ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15ο
Προάγοντας το έργο του Κυρίου
Ο Θεός διευθύνει το έργο Του και καλεί κάθε μέλος της Εκκλησίας να συμμετάσχει στην προαγωγή αυτού.
Από τη ζωή του Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ
Όταν ο Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ εκλήθη στην Απαρτία των Δώδεκα Αποστόλων το 1903, το σύνολο των μελών της Εκκλησίας ήταν μόλις άνω των 300.000. Μέχρι το τέλος της υπηρετήσεώς του ως Προέδρου της Εκκλησίας, είχε υπερβεί το 1 εκατομμύριο. Ο Πρόεδρος Σμιθ αγαλλιούσε με τέτοια ανάπτυξη, διότι σήμαινε ότι το μήνυμα της σωτηρίας προσέγγιζε όλο και περισσότερους ανθρώπους. «Πόσο ευτυχείς θα πρέπει να είμαστε», είπε στο ακροατήριο μίας γενικής συνελεύσεως το 1950, «όχι που έχουμε αυξηθεί σε αριθμό στην οργάνωση στην οποίαν ανήκουμε, αλλά που περισσότερα εκ των τέκνων του Πατρός μας, περισσότεροι εκ των υιών και των θυγατέρων του, έχουν οδηγηθεί στην κατανόηση της αληθείας και έρχονται στην οργάνωσή του που προετοίμασε για να μας διδάξει την οδό της ζωής και να μας οδηγήσει κατά μήκος του μονοπατιού της αιώνιας ευδαιμονίας».1
Μεταξύ του 1903 και του θανάτου του Προέδρου Σμιθ το 1951, η Εκκλησία αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες στην εξέλιξή της παγκοσμίως. Γεγονότα όπως ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος και το Μεγάλο Κραχ (μία διαδεδομένη οικονομική κρίση) περιόρισαν σε μεγάλο βαθμό τον αριθμό των ιεραποστόλων που μπορούσαν να αποσταλούν στο εξωτερικό. Παρά τις δυσκολίες αυτές, ο Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ παρέμεινε πεπεισμένος ότι η Εκκλησία θα εξακολουθούσε να αναπτύσσεται και να εκπληρώσει τον προορισμό της να «γ[εμίσει] ολόκληρη τη γη» (Δανιήλ 2:35). Το 1917, στο αποκορύφωμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, είπε στους Αγίους: «Δεν αποθαρρύνομαι, επειδή αυτή η αλήθεια δεν ευρίσκει τον δρόμο της ταχύτερα. Αντιθέτως, βλέπω στα σημερινά γεγονότα την προσωπική επέμβαση ενός πάνσοφου Πατρός να προετοιμάσει την οδό για τη διάδοση του ευαγγελίου, το οποίο έχει αποκαταστήσει στη γη κατά τις ημέρες μας».2
