ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9ο

Ανοίξτε την ψυχή σας στον Κύριο με προσευχή

Μέσω της προσωπικής και οικογενειακής προσευχής, μπορούμε να αισθανόμαστε την επιρροή του Επουρανίου Πατρός στη ζωή μας και το σπιτικό μας.

Από τη ζωή του Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ

Η προσευχή ήταν σημαντικό μέρος της ζωής στο σπιτικό, όπου μεγάλωσε ο Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ. «Εδίδετο προσοχή σε μυστικές και οικογενειακές προσευχές από κάθε μέλος του σπιτικού», είπε. «Έμαθα αρκετά νωρίς στη ζωή ότι ο Κύριος θα εισάκουε τις προσευχές, διότι εισάκουσε τη δική μου και με πολλούς τρόπους μου έδωσε αποδεικτικά στοιχεία για την άγρυπνη φροντίδα Του».¹

Ακόμη και αργότερα στη ζωή του, ο Πρόεδρος Σμιθ θυμόταν με τρυφερότητα πώς η μητέρα του, Σάρα Φαρ Σμιθ, τον δίδαξε να προσεύχεται:

«Εκπαιδεύθηκα στα γόνατα μίας μητέρας Αγίας των Τελευταίων Ημερών. Ένα εκ των πρώτων πραγμάτων που θυμάμαι ήταν όταν με πήρε από το χέρι και με οδήγησε στον επάνω όροφο. Στο δωμάτιο υπήρχαν δύο κρεβάτια, το κρεβάτι στο οποίο κοιμούνταν οι γονείς μου και ένα μικρό συρταρωτό κρεβάτι από την άλλη πλευρά. Το θυμάμαι σαν να ήταν χθες. Όταν πήγαμε επάνω, κάθισε δίπλα στο μικρό συρταρωτό κρεβάτι μου. Με έβαλε να γονατίσω εμπρός της. Δίπλωσε τα χέρια μου και τα πήρε στα δικά της και με δίδαξε την πρώτη μου προσευχή. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Δεν θέλω να το ξεχάσω. Είναι μία εκ των πιο όμορφων αναμνήσεων που έχω στη ζωή, μία αγγελική μητέρα να κάθεται δίπλα στο κρεβάτι μου και να με διδάσκει να προσεύχομαι.

«Ήταν μία τόσο απλή προσευχή, αλλά… αυτή η προσευχή άνοιξε για εμένα τους καταρράκτες των ουρανών. Αυτή η προσευχή μου εξέτεινε τη χείρα του Πατρός μου στους ουρανούς, διότι εκείνη μου είχε εξηγήσει περί τίνος επρόκειτο στο μέτρο που μπορεί να καταλάβει ένα παιδάκι. Από εκείνη την ημέρα ώς τώρα, ενώ έχω καλύψει σχεδόν ένα εκατομμύριο χιλιόμετρα στον κόσμο ανάμεσα στα άλλα τέκνα του Πατρός μας, κάθε ημέρα και κάθε νύκτα, όπου και αν ήμουν, όταν πήγαινα στο κρεβάτι μου ή σηκωνόμουν από αυτό, αισθανόμουν ότι ήμουν κοντά στον Επουράνιο Πατέρα μου. Δεν είναι μακριά».²

Καθ’ όλη τη ζωή του, ο Πρόεδρος Σμιθ βασιζόταν στην προσευχή όχι μόνον ως μέσου προσεγγίσεως του Θεού, αλλά επίσης να Του ζητήσει βοήθεια εν καιρώ ανάγκης. Μία ημέρα, ενώ κολυμπούσε στον Ειρηνικό Ωκεανό, μακριά από την ακτή της Καλιφόρνιας, είχε την εξής εμπειρία:

«Εθεωρούμην καλός κολυμβητής και απολάμβανα από κάθε άποψη το άθλημα. Αυτήν τη συγκεκριμένη ημέρα, η παλίρροια ήταν υψηλή και γρήγορη. Καθώς απομακρύνθηκα από την ακτή και κολυμπούσα στον ωκεανό, καταδύθηκα στα μεγάλα αφρισμένα κύματα καθώς φούσκωναν και με πιτσιλούσαν. Αντικειμενικός στόχος μου ήταν η μεγάλη φουσκοθαλασσιά πέραν των αφρισμένων κυμάτων, όπου θα μπορούσα να ξαπλώσω με την πλάτη και να επιπλέω στα μεγάλα αφρισμένα κύματα πάνω-κάτω.

