ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8ο
Ευλογίες του ναού για τον εαυτό μας και τους προγόνους μας
Σκοπός των ναών είναι να παράσχει ένα μέρος όπου τελούνται άγιες διατάξεις για τους ζώντες και για τους νεκρούς.
Από τη ζωή του Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ
Το 1905, ως νέος Απόστολος, ο Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ περιόδευσε σε διάφορες σημαντικές ιστορικές τοποθεσίες της Εκκλησίας με τον Πρόεδρο Τζόζεφ Φ. Σμιθ και άλλα μέλη της Απαρτίας των Δώδεκα. Ένα μέρος το οποίο επεσκέφθησαν ήταν το Κίρτλαντ του Οχάιο, όπου οι πρώτοι Άγιοι είχαν οικοδομήσει τον πρώτο ναό σε αυτήν τη θεϊκή νομή. «Βλέποντας τη θέα της κωμοπόλεως», ενθυμήθηκε ο Πρεσβύτερος Σμιθ, «το πρώτο πράγμα που είδαμε, ήταν ο όμορφος ναός του Κίρτλαντ. …Εκεί ήταν όπου ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ και ο [Όλιβερ Κάουντερυ] είδαν τον Σωτήρα επάνω στο στηθαίο του άμβωνα. Εκεί ήταν όπου ο Μωυσής τους παρέδωσε τα κλειδιά της συναθροίσεως του Ισραήλ και όπου ο Ηλίας και ο Ηλίας ο Θεσβίτης ήλθαν με τη δύναμη και τη μεγαλοπρέπεια των σπουδαίων κλήσεών τους και παρέδωσαν τα κλειδιά τα οποία είχαν ανατεθεί στη δική τους μέριμνα κατά τις ημέρες της διακονίας τους επί της γης».
Καθώς η ομάδα βάδιζε μέσα στον ναό, ο Πρεσβύτερος Σμιθ σκέφθηκε τους αφοσιωμένους Αγίους οι οποίοι τον οικοδόμησαν. «Όταν συνειδητοποιήσαμε ότι το κτήριο είχε κατασκευασθεί από ανθρώπους σε τρομερή ένδεια, πώς θαρραλέοι άνδρες εργάσθηκαν κατά τη διάρκεια της ημέρας, προκειμένου να θέσουν τα θεμέλια και να οικοδομήσουν τους τοίχους αυτής της κατασκευής και κατόπιν τη νύκτα έστεκαν και την υπερασπίζονταν με όπλα εναντίον όσων είχαν ορκισθεί ότι το κτήριο δεν θα έπρεπε ποτέ να αποπερατωθεί, πράγματι νιώσαμε ότι δεν ήταν απορίας άξιον που ο Κύριος έλαβε τις προσφορές τους και τους ευλόγησε όπως έχουν ευλογηθεί λίγοι άνθρωποι επί της γης».1
Χρόνια αργότερα, αφού είχε ξεχωρισθεί ως Πρόεδρος της Εκκλησίας, ο Πρόεδρος Σμιθ αφιέρωσε τον Ναό Άινταχο Φολς στο Άινταχο. Στην προσευχή αφιερώσεως, ευχαρίστησε για το σωτήριο έργο που ετελέσθη στον ναό για τους ζώντες και για τους νεκρούς:
«Σε ευχαριστούμε, Θεέ, που έστειλες τον Ηλία τον Θεσβίτη, τον αρχαίο προφήτη, στον οποίον ‘… [είχαν] ανα[τεθεί] τα κλειδιά της δύναμης τού να στρέφει την καρδιά των πατέρων προς τα τέκνα, και την καρδιά των τέκνων προς τους πατέρες, ώστε ολόκληρη η γη να μην παταχθεί με ανάθεμα.’ [Δ&Δ 27:9.] Σε ευχαριστούμε που απεστάλη στον δούλο σου, Τζόζεφ Σμιθ, για να απονείμει τα κλειδιά και την εξουσία του έργου για τους νεκρούς και να αποκαλύψει ότι το σχέδιο σωτηρίας ισχύει για όλη την ανθρωπότητα, ότι το ευαγγέλιο είναι παγκόσμιο σε σφαίρα δράσεως και ότι δεν είσαι προσωπολήπτης, έχοντας παράσχει τα μέσα για την κήρυξη του ευαγγελίου της σωτηρίας τόσο στους ζώντες, όσο και τους νεκρούς. Είμαστε πλέον ευγνώμονες προς εσένα που παρέχεται η σωτηρία για όλους οι οποίοι επιθυμούν να σωθούν στο βασίλειό σου.
