ΚΕΦΑΛΑΙΟ 22ο
Ανατρέφοντας παιδιά στο φως και στην αλήθεια
Ο Κύριος έχει δώσει στους γονείς την ευθύνη να διδάσκουν στα παιδιά τους το ευαγγέλιο με λόγο και με παράδειγμα.
Από τη ζωή του Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ
Κοντά στο τέλος της ζωής του, ο Πρόεδρος Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ συλλογίσθηκε την ανατροφή του και τις διδασκαλίες από τους γονείς του:
«Γεννήθηκα σε ένα ταπεινό σπίτι. …Οι γονείς μου ζούσαν υπό ταπεινές συνθήκες, αλλά επαινώ τον Δημιουργό μου και τον ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά που με έστειλε στο σπιτικό τους.
»Μεγάλωσα στη Σωλτ Λέηκ Σίτυ. Όταν ήμουν οκτώ ετών, βαπτίσθηκα στο Σίτυ Κρικ. Επικυρώθηκα μέλος της Εκκλησίας κατά τη συγκέντρωση νηστείας στον Έβδομο τομέα και έμαθα ότι αυτό είναι το έργο του Κυρίου, όταν ήμουν μικρός. Έμαθα ότι υπήρχαν προφήτες που ζούσαν επί της γης. Έμαθα ότι η έμπνευση από τον Παντοδύναμο θα επηρέαζε όσους ζούσαν για να την απολαύσουν…
»Δεν γνωρίζω κανέναν άνθρωπο σε όλον τον κόσμο που να έχει περισσότερους λόγους να είναι ευγνώμων από εμένα. Είμαι ευγνώμων για τα κληρονομικά δικαιώματά μου, ευγνώμων για γονείς που με δίδαξαν το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού και έθεσαν το παράδειγμα στο σπίτι τους. Αν έκανα κάτι που δεν θα έπρεπε να είχα κάνει στη ζωή μου, θα ήταν κάτι που δεν έμαθα στο σπίτι της μητέρας μου. Μία μεγάλη οικογένεια με παιδιά, χρειαζόταν μία μητέρα με πολλή υπομονή, αλλά πάντοτε ήταν υπομονετική μαζί μας. Υπήρχε πάντοτε γλυκύτητα και καλοσύνη και αγάπη».1
Στο σπιτικό του, ο Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ προσπαθούσε να ακολουθεί το παράδειγμα των γονέων του να διδάσκει με υπομονή και αγάπη. Η θυγατέρα του, Ίντιθ, ενθυμήθηκε μία εμπειρία από τη νεανική ηλικία της:
«Μας συμβούλευε συνεχώς σχετικώς με τη συμπεριφορά μας, τονίζοντας την εντιμότητα και την αμεροληψία. Θυμάμαι μία ημέρα όταν καθ’ οδόν προς το σπίτι από τα μαθήματα πιάνου, ο εισπράκτορας του λεωφορείου ξέχασε να εισπράξει το αντίτιμο για το εισιτήριο. …Κάπως με προσπέρασε και έφθασα στον προορισμό μου κρατώντας ακόμη το νόμισμα των 5 λεπτών στο χέρι μου και αρκετά περιχαρής που είχα κάνει τη διαδρομή δωρεάν.
»… Έτρεξα γεμάτη χαρά στον πατέρα, για να του πω σχετικώς με την καλή μου τύχη. Άκουσε την ιστορία μου υπομονετικά. Άρχισα να πιστεύω ότι ήταν μια σπουδαία επιτυχία. …Ήμουν βεβαία ότι ο εισπράκτορας δεν ήξερε πως δεν είχα πληρώσει για τη διαδρομή και συνεπώς όλα ήσαν καλά.
»Όταν τελείωσα την ιστορία μου, ο πατέρας είπε: ‘Όμως, αγάπη μου, ακόμη και αν ο εισπράκτορας δεν ξέρει γι’ αυτό, εσύ το ξέρεις και εγώ το ξέρω και ο Επουράνιος Πατέρας το ξέρει. Λοιπόν, υπάρχουμε ακόμη οι τρεις μας που πρέπει να ικανοποιηθούμε, βλέποντάς σε να πληρώνεις πλήρως το αντίτιμο του εισιτηρίου’».
Η Ίντιθ πήγε πίσω στη γωνία του δρόμου και πλήρωσε για το εισιτήριό της, όταν ήλθε το λεωφορείο. Αργότερα εξέφρασε ευγνωμοσύνη για τον τρόπο με τον οποίο ο πατέρας της χειρίσθηκε την κατάσταση: «Είμαι όντως ευγνώμων για έναν πατέρα που ήταν αρκετά σοφός, ώστε να μου τονίσει ευγενώς το λάθος, επειδή αν το είχε παραβλέψει, θα μπορούσα να νομίζω ότι το ενέκρινε και θα μπορούσα να είχα δοκιμάσει κάτι παρόμοιο κάποια άλλη φορά».2 [Βλέπε πρόταση 1 στη σελίδα 271.]