»Ενώ ασχολούμην με αυτό το ενδιαφέρον άθλημα, ένα τεράστιο κύμα φούσκωσε και έσκασε προτού μπορέσω να ορθωθώ μετά την κατάδυση μέσα από το προηγούμενο. Το δεύτερο κύμα με άρπαξε και με έριξε στον πυθμένα του ωκεανού. Μπορούσα να αισθανθώ τον εαυτό μου να παρασύρεται από το υποβρύχιο ρεύμα. Εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή, πολλά κύματα ήλθαν με ταχύτατη εναλλαγή και δεν ήμουν εις θέσιν να ορθωθώ προτού καταδυθώ από το ένα στο άλλο. Συνειδητοποίησα ότι η δύναμή μου με άφηνε ταχέως, ότι θα ήταν απαραίτητο να βρω κάποιο μέσον βοηθείας. Καθώς επέπλεα στην κορυφή του τεράστιου κύματος, είδα τους στύλους μίας προβλήτας κοντά και σκέφθηκα ότι αν μπορούσα με υπεράνθρωπες προσπάθειες να προσεγγίσω με ασφάλεια τους στύλους, θα μπορούσα να σώσω τη ζωή μου.

»Σιωπηλώς ζήτησα από τον Επουράνιο Πατέρα μου να μου δώσει τη δύναμη να προσεγγίσω τον αντικειμενικό στόχο μου. Καθώς το κύμα με έριξε σε μήκος ενός βραχίονος από την προβλήτα, άπλωσα τα χέρια μου και τα έβαλα γύρω από έναν στύλο. Ήταν κεκαλυμμένος με αιχμηρές βαθυγάλαζες πεταλίδες και καθώς τύλιξα τα χέρια και τα πόδια μου γύρω από το ασφαλές αυτό σημείο, έκοψαν το στήθος, τα πόδια και τους μηρούς μου. Κρατήθηκα όσο μπορούσα να ανθέξω τον πόνο και είχα τον νου μου μήπως έλθει κάποιο μεγάλο, φιλικό κύμα, ώστε να μπορέσω να ριχθώ σε αυτό και να πάω σε έναν στύλο πιο κοντά στην ακτή. Κάθε φορά με προσευχή στην καρδιά μου έκανα την προσπάθεια να πάω από τον έναν στύλο στον άλλον με τη βοήθεια της φοράς του κύματος.

»Σιγά, αλλά ασφαλώς και με μεγάλη δυσκολία, βγήκα στην ακτή, όπου το νερό ήταν αρκετά ρηχό, ώστε να περιπατήσω προς την παραλία. Όταν έφθασα στην ασφάλεια της ζεστής άμμου, έπεσα εξουθενωμένος. Ήμουν τόσο αδύναμος, σχεδόν μισοπνιγμένος, που δεν ήμουν εις θέσιν να πάω στο σπίτι πριν ξεκουραστώ για λίγο. Ενώ ήμουν ξαπλωμένος στην άμμο με τη ζεστασιά και την ασφάλειά της, σκέφθηκα τη βασανιστική εμπειρία την οποίαν είχα μόλις υποστεί και η καρδιά μου ήταν γεμάτη ευγνωμοσύνη και ταπεινοφροσύνη που ο Κύριος μου είχε… χαρίσει τη ζωή».³ [Βλέπε πρόταση 1 στη σελίδα 110.]

