ΚΕΦΑΛΑΙΟ 20ο

Εγκόσμια σωτηρία για εμάς και τους άλλους

Αν ακολουθήσουμε τη συμβουλή του Κυρίου, θα είμαστε καλύτερα εις θέσιν να ανταποκριθούμε στις δικές μας εγκόσμιες ανάγκες και να βοηθήσουμε όσους είναι σε ανάγκη γύρω μας.

Από τη ζωή του Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ

Ο Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ έγινε Πρόεδρος της Εκκλησίας καθώς τελείωνε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Ο πόλεμος είχε αφήσει πολλές χώρες ερημωμένες και χιλιάδες ανθρώπων ήσαν χωρίς τροφή και άλλα αναγκαία είδη. Σε μία ομιλία γενικής συνελεύσεως, ο Πρόεδρος Σμιθ περιέγραφε τα δεινοπαθήματά τους και παρότρυνε τους Αγίους να βοηθήσουν στην ανακούφιση των δεινών τους: «Είναι όλοι τέκνα του [Θεού]. Μας χρειάζονται. Δεν χρειάζονται μόνον την ηθική μας υποστήριξη και τη θρησκευτική μας διδασκαλία, αλλά χρειάζονται τροφή και ένδυση και κλινοστρωμνή και βοήθεια κάθε είδους, επειδή σε πολλές περιπτώσεις δεν τους έχει απομείνει τίποτε. Αν μπορούσατε να δείτε κάποια από τα γράμματα που έρχονται στο γραφείο μας από κάποιους από τους πτωχούς ανθρώπους εκεί, θα σας έκαναν να λυπηθείτε. Άνθρωποι που έχουν απομακρυνθεί από την εστία τους με την ιδέα ότι επρόκειτο να τους επιτρέψουν να εγκατασταθούν αλλού και εξαίφνης εγκαταλείφθηκαν και κατόπιν, όταν επέστρεψαν στην εστία τους, την ηύραν λεηλατημένη και ληστεμένη απ’ αυτά που είχαν—από τα πάντα—και έφυγαν απελπισμένοι, χωρίς να έχουν κανένα μέρος να πάνε».¹

Επειδή η Εκκλησία εφήρμοζε επί πολλά χρόνια την αποθήκευση τροφίμων, ήταν προετοιμασμένη να βοηθήσει σε αυτές τις συνθήκες. Προσπάθειες να παρασχεθεί τέτοια βοήθεια άρχισαν προς τα τα τέλη του 1945, όταν ο Πρόεδρος Σμιθ πήγε στην Ουάσινγκτον D.C., προκειμένου να κανονίσει με τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Χάρρυ Σ. Τρούμαν, να στείλουν τρόφιμα και ένδυση στην Ευρώπη. Κατά τη διάρκεια της συναντήσεώς τους, ο Πρόεδρος Τρούμαν είπε: «Θα είμαστε ευτυχείς να σας βοηθήσουμε με οιονδήποτε τρόπο μπορούμε. …Πόσο καιρό θα σας πάρει να το ετοιμάσετε;»

Ο Πρόεδρος Σμιθ τον εξέπληξε, απαντώντας: «Όλα είναι έτοιμα. …Έχουμε οικοδομήσει σιταποθήκες και τις γεμίζαμε με δημητριακά, και αυξήσαμε τα κοπάδια μας και τα ποίμνιά μας και τώρα αυτό που χρειαζόμαστε είναι βαγόνια και πλοία, προκειμένου να αποστείλουμε αξιόλογης ποσότητος τρόφιμα, ένδυση και κλινοστρωμνή στον λαό της Ευρώπης που είναι σε δυστυχία. Έχουμε μία οργάνωση στην Εκκλησία [την Ανακουφιστική Εταιρεία] που έχει έτοιμα πάνω από δύο χιλιάδες χειροποίητα παπλώματα».

