ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12ο
Η ενθουσιώδης επιθυμία να διαδίδουμε το ευαγγέλιο
Οι αδελφοί και οι αδελφές μας σε όλον τον κόσμο χρειάζονται το μήνυμα του αποκατεστημένου ευαγγελίου και είναι προνόμιό μας να το διαδίδουμε σε αυτούς.
Από τη ζωή του Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ
Ένας στενός φίλος του Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ έγραψε: «Ο Πρόεδρος Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ είναι εκ φύσεως ιεραπόστολος. Από τη νεανική ηλικία του επιθυμούσε διακαώς να διαδίδει τις διδασκαλίες του ευαγγελίου στους συνανθρώπους του, να κάνει γνωστές στους ‘υιούς και τις θυγατέρες του Θεού’, τους οποίους θεωρεί αδελφούς και αδελφές του, τις αλήθειες που απεκαλύφθησαν στον Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ.
»Σε διάφορες περιστάσεις, είχα το προνόμιο να ταξιδεύσω με τρένο με τον Πρόεδρο Σμιθ. Κάθε φορά παρατηρούσα ότι μόλις το τρένο είχε ξεκινήσει το ταξίδι, έπαιρνε λίγα φυλλάδια περί του ευαγγελίου από την τσάντα του, τα έβαζε στην τσέπη του και κατόπιν τα διαμοίραζε στους επιβάτες. Με τον φιλικό, ευχάριστο τρόπο του, γνωριζόταν γρήγορα με κάποιον συνεπιβάτη και έπειτα από λίγο τον άκουγα να διηγείται την ιστορία της ιδρύσεως της Εκκλησίας από τον Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ ή να κάνει λόγο περί της εξόδου των Αγίων από τη Ναβού και των δοκιμασιών και δυσκολιών τους, όταν διέσχιζαν τις πεδιάδες προς τη Γιούτα ή να εξηγεί ορισμένες εκ των αρχών του ευαγγελίου στον άρτι ευρεθέντα φίλο του. Συζητήσεις επί συζητήσεων ακολουθούσαν με τον έναν μετά τον άλλον επιβάτη μέχρι το τέλος του ταξιδιού. Σε ολόκληρη τη γνωριμία μου με τον Πρόεδρο Σμιθ, η οποία διαρκεί περισσότερα από σαράντα χρόνια, έχω μάθει ότι οπουδήποτε και αν είναι, είναι πρωτίστως ιεραπόστολος για την Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών».1
Εγράφη επίσης περί του Προέδρου Σμιθ: «Μιλούσε περί θρησκείας με τον καπνοδοχοκαθαριστή, ο οποίος εργαζόταν στο σπίτι του. Σπανίως έχανε ευκαιρία να εξηγήσει τις ‘αιώνιες αλήθειες του αποκατεστημένου ευαγγελίου’ είτε σε φίλους είτε σε ξένους. Από την οπτική του γωνία, αυτή ήταν η υπέρτατη καλοσύνη, επειδή το μήνυμα του Χριστού ήταν το πιο σημαντικό δώρο που είχε να δώσει».2 [Βλέπε πρόταση 1 στη σελίδα 145.]
Επειδή η διάδοση του ευαγγελίου ήταν ένα θέμα στο οποίο αναφερόταν συχνά ο Πρόεδρος Σμιθ στις διδασκαλίες του, αυτό είναι το πρώτο εκ των τριών κεφαλαίων επί του θέματος σε αυτό το βιβλίο. Το κεφάλαιο αυτό εστιάζεται στους λόγους για τους οποίους διαδίδουμε το ευαγγέλιο. Το 13ο κεφάλαιο παρουσιάζει διαφόρους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να συμμετάσχουμε σε αυτό το σημαντικό έργο και το 14ο κεφάλαιο περιγράφει πώς μπορούμε να είμαστε πλέον αποτελεσματικοί στις προσπάθειές μας.
Διδασκαλίες του Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ
Ο κόσμος χρειάζεται να έχουμε—το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού αποκατεστημένο στην πληρότητά του.