Διδασκαλίες του Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ

Η προσευχή μάς δίδει τη δυνατότητα να μιλούμε στον Επουράνιο Πατέρα μας σαν να ήταν παρών.

Είναι μία υπέροχη ευλογία που απολαμβάνουμε σε αυτές τις στιγμές εντάσεως και αβεβαιότητος να νιώθουμε βέβαιοι για την ουράνια καθοδήγηση, να έχουμε απόλυτο πίστη σε έναν προσωπικό Θεό, ο οποίος ενδιαφέρεται για εμάς και ακούει και εισακούει τις προσευχές μας.⁴

Πριν από μερικά χρόνια… άκουσα για [ένα] εννιάχρονο αγόρι, ένα ορφανό, το οποίο διεκομίσθη εσπευσμένως στο νοσοκομείο, όπου η εξέταση έδειξε ότι έπρεπε να εγχειρισθεί χωρίς καθυστέρηση. Ζούσε με φίλους οι οποίοι του είχαν δώσει ένα σπιτικό. Ο πατέρας και η μητέρα του (όταν ήσαν ζωντανοί) είχαν διδάξει σε αυτό να προσεύχεται. Συνεπώς, όταν πήγε στο νοσοκομείο, αυτό που ήθελε ήταν να το βοηθήσει ο Κύριος.

Οι ιατροί είχαν αποφασίσει να κάνουν μία σύσκεψη. Όταν μετεφέρθη στο χειρουργείο, κοίταξε τριγύρω και είδε τις νοσοκόμες και τους ιατρούς οι οποίοι είχαν συσκεφθεί για την περίπτωσή του. Ήξερε ότι ήταν σοβαρό και είπε σε έναν από αυτούς καθώς προετοιμάζονταν να του δώσουν το αναισθητικό: «Ιατρέ, πριν αρχίσεις την εγχείρηση, μπορείς σε παρακαλώ να προσευχηθείς για εμένα;»

Ο ιατρός, με φαινομενική αμηχανία, πρόβαλε τις δικαιολογίες του και είπε: «Δεν μπορώ να προσευχηθώ για εσένα». Τότε το αγόρι ερώτησε τους άλλους ιατρούς, με το ίδιο αποτέλεσμα.

Τελικώς, συνέβη κάτι πολύ αξιοσημείωτο‧ αυτός ο μικρός φίλος είπε: «Αν δεν μπορείτε να προσευχηθείτε για εμένα, θα περιμένετε, σας παρακαλώ, ενώ προσεύχομαι για εμένα;»

Έβγαλαν το σεντόνι και γονάτισε στο χειρουργικό τραπέζι, έσκυψε το κεφάλι του και είπε: «Επουράνιε Πατέρα, είμαι απλώς ένα ορφανό. Είμαι τρομερά άρρωστο. Μπορείς, σε παρακαλώ, να με κάνεις καλά; Ευλόγησε αυτούς τους άνδρες που πρόκειται να εγχειρήσουν, ώστε να το κάνουν σωστά. Αν με κάνεις καλά, θα προσπαθήσω να γίνω καλός άνδρας, όταν μεγαλώσω. Σε ευχαριστώ, Επουράνιε Πατέρα, που θα με κάνεις καλά».

Όταν τελείωσε την προσευχή, ξάπλωσε. Τα μάτια των ιατρών και των νοσοκόμων ήσαν γεμάτα δάκρυα. Κατόπιν είπε: «Είμαι έτοιμος».

Η εγχείρηση έγινε. Ο μικρός φίλος μετεφέρθη στο δωμάτιό του και σε λίγες ημέρες τον πήραν από το νοσοκομείο, ενώ όδευε προς πλήρη ανάρρωση.

Μερικές ημέρες ύστερα από αυτό, ένας άνδρας που είχε ακούσει για το περιστατικό, πήγε στο γραφείο ενός εκ των χειρουργών και είπε: «Πείτε μου σχετικώς με την εγχείρηση που κάνατε πριν από λίγες ημέρες—την εγχείρηση σε ένα μικρό αγόρι».