Ενώ το πρώτο μισό του 20ου αιώνα είδε σημαντικές δυσκολίες, έφερε επίσης νέες τεχνολογίες για τις οποίες ο Πρόεδρος Σμιθ πίστευε ότι θα προήγαγαν το έργο του Κυρίου. Ήταν ισχυρός υπέρμαχος της αεροπορικής βιομηχανίας και την είδε ως τρόπο να εκπληρώνει αποτελεσματικότερα τις αναθέσεις ταξιδίων του ως Μέλους της Γενικής Εξουσίας. Υποστήριξε, επίσης, τη χρήση από την Εκκλησία του ραδιοφώνου και της τηλεοράσεως, προκειμένου να διαβιβασθεί ο λόγος του Κυρίου σε ένα ευρύτερο ακροατήριο. «Οφείλουμε να θεωρούμε αυτές τις [επινοήσεις] ως ευλογίες από τον Κύριο», είπε. «Διευρύνουν σε μεγάλο βαθμό τις ικανότητές μας. Μπορούν όντως να γίνουν ευλογίες, αν τις χρησιμοποιούμε με χρηστότητα για τη διάδοση της αληθείας και την προώθηση του έργου του Κυρίου ανάμεσα στους ανθρώπους. Η μεγάλη δυσκολία που αντιμετωπίζει σήμερα ο κόσμος ευρίσκεται στη χρήση που κάνουμε πολλών εξ αυτών των επινοήσεων. Μπορούμε να τις χρησιμοποιούμε, για να καταστρέφουμε, όπως έχουμε κάνει ενίοτε κατά το παρελθόν, ή μπορούμε να τις χρησιμοποιούμε, για να διαφωτίζουμε και να ευλογούμε την ανθρωπότητα, όπως θα ήθελε να κάνουμε ο Επουράνιος Πατέρας μας».3
Σε μία ομιλία γενικής συνελεύσεως το 1946, ο Πρόεδρος Σμιθ προφήτευσε για τη χρήση τέτοιων τεχνολογιών: «Δεν θα είναι για πολύ καιρό ώσπου, από αυτόν τον άμβωνα και άλλα μέρη που θα υπάρξουν, οι υπηρέτες του Κυρίου θα είναι εις θέσιν να εκφωνούν μηνύματα σε απομονωμένες ομάδες που είναι τόσο μακριά, ώστε να μην μπορούν να προσεγγισθούν. Κατ’ αυτόν και κατ’ άλλους τρόπους, το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας, η μοναδική δύναμη του Θεού προς σωτηρία, σε προετοιμασία για το σελέστιο βασίλειο, θα ακουσθεί σε όλα τα μέρη του κόσμου και πολλοί εξ υμών που είσθε εδώ, θα ζήσετε για να δείτε αυτήν την ημέρα».4 [Βλέπε προτάσεις 1 και 4 στις σελίδες 184 και 185.]
Ο Πρόεδρος Σμιθ κατάλαβε ότι το έργο της Εκκλησίας είναι επιτυχές, διότι είναι το έργο του Κυρίου και δίδαξε στους Αγίους ότι η ευκαιρία για συμμετοχή σε αυτό το έργο αποτελεί μία ευλογία που προσφέρει ο Κύριος σε κάθε μέλος της Εκκλησίας Του. Κατά τη διάρκεια της πρώτης γενικής συνελεύσεως, αφού ξεχωρίσθηκε Πρόεδρος της Εκκλησίας, είπε: «Συνειδητοποιώ τη μεγάλη ευθύνη που είναι επί των ώμων μου. Γνωρίζω ότι χωρίς τη βοήθεια του Επουρανίου Πατρός μας, η οργάνωση με την οποίαν ταυτιζόμαστε δεν μπορεί να είναι επιτυχής. Κανένας άνθρωπος και καμία ομάδα ανθρώπων δεν μπορεί να την καταστήσει επιτυχή, όμως εάν τα μέλη της Εκκλησίας ετούτης εξακολουθήσουν να τηρούν τις εντολές του Θεού, ζουν τη θρησκεία τους, θέτουν παράδειγμα στον κόσμο [και] αγαπούν τον πλησίον τους όπως τον εαυτό τους, θα προχωρήσουμε και αυξανόμενη ευτυχία θα ρέει σε εμάς».5
Διδασκαλίες του Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ
Υπάρχουν άφθονες ευκαιρίες να συμμετάσχει κάθε μέλος στο έργο του Κυρίου.