Ο κόσμος είναι σε θλίψη, σε δυσκολία, απ’ άκρου εις άκρον. Άνδρες και γυναίκες κοιτάζουν εδώ κι εκεί, αναζητώντας πού να πάνε, για να κάνουν αυτά που θα τους φέρουν ειρήνη. …Το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού έχει αποκατασταθεί. Η αποκεκαλυμμένη εξ ουρανών αλήθεια είναι εδώ και είναι αυτή η αλήθεια, αυτό το ευαγγέλιο, τα οποία, αν γνώριζε μονάχα ο κόσμος, θα ήταν πανάκεια για όλα τα δεινά του. Είναι το μόνο πράγμα που θα τους φέρει ειρήνη, ενώ παραμείνουν επί της γης.3
Υπάρχει η ανάγκη οι άνθρωποι αυτού του κόσμου να χαράξουν εκ νέου την πορεία τους και να μεταβούν πίσω στο θεμέλιο το οποίο ετέθη από τον Διδάσκαλο των ουρανών και της γης, το θεμέλιο της πίστεως, της μετανοίας και της βαπτίσεως με κατάδυση για την άφεση των αμαρτιών και της λήψεως του Αγίου Πνεύματος υπό τις χείρες αυτών που έχουν ουράνια εξουσία. Αυτό χρειάζεται ο κόσμος. Είμαι όντως ευγνώμων που πολλοί κοιτάζουν προς αυτήν την κατεύθυνση. Πήγαιναν τυφλά κατά μήκος ενός μονοπατιού το οποίο έχει οδηγήσει σε λύπη και δυστυχία, αλλά έχει γίνει προσιτή η ίαση κάθε δεινού—το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού. Έχει δοθεί ένας χάρτης για όλους που υποδεικνύει ένα μονοπάτι το οποίο, αν και στενό και δύσκολο να ακολουθηθεί, οδηγεί πίσω στον Πατέρα όλων μας και δεν υπάρχει άλλο μονοπάτι που να οδηγεί εκεί.4
Οι εκκλησίες του κόσμου προσπαθούν, με τον τρόπο τους, να φέρουν ειρήνη στην καρδιά των ανθρώπων. Κατέχουν πολλές αρετές και πολλές αλήθειες και επιτυγχάνουν πολύ καλό, αλλά δεν έχουν εξουσιοδοτηθεί εξ ουρανών. Ούτε οι ιερείς τους έχουν ορισθεί εξ ουρανών.5
Οι Άγιοι των Τελευταίων Ημερών είναι οι μόνοι που φέρουν την εξουσία του Επουρανίου Πατρός μας να χορηγούν (ευλογίες) στις διατάξεις του ευαγγελίου. Ο κόσμος μάς χρειάζεται.6
Υπάρχει πραγματικός λιμός στον κόσμο για τα λόγια του Κυρίου και πολλές έντιμες ψυχές επιζητούν ενθέρμως να μάθουν τι επιθυμεί από εκείνες ο Επουράνιος Πατέρας μας. Έχω γνωρίσει αρκετούς ηγέτες των εκκλησιών του κόσμου και έχω βρει ανάμεσά τους ευγενείς χαρακτήρες αφοσιωμένους να κάνουν καλό, αλλά σπανίως έχω βρει ανάμεσα σε όσους έχουν κληθεί στον κλήρο σε ποικίλες εκκλησιαστικές οργανώσεις, άνδρες που να έχουν κατανόηση των σκοπών της υπάρξεώς τους ή που να συνειδητοποιούν γιατί είμαστε εδώ στον κόσμο. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να διδάξουν αυτά που οι ίδιοι δεν γνωρίζουν. Αυτοί οι καλοί άνθρωποι, μην καταλαβαίνοντας το ευαγγέλιο και την αναγκαιότητα των διατάξεων του ιδίου, περιορίζουν τις διδασκαλίες τους κατά μέγα μέρος σε ηθικά μαθήματα και στην ανάγνωση ψαλμών στα εκκλησιάσματά τους. Μεμονωμένες περικοπές γραφών επιλέγονται ως κείμενα για ομιλίες περί αρετής, εντιμότητος, κ.λπ., όλα εκ των οποίων είναι χρήσιμα και ανυψωτικά πνευματικώς, αλλά λίγες ομιλίες διακηρύττονται, εξηγώντας όσα απαιτούνται για κάθε ψυχή, προτού εισέλθουμε στο βασίλειο των ουρανών. Αυτές τις πληροφορίες χρειάζεται περισσότερο ο κόσμος. Λίγοι ιερείς έχουν ένα μήνυμα για τα εκκλησιάσματά τους το οποίο να εμπνέει σε αυτά το πιστεύω στη θειότητα του Ιησού Χριστού και την αναγκαιότητα να γίνουν κοινωνοί των καθορισμένων από εκείνον διατάξεων του ευαγγελίου.7 [Βλέπε πρόταση 2 στη σελίδα 146.]