Ο χειρουργός είπε: «Έχω εγχειρήσει πολλά μικρά αγόρια».

Ο άνδρας προσέθεσε: «Αυτό το μικρό αγόρι ήθελε να προσευχηθεί κάποιος για αυτό».

Ο ιατρός είπε πολύ σοβαρά: «Υπήρξε μία τέτοια περίπτωση, αλλά νομίζω ότι είναι πάρα πολύ ιερό για να μιλήσω σχετικώς με αυτό».

Ο άνδρας είπε: «Ιατρέ, αν μου πείτε, θα το χειρισθώ με σεβασμό. Θα ήθελα να ακούσω σχετικώς με αυτό».

Τότε ο ιατρός είπε την ιστορία περίπου όπως εγώ την επανέλαβα εδώ και προσέθεσε: «Έχω εγχειρήσει εκατοντάδες ανθρώπους, άνδρες και γυναίκες, οι οποίοι νόμιζαν ότι είχαν πίστη πως θα θεραπεύονταν. Όμως, ποτέ άλλοτε μέχρι τη στιγμή που στάθηκα μπροστά από αυτό το μικρό αγόρι, δεν ένιωσα την παρουσία του Θεού όπως την ένιωσα τότε. Το αγόρι αυτό άνοιξε τους καταρράκτες των ουρανών και μίλησε στον Επουράνιο Πατέρα του όπως θα μιλούσε κάποιος σε κάποιον άλλον, πρόσωπο με πρόσωπο. Θέλω να σας πω ότι είμαι καλύτερος άνθρωπος, επειδή είχα αυτήν την εμπειρία να σταθώ και να ακούσω ένα μικρό αγόρι να μιλά στον Πατέρα του στους ουρανούς σαν να ήταν εκείνος παρών».⁵ [Βλέπε πρόταση 2 στη σελίδα 110.]

Είθε να ζούμε κατά τέτοιον τρόπο, ώστε κάθε νύκτα που γονατίζουμε να προσευχηθούμε και κάθε πρωί που σκύβουμε ενώπιον του Κυρίου με ευχαριστία, να υπάρχει εντός ημών η δύναμη να ανοίγουν οι ουρανοί, ούτως ώστε ο Θεός να ακούει και να εισακούει τις προσευχές μας και να γνωρίζουμε ότι Εκείνος μας έχει επιδοκιμάσει.⁶

Αν ζούμε κοντά στον Επουράνιο Πατέρα μας, θα λάβουμε έμπνευση για να μάθουμε για τι να προσευχόμαστε.

Ο πατέρας μου ως νέος άνδρας κόντεψε να χάσει τη ζωή του στον ποταμό Πρόβο. …Ο πατέρας του, ο οποίος ήταν στη Σωλτ Λέηκ Σίτυ, ένιωσε την παρότρυνση να πάει σε ένα δωμάτιο το οποίο είχε ξεχωρισθεί για προσευχή. Γονάτισε… και είπε: «Επουράνιε Πατέρα, αισθάνομαι ότι κάτι άσχημο συμβαίνει στην οικογένειά μου στο Πρόβο. Το γνωρίζεις ότι δεν μπορώ να είμαι μαζί τους εκεί και να είμαι και εδώ. Επουράνιε Πατέρα, διατήρησε και προστάτεψέ τους…»