Η ευθύνη για τη διεξαγωγή αυτού του έργου δεν περιέρχεται αποκλειστικώς στον [Πρόεδρο της Εκκλησίας] ούτε στους συμβούλους του ούτε στην απαρτία των Αποστόλων‧ όμως περιέρχεται, επίσης, σε κάθε άνδρα και γυναίκα που έχει βαπτισθεί από υπηρέτες του Θεού και γίνεται μέλος της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών. …Δεν μπορούμε να μεταβιβάζουμε την ευθύνη, αν το θέλουμε‧ ο Πατέρας μας την έχει θέσει επί των ώμων μας και πρέπει να φέρουμε αυτήν την ευθύνη και να βοηθήσουμε στο να την φέρουμε εις πέρας θριαμβευτικά.6
Πιστεύω σε εσάς, αδελφοί και αδελφές μου. Έχω πεποίθηση στην πίστη και την ακεραιότητά σας. …Έκαστος εξ υμών επίσης [είναι] υπεύθυνος προς [τον Κύριο] για την προαγωγή αυτού του έργου, όπως είναι και αυτοί οι οποίοι προεδρεύουν υμών. Δεν μπορώ να πω: «Είμαι φύλακας του αδελφού μου;» Δεν μπορώ να μεταβιβάσω την ευθύνη…, αλλά ιστάμενος στην τάξη των τέκνων του Πατρός μας, πρέπει να φέρω το τμήμα που μου αναλογεί, πρέπει να μεταφέρω αυτό το μέρος του φορτίου που θέτει ο Κύριος επάνω μου και αν το αποφεύγω, τότε συνειδητοποιώ ότι εκπίπτω της ευλογίας που θα ελάμβανα με υπακοή στις εντολές του Πατρός μας.7
Πόσο ανυπόμονοι θα πρέπει να είμαστε να περάσουμε ευεργετώντας. Είναι ένας νωθρός υπηρέτης αυτός ο οποίος περιμένει μέχρι να προσταχθεί στα πάντα. [Βλέπε Δ&Δ 58:26–27.] Ο Επουράνιος Πατέρας αναμένει από εμάς να μεγαλύνουμε την κλήση μας, ασχέτως πού είναι αυτή, ασχέτως της καταστάσεώς μας στη ζωή.8
Δεν είναι απαραίτητο να είναι κάποιος μέλος της Απαρτίας των Δώδεκα ή της Προεδρίας της Εκκλησίας, προκειμένου να αποκτήσει τις μεγαλύτερες ευλογίες στη βασιλεία του Επουρανίου Πατρός μας. Αυτές δεν είναι παρά μόνον θέσεις που απαιτούνται στην Εκκλησία και υπάρχουν πολλοί πιστοί και αφοσιωμένοι άνδρες, άξιοι να πληρώσουν αυτές τις θέσεις, των οποίων ο χρόνος και τα ταλέντα είναι απαραίτητα σε όλη την Εκκλησία. …Να θυμάσθε ότι ανάμεσα στα μέλη της Εκκλησίας και σε όλη την Εκκλησία υπάρχουν άφθονες ευκαιρίες για κάθε άνδρα και για κάθε γυναίκα να κάνει κάτι προς ευλόγηση των συνανθρώπων του/της και για την προαγωγή του έργου του Κυρίου.9
Υπάρχει η τάση εκ μέρους κάποιων που φέρουν την ιεροσύνη και κάποιων που κατέχουν θέσεις στην Εκκλησία να παραμελούν συγκεντρώσεις μεταλήψεως και άλλα σημαντικά καθήκοντα και να περιορίζουν το έργο τους σε κάποια ειδική κλήση. Ενδεχομένως να είναι κατέχοντες υπεύθυνη θέση και διδάσκαλοι στο Σχολείο Κυριακής και όταν επιτελούν το έργο του Σχολείου Κυριακής να το θεωρούν αρκετό ή ενδεχομένως να είναι λειτουργοί [Νέων Ανδρών ή Νέων Γυναικών] ή Προκαταρκτικής ή γενεαλογίας ή προνοίας ή να έχουν κάποια άλλη τέτοια ανάθεση και αν επιτελούν τις υποχρεώσεις τους από την άποψη αυτή, θεωρούν ότι έχουν επιτελέσει πλήρως το καθήκον τους.