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θα ασπάζονταν την αλήθεια, αν τους εδίδετο η ευκαιρία.
Τα τέκνα του Πατρός μας παντού ανυπομονούν να μάθουν τι θα πρέπει να κάνουν, αλλά εξαιτίας κακών επιρροών οι οποίες έχουν διεισδύσει στη γη, έχουν εξαπατηθεί‧ έντιμοι άνθρωποι της γης δεν μπορούν να δουν την αλήθεια. …Ο εναντίος είναι επί τω έργω και η μόνη δύναμη που μπορεί να αδρανοποιήσει την επιρροή του είναι το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού.8
Οι άνθρωποι υποπτεύονται ο ένας τον άλλον. Δεν πιστεύουν όσα έχουν ακούσει και δεν είναι πρόθυμοι να κάνουν όπως ο Φίλιππος, ένας εκ των μαθητών του Σωτήρος, συνέστησε στον Ναθαναήλ, ο οποίος τον επισκεπτόταν. Ο Φίλιππος είπε: «Έχει έλθει ο Κύριος».
Και τον περιέγραψε και ο Ναθαναήλ ερώτησε: «Από πού ήλθε;»
Και ο Φίλιππος απήντησε: «Ήλθε από τη Ναζαρέτ». Και τότε ο καλός άνδρας είπε: «Μπορεί να προέλθει κάτι καλό από τη Ναζαρέτ;» Ο Φίλιππος είπε: «Έλα και δες». (Βλέπε Κατά Ιωάννην 1:43–46.)
Ο Ναθαναήλ είχε διδαχθεί να πιστεύει ότι τίποτε καλό δεν μπορούσε να προέλθει από τη Ναζαρέτ και όμως ήταν ο άνδρας στον οποίον ανεφέρθη αργότερα ο Σωτήρας ως Ισραηλίτη χωρίς δόλο—ένας καλός άνδρας, αλλά εξαπατημένος εξαιτίας των ιστοριών που είχε ακούσει.
Όμως, όταν έμαθε, όταν είχε αποδεχθεί την πρόσκληση των μαθητών να «έλ[θει] και [να δει]», ήλθε να δει.
Έχουμε μεγάλη αγαλλίαση υπό την επιρροή του Πνεύματός Του. Θα θέλαμε όλοι να απολαμβάνουν αυτήν την ευλογία και επομένως όταν ερωτήσουν: «Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί εδώ;» η ερώτησή μας να είναι «Ελάτε να δείτε».9
Ο Επουράνιος Πατέρας… με έχει καλέσει να πάω σε πολλά μέρη της γης και έχω ταξιδεύσει περισσότερα από 1,6 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τότε που εκλήθην στη διακονία. Έχω ταξιδεύσει σε πολλές χώρες και τόπους και όπου κι αν πήγα, εύρισκα καλούς ανθρώπους, υιούς και θυγατέρες του ζώντος Θεού που περιμένουν το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού και υπάρχουν χιλιάδες, εκατοντάδες χιλιάδων, εκατομμύρια αυτών οι οποίοι θα αποδέχονταν την αλήθεια, αν ήξεραν μόνον αυτά που εμείς ξέρουμε.10
Υπάρχουν πολλές σπουδαίες οργανώσεις εκκλησιών στον κόσμο, πολλοί ευλαβείς άνδρες και γυναίκες που ζουν συμφώνως προς το θέλημα του Επουρανίου Πατρός μας, όπως το κατανοούν.
Όλοι οι άνθρωποι που ζουν συμφώνως προς το φως το οποίο τους έχει προσφέρει ο Κύριος και τον επιζητούν με ένθερμη προσευχή, η καρδιά τους θα αγγιχθεί, ο νους τους θα επηρεασθεί και θα τους προσφερθεί η ευκαιρία να μάθουν ότι ο Θεός έχει μιλήσει εκ νέου.11 [Βλέπε πρόταση 3 στη σελίδα 146.]