Την ώρα που προσευχόταν, σχεδόν την ίδια ώρα από όσο μπορούμε να ξέρουμε, ο πατέρας μου είχε πέσει στον ποταμό. Ήταν την ώρα της πλημμύρας. Ξύλα και βράχοι ξεχύνονταν από το φαράγγι και εκείνος ήταν αβοήθητος. Όσοι ήσαν κοντά, είδαν τη δύσκολη θέση του, αλλά δεν μπορούσαν να τον προσεγγίσουν. Η δίνη του νερού ήταν τέτοια που κανείς δεν μπορούσε να επιζήσει σε αυτό. Απλώς ίσταντο εκεί με τρόμο. Ο πατέρας έκανε ό,τι μπορούσε, προκειμένου να κρατήσει το κεφάλι του επάνω από το νερό, αλλά τον πετούσε επάνω-κάτω και τον κτυπούσε στους βράχους και τους κορμούς δένδρων. Εξαίφνης, ένα κύμα τον ύψωσε σύσσωμο από το νερό και τον πέταξε στην ακτή. Ήταν μία άμεσος απάντηση στην… προσευχή.⁷

Θα πρέπει να έχουμε τις μυστικές προσευχές μας. Θα πρέπει να ζούμε τόσο κοντά στον Επουράνιο Πατέρα μας, ώστε όταν σκύβουμε ενώπιόν του, να γνωρίζουμε ότι αυτό που του ζητούμε θα είναι ευάρεστο σε εκείνον και αν δεν δοθεί με τον τρόπο που ζητούμε, να μπορούμε να γνωρίζουμε ότι θα λάβουμε την ευλογία την οποίαν δικαιούμεθα και ότι πράγματι θα είναι ευλογία.⁸ [Βλέπε πρόταση 3 στη σελίδα 110.]

Η προσευχή είναι μία δυνατή επιρροή στην προσωπική ζωή, στο σπιτικό και την κοινότητά μας.

Ο Κύριος… μάς έχει εξηγήσει πώς μπορούμε να λαμβάνουμε ευλογίες μέσω προσευχής. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στον κόσμο που δεν συνειδητοποιούν τα αληθινά οφέλη της προσευχής. Η προσευχή είναι δύναμη. Έχει επιρροή που συγκριτικώς λίγοι άνθρωποι φαίνεται να κατανοούν.

…Πόσοι υπάρχουν σε αυτήν την Εκκλησία οι οποίοι δεν γνωρίζουν ότι έχουν το δικαίωμα, το απόλυτο δικαίωμα, να προσεύχονται στον Πατέρα τους στους ουρανούς και να Του ζητούν να τους αφαιρέσει τη δυστυχία τους και να τους οδηγήσει στην ευτυχία και την ευδαιμονία;⁹

Είναι παράξενο που οιονδήποτε μέλος της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών θα πρέπει να παροτρύνεται να λέει τις προσευχές του και όμως υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι οι οποίοι δεν προσεύχονται εν κρυπτώ ούτε έχουν οικογενειακές προσευχές. Παρά ταύτα, αν δεν προσευχόμαστε, χάνουμε την προστασία που προσφέρει η προσευχή.¹⁰ [Βλέπε πρόταση 4 στη σελίδα 111.]

Θα ήθελα να τονίσω το εξής: Ελπίζω ότι οι Άγιοι των Τελευταίων Ημερών δεν θα αδυνατούν να κάνουν τις προσευχές τους, τις μυστικές προσευχές τους και τις οικογενειακές προσευχές τους. Παιδιά που ανατρέφονται σε σπιτικά όπου δεν έχουν οικογενειακές προσευχές και μυστικές προσευχές, χάνουν πολλά και φοβούμαι ότι μεσούσης της συγχύσεως του κόσμου, της βιασύνης και της έντονης δραστηριότητος, πολλές φορές σπιτικά αφήνονται χωρίς προσευχές και χωρίς τις ευλογίες του Κυρίου‧ τα σπιτικά αυτά δεν μπορούν να συνεχίσουν να είναι ευτυχισμένα. Ζούμε σε μία εποχή όπου χρειαζόμαστε τον Επουράνιο Πατέρα μας τόσο, όσο Τον χρειάζονταν σε οιανδήποτε άλλη εποχή.¹¹