Αν και αγαπούμε και ευλογούμε όλους αυτούς για τη σπουδαία υπηρέτηση που προσφέρουν, είμαστε υποχρεωμένοι να υπενθυμίσουμε στον εαυτό μας ότι απαιτείται από όλους εμάς να ζούμε με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα του Πατρός μας στους ουρανούς [βλέπε Δ&Δ 84:44]. Γενικώς ειπείν, οι ειδικές αναθέσεις δεν μας απαλλάσσουν από άλλες υποχρεώσεις‧ και οι ειδικές συγκεντρώσεις συνήθως δεν αντικαθιστούν ούτε παραγκωνίζουν τις γενικές συγκεντρώσεις της Εκκλησίας. Και πέραν των ειδικών υποχρεώσεων και αναθέσεών μας, αναμένεται από εμάς να έχουμε κάθε ημέρα μία συμπεριφορά των Αγίων των Τελευταίων Ημερών με την ευρύτερη έννοια του όρου, ώστε αν δούμε κάποιον σε θλίψη ή σε ανέχεια ή σε ανάγκη για συμβουλή σε οιανδήποτε περίσταση, θα πρέπει αμέσως να ενεργήσουμε ως υπηρέτες του Κυρίου στην πράξη.
Και έπειτα υπάρχουν αυτοί που αποδέχονται την ιδιότητα του μέλους στην Εκκλησία κατ’ όνομα μόνον, αλλά φαίνεται ότι αισθάνονται εξαιρούμενοι από την προσφορά οιουδήποτε είδους υπηρετήσεως. Όμως, αργά ή γρήγορα, αισθάνονται ταραγμένοι στην καρδιά και αμφιβάλλουν στις σκέψεις τους, όπως κάνουμε όλοι, όταν αποτυγχάνουμε να κάνουμε αυτό που γνωρίζουμε ότι είναι πλήρως το καθήκον μας. Αυτός που ζει σύμφωνα με το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού δεν αμφιβάλλει ποτέ για την επιτυχία του. Όμως, αυτός που παραμελεί το καθήκον του, αυτός που αποτυγχάνει να τηρεί τις διαθήκες του, χάνει το Πνεύμα του Κυρίου και έπειτα αρχίζει να διερωτάται τι θα γίνει η Σιών…
Όταν κάνετε πλήρως το καθήκον σας, θα γνωρίζετε, όπως γνωρίζετε ότι ζείτε, ότι είναι το έργο του Πατρός μας και ότι θα το φέρει εις πέρας θριαμβευτικά.10
Δεν μπορείτε να δείτε πώς ένα έργο υπέροχο και θαυμαστό προοδεύει; Δεν μπορείτε να δείτε πώς εμείς ως άτομα έχουμε συνεισφέρει μόνον τον οβολό μας, αλλά το πλήθος έχει ενωθεί και ο λόγος του Κυρίου έχει διαδοθεί ανάμεσα στα τέκνα των ανθρώπων, όχι με τρόπο μαχητικό, αλλά με καλοσύνη και με αγάπη, με την επιθυμία να ευλογηθεί όλη η ανθρωπότητα;11 [Βλέπε πρόταση 2 στη σελίδα 184.]
Η αντίθεση δεν θα σταματήσει την πρόοδο της Εκκλησίας, διότι είναι το έργο του Θεού, όχι των ανθρώπων.
Η Εκκλησία άρχισε με έξι μέλη μόνον. Έχει αναπτυχθεί ημέρα με την ημέρα παρά την αντίθεση του εναντίου. Αν δεν ήταν ο ισχυρός βραχίων της χρηστότητος, αν δεν ήταν η προσοχή του Επουρανίου Πατρός μας, αυτή η Εκκλησία θα είχε συντριβεί σαν κέλυφος εδώ και πολύ καιρό. Εντούτοις, ο Κύριος έχει πει ότι θα μας προφύλασσε και μας έχει υποσχεθεί προστασία, αν τιμούμε εκείνον και τις εντολές του.12
Η ανάπτυξη της Εκκλησίας αυτής δεν έχει πραγματοποιηθεί, επειδή ήταν δημοφιλής. Έχει πραγματοποιηθεί παρά την αντίθεση των σοφών ανδρών του κόσμου. Έχει πραγματοποιηθεί παρά την αντίθεση των διδασκάλων θρησκευτικών και έχει εξακολουθήσει να συγκεντρώνει εδώ και εκεί εκλεκτά πνεύματα που έχουν ζήσει κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια.13
Διάβαζα το ημερολόγιο του παππού μου, του Τζωρτζ A. Σμιθ. …Έχω διαβάσει τις προσωπικές εμπειρίες του, ορισμένες οδυνηρότατες και άλλες θαυμαστές. Κατά τα νεανικά του χρόνια απεστάλη να κηρύξει το ευαγγέλιο του Κυρίου μας. Δική του ήταν η εμπειρία άλλων ανδρών που έχουν κληθεί στη διακονία. Άτομα με πονηρό νου τον κατηγόρησαν ψευδώς, εκείνον και τους συναδέλφους του, αλλά εκείνος συνέχισε πιστός και ο Κύριος τους απήλλαξε και τους μεγάλυνε στα μάτια των ανθρώπων και τους έδωσε μαρτυρία για τη θειότητα αυτού του έργου που ήταν τόσο θετική, ώστε κανένα έργο δεν ήταν τόσο δύσκολο να το αναλάβουν για τη διάδοση της αληθείας.