Έχουμε ενθουσιασμό όσον αφορά στη διάδοση του ευαγγελίου, διότι αγαπούμε τους πλησίον μας.
Ίσως να φαίνεται σε κάποιον που παρατηρεί απ’ έξω ότι υπάρχει ανάμεσα στους Αγίους των Τελευταίων Ημερών ένας ασυνήθης ενθουσιασμός. Όπως είπε προσφάτως ένας άνδρας: «Μου φαίνεται παράξενο με πόση χαρά κάνετε όλοι εσείς το έργο σας. Δεν έχει σημασία αν μιλώ σε έναν νέο ή σε έναν ώριμο άνδρα, σε έναν κηπουρό ή σε έναν αστυνόμο ανάμεσα στους ανθρώπους σας, όλοι είναι ευτυχισμένοι και ικανοποιημένοι και πεπεισμένοι ότι έχουν το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού».
…Δεν είναι απορίας άξιον που υπάρχει ενθουσιασμός στη λατρεία μας, ότι έχουμε την ψυχική διάθεση να ανυπομονούμε να γίνουμε κοινωνοί αυτών των ενδόξων αληθειών με τους πλησίον μας; Δεν είναι απορίας άξιον που όταν έλθει ο καιρός που οι υιοί και οι θυγατέρες μας κληθούν στο ιεραποστολικό πεδίο ή μας ζητηθεί να παραμερίσουμε τα καθήκοντά μας και να πάμε ως υπηρέτες του ζώντος Θεού, ενδεδυμένοι με δύναμη από τα ύψη, έχοντας εξουσία που έχει απονεμηθεί αυτές τις τελευταίες ημέρες, προκειμένου να γίνουμε κοινωνοί με όλους τους ανθρώπους αυτής της υπέροχης αληθείας, η οποία έχει εμπλουτίσει τόσο τη ζωή μας… να απαντούμε προθύμως και ευχαρίστως;12
Είναι το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού που φέρουμε. Είναι η επιθυμία να σώσουμε τις ψυχές των τέκνων των ανθρώπων που καίει στην καρδιά μας. Δεν είναι ότι μπορούμε να συσσωρεύσουμε πλούτη για τον εαυτό μας και να γίνουμε ισχυρός λαός από οικονομικής απόψεως‧ δεν είναι ότι μπορεί το όνομά μας να δοξαστεί στη γη για τα επιτεύγματά μας, αλλά είναι ότι οι υιοί και οι θυγατέρες του Θεού, όπου και αν είναι, μπορούν να ακούσουν αυτό το ευαγγέλιο, το οποίο είναι η δύναμη του Θεού προς σωτηρία σε όλους όσοι πιστεύουν και υπακούν στα διδάγματά του. Και όσοι πιστεύουν, θα ακολουθήσουν το δοθέν από τον Σωτήρα πρότυπο, όταν είπε στους μαθητές Του: «Όποιος πιστέψει και βαπτιστεί, θα σωθεί‧ όποιος, όμως, απιστήσει, θα κατακριθεί». [Κατά Μάρκον 16:16.]13
Σκεφθείτε την ευθύνη που είναι επάνω μας, αν με απροσεξία και αδιαφορία ζούμε τη ζωή μας, μη επιδιώκοντας να γίνουμε κοινωνοί της αληθείας με αυτούς τους οποίους αγαπά ο Κύριος όπως αγαπά εμάς και οι οποίοι είναι πολύτιμοι στους οφθαλμούς του. Έχω την αίσθηση ότι θα πρέπει να υπάρξει μία αφύπνιση ανάμεσα σε ορισμένα μέλη αυτής της Εκκλησίας. Νομίζω ότι θα πρέπει να γίνει μεγαλύτερη προσπάθεια, προκειμένου να γίνουμε κοινωνοί με τα τέκνα του Πατρός μας πάσης αληθείας που εμπεριέχει αυτή η Εκκλησία.14