Μην απορρίπτετε τη δύναμη του Θεού. Διατηρήστε στο σπιτικό σας την επιρροή της προσευχής και της ευχαριστίας και αφήστε την ευγνωμοσύνη να ρέει προς εκείνον, ο οποίος είναι ο δημιουργός της υπάρξεώς μας και ο δότης παντός καλού.¹²

Ας είναι το σπιτικό μας σταθερό μέρος προσευχής, ευχαριστίας και ευγνωμοσύνης. …Ας προσευχόμαστε για τους σπουδαίους άνδρες και γυναίκες του κόσμου που χρειάζονται τον Κύριο, αλλά δεν καταλαβαίνουν το ενδιαφέρον του για αυτούς. Προσευχηθείτε για… τους κυβερνήτες μας, τους δημάρχους των πόλεών μας, τους άνδρες που έχουν επιρροή στην πολιτική στις διάφορες κοινότητές μας, ώστε να μπορέσουν να κάνουν αυτά που θα είναι καλύτερα για όλους εμάς και θα μας κάνουν ευτυχέστερους και ευαρεστούν τον Επουράνιο Πατέρα μας. Αυτό είναι το προνόμιό μας. Σας λέγω ότι η δύναμη της προσευχής είναι κάτι που δεν μπορεί να μετρηθεί.¹³

Η οικογενειακή προσευχή φέρνει ενότητα στις οικογένειες.

Εμείς [ως μέλη της οικογενείας] δεν θα συμφωνούμε πάντοτε‧ οι άνδρες δεν θα σκέπτονται πάντοτε όπως οι σύζυγοί τους και το αντίθετο, αλλά αν προσεύχεσθε μαζί, με αληθινή επιθυμία να ενωθείτε, μπορώ να σας πω ότι θα συμφωνήσετε σε όλα τα σημαντικά ζητήματα.

Παρατήρησα… σε έναν πίνακα ανακοινώσεων: «Η οικογένεια που προσεύχεται μαζί, μένει μαζί». Δεν γνωρίζω ποιος το ανήρτησε εκεί, αλλά θέλω να πω ότι αν το σκεφθείτε για μια στιγμή, θα γνωρίσετε ότι είναι αληθινό. Σας νουθετώ να προσεύχεσθε μαζί στον Κύριο και δεν εννοώ με αυτό απλώς να λέτε προσευχές, δεν εννοώ να… επαναλαμβάνετε κάτι ξανά και ξανά, αλλά ανοίξτε την ψυχή σας στον Κύριο ως σύζυγοι και πατέρες στο σπιτικό σας και ζητήστε από τις συζύγους και τα παιδιά σας να συμπράξουν με εσάς. Βάλτε τους να συμμετάσχουν. Τότε, έρχεται στο σπιτικό η επιρροή την οποίαν μπορείτε να νιώσετε, όταν πηγαίνετε εκεί.¹⁴

Ως κάποιος εκ των οποίων ο Κύριος έχει ζητήσει να διδάσκουν, σας παρακαλώ να θέσετε τον οίκο σας σε τάξη. Μην παίρνετε πάρα πολλά πράγματα ως δεδομένα. Μην οδηγείσθε στην απερισκεψία και τις αδυναμίες του κόσμου. Διασφαλίστε την οικογένειά σας με κάθε δυνατό τρόπο. Ενώστε την υπό την επιρροή της προσευχής. …Πόση δύναμη έχει η προσευχή να μας κρατά στο μονοπάτι προς την αιώνια ζωή και να μας οδηγεί στο σελέστιο βασίλειο!¹⁵ [Βλέπε πρόταση 5 στη σελίδα 111.]

Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία

Εξετάστε αυτές τις ιδέες καθώς μελετάτε το κεφάλαιο ή καθώς προετοιμάζεσθε να διδάξετε. Για επιπρόσθετη βοήθεια, βλέπε σελίδες v–viii.