Ο Πρόεδρος ανέφερε στους Αγίους ότι ως αποτέλεσμα αυτών των αποστολών «πολλοί άνθρωποι έλαβαν ζεστά ενδύματα και κλινοστρωμνή και τρόφιμα χωρίς καμία καθυστέρηση. Μόλις μπορέσαμε να βρούμε βαγόνια και πλοία, είχαμε αυτά που ήταν απαραίτητο να στείλουμε στην Ευρώπη».²

Σχεδόν 15 χρόνια νωρίτερα, ο Πρεσβύτερος Σμιθ, τότε μέλος της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων, απευθύνθηκε στην Ανακουφιστική Εταιρεία κατά τη διάρκεια μίας άλλης περιόδου μεγάλης ανάγκης—κατά το Μεγάλο Κραχ. Δίδαξε ότι η παροχή βοηθείας προς όσους ήταν σε ανάγκη, υπερβαίνει την παροχή εγκόσμιας βοηθείας. Απαιτεί, επίσης, αληθινή καλοσύνη και χριστιανική αγάπη:

«Ποτέ δεν υπήρξε καιρός, κατά την κρίση μου, στον οποίον χρειαζόταν η καλοσύνη περισσότερο από τώρα. Αυτές είναι ημέρες κατά τις οποίες δοκιμάζεται η ψυχή των ανθρώπων και θλίβεται η καρδιά τους. Αυτές είναι ημέρες κατά τις οποίες πολλοί αντιμετωπίζουν πείνα και θλίψη ακόμη και ανάμεσα στους Αγίους των Τελευταίων Ημερών.

»… Πιστεύω ότι ο Επουράνιος Πατέρας μας μάς δίδει την ευκαιρία μας για πνευματική ανάπτυξη. …Θα ανακαλύψουμε τώρα αν η αγάπη για την οποίαν ο Σωτήρας είπε ότι θα πρέπει να είναι στην καρδιά μας, είναι ανάμεσά μας».³ [Βλέπε πρόταση 1 στη σελίδα 245.]

Διδασκαλίες του Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ

Αν είμαστε συνετοί με τα τους υλικούς πόρους ζωής, θα είμαστε προετοιμασμένοι για δύσκολες εποχές.

Ήταν η συμβουλή των πρώτων πρωτοπόρων υπό τον Πρόεδρο [Μπρίγκαμ] Γιανγκ να έχουμε διαθέσιμα είδη διατροφής ενός έτους, ώστε αν κάποιος έχανε τη συγκομιδή του, να μπορούσε να συνεχίσει μέχρι την επόμενη εποχή…

Ίσως να έχουμε δύσκολες εποχές, αδελφοί και αδελφές, αλλά μπορούμε να προετοιμασθούμε γι’ αυτές, αν σκεφθούμε τα επτά έτη αφθονίας και τα επτά έτη λιμού κατά τις ημέρες του Φαραώ και να σχεδιάσουμε όπως έκαναν εκείνοι [βλέπε Γένεση 41]. Τέτοιες καταστάσεις ενδέχεται να έλθουν πάλι. Δεν γνωρίζουμε, αλλά γνωρίζουμε ότι κατά τις πρώτες ημέρες της Εκκλησίας, η Προεδρία και η ηγεσία της Εκκλησίας συμβούλευσε τους ανθρώπους να αποθηκεύουν επαρκή τρόφιμα, για να καλύψουν μία έκτακτο ανάγκη. Το αποτέλεσμα ήταν ότι από τότε που οι άνθρωποι εγκαταστάθηκαν μόνιμα εδώ και τα αγροκτήματα άρχισαν να παράγουν και τα κοπάδια και τα ποίμνια αυξάνονταν, δεν υπήρξε πραγματική ανάγκη για κάποιον να υποφέρει για φαγητό.⁴

Ζούμε σε δύσκολους καιρούς. Οι γραφές εκπληρώνονται και νομίζω ότι αυτή είναι η συγκεκριμένη εποχή κατά την οποίαν, αν ήταν δυνατόν, οι πολύ εκλεκτοί θα εξαπατούνταν. Είναι αξιοσημείωτο πόσο εύκολο είναι για όσους επιθυμούν να προαγάγουν τα οικονομικά τους συμφέροντα στον κόσμο να βρουν έναν λόγο να παραμερίσουν τις απλές διδασκαλίες του Κυρίου αφορώσες στη ζωή μας. Και μου φαίνεται παράξενο πόσοι άνθρωποι υποπίπτουν στη συνήθεια να ακούν αυτούς που λέγουν πράγματα αντίθετα με το αποκεκαλυμμένο θέλημα του Επουρανίου Πατρός μας.