Ο παππούς ήταν ανάμεσα στην ομάδα που απεστάλη στην Αγγλία, προκειμένου να κηρύξει το ευαγγέλιο το 1839. Εκεί, ο εναντίος επεδίωξε να τους αποθαρρύνει παντοιοτρόπως. Τα ημερολόγιά τους που εγράφησαν τότε φανερώνουν ότι άνομοι τους συκοφαντούσαν και πονηρά πνεύματα τους επετίθεντο, αλλά ο Κύριος τους διατήρησε και επετέλεσαν ένα σπουδαίο έργο. Οκτώ από την Απαρτία των Δώδεκα ήσαν εκεί τότε. Ανάμεσα σε όσους εκλήθησαν να πάνε στην Αγγλία υπήρχαν άνδρες χωρίς οικονομικά μέσα να πληρώσουν τη διαδρομή, αλλά ξεκίνησαν από τα σπίτια τους με τα πόδια. Λόγω παρατεταμένης ασθενείας, ένας εξ αυτών των ανδρών ήταν πολύ αδύναμος να περιπατήσει τρία χιλιόμετρα, για να πάρει μία άμαξα, αλλά τον βοήθησε σε αυτήν την απόσταση ένας φίλος. Είχαν πίστη στον Θεό. Ήξεραν ότι αυτή ήταν η Εκκλησία του και έτσι πήραν τον δρόμο τους και φίλοι που δεν ανήκαν στην Εκκλησία εμπνεύσθηκαν από τον Θεό να τους δώσουν χρήματα και να πληρώσουν για να διασχίσουν τον ωκεανό, εκεί όπου παρέδωσαν το μήνυμά τους και πολλοί πιστοί απεδέχθησαν την αλήθεια ως αποτέλεσμα της διακονίας τους.14
Αυτό είναι το έργο του Θεού. Δεν είναι το έργο κάποιου ανθρώπου. Κανένας άνδρας ούτε ομάδα ανδρών δεν θα μπορούσε να το φέρει εις πέρας και να το καταστήσει επιτυχές, ενώ αντιμετώπιζε τέτοια αντίθεση από τον κόσμο. Πολλές φορές αυτοί [οι οποίοι αντιτίθενται στο έργο] θεώρησαν ότι είχε έλθει το τέλος της Εκκλησίας και κάθε φορά με τη μεγαλοπρέπεια της δυνάμεώς του, ο Κύριος το ανύψωνε και έχει προχωρήσει από πόλη σε πόλη, από χωριό σε χωριό, από έθνος σε έθνος.15
Γνωρίζω ότι υπάρχουν πολλά προβλήματα και θα υπάρξουν μεγαλύτερα προβλήματα καθώς περνούν οι ημέρες, αλλά ο ίδιος Πατέρας στους ουρανούς που ηγείτο των τέκνων του Ισραήλ, που έσωσε τον Δανιήλ και τα τρία τέκνα Εβραίων από την καταστροφή, ο ίδιος Επουράνιος Πατέρας που διατήρησε τους προγόνους μας, οι οποίοι ήλθαν [στην Κοιλάδα της Σωλτ Λέηκ] και τους εδραίωσε εδώ και τους ευλόγησε και κατέστησε δυνατόν στην ένδεια των ανθρώπων να αποκτήσουν αυτόν τον σπουδαίο ναό [της Σωλτ Λέηκ] και άλλους σπουδαίους ναούς… ο ίδιος αυτός Πατέρας, ο Πατέρας σας και ο δικός μου, είναι έτοιμος να εκχύσει τις ευλογίες του επάνω μας σήμερα.16