Διδασκαλίες του Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ
Οι γονείς έχουν την πρωταρχική ευθύνη να διδάσκουν στα παιδιά τους το ευαγγέλιο.
Μία εκ των μεγαλυτέρων και πλουσιοτέρων ευλογιών σας θα είναι εκείνη που έρχεται, αν διδάσκετε καθώς πρέπει και εκπαιδεύετε καθώς πρέπει αυτά τα εκλεκτά πνεύματα που στέλνει ο Επουράνιος Πατέρας στον κόσμο αυτές τις τελευταίες ημέρες. …Μην αφήνετε την εκπαίδευση των παιδιών σας στα δημόσια σχολεία. Μην αφήνετε την εκπαίδευσή τους στην Προκαταρκτική, στο Σχολείο Κυριακής, στις [οργανώσεις νέων της Εκκλησίας]. Θα σας βοηθήσουν και θα συνεισφέρουν όμορφα, αλλά να θυμάσθε τι έχει πει ο ίδιος ο Θεός, ότι οι γονείς που δεν διδάσκουν στα παιδιά τους πίστη στον Θεό, μετάνοια και βάπτιση και χειροθεσία, όταν είναι οκτώ ετών, η αμαρτία είναι επί της κεφαλής των γονέων [βλέπε Δ&Δ 68:25–28]. Αυτή δεν είναι απειλή, αδελφοί και αδελφές μου, αυτή είναι η καλοσυνάτη και στοργική συμβουλή του Επουρανίου Πατρός μας που γνωρίζει τα πάντα και καταλαβαίνει και συνειδητοποιεί τι σημαίνει, όταν επιτρέπεται στα παιδιά να μεγαλώσουν χωρίς αυτήν την εκπαίδευση.3
Αυτό που πρόκειται να πω είναι ότι ανησυχώ υπερβολικώς, ώστε θα πρέπει να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τη γνώμη κάθε γονέως στη Σιών και αυτό είναι ότι ενώ ο Κύριος έχει παράσχει όλους αυτούς τους υπέροχους εκπαιδευτικούς θεσμούς, ενώ η επιστήμη έχει συνεισφέρει τόσο πολύ στην άνεση και ευλογία μας, ενώ η Εκκλησία έχει προετοιμάσει μέρη στα οποία μπορούμε να στέλνουμε τα παιδιά μας να διδάσκονται το ευαγγέλιο του Χριστού, αυτό δεν απαλλάσσει ούτε εσάς ούτε εμένα της ευθύνης και της υποχρεώσεως που έχει τεθεί επάνω μας από τον Επουράνιο Πατέρα να διδάσκουμε τα δικά μας παιδιά. …Δεν αρκεί να διδαχθούν πίστη τα παιδιά μου, μετάνοια και βάπτιση και χειροθεσία για τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος στις βοηθητικές οργανώσεις. Ο Πατέρας μου στους ουρανούς έχει προστάξει να το κάνω εγώ ο ίδιος.4
Κανείς άλλος δεν μπορεί να κάνει το μέρος που μας έχει αναθέσει ο Θεός ως γονέων. Αναλάβαμε μία υποχρέωση, όταν είμαστε τα μέσα της ανατροφής παιδιών στον κόσμο. Δεν μπορούμε να θέσουμε αυτήν την ευθύνη σε καμία οργάνωση. Είναι δική μας…Πρώτο και κύριο, η υποχρέωση είναι επάνω σας και επάνω μου, όχι μόνον να συμβουλεύουμε, αλλά να εκπαιδεύουμε, θέτοντας το παράδειγμα, δαπανώντας επαρκή χρόνο με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, αυτά τα αγόρια και τα κορίτσια, ώστε να μην οδηγηθούν σε… απαγορευμένα μονοπάτια.5
Καλέστε την οικογένειά σας γύρω σας και αν αποτύχατε κατά το παρελθόν να της δώσετε να καταλάβει τους σκοπούς της ζωής και τη γνώση του ευαγγελίου του Κυρίου μας, κάνετέ το τώρα, επειδή σας λέγω ως υπηρέτης του Κυρίου, ότι το χρειάζονται τώρα και θα το χρειάζονται εφεξής.6 [Βλέπε πρόταση 2 στη σελίδα 271.]
Άλλα ενδιαφέροντα δεν πρέπει να μας κάνουν να αγνοούμε το καθήκον μας να διδάσκουμε τα παιδιά μας.