Όταν ένας άνδρας είναι άρρωστος, αν είναι ο πλησίον μας, εκτελούμε διακονία σε αυτόν ευχαρίστως. Αν υπάρχει κάποιος θάνατος στην οικογένειά του, προσπαθούμε να τον παρηγορήσουμε. Όμως, χρόνο με τον χρόνο, του δίδουμε τη δυνατότητα να βαδίζει σε μονοπάτια που θα καταστρέψουν την ευκαιρία του για αιώνια ζωή, τον προσπερνάμε, σαν να ήταν ασήμαντος.15
Συνειδητοποιούμε ότι κάθε άνδρας είναι κατ’ εικόνα του Θεού και είναι υιός του Θεού και κάθε γυναίκα η θυγατέρα του; Όπου και αν είναι, είναι τέκνα του και τα αγαπά και επιθυμεί τη σωτηρία τους. Ασφαλώς, ως μέλη της Εκκλησίας τούτης δεν μπορούμε να είμαστε απαθείς. Δεν μπορούμε να έχουμε λάβει τη στοργική εύνοια του Επουρανίου Πατρός μας που μας έχει απονεμηθεί, τη γνώση για την αιώνια ζωή και ιδιοτελώς να την διατηρούμε, σκεπτόμενοι ότι ενδεχομένως να ευλογηθούμε με τον τρόπο αυτό. Δεν είναι αυτό που λαμβάνουμε το οποίο βελτιώνει τη ζωή μας, αλλά αυτό που δίδουμε.16
Ας ενδιαφερόμαστε αρκούντως για τη σωτηρία των ανθρώπων, ώστε να έχουμε άγιο ζήλο για τη μεταστροφή αυτών: ώστε να μπορέσουμε να απολαύσουμε την αιώνια ευγνωμοσύνη και αγάπη τους και την εκτίμηση του Επουρανίου Πατρός μας, χάριν του ανιδιοτελούς ενδιαφέροντός μας για τα τέκνα Του.17
Η αποστολή μας προς τα τέκνα του Πατρός… είναι αποστολή ειρήνης, ευδοκίας προς όλους τους ανθρώπους. Είναι η έντονη και ενθουσιώδης επιθυμία να γίνουμε κοινωνοί με όλα τα τέκνα του Πατρός μας των καλών πραγμάτων που με τόση γενναιοδωρία μάς έχει απονείμει‧ και είναι με την ελπίδα ότι θα μπορέσουν να καταλάβουν, ώστε να γονατίζουμε, κάθε ημέρα, και να προσευχόμαστε να αγγιχθεί η καρδιά τους, ώστε να εισέλθει το πνεύμα του Θεού στην ψυχή τους, ώστε να μπορέσουν να καταλάβουν την αλήθεια όπως τους έχει δοθεί.18
Επιθυμώ ώστε αυτή η σπουδαία Εκκλησία, με τη δύναμη η οποία της έχει δοθεί από τον Θεό, να μπορέσει να διαδώσει ταχύτερα την αλήθεια και να σώσει τα έθνη από την καταστροφή. Αναπτυσσόμεθα ταχέως, ως οργάνωση, αλλά δεν αγαλλιώ τόσο πολύ με την αριθμητική αύξηση, όσο με την πεποίθηση ότι η επιρροή που ακτινοβολούμε γίνεται με θετικό τρόπο αισθητή και ότι τα τέκνα του Πατρός μας, από τον βορρά ώς τον νότο και από την ανατολή ώς τη δύση, ακούν το μήνυμα της ζωής και της σωτηρίας, χωρίς τα οποία δεν δύνανται να κατοικήσουν στην παρουσία του Λυτρωτή της ανθρωπότητος.19 [Βλέπε πρόταση 4 στη σελίδα 146.]
Ο Κύριος θα μας θεωρήσει υπόλογους για τις προσπάθειές μας να διαδίδουμε τη δωρεά του ευαγγελίου.