…Αυτός ο λαός έχει συμβουλευθεί να διαφυλάσσει την ενέργεια και τους υλικούς πόρους ζωής του. Έχουμε διδαχθεί από αυτούς τους οποίους φανέρωσε ο Κύριος να μας διδάσκουν ότι θα πρέπει να δαπανούμε λιγότερα απ’ όσα κερδίζουμε, ότι δεν θα πρέπει να ακολουθούμε τις τάσεις του κόσμου και να δαπανούμε τόσο ταχέως και ακόμη ταχύτερα απ’ όσα μπορούμε να κερδίσουμε, τα χρήματα που έρχονται στα χέρια μας, για να φροντίσουμε τον εαυτό μας και την οικογένειά μας.

Φοβούμαι ότι οι Άγιοι των Τελευταίων Ημερών, σε πολλές περιπτώσεις, τυφλώνονται από τη δική τους ματαιοδοξία, από την επιθυμία τους να γίνουν αυτό που είναι ο κόσμος και μας έχει ειπωθεί με τόσο απλή γλώσσα από τον Επουράνιο Πατέρα μας ότι δεν μπορούμε να ζούμε όπως ζει ο κόσμος και να απολαμβάνουμε το Πνεύμα Του.⁵

Ορισμένα άτομα… καταναλίσκουν τα υπάρχοντά τους και δαπανούν τα χρήματά τους για περιττά και αν έλθουν οι δύσκολοι καιροί, ενδεχομένως να βρεθούν ανίκανοι να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους.

Θα μπορούσαμε να μάθουμε ένα μάθημα από το μυρμήγκι. Συγκεντρώνει τις προμήθειές του, όταν αυτές είναι διαθέσιμες και τις αποθηκεύει για την ημέρα κατά την οποία δεν θα είναι δυνατόν να τις αποκτήσει. Το αποτέλεσμα είναι ότι το κελάρι του είναι συνήθως καλώς εφοδιασμένο. Η ακρίδα, ένα πολύ μεγαλύτερο έντομο, δεν λειτουργεί κατ’ αυτόν τον τρόπο. Δεν αποθηκεύει τίποτε για τις δύσκολες στιγμές, αλλά εξαρτάται από την πρόνοια να της παράσχει αυτά που χρειάζεται και το αποτέλεσμα είναι ότι οι περισσότερες ακρίδες πεθαίνουν της πείνας.

Φοβούμαι ότι ορισμένα ανθρώπινα όντα είναι σαν την ακρίδα και δεν δράττονται με λογικό τρόπο των ευκαιριών που είναι δικές τους. Αν έπαιρναν ένα μάθημα από το μυρμήγκι, θα αποθήκευαν την τροφή που χρειάζονται και πάντοτε θα είχαν ορισμένη διαθέσιμη.⁶ [Βλέπε πρόταση 2 στη σελίδα 246.]

Ο Κύριος μάς έχει δώσει οδηγίες να εργαζόμαστε, ώστε να κερδίζουμε τα προς το ζην.

Το ίδιο το γεγονός ότι τόσα πολλά χρήματα έχουν διατεθεί σε πολλούς ανθρώπους, δίδει στους νέους, σε ορισμένες περιπτώσεις, την αίσθηση ότι επειδή τα χρήματα έρχονται σχετικώς εύκολα, ο έντιμος μόχθος δεν είναι απαραίτητος ούτε επιθυμητός. Και όμως είμαι ικανοποιημένος που κανένας λαός δεν έχει ζήσει επί της γης, ο οποίος, έχοντας αποτύχει να κερδίσει τα προς το ζην του με ακεραιότητα και φιλοπονία, να έχει διαφθαρεί.

Αν τα παιδιά μας μεγαλώσουν με οκνηρία, γνωρίζουμε ότι αυτό είναι δυσάρεστο προς τον Κύριο.⁷