Δεν υπάρχει λόγος για αποθάρρυνση. Το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού εξακολουθεί να κυλά. Έχουμε την υπόσχεση από τον Επουράνιο Πατέρα μας ότι θα εξακολουθεί να κυλά. Καμία άλλη θεϊκή νομή δεν είχε τη διαβεβαίωση που έχουμε εμείς. Κατά τις θεϊκές νομές του παρελθόντος, το ευαγγέλιο είχε αφαιρεθεί από τη γη. Όταν αποκατεστάθη κατά την εποχή μας, ήταν με την υπόσχεση ότι δεν θα αφαιρεθεί ποτέ πια από τη γη ούτε θα δοθεί σε άλλον λαό. Επομένως, σας ικετεύω, εσάς που έχετε βάλει το χέρι σας επάνω στο άροτρο, μην γυρίσετε πίσω. Να υπηρετείτε τον Θεό και να τηρείτε τις εντολές του.17
Δεν χρειάζεται να ανησυχούμε για την πρόοδο της Σιών, διότι το καλό, παλαιό πλοίο θα πλεύσει με υπερηφάνεια και, όσοι είναι πιστοί και αληθινοί, θα φθάσουν με αυτό ασφαλώς στον λιμένα του Θεού, εστεμμένοι με δόξα, αθανασία και αιώνιο ζωή. Δεν φοβάμαι καθόλου για τους ηλικιωμένους αυτούς άνδρες και γυναίκες που έχουν διατηρήσει την πίστη. Δεν φοβάμαι καθόλου για τα αγόρια και τα κορίτσια που βαδίζουν με υπακοή στις εντολές του Κυρίου. …Όμως, οι Άγιοι των Τελευταίων Ημερών που, γνωρίζοντας το θέλημα του Πατρός μας, δεν το έχουν κάνει, όσοι ακούν τις διδασκαλίες του Κυρίου κατά διαστήματα και γυρίζουν την πλάτη τους σε αυτές, φοβούμαι ότι δεν θα επιτύχουν τον στόχο τους, εκτός και αν γυρίσουν και μετανοήσουν με όλη τους την καρδιά.18
Το έργο του είναι προοδευτικής αναπτύξεως‧ πρέπει να είμαστε ενεργοί, αν θέλουμε να συμβαδίζουμε με αυτό. Κάθε έτος που περνά, από την οργάνωση της Εκκλησίας, το έχει δει να γίνεται ισχυρότερο από το περασμένο έτος. Σήμερα, η προοπτική της συνεχούς επιτυχίας είναι καλύτερη από ποτέ άλλοτε. Περισσότεροι άνθρωποι μαθαίνουν την αλήθεια για εμάς και τη στάση μας προς αυτούς. Η προκατάληψη λόγω αγνοίας υπερνικάται, όπως το φως διαδίδεται ανάμεσα στις μάζες…
Θα πρέπει να είναι εμφανές σε όλους και θα είναι κάποια ημέρα, ότι η αντίθεση σε αυτό το έργο θα το είχε νικήσει πολύ καιρό πριν, αν δεν ήταν θείο. Ας γνωρίζει όλος ο κόσμος ότι δεν μπορεί να ανατραπεί, επειδή «είναι δύναμη Θεού προς σωτηρία σε κάθε έναν που πιστεύει». [Βλέπε Προς Ρωμαίους 1:16.]19 [Βλέπε πρόταση 3 στη σελίδα 184.]
Ο Θεός προσαρμόζει καταστάσεις στον κόσμο, ώστε το έργο Του να μπορεί να διαδοθεί σε όλη τη γη.