Μας έχει ειπωθεί στο Κατά Λουκάν ότι θα υπάρξει ο καιρός κατά τον οποίον οι άνθρωποι θα συμπνίγονται στις μέριμνες, στον πλούτο και τις ηδονές της ζωής [βλέπε Κατά Λουκάν 8:14]. Έχω στον νου μου… ακόμη και τώρα, άνδρες και γυναίκες που αγαπώ, των οποίων η πνευματικότητα συμπνίγεται από αυτά τα πράγματα και ο εναντίος τους οδηγεί κατά μήκος αυτού του εύκολου μονοπατιού της ηδονής και παραμελούν το καθήκον τους ως γονέων και ως μελών της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού.
…Τώρα μεσούσης της συγχύσεως, της εξάψεως και όλων των ηδονών της ζωής… ας μην αγνοούμε το καθήκον το οποίο έχουμε σε αυτά τα αγόρια και τα κορίτσια που έχουν δημιουργηθεί κατ’ εικόνα του Θεού. Είναι ο Πατέρας των πνευμάτων τους και θα μας θεωρήσει υπευθύνους για τη διδασκαλία που λαμβάνουν. Ελπίζω και προσεύχομαι ώστε να τα διδάξουμε κατ’ αυτόν τον τρόπο, ώστε όταν έλθει το τέλος, να μπορούμε να λάβουμε από αυτόν εκείνη την ευλογία: «Εύγε, δούλε αγαθέ και πιστέ, ας εισέλθεις στην αγαλλίαση του Κυρίου σου» και να έχουμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα μαζί μας αιωνίως.7
Νομίζω ότι θα ήθελα να σας πω μία ιστορία. Πριν από μερικά χρόνια, ζούσαν στην Ινδιάνα δύο νεαροί που εργάζονταν σε αγροκτήματα—αγροκτήματα 8 με 11 χιλιόμετρα σε απόσταση. Εργάζονταν σκληρά κάθε ημέρα, κάνοντας τις δουλειές τους, αρμέγοντας αγελάδες, κ.λπ. Το πρώτο αγόρι πήγε στον πατέρα του μία ημέρα, όταν ήταν περίπου 13 ή 14 ετών και είπε: «Πατέρα, θα ήθελα να πάω στην πόλη. Θα ήθελα να δω τα λαμπρά φώτα. Αναρωτιέμαι αν δεν θα μπορούσα να πάω κάποιο βράδυ νωρίς, αν εργαζόμουν σκληρά και τελείωνα τη δουλειά μου;» Ο πατέρας είπε: «Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, επειδή δεν μπορείς να κάνεις τη δουλειά σου». «Αν είμαι πρόθυμος να σηκωθώ τη χαραυγή και να εργασθώ όλη την ημέρα, τότε μπορώ να πάω στην πόλη; Δεν είναι πολύ μακριά και θα μπορούσα να μείνω εκεί μία με δύο ώρες και κατόπιν να γυρίσω στο σπίτι νωρίς». Ο πατέρας είπε: «Λοιπόν, ασφαλώς αν κάνεις όλες τις δουλειές σου, τότε μπορείς να πας». Πατέρες, καταλάβετε αυτό. Το αποτέλεσμα ήταν ότι πήγε στην πόλη. Πήγε στην πόλη, όταν ήταν σχεδόν σκοτάδι. Καταστήματα και τράπεζες είχαν κλείσει. Υπήρχαν ανοικτά πολλά μπιλιαρδάδικα και χαρτοπαικτικές λέσχες. Όλοι οι καλοί άνθρωποι ήσαν μέσα, οι περισσότεροι εξ αυτών στο σπίτι τους. Όλος ο συρφετός ήταν στους δρόμους ή στα μέρη αυτά. Είδαν αυτό το μικρό αγόρι να έρχεται και το μάζεψαν. Δεν άργησαν να του δείξουν κάποια από τα πράγματα που κανένα αγόρι δεν θα πρέπει να βλέπει. Αυτή ήταν η εμπειρία του. Του έδωσε τη γεύση από κάτι που δεν ήταν καλό για εκείνο.
Το δεύτερο αγόρι πήγε στον πατέρα του με τον ίδιο τρόπο. Είπε: «Πατέρα, θα ήθελα να πάω στην πόλη κάποτε. Δεν θα ήθελες να πάω και να δω κάποια από τα πράγματα που δεν έχω δει ποτέ; Θα πρέπει να πάω πριν νυχτώσει, για να δω τα πάντα». «Αγόρι μου», απήντησε ο πατέρας, «νομίζω ότι έχεις το δικαίωμα να πας στην πόλη και νομίζω ότι έχεις το δικαίωμα να σε συνοδεύσει ο πατέρας σου. Διάλεξε την ημέρα και θα σε βοηθήσω στις δουλειές, ώστε να μπορούμε να πάμε αρκετά νωρίς, ώστε να μπορέσεις να συναντήσεις ορισμένους εκ των συνεργατών μου».