Πόσο πολύ καλύτερα είμαστε, όταν απασχολούμαστε με κάποια λογική εργασία.⁸

Ο Επουράνιος Πατέρας μας… είπε πριν από καιρό ότι υπήρχαν αργόσχολοι στη Σιών… και είπε: «Αυτός που είναι αργόσχολος δεν πρέπει να τρώει το ψωμί ούτε να φοράει τα ρούχα του εργαζόμενου». [Δ&Δ 42:42.] Υποθέτω ότι δεν εννοούσε αυτούς που δεν μπορούν να βρουν εργασία και προσπαθούν κατά τρόπο θεμιτό να φροντίσουν τον εαυτό τους. Υποθέτω ότι αναφερόταν στη συνήθεια στην οποίαν επιδίδονται ορισμένοι να αναμένουν από τον πλησίον τους να τους φροντίζει. …Έχω την αίσθηση ότι δεν υπάρχει δικαιολογία που να έχει δοθεί σε οιονδήποτε άνδρα του κόσμου τούτου, να αισθάνεται ότι μπορεί να εξαρτάται από κάποιον άλλον, για να του παράσχει τα προς το ζην. Δεν είχα την αίσθηση, όταν ήμουν παιδί ότι κάποιος θα εξαναγκαζόταν να μου παράσχει τα μέσα για τον βιοπορισμό μου. Ο Κύριος μού έδωσε διάνοια. Μου έδωσε οδηγίες να εργάζομαι και άρχισα να εργάζομαι, όταν ήμουν δώδεκα ετών και ηύρα χαρά σε αυτό και έχω κερδίσει τα προς το ζην και βοηθήσει άλλους κατά τη διάρκεια περισσοτέρων των πενήντα ετών.

Ευχαριστώ τον Θεό για την εργασία, για την αγαλλίαση που προέρχεται από το να κάνει κάποιος πράγματα στον κόσμο. Δεν υποδηλώνω κάποιο συγκεκριμένο είδος απασχολήσεως παρά ότι πρέπει να είναι έντιμο. Όμως, ο Κύριος έχει υποδηλώσει ότι θα πρέπει να είμαστε εργατικοί. Κατά την αρχαία εποχή είπε ότι θα πρέπει να κερδίζουμε τα προς το ζην μας με τον ιδρώτα του προσώπου μας [βλέπε Γένεση 3:19].⁹ [Βλέπε πρόταση 3 στη σελίδα 246.]

Ούτε ο πλούσιος ούτε ο πτωχός δεν θα πρέπει να θέτει την καρδιά του επάνω στα πλούτη.

«Αλίμονο σε σας πλούσιοι, που δε δίνετε από τα υπάρχοντά σας στους φτωχούς, γιατί τα πλούτη σας θα διαβρώσουν την ψυχή σας, και τούτος θα είναι ο θρήνος σας την ημέρα της επίσκεψης, και της κρίσης και της αγανάκτησης. Η συγκομιδή τελείωσε, το καλοκαίρι πέρασε, και η ψυχή μου δε σώθηκε!» (Δ&Δ 56:16.)

Αυτό λέγει ο Κύριος για τους πλουσίους που αρνούνται να δώσουν από τα πλούτη τους σε όσους είναι πτωχοί. Όμως, λέγει κάτι εξίσου σοβαρό προς τους πτωχούς που δεν κάνουν το καλύτερο που μπορούν. Λέγει:

«Αλίμονο σε σας φτωχοί, που η καρδιά σας δεν είναι συντετριμμένη, που το πνεύμα σας δεν είναι μεταμελημένο, και που οι κοιλιές σας δε χορταίνουν, και που τα χέρια σας δεν παύουν να απλώνονται προς τα αγαθά των άλλων, που τα μάτια σας είναι γεμάτα πλεονεξία, και που δεν κοιτάζετε τα ίδια σας τα χέρια!» (Δ&Δ 56:17.)

…Κατόπιν, είπε περαιτέρω: «Μακάριοι είναι οι φτωχοί που είναι καθαροί στην καρδιά». Υπάρχει μία μεγάλη διαφορά εδώ «… μακάριοι είναι οι φτωχοί που είναι καθαροί στην καρδιά, που η καρδιά τους είναι συντετριμμένη, και που το πνεύμα τους είναι μεταμελημένο, γιατί θα ιδούν τη βασιλεία του Θεού να έρχεται με εξουσία και μεγάλη δόξα προς ελευθέρωσή τους. Γιατί το πάχος της γης θα είναι δικό τους». (Δ&Δ 56:18.)