[Ο Θεός] έχει αποφασίσει ότι το μήνυμα, το οποίο διακηρύχθηκε από τους υπηρέτες του κατά τα περασμένα χρόνια, το οποίο ανανεώθηκε και γνωστοποιήθηκε από τους υπηρέτες του κατά τις τελευταίες ημέρες, θα ακουσθεί και με τη δύναμη της ισχύος του θα προσαρμόσει τις καταστάσεις αυτού του κόσμου και θα ταπεινώσει τα τέκνα των ανθρώπων, έως ότου μετανοήσουν και είναι πρόθυμοι να ενωτισθούν. Οι αλήθειες που διδάσκουμε, τουτέστιν οι αλήθειες που απαίτησε από εμάς ο Θεός να διδάσκουμε στον κόσμο, ευρίσκουν τον δρόμο τους.20
Ο Κύριος απεκάλυψε σε έναν εκ των προφητών του ότι κατά την εμφάνιση του Βιβλίου του Μόρμον, θα άρχιζε το έργο του ανάμεσα στα έθνη για την αποκατάσταση του λαού του. [Βλέπε Νεφί Β΄ 30:3–8, Νεφί Γ΄ 21:1–14, 29:1–2.] Όταν συνειδητοποιήσουμε με ποια ταχύτητα μπορεί να διαδοθεί το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού τώρα εν συγκρίσει με το έτος 1830, μπορούμε να δούμε ότι ο Κύριος έχει βάλει το χέρι του και την ευκαιρία να γνωρίζουν ότι προσφέρεται στους ανθρώπους. Δεν θα είναι πολύς ο καιρός, έως ότου σε κάθε μέρος αυτού του κόσμου το ευαγγέλιο θα ακουσθεί μέσω των υπηρετών του Κυρίου να το διακηρύττουν με δύναμη. Ο Επουράνιος Πατέρας μας θα προσαρμόσει τις συνθήκες στον κόσμο, ώστε να κηρυχθεί το ευαγγέλιο.21
Ο Σωτήρας είπε ότι αυτό το ευαγγέλιο της βασιλείας θα κηρυχθεί σε όλον τον κόσμο, ως μαρτυρία σε όλα τα έθνη και κατόπιν θα έλθει το τέλος! [Βλέπε Τζόζεφ Σμιθ—Κατά Ματθαίον 1:31.] Ο Κύριος δεν θα απαιτούσε το αδύνατον. Απομακρύνει τα προσκόμματα και το ευαγγέλιο «θα κηρυχθεί».22
Η Σιών θα λυτρωθεί και ο κόσμος, ο οποίος τώρα παρεξηγεί το έργο του «Μορμονισμού», θα ζήσει για να γνωρίσει ότι είναι η δύναμη του Θεού προς σωτηρία προς όσους θα τηρήσουν τις εντολές του Πατρός μας. Η μαρτυρία μου είναι ότι το έργο αναπτύσσεται γοργά και ότι τα τέκνα των ανθρώπων λαμβάνουν τον «Μορμονισμό» στην ψυχή τους, τουτέστιν το έργο του Πατρός μας. Ενδεχομένως να είμαστε μικροί και αδύναμοι, αλλά αν θα είμαστε ενάρετοι και αγνοί στη ζωή μας, αν θα κάνουμε αυτό που γνωρίζουμε ότι είναι σωστό, άνδρες και γυναίκες θα εμπνευσθούν να συνεχίσουν το έργο του Κυρίου, έως ότου να γίνει το έργο του Πατρός μας με τον τρόπο που Εκείνος επιθυμεί. Όσοι μας παρεξηγούν τώρα, θα μας γνωρίσουν καλύτερα. Όσοι πιστεύουν ότι έχουμε ιδιοτελή κίνητρα, θα ελευθερωθούν από την πλάνη τους, και οι αδελφοί και οι αδελφές μας του κόσμου, οι οποίοι επιθυμούν την αλήθεια και θέλουν να γνωρίσουν τι θέλει από αυτούς ο Κύριος, θα αποδεχθούν το ευαγγέλιο και η καρδιά τους θα έλθει σε κατάνυξη. Η Σιών θα εγερθεί και θα λάμπει και θα γίνει η δόξα ολόκληρης της γης, ούτως έχει διατάξει ο Κύριος, ο Θεός του Ισραήλ.23 [Βλέπε πρόταση 4 κατωτέρω.]
Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία
Εξετάστε αυτές τις ιδέες καθώς μελετάτε το κεφάλαιο ή καθώς προετοιμάζεσθε να διδάξετε. Για επιπρόσθετη βοήθεια, βλέπε σελίδες v–viii.
-
Ο Πρόεδρος Σμιθ προφήτευσε ότι «το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας… θα ακουσθεί σε όλα τα μέρη της γης» (σελίδα 176). Ποιες τεχνολογίες βοηθούν στο να γίνει αυτό δυνατόν; Με ποιους άλλους τρόπους συνεισφέρουν οι νέες τεχνολογίες ή οι επιστημονικές πρόοδοι στο έργο του Κυρίου;
-
Καθώς διαβάζετε το τελευταίο τμήμα των διδασκαλιών (σελίδες 177–80), σκεφθείτε την τρέχουσα κλήση ή ανάθεσή σας στην Εκκλησία. Πώς η εκπλήρωση της κλήσεώς σας σάς επιτρέπει να συμμετάσχετε στην «προαγωγή του έργου του Κυρίου»; Πώς οι προσπάθειές σας ως οικογενειακού διδασκάλου ή επισκέπτριας διδασκάλισσας συνεισφέρουν σε αυτό το έργο; Με ποιους τρόπους μπορούμε όλοι να συμμετάσχουμε πέραν των επίσημων κλήσεων και αναθέσεών μας;
-
Στις σελίδες 180–83, ο Πρόεδρος Σμιθ καταθέτει τη μαρτυρία του ότι ο Κύριος διευθύνει το έργο της Εκκλησίας Του. Ποιες εμπειρίες είχατε που σας έδειξαν ότι ισχύει αυτό; Πώς το να διδάσκουμε και να ζούμε το ευαγγέλιο στο σπιτικό μας δείχνει την πίστη μας στο έργο του Κυρίου;
-
Στις σελίδες 176 και 183–84, αναζητήστε πράγματα που είπε ο Πρόεδρος Σμιθ ότι θα κάνει ο Κύριος, για να προετοιμάσει την οδό, προκειμένου να κηρυχθεί το ευαγγέλιό Του. Ποια αποδεικτικά στοιχεία βλέπετε ότι αυτά έχουν συμβεί ή συμβαίνουν στον κόσμο σήμερα;
Σχετιζόμενες γραφές: Δανιήλ 2:44–45, Ιωήλ 2:27–28, Μωσία 27:13, Διδαχή και Διαθήκες 64:33–34, 65:1–6, 107:99–100, Μωυσή 1:39
Βοήθεια διδασκαλίας: «Ενδεχομένως… να υπάρχουν φορές που δεν γνωρίζετε την απάντηση σε μία ερώτηση. Αν συμβεί αυτό, απλώς πείτε ότι δεν γνωρίζετε. Μπορείτε, αν θέλετε, να πείτε ότι θα προσπαθήσετε να βρείτε την απάντηση. Ή μπορείτε, αν θέλετε, να προσκαλέσετε τους μαθητευόμενους να βρουν την απάντηση, δίδοντάς τους χρόνο σε ένα άλλο μάθημα να αναφέρουν αυτό που έμαθαν» (Teaching, No Greater Call, 64).
Ο Πρόεδρος Σμιθ πίστευε ότι οι εξελίξεις στην τεχνολογία «μπορούν όντως να γίνουν ευλογίες, αν τις χρησιμοποιούμε με χρηστότητα για τη διάδοση της αληθείας και την προώθηση του έργου του Κυρίου ανάμεσα στους ανθρώπους».
«Σε όλη την Εκκλησία υπάρχουν άφθονες ευκαιρίες για κάθε άνδρα και για κάθε γυναίκα να κάνει κάτι προς ευλόγηση των συνανθρώπων του/της και για την προαγωγή του έργου του Κυρίου».