Είναι το ίδιο μέρος περί του οποίου κάνω λόγο—τα δύο αγροκτήματα δεν ήσαν μακριά σε απόσταση. Σε μία εβδομάδα είχε επιλέξει την ημέρα. Έκαναν τις δουλειές και πήγαν στην πόλη. Έφθασαν λίγο πριν από τις τέσσερις η ώρα. Έφθασαν εκεί προτού κλείσουν οι τράπεζες. Το αγόρι ήταν ντυμένο με τα καλά του. Ο πατέρας του το πήγε στην τράπεζα και το γνώρισε στον τραπεζίτη, ο οποίος το πήρε από το χέρι και είπε: «Όταν είσαι στην πόλη, έλα να μας δεις και θα σε υποδεχθούμε».
Ο πατέρας του το πήγε σε επιχειρηματικούς οίκους, όπου είχε υποθέσεις, όπου οι άνθρωποι το χαιρέτισαν με ευχαρίστηση. Όταν πήγαν σπίτι μαζί, αφού είχαν παραμείνει για να δουν ένα θέαμα, το αγόρι εκείνο είχε γνωρίσει ορισμένους εκ των εξοχότατων ανδρών στην κοινότητα. Το αποτέλεσμα ήταν ότι όταν μεγάλωσε και πήγε στην πόλη, έκανε παρέα με έξοχους ανθρώπους.8 [Βλέπε πρόταση 3 στη σελίδα 271.]
Θέλω να σας προτείνω … , ο καλύτερος τρόπος που μπορείτε να δαπανάτε τον χρόνο σας, ο καλύτερος τρόπος που μπορείτε να χρησιμοποιείτε τον χρόνο σας που θα είναι προς μεγαλύτερο όφελος, είναι να εκπαιδεύσετε τα αγόρια σας και τα κορίτσια σας να είναι άξια των ευλογιών του Επουρανίου Πατρός μας.9
Το παράδειγμα του γονέα μπορεί να οδηγήσει ένα παιδί στην ασφάλεια, στη χρηστότητα και την ευδαιμονία.
Ας είμαστε παραδείγματα χρηστότητος στα παιδιά μας, ας έχουμε τις οικογενειακές προσευχές μας και ας ζητούμε ευλογία για το φαγητό. Ας βλέπουν τα παιδιά μας ότι ως σύζυγοι είμαστε στοργικοί ο ένας προς τον άλλον. Ενώ υπάρχει ακόμη χρόνος, αδράξτε την ευκαιρία ως σύζυγοι να ευλογείτε ο ένας τον άλλον με την αγάπη σας, με την καλοσύνη σας και με τη βοήθειά σας με κάθε τρόπο. Αδράξτε την ευκαιρία, ενώ υπάρχει ακόμη χρόνος, να διδάσκετε στους υιούς και τις θυγατέρες σας πώς να ζουν, ώστε να είναι ευτυχισμένοι. …Ας είναι το σπιτικό μας καταφύγιο γαλήνης, ελπίδος και αγάπης.10
Μόλις πριν από μερικές ημέρες είδα ένα γράμμα από έναν άνδρα, ο οποίος είχε ζήσει πιθανώς τη μισή του ζωή. Γράφοντας στον πατέρα του, έλεγε: «Το ενδιαφέρον σου για τους αγαπημένους σου, η διδασκαλία σου προς εμένα, τα παραδείγματα που έθεσες σε εμένα, είναι έμπνευση για μένα να κάνω αυτό που θα ήθελε να κάνω ο Κύριος. Έχω αισθανθεί ότι θα ήμουν ασφαλής, ακολουθώντας τα χνάρια σου». Αυτός ήταν ένας σοφός πατέρας, αυτός ήταν ένας ευλογημένος πατέρας, ο οποίος μπόρεσε να εμπνεύσει στον υιό του τέτοια πεποίθηση. …Λόγω της συμπεριφοράς του πατέρα—τουλάχιστον έδιδε εύσημα στον πατέρα του στο γράμμα του—λόγω του παραδείγματος που είχε τεθεί στο σπίτι του, είναι σήμερα ένας εκ των αφοσιωμένων οπαδών αυτής της Εκκλησίας. Μπορεί να ζει στον κόσμο και να τηρεί τις εντολές του Κυρίου. Η επιθυμία του να κάνει καλό εμπνεύσθηκε από το σπίτι όπου έζησε. Δεν ανεκάλυψε ιδιοτέλεια στο σπίτι, αλλά ανιδιοτέλεια. Οι γονείς δεν επιθυμούσαν να αποκτήσουν όλα όσα μπορούσαν και να τα κρατήσουν ιδιοτελώς για τον εαυτό τους, αλλά έζησαν, επιζητώντας όσους τους είχαν ανάγκη, ενθαρρύνοντας και ευλογώντας τους. Όλες οι συζητήσεις στον κόσμο δεν θα έβαζαν στην καρδιά αυτού του ανδρός αυτό που έχει σήμερα, αλλά ήταν το παράδειγμα το οποίο ετέθη από τους γονείς του, από αυτούς που έζησαν στο σπίτι στο οποίο έζησε εκείνος.