Στο «Από τη ζωή του Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ» (σελίδες 101–104), παρατηρήστε πώς οι πρώτες εμπειρίες του Προέδρου Σμιθ με την προσευχή τον επηρέασαν σε όλη του τη ζωή. Ποιοι είναι ορισμένοι αποτελεσματικοί τρόποι να διδάσκουμε τα παιδιά σχετικώς με την προσευχή;
Επανεξετάστε την ιστορία σχετικώς με το εννιάχρονο αγόρι (σελίδες 104–107). Γιατί ενίοτε οι προσευχές μας δεν μοιάζουν με μία συνομιλία ενώπιος ενωπίω με τον Επουράνιο Πατέρα; Σκεφθείτε τι μπορείτε να κάνετε στις προσωπικές προσευχές σας, προκειμένου να αισθάνεσθε πιο συχνά την παρουσία Του.
Καθώς συλλογίζεστε τις διδασκαλίες του Προέδρου Σμιθ στη σελίδα 107, σκεφθείτε μία στιγμή που νιώσατε την παρότρυνση να ζητήσετε κάτι με προσευχή. Τι θα λέγατε σε κάποιον που νομίζει ότι οι προσευχές του δεν έχουν εισακουσθεί;
Σκεφθείτε τη δήλωση του Προέδρου Σμιθ: «Αν δεν προσευχόμαστε, χάνουμε την προστασία που προσφέρει η προσευχή» (σελίδα 108). Με ποιους τρόπους έχετε αισθανθεί τη δύναμη και την προστασία της προσευχής; Εξετάστε το ενδεχόμενο να πείτε τη μαρτυρία σας για τη δύναμη της προσευχής σε όσους επισκέπτεσθε ως οικογενειακός διδάσκαλος ή επισκέπτρια διδασκάλισσα.
Ο Πρόεδρος Σμιθ δίδαξε ότι η προσευχή θα «μας κρατά στο μονοπάτι προς την αιώνια ζωή» (σελίδα 110). Γιατί νομίζετε ότι συμβαίνει αυτό; Τι μπορούν να κάνουν οι οικογένειες, ώστε να διασφαλίζεται ότι προσεύχονται μαζί με συνέπεια; Σκεφθείτε τι μπορείτε να κάνετε, προκειμένου να καταστήσετε την προσωπική προσευχή περισσότερο σημαντικό μέρος της ζωής σας.

Σχετιζόμενες γραφές: Κατά Ματθαίον 6:7–13, 7:7–11, Νεφί Β΄ 4:35, Άλμα 34:18–27, 37:37, Νεφί Γ΄ 18:20–21, Διδαχή και Διαθήκες 88:63–64

Βοήθεια διδασκαλίας: «Ο μαθητής είναι αυτός που πρέπει να παρακινηθεί να ενεργήσει. Αν ο διδάσκαλος τραβά όλη την προσοχή ο ίδιος, γίνεται το αστέρι του προγράμματος, μιλά μόνο αυτός και δεν αφήνει χώρο για συμμετοχή, είναι σχεδόν σίγουρο ότι εμποδίζει την μάθηση των μελών της τάξεως» (Asahel D. Woodruff, στο Teaching, No Greater Call, 61).

«Είναι μία υπέροχη ευλογία που απολαμβάνουμε… να νιώθουμε βέβαιοι για την ουράνια καθοδήγηση, να έχουμε απόλυτο πίστη σε έναν προσωπικό Θεό, ο οποίος ενδιαφέρεται για εμάς και ακούει και εισακούει τις προσευχές μας».

«Θα πρέπει να ζούμε τόσο κοντά στον Επουράνιο Πατέρα μας, ώστε όταν σκύβουμε ενώπιόν του, να γνωρίζουμε ότι αυτό που του ζητούμε, θα είναι ευάρεστο σε εκείνον».

«Διασφαλίστε την οικογένειά σας με κάθε δυνατό τρόπο. Ενώστε την υπό την επιρροή της προσευχής».