Είναι όσοι δεν έχουν τα πλούτη του κόσμου, αλλά εντούτοις έχουν ζωή και υπόσταση και διάνοια και είναι ανυπόμονοι να κάνουν αυτό που ο Κύριος θα ήθελε να κάνουν…

Λοιπόν, αδελφοί και αδελφές μου, έχουμε πλουσίους και πτωχούς εξίσου στις οργανώσεις μας. Αν είμαστε πτωχοί, μπορούμε να είμαστε άξιοι όπως υποδηλώνει εδώ ο Κύριος. Μπορούμε να είμαστε αγνοί στην καρδιά και να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε και δεν θα επιτρέψει σε όσους κάνουν το καλύτερο που μπορούν να υποφέρουν για τα αναγκαία της ζωής ανάμεσα στους ανθρώπους που είναι στην Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών…

Ελπίζω ότι δεν θα πικραθούμε, επειδή ορισμένοι άνδρες και γυναίκες είναι ευκατάστατοι. Αν είμαστε ευκατάστατοι, ελπίζω ότι δεν θα είμαστε εγωκεντρικοί και χωρίς επίγνωση των αναγκών των άλλων τέκνων του Πατρός μας. Αν είμαστε μακράν καλύτεροι απ’ ό,τι είναι εκείνοι, οφείλουμε να είμαστε πραγματικοί αδελφοί και αδελφές, όχι να προσποιούμαστε. Επιθυμία μας θα πρέπει να είναι να αυξήσουμε σε αυτόν τον κόσμο μία τέτοια οργάνωση, ώστε οι άλλοι, βλέποντας τα καλά έργα μας, να παρακινηθούν να δοξάσουν το όνομα του Επουρανίου Πατρός μας…

Δεν πρέπει να υιοθετούμε τις κακές συνήθειες άλλων ανθρώπων. Δεν πρέπει να μας μπαίνει η ιδέα ότι θα πάρουμε αυτό που έχει ο άλλος άνθρωπος. Ανατρέξτε στις δέκα εντολές και θα βρείτε μία σύντομη παράγραφο: «Μη επιθυμήσεις». [Έξοδος 20:17.] …

Δεν πρέπει να μας μπαίνουν τέτοιες ιδέες. Άλλοι μπορεί να το κάνουν, αλλά αν έχουμε το πνεύμα του ευαγγελίου του Ιησού Χριστού στην καρδιά μας, δεν θα εξαπατηθούμε από αυτήν την άποψη.

Μας έχει ειπωθεί ότι δεν μπορούμε να υπηρετούμε τον Θεό και κάποιον άλλον κύριο [βλέπε Κατά Ματθαίον 6:24]. Πρέπει να κάνουμε την επιλογή μας και αν θέλουμε να είμαστε υπηρέτες του Θεού και τέκνα του Επουρανίου Πατρός μας και να κερδίσουμε τις ευλογίες του, πρέπει να το κάνουμε τιμώντας εκείνον και τηρώντας τις εντολές του. Τα συναισθήματά μας και η αγάπη μας, αν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτήν την έκφραση, θα πρέπει να είναι προς όλον τον κόσμο στο μέτρο που θα τα λάβουν.¹⁰ [Βλέπε πρόταση 4 στη σελίδα 246.]

Μέσω δεκάτων και άλλων προσφορών, βοηθούμε στο έργο της Εκκλησίας και ευλογούμε όσους είναι σε ανάγκη.

Ο Κύριος μάς έχει δώσει το προνόμιο να συνεισφέρουμε ένα δέκατο από το εισόδημά μας, για την Εκκλησία Του, για την ανάπτυξη του έργου Του στον κόσμο. Όσοι πληρώνουν τα δέκατά τους, λαμβάνουν την ευλογία τους. …Δεν μπορούμε να αναμένουμε ότι θα κερδίσουμε ευλογίες χωρίς ένθερμη προσπάθεια. Θα απαιτηθεί από εμάς να κάνουμε αυτό που σε ορισμένους φαίνεται ότι είναι θυσία. Υποθέτω ότι οι άνθρωποι νομίζουν, όταν πληρώνουν τα δέκατά τους, ότι κάνουν μία θυσία, αλλά δεν κάνουν‧ κάνουν μία πραγματική επένδυση που θα αποφέρει αιώνιο μέρισμα. Ο Επουράνιος Πατέρας μας μάς δίδει όλα όσα έχουμε. Θέτει τα πάντα στα χέρια μας, εξουσιοδοτώντας μας να διατηρήσουμε προς ίδια χρήση εννέα δέκατα από αυτά και κατόπιν μας ζητεί να θέσουμε το δέκατό Του εκεί όπου κατευθύνει Εκείνος, όπου γνωρίζει ότι θα επιτύχει το καλύτερο για την ανάπτυξη της Εκκλησίας Του.