Δεν έχω αμφιβολία ότι υπάρχουν χιλιάδες ανδρών και γυναικών, χιλιάδες αυτών, ίσως, στην κοινότητα όπου ζούμε και στον κόσμο, που θα έλεγαν το ίδιο για τις διδασκαλίες του πατέρα τους και της μητέρας τους. Όμως, φοβούμαι ότι υπάρχουν ορισμένοι εξ ημών που επηρεάζονται από τις συνήθειες του κόσμου και έχουν την έμμονη ιδέα ότι πρέπει να ακολουθούμε το πλήθος άσχετα από το τι πιστεύει ή κάνει. Στην περίπτωση αυτή το παράδειγμά μας δεν θα αποτελεί ευλογία, αλλά ενδεχομένως να καταστρέψει την ευτυχία των παιδιών μας.11
Ας καταθέτουμε μαρτυρία στις καθημερινές μας πράξεις, καθώς και στη συζήτησή μας, ότι πιστεύουμε πως αυτό είναι το έργο του Πατρός και θα λάβουμε ανείπωτη αγαλλίαση και τα παιδιά που μεγαλώνουν στο σπίτι μας θα αυξηθούν σε πίστη και ταπεινοφροσύνη. Τα παιδιά θα ευλογηθούν και θα τους δοθεί δύναμη να ανθίστανται στους πειρασμούς του εναντίου, οι οποίοι κατευθύνονται προς αυτά, και στη θέση της δυστυχίας με την οποίαν έχει ταλανίσει τα τέκνα των ανθρώπων, λόγω αμαρτίας, θα υπάρξει παρηγοριά, γαλήνη και ευδαιμονία και… άνδρες και γυναίκες θα κατοικούν σε αυτήν τη γη, οι οποίοι θα έχουν δύναμη χαρακτήρος να παραμερίζουν τα κακά της ζωής.12 [Βλέπε πρόταση 4 στη σελίδα 272.]
Αγαπώντας και διδάσκοντας τους νέους μας, μπορούμε να τους περιφρουρήσουμε από το κακό.
Άγιοι των Τελευταίων Ημερών, διδάξτε στα παιδιά σας να τηρούν τον ηθικό νόμο. Περιβάλλετέ τα σαν με την αγκάλη της αγάπης σας, ώστε να μην έχουν καθόλου την επιθυμία να γευθούν τους πειρασμούς του πονηρού, οι οποίοι τους περιβάλλουν από κάθε πλευρά…
Τι προνόμιο αποτελεί για τους γονείς να κάθονται στο σπιτικό τους, περιβαλλόμενοι από μία οικογένεια αγνών αγοριών και κοριτσιών, τα οποία τους έχουν δοθεί από τον Επουράνιο Πατέρα μας, το πνεύμα των οποίων είναι γεννημένο από τον Πατέρα μας στους Ουρανούς! Τι χαρά είναι να τα έχουμε να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, γενόμενα κοινωνοί των ευλογιών του Επουρανίου Πατρός μας και αγαλλιάζοντας στη συντροφιά του Πνεύματός του και να τα εκπαιδεύουμε κατά τα νεανικά τους χρόνια κατ’ αυτόν τον τρόπο, ώστε ενώ αναπτύσσονται στην ωριμότητά τους να έχουν διατηρήσει την αγνότητα της ζωής τους!
Αδελφοί και αδελφές μου, σας παρακαλώ να περιφρουρείτε με περισσότερο ζήλο, με περισσότερη προνοητικότητα, με περισσότερη υπομονή από πριν, τη νέα γενεά από τους κρυφούς κινδύνους που έχει θέσει μπροστά τους ο εναντίος. Πολλές από τις [ταινίες] μας, τα ραδιοφωνικά προγράμματα, τα περιοδικά, τα βιβλία, κ.λπ. δεν είναι κατάλληλα…, και αν δεν ουδετεροποιήσουμε την επιρροή αυτών των πραγμάτων με την ψυχωφελή διδασκαλία και το περιβάλλον, φέροντας στους νέους οφέλη αποκτηθέντα από το γεγονός ότι γνωρίζουμε τη ζωή καλών ανδρών και γυναικών, διδάσκοντάς τους τις αρετές των προφητών και τη σημασία του ευαγγελίου του Ιησού Χριστού, ορισμένοι εξ αυτών που αγαπούμε ενδεχομένως να ολισθήσουν μακριά από εμάς…
Ας διδάσκουμε στα παιδιά μας να είναι αγνά στη ζωή τους, να είναι ενάρετα. Διδάξτε στα αγόρια σας να περιφρουρούν την αρετή των αδελφών τους και των κοριτσιών-συνοδών τους. Διδάξτε στις θυγατέρες σας να περιφρουρούν την αρετή των αγοριών τα οποία συναναστρέφονται. …Ας ειδικευθούμε, αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τον όρο αυτό, στην ανατροφή των αγοριών και των κοριτσιών μας υπό την επιρροή του Πνεύματος του Θεού, ώστε ο εναντίος να μην έχει καθόλου δύναμη να τα κάνει να παραστρατίσουν.13 [Βλέπε προτάσεις 5 και 6 στη σελίδα 272.]
