វីបានជាអ្នកគិតថា ព្រះយេស៊ូវមានព្រះឆន្ទៈនឹងរងទុក្ខច្រើនយ៉ាងនេះសម្រាប់យើង ?

សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សសិក្សា យ៉ូហាន ១៥:១៣; ពេត្រុសទី ១ ៣:១៨; និង គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៩:១៥–១៩ ដោយស្ងាត់ស្ងៀម ដោយរកមើលមូលហេតុដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានមានព្រះឆន្ទៈរងទុក្ខដង្វាយធួនដូច្នេះ ។ ក្រោយពីទុក ពេលគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សចែកចាយអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញ ។ នៅពេលសិស្សឆ្លើយ សូមគិតពីការសង្ខេបចម្លើយរបស់ពួកគេដាក់លើក្ដារខៀន ៖

បង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏មហិមារបស់ទ្រង់ចំពោះយើង ។

ការពារកុំឲ្យយើងឈឺចាប់យ៉ាងពេញលេញតាមអំពើបាបរបស់យើង ។

អនុញ្ញាតឲ្យយើងប្រែចិត្ត និងអភ័យទោសចំពោះអំពើបាបរបស់យើង ។

ប្រទានសិរីល្អដល់ព្រះវរបិតា ។

អនុញ្ញាតឲ្យយើងត្រឡប់ទៅកាន់ព្រះវិញ ។

នាំយើងទៅកាន់ព្រះ ។

នៅពេលអ្នកសួរសំណួរខាងក្រោមនេះ សូមផ្ដល់ពេលដល់សិស្សឲ្យសញ្ជឹងគិតអំពីសំណួរនេះ មុនពេលសុំឲ្យពួកគេឆ្លើយ ។ ( សូមរំឭកសិស្សថា នៅពេលពួកគេរៀនសញ្ជឹងគិតពីអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ នោះជារឿយៗព្រះវិញ្ញាណនឹងបើកបង្ហាញនូវសេចក្ដីពិតបន្ថែមទៀតដល់ពួកគេ ) ។

តើមូលហេតុនៃការឈឺចាប់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទាំងនេះ បង្រៀនអ្នកអ្វីខ្លះអំពីទ្រង់ ?
តើមូលហេតុទាំងនេះជាប់ទាក់ទងនឹងអ្នកផ្ទាល់ខ្លួនដូចម្តេច ?

សូមបញ្ជាក់ដល់សិស្សថា តាមរយៈដង្វាយធួន ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានក្លាយជាអ្នកទទួលជំនួសរបស់យើង—ទ្រង់បានយកកន្លែងរបស់យើង ទ្រង់បានយកទុក្ខលំបាករបស់យើង ទ្រង់បានរងទុក្ខអំពើបាបរបស់យើង ។ សាវក ប៉ុល បានប្រៀបធៀបតាមរបៀបនេះ ៖ «ដ្បិតឯព្រះអង្គ [ ព្រះគ្រីស្ទជាព្រះរាជបុត្រា ] ដែលមិនបានស្គាល់បាបសោះ [ មានន័យថា ព្រះយេស៊ូវមិនបានស្គាល់អំពើបាបសោះ ] នោះទ្រង់[ ព្រះជាព្រះវរបិតា ] បានធ្វើឲ្យត្រឡប់ជាតួបាបជំនួសយើងរាល់គ្នាវិញ ដើម្បីឲ្យយើងរាល់គ្នាបានត្រឡប់ទៅជាសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះដោយនូវព្រះអង្គនោះឯង » វាហាក់ដូចជាព្រះអម្ចាស់ និងព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើងបានប្រទានសំណើរខាងក្រោមនេះដល់យើងម្នាក់ៗ ៖ « ចូរមកតាមខ្ញុំ ។ យើងនឹងដកយកបាបរបស់ឯង ហើយយើងនឹងប្រទានដល់ឯងនូវសេចក្ដីសុចរិតរបស់យើង » ។

សូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ដោយសារព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានធ្វើនូវដង្វាយធួន នោះយើងត្រូវបានអភ័យទោសពីអំពើបាបរបស់យើង បើយើងប្រែចិត្ត ។ ដោយព្រោះតែពលិកម្មរបស់ទ្រង់ជំនួសយើង នោះផ្លូវនេះ ត្រូវបានរៀបចំសម្រាប់យើងឲ្យត្រឡប់ទៅរស់នៅជាមួយព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើងនៅក្នុងកន្លែងដែលមានគ្រួសារដ៏អស់កល្បជានិច្ចមួយ ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានឱនតួអង្គទ្រង់ចុះចំពោះដង្វាយធួន ដោយសារតែសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏មហិមារបស់ទ្រង់ចំពោះព្រះវរបិតាសួគ៌ និងសម្រាប់ពួកយើង ។ សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យពិចារណាអំពីរបៀបដែលពួកគេអាចស្វែងរកនិងរីករាយនឹងពរជ័យនៃដង្វាយធួននៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ។

អាលម៉ា ៧:១១–១៣

ដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ សំដែងដល់យើងនូវព្រះគុណ ឬព្រះចេស្ដាដ៏អស្ចារ្យរបស់ទ្រង់

សូមដាក់តាំងបង្ហាញនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាង ក្រោមដោយអែលឌើរ នែល អេ ម៉ាក់ស្វែល នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ហើយសូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សម្នាក់អានវាឮៗ ៖

« នៅពេលការឈឺចាប់បានដល់កម្រិតពេញលេញរបស់វា វាធ្ងន់ធ្ងរពេកក្រៃ មានភាពដុនដាបជាជាង សូម្បីតែទ្រង់ដែលមានប្រាជ្ញាវាងវៃល្អឯកដែលមិនអាចស្រមៃដល់ ! …

« ទម្ងន់សរុបនៃអំពើបាបខាងសាច់ឈាមទាំងអស់—ពីអតីតកាល បច្ចុប្បន្នកាល និងអនាគតកាល—បានសង្កត់សង្កិនដល់ព្រលឹងដ៏ឥតខ្ចោះ គ្មានអំពើបាបសោះ និងញាណដឹងនោះ ! ទុក្ខវេទនា និងជំងឺទាំងឡាយរបស់យើងក៏ជាផ្នែកមួយនៃការគុណតម្កើងដ៏ច្រើនពន់ពេកនៃដង្វាយធួននេះដែរ ។ ( សូមមើល អាលម៉ា ៧:១១–១២; អេសាយ ៥៣:៣–៥; ម៉ាថាយ ៨:១៧ ) ។ …

« … ការរងទុក្ខរបស់ទ្រង់—តាមដែលវា កើតឡើង វាត្រូវបានគុណឡើងយ៉ាងធំដោយភាពនិរន្ដរ៍—បានបួងសួងដល់ព្រលឹងដ៏ទួញយំក្រោយមករបស់ទ្រង់នៅលើឈើឆ្កាង ហើយវាគឺជាសម្រែកយំនៃការលះបង់ ។ ( សូមមើល ម៉ាថាយ ២៧:៤៦ ។ ) » ( « Willing to Submit »Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៨៥ ទំព័រ ៧២–៧៣ ) ។

តើអ្នកគិតថា អែលឌើរ ម៉ាក់ស្វែលមានន័យដូចម្ដេចដែរពេលលោកមានប្រសាសន៍ថា « ការគុណតម្កើងដ៏ច្រើនពន់ពេកនៃដង្វាយធួន » ?
បន្ថែមលើអំពើបាបរបស់យើង តើមានអ្វីផ្សេងទៀតដែល អែលឌើរ ម៉ាក់ស្វែល បានរកឃើញថាជាការរួមចំណែកដល់ការរងទុក្ខរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ?

សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សម្នាក់អានអាលម៉ា ៧:១១–១៣ ឮៗ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សក្នុងថ្នាក់ដែលនៅសល់ផ្ទៀងតាម ហើយរកឃើញលក្ខខណ្ឌខាងសាច់ឈាមផ្សេងទៀតអ្វីខ្លះដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានរងទុក្ខ ។ សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សរាយកាណ៍អ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញ ហើយកត់ត្រាចម្លើយរបស់ពួកគេនៅលើក្តារខៀន ។ ( ចម្លើយអាចរួមមានការឈឺចាប់ ទុក្ខវេទនា ការល្បួង ជំងឺ ការរងទុក្ខ និងសេចក្ដីស្លាប់ ) ។ សូមពិភាក្សាអំពីអត្ថន័យនៃលក្ខខណ្ឌទាំងនេះ និងរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអាចប្រទានពរដល់យើង តាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នៅពេលយើងជួបប្រទះនឹងបទពិសោធន៍ទាំងនេះ ។

សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សម្នាក់អានឮៗពីសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះដោយអែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ៖

« ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានរងទុក្ខមិនមែនគ្រាន់តែដើម្បីអំពើទុច្ចរិតរបស់យើងប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្ដែថែមទាំងដើម្បីភាពមិនស្មើគ្នា ភាពអយុត្តិធម៌ ការឈឺចាប់ ការថប់បារម្ដ និងវិបត្តិផ្លូវចិត្តដែលវាជារឿយៗបានឡោមព័ទ្ធយើង ។ គ្មានការឈឺចាប់ណា គ្មានទុក្ខវេទនានៃព្រលឹង គ្មានការរងទុក្ខនៃវិញ្ញាណ គ្មានជំងឺ ឬភាពទន់ខ្សោយ ដែលអ្នក ឬរូបខ្ញុំ ធ្លាប់បានពិសោធន៍ ក្នុងអំឡុងនៃ ការធ្វើ ដំណើរនៃជីវិតខាងសាច់ឈាមរបស់យើង ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះមិនបានពិសោធន៍ទុកជាមុននោះឡើយ ។ ក្នុងគ្រានៃសភាពទន់ខ្សោយ អ្នក និងខ្ញុំអាចស្រែកយំថា ‹ គ្មាននរណាម្នាក់យល់ទេ ។ គ្មាននរណាម្នាក់ដឹងទេ › ។ ប្រហែលជាគ្មានមនុស្សណាម្នាក់ដឹងទេ ។ ប៉ុន្ដែ ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដឹងយ៉ាងឥតខ្ចោះ ហើយយល់ច្បាស់ ដោយសារទ្រង់បានធ្លាប់ជួបប្រទះ និងទ្រាំទ្របន្ទុកនោះ មុនពេលយើងជួបប្រទះទៅទៀត ។ ហើយដោយសារទ្រង់បានបង់ថ្លៃដ៏ខ្ពស់បំផុត និងបានទ្រាំទ្រនឹងទុក្ខសោកនោះ ទ្រង់មានសេចក្ដីមេត្តាដ៏ឥតខ្ចោះ និងអាចលាតព្រះពាហុរបស់ទ្រង់ប្រកបដោយសេចក្ដីមេត្តាមកក្នុងវគ្គជាច្រើននៃជីវិតរបស់យើង ។ ទ្រង់អាចឈោងព្រះហស្តមក ពាល់ ជួយ… ហើយចម្រើនកម្លាំងដល់យើង ដើម្បីធ្វើឲ្យយើងអាចធ្វើ និងជួយដល់យើងឲ្យធ្វើនូវអ្វី ដែលយើងមិនអាចធ្វើបានតាមរយៈការពឹងផ្អែកលើអំណាចផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង » ( « The Atonement and the Journey of Mortality »Ensign, ខែ មេសា ឆ្នាំ ២០១២ ទំព័រ ៤៧ ) ។

សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សសង្ខេបនូវការបង្រៀនរបស់អែលឌើរ បែដណា ។ បន្ទាប់មក សូមសួរ ៖

តើពរជ័យដែលមានតាមរយៈដង្វាយធួន ផ្ដល់ឲ្យនូវផ្លូវមួយសម្រាប់យើងដែលនឹងអនុញ្ញាតឲ្យយើងត្រឡប់ទៅវត្តមានរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌បានយ៉ាងដូចម្ដេច ? ( នៅពេលសិស្សឆ្លើយ សូមបញ្ជាក់ថា ដោយសារតែដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះយើងអាចទទួលបានការលួងលោមនិងកម្លាំងតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឲ្យស៊ូទ្រាំ « ការឈឺចាប់ និងទុក្ខវេទនា និងការល្បួងគ្រប់បែបយ៉ាង » [អាលម៉ា ៧:១១] ) ។