Όταν ακούσαμε αυτό το πρωί τις αναφορές αυτής της σπουδαίας Εκκλησίας [κατά τη διάρκεια μίας συγκεντρώσεως της γενικής συνελεύσεως], η οικονομική αναφορά με εξέπληξε πολύ—που έμαθα ότι μία σπουδαία οργάνωση σαν και αυτήν, με τα πλήθη των ανθρώπων της, λειτουργώντας με τόσους πολλούς τρόπους, μεσούσης της αναταραχής και της δυστυχίας του κόσμου είναι σε τέτοια κατάσταση ώστε κάποιος εκ της Προεδρίας της Εκκλησίας μπόρεσε να σταθεί εδώ και να μας πει αληθώς ότι αυτή η Εκκλησία δεν έχει χρέος. Με τα έθνη και τους περισσότερους ανθρώπους σε χρέος, ωστόσο η Εκκλησία έχει διοικηθεί κατά τέτοιον τρόπον, ώστε δεν έχει χρέος. Ας το σκεφθούμε αυτό. Ας υποστηρίζουμε την Εκκλησία. Ας ακολουθήσουμε την ενεργό ηγεσία της Εκκλησίας. Ας ζούμε κατά τέτοιον τρόπο, ώστε ο Κύριος να μπορεί να μας ευλογεί όπως ευλογεί την Εκκλησία.¹¹

Αν έχετε πληρώσει δέκατα εις το ακέραιον, μπορώ να πω χωρίς ενδοιασμό ότι τα άλλα εννέα δέκατα είναι μεγαλύτερη ευλογία σε όσους έχουν πληρώσει δέκατα παρά το εκατό τοις εκατό σε όσους δεν έχουν πληρώσει. Είναι το έργο του Κυρίου. …Οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να το είχαν κάνει αυτό. Με όλη τη γενναιοδωρία σας και όλη την προσφορά σας, όλο το ιεραποστολικό σας έργο, με τη φροντίδα σας των πτωχών… με όλα όσα δίδετε ως κανονικοί άνθρωποι, σας δίδω μαρτυρία ότι σας φέρνει περισσότερη ευτυχία, περισσότερη γαλήνη, περισσότερη παρηγοριά και περισσότερη διαβεβαίωση για την αιώνια ζωή απ’ ό,τι απολαμβάνει οιοσδήποτε άλλος λαός σήμερα στον κόσμο.¹²

Είμαι βέβαιος ότι ο Κύριος αγαπά αυτές τις ταπεινές, πιστές ψυχές που είναι πρόθυμες να προσεγγίσουν και να αγγίξουν όσους είναι σε ανάγκη είτε είναι με φαγητό είτε ένδυση ή κλινοστρωμνή ή καλοσύνη, επειδή αυτό είναι μέρος του ευαγγελίου του Ιησού Χριστού.¹³ [Βλέπε πρόταση 5 στη σελίδα 246.]

Αν είμαστε γενναιόδωροι με τα οικονομικά μας μέσα, δεν υπάρχει λόγος να λείψουν σε κανέναν.

Δεν υπάρχει λόγος για κανέναν άνδρα, γυναίκα ή παιδί στην Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών να του λείψουν, γιατί η Εκκλησία έχει οργανωθεί, προκειμένου να βοηθά όσους υστερούνται των αναγκαίων της ζωής. Υπάρχουν πολλά για όλους και περισσεύουν. …Ο Θεός έχει επιτρέψει στους ανθρώπους να πλουτίσουν και αν πλούτισαν ορθώς, ο πλούτος είναι δικός τους και θα τους ευλογήσει στη χρήση του, αν τον χρησιμοποιούν ορθώς.¹⁴

Απορροφούμαστε τόσο πολύ από τον κόσμο που ξεχνούμε τους ανθρώπους τους οποίους υποφέρουν και τους οποίους θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε σε πολλές περιπτώσεις.¹⁵