Η μελέτη του ευαγγελίου ως οικογένεια θα μας βοηθήσει να κρατήσουμε τα παιδιά μας κοντά μας.
Στο σπιτικό μας, αδελφοί και αδελφές, είναι προνόμιό μας, είναι καθήκον μας να συγκεντρώνουμε την οικογένειά μας για να απολαμβάνει, να ενδυναμώνει και να υποστηρίζει ο ένας τον άλλον, να διδάσκεται τις αλήθειες των Αγίων Γραφών. Σε κάθε σπιτικό, τα παιδιά θα πρέπει να παροτρύνονται να διαβάζουν τον λόγο του Κυρίου όπως μας έχει αποκαλυφθεί σε όλες τις θεϊκές νομές. Θα πρέπει να διαβάζουμε τη Βίβλο, το Βιβλίο του Μόρμον, το Διδαχή και Διαθήκες και το Πολύτιμο Μαργαριτάρι. Όχι μόνον να τα διαβάζουμε στο σπιτικό μας, αλλά επίσης να τα εξηγούμε στα παιδιά μας, ώστε να μπορούν να καταλάβουν τις… σχέσεις του Θεού με τους ανθρώπους της γης.
Ας δούμε αν μπορούμε να κάνουμε περισσότερο απ’ αυτό στο μέλλον σε σχέση με αυτό που έχουμε κάνει κατά το παρελθόν. Ας δεσμευθούμε στην αρχή και την πρακτική της συγκεντρώσεως της οικογενείας γύρω μας στο ίδιο μας το σπίτι. Ας διερωτηθεί καθείς εξ ημών: «Έχω κάνει το καθήκον μου στο σπιτικό μου, στο διάβασμα και τη διδασκαλία του ευαγγελίου, όπως έχει αποκαλυφθεί μέσω των προφητών του Κυρίου; Έχω κρατήσει κοντά μου τα παιδιά μου και έχω κάνει το σπιτικό ευχάριστο μέρος και ένα μέρος ευλαβείας, αγάπης, κατανοήσεως και αφοσιώσεως;»
Αν όχι, ας μετανοήσουμε για την αμέλειά μας και ας συγκεντρώσουμε την οικογένειά μας γύρω μας και ας της διδάξουμε την αλήθεια…
«Έχω βάλει τον οίκο μου σε τάξη;» Αυτή θα πρέπει να είναι η ερώτηση σε κάθε καρδιά. Όχι, το έχει κάνει ο πλησίον μου; Όμως, έχω κάνει εγώ αυτό που απαιτεί από εμένα ο Κύριος;14
Τα παιδιά μας είναι το πολυτιμότατο δώρο που μας απονέμει ο Πατέρας μας. Αν μπορούμε να οδηγήσουμε τα βήματά τους στο μονοπάτι της σωτηρίας, τότε θα υπάρξει αιώνια αγαλλίαση για εμάς και για αυτά…
Ένας τρόπος με τον οποίον μπορούμε να τα κρατήσουμε κοντά μας είναι να συγκεντρωνόμαστε συχνότερα στο σπιτικό μας. Η Εκκλησία έχει ζητήσει να αφιερώνουμε τουλάχιστον μία οικογενειακή βραδιά κάθε εβδομάδα, για να συγκεντρώνεται όλη η οικογένεια και να απολαμβάνει τη συντροφιά ο ένας του άλλου, να απολαμβάνει απλές χαρές από την εστιακή συγκέντρωση της οικογενείας και να συζητεί ο ένας με τον άλλον αυτά τα πράγματα που είναι μεγάλης και παντοτινής αξίας.