Έχουμε λάβει μία υπέροχη δωρεά, αλλά με αυτή τη δωρεά υπάρχει μία μεγάλη ευθύνη. Έχουμε ευλογηθεί από τον Κύριο με γνώση περισσότερη από εκείνη των συνανθρώπων μας και με τη γνώση αυτή έρχεται η απαίτηση να γίνουμε κοινωνοί αυτής με τα τέκνα Του, όπου και αν είναι αυτά.20
Τώρα, δεν θεωρώ ότι υπηρετούμε τον Θεό με όλη την ισχύ μας, αν εγκαταλείπουμε τα τέκνα του ή αν δαπανούμε τόσο πολύ από τον χρόνο μας, ευεργετώντας ιδιοτελώς τον εαυτό μας, συσσωρεύοντας πράγματα αυτής της ζωής και αφήνουμε τα τέκνα του στο σκότος, όταν θα μπορούσαμε να τα φέρουμε στο φως. Η κατανόησή μου είναι ότι η σημαντικότατη αποστολή που έχω σε αυτήν τη ζωή είναι: πρώτον, να τηρώ τις εντολές του Θεού, όπως αυτές μου έχουν διδαχθεί και επόμενο, να τις διδάξω στα τέκνα του Πατρός μου που δεν τις καταλαβαίνουν.21
Δεν υπάρχει κανένα άλλο ευαγγέλιο σωτηρίας και εμείς, αδελφοί μου, οι οποίοι φέρουμε την αγία ιεροσύνη, έχουμε την ευθύνη να διαβιβάσουμε αυτό το μήνυμα, όχι μόνον στα έθνη της γης, αλλά να αποτελέσουμε παράδειγμα αυτού με τη ζωή μας και να το διδάξουμε στους πλησίον μας, όχι του δόγματός μας. Σας προειδοποιώ σήμερα ότι ο Κύριος μάς θεωρεί υπευθύνους να καλέσουμε τα τέκνα Του σε μετάνοια και για τη διάδοση της αληθείας Του. Αν αποτύχουμε να επωφεληθούμε των ευκαιριών μας να διδάξουμε τους υιούς και τις θυγατέρες του Θεού, οι οποίοι δεν είναι του δόγματός μας, οι οποίοι κατοικούν ανάμεσά μας, αυτό το ευαγγέλιο του Κυρίου μας, τότε θα μας θεωρήσει υπευθύνους στην άλλη πλευρά του πέπλου για όσα έχουμε αποτύχει να κάνουμε.22
Μετά από λίγο θα πρέπει να έλθουμε αντιμέτωποι με το χρονικό της ζωής μας και αν ήμαστε πιστοί, είμαι βέβαιος ότι ο Πατέρας όλων ημών στον κόσμο θα μας ευχαριστήσει και θα μας ευλογήσει που φέραμε τόσους πολλούς εκ των υιών και των θυγατέρων του στην κατανόηση του σκοπού της ζωής και πώς να την απολαμβάνουν υπό την επιρροή του πνεύματός του.23
Όταν έχουμε το πνεύμα του ευαγγελίου, επιθυμία μας είναι να μπορέσουμε να διδάξουμε σε όσο το δυνατόν περισσότερα εκ των τέκνων του Πατρός μας που μπορούμε να προσεγγίσουμε, τις ένδοξες αλήθειες που είναι απαραίτητες για την υπερύψωσή τους, ώστε όταν έλθει ο καιρός, να σταθούμε στην παρουσία του Λυτρωτή της ανθρωπότητος, ώστε να μπορέσουμε να του πούμε: «Με τέτοια δύναμη που μου έδωσες, με τέτοια σοφία και γνώση που μου έχεις δώσει, έχω αναζητήσει με τρυφερότητα και με αγάπη γνήσια και με αποφασιστικότητα και με καλοσύνη να φέρω όσα περισσότερα εκ των τέκνων σου στη γνώση του ευαγγελίου όπως μου κατέστη δυνατόν να κάνω».24 [Βλέπε πρόταση 5 στη σελίδα 146.]
Αν διαδίδουμε το ευαγγέλιο στα τέκνα του Θεού, η ανταμοιβή μας θα είναι μεγάλη αγαλλίαση με αυτά στο σελέστιο βασίλειο.