Σκεφθείτε τους άνδρες που είναι χωρίς εργασία και τις γυναίκες επίσης. …Σκεφθείτε τον αριθμό των τέκνων του Πατρός μας που αγαπά τόσο πολύ, όσο αγαπά εμάς που θα είναι σε δυστυχία. Σκεφθείτε ποια θα είναι τα δεινά, αν εμείς, οι οποίοι είμαστε πιο τυχεροί, δεν είμαστε γενναιόδωροι με τον πλούτο που έχει θέσει ο Θεός στα χέρια μας—όχι μόνον τον πλούτο, αλλά αν παρακρατούμε από τα τέκνα του τον λόγο ενθαρρύνσεως και βοηθείας και αποτυγχάνουμε να επισκεπτόμαστε τα σπίτια όπου υπάρχουν τόσοι πολλοί σε ανάγκη και αποτυγχάνουμε να δίδουμε ό,τι είναι δυνατόν για τον καθέναν εξ ημών να δώσει. Αδελφοί και αδελφές, όλες αυτές οι ευκαιρίες μάς δίδονται, προκειμένου να μας βελτιώσουν και να αναπτύξουν τον χαρακτήρα μας και ώστε να συγκεντρώσουμε για τον εαυτό μας θησαυρούς στους ουρανούς όπου ούτε το σκουλήκι ούτε η σκουριά τους αφανίζει και όπου οι κλέφτες δεν κάνουν διάρρηξη ούτε κλέβουν [βλέπε Κατά Ματθαίον 6:20]. Οι ευκαιρίες αυτές μάς προσφέρονται από έναν πάνσοφο Πατέρα, ο οποίος γνωρίζοντας το τέλος από την αρχή, έχει πει: «Αυτό είναι το μονοπάτι, βαδίστε σε αυτό».

Ας… κοιτάξουμε γύρω μας στη γειτονιά μας—ας μην το αφήσουμε στον επίσκοπο και την Ανακουφιστική Εταιρεία, αλλά ας είναι καθείς εξ ημών εκτελών διακονία στοργικής καλοσύνης σε όσους μας χρειάζονται τόσο πολύ. Και ό,τι κάνουμε, ας μην κάνουμε αυτούς που χρήζουν βοηθείας να αισθάνονται σαν πένητες. Ας δίδουμε ό,τι δίδουμε σαν να ανήκε σε αυτούς. Ο Θεός μάς το έχει δανείσει. Ενίοτε, εμείς που έχουμε συσσωρεύσει [οικονομικά] μέσα, [ενεργούμε] σαν να νομίζουμε ότι μας ανήκουν. Τα πάντα που έχουμε, το φαγητό μας, τα ενδύματά μας, τη στέγη μας, το σπίτι μας και τις ευκαιρίες μας, όλα μας έχουν δοθεί ως επιστάτες στην Εκκλησία και τη βασιλεία του Επουρανίου Πατρός μας και αν… δώσουμε από τα πλούτη μας, ακόμη και αν είναι μόνον ο οβολός της χήρας, θα αποκτήσουμε από εκείνον, ο οποίος ζει άνωθεν, τις ευλογίες που χρειαζόμαστε κατά την εποχή μας εδώ επί της γης και όταν έλθει ο καιρός να πάμε στην άλλη ζωή, θα βρούμε να μας αναμένει η ευλογία ενός στοργικού Πατρός, ο οποίος έχει εκτιμήσει τις προσπάθειες που έχουμε καταβάλει.¹⁶

Αν επιθυμούμε να ταυτισθούμε με το βασίλειο του Κυρίου μας, το σελέστιο βασίλειο, αυτή είναι η ευκαιρία μας να προετοιμασθούμε,—με αγάπη γνήσια, με φιλοπονία, με λιτότητα, με καρτερικότητα, με την επιθυμία να κάνουμε τα πάντα εντός των δυνάμεών μας για την ευλόγηση των άλλων, να δίδουμε—όχι να αισθανόμαστε πάντοτε ότι πρέπει να δίδουμε, αλλά να επιθυμούμε να δίδουμε, επειδή σας λέγω: «Μακάριο είναι το να δίνει κάποιος, παρά να παίρνει». [Πράξεις 20:35.] Το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού είναι ένα ευαγγέλιο προσφοράς, όχι μόνον του πλούτου μας αλλά και του εαυτού μας και ευχαριστώ τον Επουράνιο Πατέρα μου που ανήκω σε μία τέτοια οργάνωση η οποία έχει διδαχθεί τοιουτοτρόπως.¹⁷ [Βλέπε πρόταση 6 στη σελίδα 246.]

Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία

Εξετάστε αυτές τις ιδέες καθώς μελετάτε το κεφάλαιο ή καθώς προετοιμάζεσθε να διδάξετε. Για επιπρόσθετη βοήθεια, βλέπε σελίδες v–viii.