…Το 1915, η Πρώτη Προεδρία έγραψε περί τούτου σε «προέδρους πασσάλου, επισκόπους και γονείς στη Σιών» και παραθέτω απ’ όσα είπαν τότε:
«Συμβουλεύουμε και παροτρύνουμε την καθιέρωση μιας ‘Οικογενειακής βραδιάς’ σε ολόκληρη την Εκκλησία, κατά την οποίαν ο πατέρας και η μητέρα θα μπορούν να συγκεντρώνουν τα αγόρια και τα κορίτσια μαζί, στο σπίτι, και θα τους διδάσκουν τον λόγο του Κυρίου. …Αυτή η ‘Οικογενειακή βραδιά’ θα πρέπει να είναι αφιερωμένη στην προσευχή, στο τραγούδισμα ύμνων, σε τραγούδια, σε ενόργανη μουσική, σε διάβασμα των γραφών, σε οικογενειακά ζητήματα και σε συγκεκριμένη διδασκαλία επί των αρχών του ευαγγελίου και σε ηθικά προβλήματα της ζωής καθώς και σε καθήκοντα και υποχρεώσεις των παιδιών προς τους γονείς, στο σπίτι, στην Εκκλησία, στην κοινωνία και το έθνος».
Και αυτή είναι η υπεσχημένη ευλογία προς όσους θα έκαναν αυτό που εζητείτο:
«Εάν οι Άγιοι υπακούσουν στη συμβουλή αυτή, υποσχόμαστε ότι μεγάλες ευλογίες θα απορρεύσουν. Η αγάπη μέσα στο σπιτικό και η υπακοή στους γονείς θα αυξηθούν. Θα αναπτυχθεί η πίστη στις καρδιές των νέων του Ισραήλ και θα αποκτήσουν δύναμη, για να μάχονται τις κακές επιρροές και τους πειρασμούς οι οποίοι τους περιστοιχίζουν».
Οι αρχές και οι υποσχέσεις αυτές είναι ακόμη ενώπιόν μας.15
Αν η οικογενειακή βραδιά μπορούσε απλώς να είναι γεγονός ανάμεσα στους Αγίους των Τελευταίων Ημερών, αν κατά τη διάρκεια μίας βραδιάς της εβδομάδος παραμέναμε με τους δικούς μας, υπό την επιρροή του πνεύματος του Κυρίου, στις δικές μας εστιακές συγκεντρώσεις, περιβαλλόμενοι από αυτούς τους οποίους μας έχει δώσει ο Κύριος και μας είπε συγκεκριμένως ότι θα πρέπει να τους διδάσκουμε, πόσα ευτυχισμένα σπιτικά θα υπήρχαν εκεί όπου σήμερα υπάρχει λύπη και διχόνοια και δυστυχία.
…Όταν αποκλείουμε τον κόσμο και τα πράγματα απ’ έξω και υπό τη δύναμη της προσευχής και της ευχαριστίας δίδουμε στους υιούς και τις θυγατέρες μας αυτές τις πλούσιες αλήθειες τις οποίες μας έχει εναποθέσει ο Κύριος για τη δική μας και δική τους ευημερία, θα ακολουθήσει μία γνήσια ανάπτυξη πίστεως. Ελπίζω ότι θα είναι δυνατόν να επιστρέψουμε, αν έχουμε ξεφύγει από αυτήν τη συμβουλή. Ας συγκεντρώσουμε τα παιδιά μας γύρω μας και ας είναι το σπιτικό μας το μέρος όπου παραμένει το Πνεύμα του Κυρίου. Αν κάνουμε αυτό που μας αναλογεί, τότε μπορούμε να γνωρίζουμε και να είμαστε βέβαιοι ότι ο Επουράνιος Πατέρας θα κάνει αυτό που αναλογεί σε Εκείνον.16 [Βλέπε πρόταση 7 στη σελίδα 272.]
Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία
Εξετάστε αυτές τις ιδέες καθώς μελετάτε το κεφάλαιο ή καθώς προετοιμάζεσθε να διδάξετε. Για επιπρόσθετη βοήθεια, βλέπε σελίδες v–viii.
-
Σκεφθείτε την ιστορία στις σελίδες 259–61. Γιατί νομίζετε ότι ο Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ ήταν εις θέσιν να διδάξει τη θυγατέρα του, Ίντιθ, τόσο επιτυχώς; Σκεφθείτε μία φορά από τη νεανική ηλικία σας κατά την οποίαν ο γονέας σας σάς δίδαξε κάτι που επηρέασε τη ζωή σας. Γιατί ήταν τόσο αποτελεσματικό το μάθημα αυτό;
-
Μελετήστε το πρώτο τμήμα των διδασκαλιών (σελίδες 261–63) και το Διδαχή και Διαθήκες 93:37–40. Γιατί νομίζετε ότι ο Κύριος έχει δώσει στους γονείς, αντί σε κάποιες άλλες οργανώσεις, την ευθύνη να διδάσκουν στα παιδιά τους το ευαγγέλιο; Πώς μπορούν οι οργανώσεις της Εκκλησίας να βοηθήσουν τους γονείς σε αυτήν την ευθύνη; Πώς μπορούν να βοηθήσουν τα μέλη της ευρύτερης οικογενείας; Αν δεν έχετε δικά σας παιδιά, σκεφθείτε τρόπους με τους οποίους μπορείτε να είσθε χρηστή επιρροή στους νέους της Εκκλησίας κατά τρόπον που είναι υποστηρικτικός προς τους γονείς.