Δαπανούμε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μας, πολλοί εξ ημών, επιζητώντας τα της ζωής αυτής, τα οποία αναγκαζόμαστε να αφήσουμε, όταν αναχωρούμε από εδώ, ωστόσο υπάρχουν οι αθάνατες ψυχές γύρω μας τις οποίες, αν θέλαμε, θα μπορούσαμε να διδάξουμε και να εμπνεύσουμε να ερευνήσουν την αλήθεια και να εμφυσήσουμε στην καρδιά τους τη γνώση ότι ο Θεός ζει. Ποιος θησαυρός σε όλον τον κόσμο θα μπορούσε να είναι τόσο πολύτιμος για εμάς, γιατί θα είχαμε την ευγνωμοσύνη τους εδώ και την παντοτινή και αιώνια εκτίμησή τους στον άλλον κόσμο. Είναι μία σημαντικότατη αποστολή.25
Σκεφθείτε τι θα σήμαινε αν, αντί να έχουμε υπάρξει ιδιοτελείς προσπαθώντας να σώσουμε τη δική μας μικρή οικογένεια, μπορούσαμε να μετρούμε κατά δεκάδες και κατά εκατοντάδες άνδρες και γυναίκες τους οποίους έχουμε επηρεάσει, προκειμένου να αποδεχθούν το ευαγγέλιο του Κυρίου μας. Τότε, θα αισθανθούμε ευλογημένοι πράγματι και θα απολαύσουμε την αγάπη και την εκτίμησή τους διά παντός.26
Τι αγαλλίαση θα είναι στην άλλη πλευρά του πέπλου να βρούμε αυτούς τους καλούς άνδρες και γυναίκες που ζουν σύμφωνα με τέτοιο φως που έχουν, προσπαθώντας να κάνουν το καθήκον τους προς τον Θεό και χάριν της επικοινωνίας μας μαζί τους, χάριν της επιθυμίας και της προθυμίας μας να διαδώσουμε σε αυτούς, θα λάβουν άλλες πληροφορίες σχετικώς με το ευαγγέλιο του Κυρίου μας και θα αποδεχθούν τις διατάξεις του Αγίου Οίκου Του και θα προετοιμασθούν να γίνουν μέλη στο σελέστιο βασίλειο. Πόσο ευτυχισμένους θα σας κάνει, όταν έλθει αυτή η ώρα, όταν θα σταθείτε στην παρουσία του μεγάλου Κριτή, προκειμένου να δώσετε αναφορά για τα λίγα χρόνια ζωής που περάσατε στη θνητότητα, αν αυτά τα τέκνα του Πατρός μας τα οποία Εκείνος αγαπά όπως αγαπά εμάς, ιστάμενα πλησίον μας, πουν: «Επουράνιε Πατέρα, ήταν αυτός ο άνδρας, ήταν αυτή η γυναίκα που μου έφερε για πρώτη φορά αυτές τις πληροφορίες για την ένδοξη αλήθεια Σου, κάτι που μου προκάλεσε την επιθυμία να Σε επιζητήσω πιο ενθέρμως απ’ ό,τι είχα κάνει κατά το παρελθόν. Ήταν αυτός ο άνδρας ή αυτή η γυναίκα που έκανε αυτό το υπέροχο πράγμα για εμένα». Και αυτό δεν είναι όλο.
Όταν έλθει αυτή η ώρα, όταν περάσετε τους αιώνες της αιωνιότητος, δηλαδή πολύ καιρό, θα έχετε την αγάπη και την ευγνωμοσύνη κάθε ανδρός, γυναικός και τέκνου για το οποίο παίξατε αποφασιστικό ρόλο στο να φέρετε αιώνια ευδαιμονία. Δεν αξίζει αυτό την προσπάθεια; Μπορεί να δαπανούμε τη ζωή μας εδώ και να αποκτούμε κάποιες εκατοντάδες ή χιλιάδες δολάρια, μπορεί να έχουμε ποίμνια, αγέλες, σπίτια και γη, αλλά δεν μπορούμε να τα πάρουμε αυτά μαζί μας στην άλλη πλευρά. Δεν είναι απαραίτητα για την αιώνια ζωή, είναι απλώς απαραίτητα για εμάς εδώ, αλλά αν έχουμε κερδίσει την ευγνωμοσύνη και την αγάπη των άλλων τέκνων του Θεού, αυτό θα ρέει προς εμάς διά παντός. Σκεφθείτε τι θα σημαίνει αυτό! Όταν έλθει ο καιρός που αυτός ο κόσμος θα καθαρθεί και εξαγνισθεί με φωτιά και γίνει το σελέστιο βασίλειο, και όταν θα έχει εξαλειφθεί πάσα ρυπαρότητα και καθετί που δεν είναι επιθυμητό, πόσο ευάρεστο θα είναι να ανακαλύψουμε ότι έχουμε τη συντροφιά αυτών τους οποίους υπηρετήσαμε στη θνητότητα, με τους οποίους έχουμε κληρονομία και καθοδηγούμεθα από τον Ιησού Χριστό, τον Κύριό μας διά παντός—δεν αξίζει την προσπάθεια; Δεν είναι ευκαιρία πλήρους αγαλλιάσεως;27 [Βλέπε πρόταση 6 στη σελίδα 146.]
Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία
Εξετάστε αυτές τις ιδέες καθώς μελετάτε το κεφάλαιο ή καθώς προετοιμάζεσθε να διδάξετε. Για επιπρόσθετη βοήθεια, βλέπε σελίδες v–viii.
-
Επανεξετάστε το «Από τη ζωή του Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ» (σελίδες 135–36). Γιατί νομίζετε ότι ο Πρόεδρος Σμιθ ήταν τόσο ενθουσιώδης σχετικώς με το ιεραποστολικό έργο; Τι σημαίνει για εσάς να είσθε «πρωτίστως ιεραπόστολος για την Εκκλησία;»
-
Τι προσφέρει το αποκατεστημένο ευαγγέλιο στον κόσμο εκτός από τα «ηθικά μαθήματα» τα οποία προσφέρονται στις περισσότερες θρησκείες; (Για παραδείγματα, βλέπε σελίδες 136–37.)
-
Διαβάστε το τμήμα που αρχίζει στη σελίδα 138 (βλέπε, επίσης, Δ&Δ 123:12). Ποια παραδείγματα ανθρώπων έχετε που υπερνίκησαν τις εσφαλμένες αντιλήψεις σχετικώς με την εκκλησία, αποδεχόμενοι την πρόσκληση να «έλθουν και να δουν»; Ποιοι είναι ορισμένοι αποτελεσματικοί τρόποι να απευθύνουμε μία τέτοια πρόσκληση;
-
Διαβάστε ολόκληρη την πρώτη παράγραφο στη σελίδα 141. Γιατί νομίζετε ότι ενίοτε είμαστε απρόθυμοι να διαδώσουμε το ευαγγέλιο στους πλησίον μας; Καθώς μελετάτε τις σελίδες 139–42, σκεφθείτε τι μπορείτε να κάνετε, προκειμένου να υπερνικήσετε αυτήν την απροθυμία.
-
Καθώς διαβάζετε το τμήμα που αρχίζει στη σελίδα 142, συλλογισθείτε αν κάνετε αυτό που αναμένει από εσάς ο Κύριος να κάνετε, προκειμένου να διαδίδετε το ευαγγέλιο. Σκεφθείτε κατόπιν προσευχής πώς θα μπορούσατε να τηρήσετε αυτήν την εντολή πληρέστερα.
-
Επανεξετάστε το τελευταίο τμήμα των διδασκαλιών (σελίδες 144–45) και σκεφθείτε το άτομο που πρωτοπαρουσίασε σε εσάς ή στην οικογένειά σας το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού. Τι μπορείτε να κάνετε, προκειμένου να δείξετε την ευγνωμοσύνη σας προς αυτό το άτομο;
Σχετιζόμενες γραφές: Αμώς 8:11–12, Μωσία 28:1–3, Άλμα 26:28–30, Διδαχή και Διαθήκες 4:4, 18:10–16
Βοήθεια διδασκαλίας: «Είναι καλύτερα να πάρετε απλώς μερικές καλές ιδέες και να έχετε μία καλή συζήτηση—και καλή εκμάθηση—παρά να βιάζεστε, προσπαθώντας να διδάξετε κάθε λέξη από το εγχειρίδιο. …Μία γαλήνια ατμόσφαιρα είναι απολύτως απαραίτητη, εάν είναι να έχετε το Πνεύμα του Κυρίου παρόν στην τάξη σας» (Τζέφρυ Ρ. Χόλαντ, “Teaching and Learning in the Church,” Ensign, Ιούνιος 2007, 91).
«Είναι το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού που φέρουμε. Είναι η επιθυμία να σώσουμε τις ψυχές των τέκνων των ανθρώπων που καίει στην καρδιά μας».
«Όσοι πιστεύουν, θα ακολουθήσουν το δοθέν από τον Σωτήρα πρότυπο, όταν είπε στους μαθητές Του: ‘Όποιος πιστέψει και βαπτιστεί, θα σωθεί‧ όποιος, όμως, απιστήσει, θα κατακριθεί’».
«Όταν έχουμε το πνεύμα του ευαγγελίου, επιθυμία μας είναι να μπορέσουμε να διδάξουμε όσο το δυνατόν περισσότερα εκ των τέκνων του Πατρός μας που μπορούμε να προσεγγίσουμε».