ដើម្បីជួយសិស្សយល់ពីព្រះចេស្ដា ឬព្រះគុណដ៏មហិមារបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យសិក្សាវគ្គព្រះគម្ពីរទាំងឡាយខាងក្រោមមួយ ហើយរៀបចំចែកចាយនូវអ្វីដែលពួកគេបានរៀន ។ ( សូមគិតពីការសរសេរសេចក្ដីយោងទាំងនេះនៅលើក្ដារខៀន ) ។

កូរិនថូសទី ២ ១២:៧–១០

ម៉ូសាយ ៣:១៩

ម៉ូសាយ ២៤:១០–១៥

អាលម៉ា ៣១:២៤–២៥, ៣១–៣៣, ៣៨

អេធើរ ១២:២៧

ក្រោយពីទុកពេលគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមសួរ ៖

សូមពិរចារណាពីរបៀបដែលមនុស្សបានពណ៌នានៅក្នុងវគ្គព្រះគម្ពីរទាំងនេះ ត្រូវបានចម្រើនកម្លាំងដោយព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ តាមរយៈដង្វាយធួន ។ តើពេលណាដែលអ្នក ឬ នរណាម្នាក់ដែលអ្នកស្គាល់ ត្រូវបានពង្រឹងកម្លាំងតាមរបៀបដូចគ្នានេះ ?
ហេតុអ្វីបានជាវាមានសារៈសំខាន់ចំពោះយើងដើម្បីយល់ដឹងថា យើងត្រូវតែទាក់ទងនឹងព្រះចេស្ដាដ៏មហិមារបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?

សូមចង្អុលបង្ហាញនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ រីឆាត ជី ស្កត នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ហើយសូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សម្នាក់អានវាឮៗ ៖

« មានសេចក្ដីត្រូវការដ៏ចាំបាច់មួយសម្រាប់យើងម្នាក់ៗដើម្បីពង្រីកការយល់ដឹងរបស់យើងអំពីសារៈសំខាន់នៃដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដើម្បីឲ្យវាក្លាយជាគ្រឹះដ៏មិនអាចរង្គោះរង្គើមួយ ដែលយើងនឹងសង់ជីវិតយើងទៅលើនោះ ។ …

« ខ្ញុំសូមលើកទឹកចិត្តអ្នកយ៉ាងស្វាហាប់ឲ្យស្ថាបនាផែនការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួនមួយ ដើម្បីយល់កាន់តែច្បាស់ជាងមុន និងកោតសរសើរដល់លទ្ធផលដ៏មិនអាចប្រៀបធៀបបាន ដ៏អស់កល្ប និង និរន្ដរ៍នៃការបំពេញដ៏ឥតខ្ចោះរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទតាមការហៅបម្រើពីស្ថានសួគ៌ដែលបានចាត់តាំងមករបស់ទ្រង់ ឲ្យធ្វើជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងព្រះប្រោសលោះរបស់យើង » ( « He Lives! All Glory to His Name!”Ensign ឬ លីអាហូណា ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១០ ទំព័រ ៧៧ ) ។

នៅពេលអ្នកបញ្ចប់ សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យបង្កើតផែនការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួនមួយអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង ដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ។

ការអានរបស់សិស្ស

ម៉ាកុស ១៤:៣៣–៣៦; លូកា ២២:៣៩–៤៦; យ៉ូហា ១៥:១៣; ពេត្រុសទី ១ ៣:១៨; នីហ្វៃទី ២ ៩:២១; ម៉ូសាយ ៣:៧; អាលម៉ា ៧:១១–១៣; គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៩:១៥–២០ ។
ដេវីឌ អេ បែដណា « The Atonement and the Journey of Mortality »Ensign, ខែ មេសា ឆ្នាំ ២០១២ ទំព័រ ៤០–៤៧ ។