-
Επανεξετάστε την ιστορία στις σελίδες 263–65. Πώς επωφελούνται τα παιδιά, όταν οι γονείς περνούν χρόνο μαζί τους; Ποιες είναι ορισμένες «μέριμνες και… ηδονές της ζωής» (σελίδα 263) που μπορούν να μας κάνουν να αμελήσουμε τις ευθύνες μας για την οικογένειά μας; Τι μπορούμε να κάνουμε, προκειμένου να υπερνικήσουμε αυτήν τη διάσπαση της προσοχής;
-
Διαβάστε το τμήμα που αρχίζει στη σελίδα 265. Σκεφθείτε τη στάση σας έναντι «των συνηθειών του κόσμου» και πώς αυτή η στάση μπορεί να επηρεάσει τα παιδιά σας. Ποιες είναι ορισμένες «καθημερινές πράξεις» που καταθέτουν ιδιαιτέρως δυνατή μαρτυρία για τα πιστεύω μας προς τα παιδιά μας;
-
Ποιοι είναι ορισμένοι πειρασμοί που αντιμετωπίζουν παιδιά και νέοι στην κοινότητά σας; Μελετήστε το τμήμα που αρχίζει στη σελίδα 267, αναζητώντας πράγματα που μπορούν να κάνουν οι γονείς, οι παππούδες και άλλοι, προκειμένου να βοηθήσουν τους νέους να ανθίστανται στον πειρασμό.
-
Ο Πρόεδρος Σμιθ συμβούλευσε ότι θα πρέπει να «ειδικευθούμε» ή να εξειδικευθούμε στην ανατροφή των παιδιών μας υπό την επιρροή του Πνεύματος (βλέπε σελίδα 268). Τι σημαίνει αυτό για εσάς; Τι είδους πράγματα μπορούν να κάνουν οι γονείς, προκειμένου να εξειδικευθούν στην ανατροφή των παιδιών τους με χρηστότητα;
-
Στις σελίδες 269–71, ο Πρόεδρος Σμιθ επανεξετάζει ορισμένες εκ των υποσχέσεων που έχουν γίνει προς τις οικογένειες, οι οποίες έχουν τακτικές οικογενειακές βραδιές. Πώς έχουν εκπληρωθεί αυτές οι υποσχέσεις στην οικογένειά σας; Ποια συμβουλή θα δίδατε σε μία οικογένεια, η οποία δεν είχε ποτέ πριν οικογενειακή βραδιά, αλλά θέλει να αρχίσει;
Σχετιζόμενες γραφές: Παροιμίες 22:6, Ησαΐας 54:13, Ενώς 1:1–3, Μωσία 4:14–15, Άλμα 56:45–48, Διδαχή και Διαθήκες 68:25–31, βλέπε, επίσης, «Η οικογένεια: Μία επίσημη διακήρυξη προς όλο τον κόσμο», Ensign, Νοέμβρ. 1995, 102.
Βοήθεια διδασκαλίας: «Προσέξτε να μην τερματίζετε καλές συζητήσεις πολύ σύντομα στην προσπάθεια να παρουσιάσετε όλη την ύλη που έχετε προετοιμάσει. Μολονότι είναι σημαντικό να καλύψετε την ύλη, είναι πιο σημαντικό να βοηθήσετε τους μαθητευόμενους να νιώσουν την επιρροή του Πνεύματος, να λύσουν τις απορίες τους, να αυξήσουν την κατανόησή τους για το ευαγγέλιο και να εμβαθύνουν τη δέσμευσή τους να τηρούν τις εντολές» (Teaching, No Greater Call, 64).
Η σύζυγος του Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ, Λούσυ, και οι θυγατέρες τους, Ίντιθ (αριστερά) και Έμιλυ (δεξιά).
«Ο καλύτερος τρόπος που μπορείτε να δαπανάτε τον χρόνο σας, ο καλύτερος τρόπος που μπορείτε να χρησιμοποιείτε τον χρόνο σας που θα είναι προς μεγαλύτερο όφελος, είναι να εκπαιδεύσετε τα αγόρια σας και τα κορίτσια σας να είναι άξια των ευλογιών του Επουρανίου Πατρός μας».
«Αν η οικογενειακή βραδιά μπορούσε απλώς να είναι γεγονός ανάμεσα στους Αγίους των Τελευταίων Ημερών… πόσα ευτυχισμένα σπιτικά θα υπήρχαν».