Ο Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ είπε στους Αγίους κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Κραχ: «Πιστεύω ότι ο Επουράνιος Πατέρας μας μάς δίδει την ευκαιρία μας για πνευματική ανάπτυξη» (σελίδα 236). Τι σημαίνει αυτό για εσάς; Με ποιους τρόπους «αναπτυσσόμαστε» [πνευματικώς] καθώς υπηρετούμε όσους είναι σε ανάγκη;
Καθώς διαβάζετε το πρώτο τμήμα των διδασκαλιών (σελίδες 237–39), σκεφθείτε πράγματα που μπορείτε να κάνετε, προκειμένου να αρχίσετε ή να βελτιώσετε την αποθήκευση τροφίμων και προσόδων. Ποια είναι ορισμένα παραδείγματα εκτάκτων αναγκών ή συνθηκών για τις οποίες θα πρέπει να είσθε προετοιμασμένοι; Τι μπορούν να κάνουν απαρτίες της ιεροσύνης και η Ανακουφιστική Εταιρεία, για να βοηθήσουν τα μέλη να προετοιμασθούν για τέτοιες εκτάκτους ανάγκες;
Επανεξετάστε το τμήμα που αρχίζει στη σελίδα 239 και διαβάστε το Διδαχή και Διαθήκες 68:31. Γιατί νομίζετε ότι ο Κύριος απαιτεί από εμάς να εργαζόμαστε για τα προς το ζην; Ποιοι είναι ορισμένοι αποτελεσματικοί τρόποι να διδάσκουμε τα παιδιά σχετικώς με τη σημασία της εργασίας;
Διαβάστε τις προειδοποιήσεις του Προέδρου Σμιθ προς τους πλουσίους και τους πτωχούς στις σελίδες 240–41. Ποιες είναι οι συνέπειες από το να θέτουμε την καρδιά μας επάνω στα πλούτη; Τι μπορούμε να κάνουμε, προκειμένου να το αποφύγουμε;
Διαβάστε το τμήμα που αρχίζει στη σελίδα 242, στο οποίο ο Πρόεδρος Σμιθ συζητεί για τις ευλογίες από την πληρωμή δεκάτων και άλλων προσφορών. Ποιοι είναι ορισμένοι αποτελεσματικοί τρόποι να διδάξουμε στους νέους ανθρώπους ή σε νέα μέλη περί αυτών των ευλογιών;
Καθώς μελετάτε το τελευταίο τμήμα των διδασκαλιών (σελίδες 244–45), σκεφθείτε κάτι συγκεκριμένο που μπορείτε να κάνετε, προκειμένου να βοηθήσετε τον επίσκοπο και άλλους ηγέτες του τομέως να ανταποκριθούν στις ανάγκες ατόμων στον τομέα ή την κοινότητά σας. Τι σημαίνει για εσάς να δίδετε «όχι μόνον τον πλούτο μας αλλά και τον εαυτό μας;»

Σχετιζόμενες γραφές: Προς Εφεσίους 4:28, Ιακώβου 1:27, Νεφί Β΄ 5:17, Ιακώβ 2:17–19, Μωσία 4:22–25, Διδαχή και Διαθήκες 104:13–18

Βοήθεια διδασκαλίας: «Ακόμη και όταν διδάσκετε πολλούς ανθρώπους ταυτοχρόνως, μπορείτε να προσεγγίσετε τα άτομα. Παραδείγματος χάριν, προσεγγίζετε τα άτομα, όταν χαιρετάτε κάθε άτομο ζεστά κατά την έναρξη του μαθήματος… Προσεγγίζετε, επίσης, όταν καθιστάτε τη συμμετοχή τους ελκυστική και ασφαλή» (Teaching, No Greater Call, 35).

Ο Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ επισκέπτεται την αποθήκη του επισκόπου με άλλους ηγέτες της Εκκλησίας. Επειδή η Εκκλησία αποθήκευε τρόφιμα, ήταν προετοιμασμένη να βοηθήσει όσους ήσαν σε ανάγκη ως επακόλουθο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

«Ίσως να έχουμε δύσκολες εποχές, αδελφοί και αδελφές, αλλά μπορούμε να προετοιμασθούμε γι’ αυτές».

«Ο Κύριος μάς έχει δώσει το προνόμιο να συνεισφέρουμε ένα δέκατο από το εισόδημά μας, για την Εκκλησία Του, για την ανάπτυξη του έργου Του».