«Είθε να είναι ευάρεστο στον λαό σου να ερευνά τη γενεαλογία των προγόνων του, ώστε να γίνει σωτήρας στο Όρος Σιών, ιερουργώντας στους ναούς σου για τους νεκρούς συγγενείς του. Προσευχόμαστε επίσης ώστε το πνεύμα του Ηλιού του Θεσβίτου να ακουμπά σε όλους τους λαούς παντού, ώστε να κινητοποιηθούν και να συλλέξουν και να έχουν διαθέσιμη τη γενεαλογία των προγόνων τους και ώστε τα πιστά τέκνα σου να μπορέσουν να χρησιμοποιήσουν τους άγιους ναούς σου στους οποίους να τελούν για λογαριασμό των νεκρών όλες τις διατάξεις αναφορικώς προς την αιώνια υπερύψωση αυτών».
Στην προσευχή του ο Πρόεδρος Σμιθ ανεγνώρισε επίσης ότι ο ναός είναι όντως ο οίκος του Κυρίου και μέρος όπου μπορεί να γίνει αισθητή η παρουσία του Θεού:
«Σήμερα, είμαστε εδώ και τώρα αφιερώνουμε τον ναό προς εσένα και όλα όσα ανήκουν σε αυτόν, ώστε να είναι άγιος στα μάτια σου, ώστε να είναι οίκος προσευχής, οίκος επαίνου και λατρείας, ώστε η δόξα σου να μπορεί να παραμένει επ’ αυτού και η αγία παρουσία σου να είναι συνεχώς σε αυτόν, και ώστε να είναι αποδεκτό ενδιαίτημα για τον Πολυαγαπημένο σου Υιό, Ιησού Χριστό, τον Σωτήρα μας, ώστε να είναι καθηγιασμένος και αφιερωμένος σε όλα τα μέρη του, ιερά προς εσένα, και προσευχόμαστε ώστε όλοι που περνούν το κατώφλι αυτού του Οίκου σου να μπορούν να λάβουν έμπνευση από την αγιότητά του…
»Αν θέλεις, Επουράνιε Πατέρα μας, άφησε την παρουσία σου να γίνεται αισθητή εδώ πάντοτε, ώστε όλοι όσοι συναθροίζονται εδώ να μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι είναι επισκέπτες σου και ότι αυτός είναι ο Οίκος σου».2 [Βλέπε πρόταση 1 στη σελίδα 99.]
Διδασκαλίες του Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ
Στον ναό λαμβάνουμε ιερές διατάξεις, συμπεριλαμβανομένων διατάξεων που ενώνουν οικογένειες για την αιωνιότητα.
Προκειμένου να προετοιμασθούμε για [το σελέστιο] βασίλειο, ο Κύριος, με την ευσπλαχνία του, αποκατέστησε αυτές τις τελευταίες ημέρες το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού και έθεσε σε αυτό ουράνια εξουσία και κατόπιν έδωσε κατανόηση στα τέκνα Του, ώστε να ληφθούν και να τελεσθούν συγκεκριμένες διατάξεις. Για τον σκοπό αυτό οικοδομήθηκαν ναοί και σε αυτούς τους ναούς όσοι επιθυμούν ένα μέρος στο σελέστιο βασίλειο, έχουν την ευκαιρία να πάνε και να λάβουν τις ευλογίες τους, να βελτιώσουν τη ζωή τους και να προετοιμασθούν για το βασίλειο αυτό.3
Είμαστε οι μόνοι άνθρωποι στον κόσμο που γνωρίζουν γιατί υπάρχουν οι ναοί.4
Κάθε [ναός] έχει οικοδομηθεί για έναν μεγάλο, αιώνιο σκοπό: να εξυπηρετεί ως Οίκος του Κυρίου, να παράσχει ένα μέρος ιερό και κατάλληλο για την τέλεση αγίων διατάξεων οι οποίες ενώνουν επί της γης και επί των ουρανών—διατάξεις για τους νεκρούς και για τους ζώντες, που διασφαλίζουν σε όσους τις λαμβάνουν και όσους είναι πιστοί στις διαθήκες τους, την απόκτηση της οικογενείας τους και τη συναναστροφή με αυτήν, κόσμους δίχως τέλος και υπερύψωση με αυτούς στο σελέστιο βασίλειο του Πατρός μας.5
Θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για την γνώση της αιωνιότητος της διαθήκης του γάμου. Αν μονάχα σε αυτή τη ζωή ελπίζουμε, θα ήμαστε πράγματι ελεεινότεροι από όλους τους ανθρώπους [βλέπε Προς Κορινθίους Α΄ 15:19]. Η διαβεβαίωση ότι η σχέση μας εδώ ως γονέων και τέκνων, ως συζύγων θα συνεχίσει στους ουρανούς και ότι αυτό δεν είναι παρά μόνον η αρχή ενός μεγάλου και ενδόξου βασιλείου το οποίο έχει προορίσει ο Πατέρας μας να κληρονομήσουμε στην άλλη πλευρά, μας γεμίζει με ελπίδα και αγαλλίαση.6
Αν σκεπτόμουν, όπως σκέπτονται τόσοι πολλοί, ότι τώρα η αγαπημένη μου σύζυγος και οι αγαπημένοι μου γονείς έχουν φύγει, ότι έχουν φύγει από τη ζωή μου για πάντα και ότι δεν θα τους δω ποτέ, θα μου στερούσε μία από τις μεγαλύτερες χαρές που έχω σε αυτήν τη ζωή: την πρόθεση να τους συναντήσω πάλι και να λάβω το καλωσόρισμα και τη στοργή τους και να τους ευχαριστήσω από τα βάθη μίας ευγνώμονος καρδιάς για όλα όσα έχουν κάνει για εμένα.
Όμως, υπάρχουν πολλά, πολλά εκατομμύρια από τα τέκνα του Πατρός μας που δεν γνωρίζουν ότι γινόμενοι κοινωνοί συγκεκριμένων διατάξεων καθορισμένων από τον Επουράνιο Πατέρα μας, οι σύζυγοι μπορούν να ενωθούν για τον παρόντα καιρό και όλη την αιωνιότητα και να απολαύσουν τη συντροφιά των τέκνων τους για πάντα. Πόσο ευγνώμονες θα πρέπει να είμαστε για αυτήν τη γνώση.7
Υπάρχουν μόνον λίγα μέρη στον κόσμο όπου μπορούμε να νυμφευθούμε για την αιωνιότητα και αυτά είναι στους ναούς του Θεού. …Υπάρχουν επίσης πολλοί εκ των αδελφών μας, όλα τέκνα του Επουρανίου Πατρός μας, στα οποία αρνούνται αυτό το προνόμιο λόγω… αναπόφευκτων λόγων. Όμως, αν ζουν αξίως και αν επωφελήθηκαν του προνομίου, αν ήσαν εις θέσιν να το κάνουν, τίποτε δεν θα χάσουν από αυτές τις παροδικώς δυσμενείς συνθήκες. Όμως, σκεφθείτε πόση μεγαλύτερη είναι η ευθύνη όσων ζουν εκεί όπου άνδρες και γυναίκες μπορούν να ενωθούν για την αιωνιότητα και όπου μπορούν να πάνε και να κάνουν το έργο για τους νεκρούς τους! Οι άνθρωποι του κόσμου δεν έχουν αυτήν την ευλογία. Διερωτώμαι αν το εκτιμούμε…
Ας διδάξουμε τους νέους ανθρώπους μας σε αυτά τα θέματα από τη μικρή τους ηλικία, ούτως ώστε όταν φθάσουν σε ηλικία γάμου να μην υπάρχει αμφιβολία στον νου τους ως προς το πού ή πώς ή από ποιον θα πρέπει να τελεσθεί αυτή η ιερά διάταξη—και το μόνον μέρος στο οποίο μπορεί να τελεσθεί για τον παρόντα καιρό και όλη την αιωνιότητα είναι εντός ενός ναού.8
Ευχαριστώ [τον Κύριο] για όλες τις διατάξεις του Οίκου του Κυρίου που έχω λάβει, εκάστη εκ των οποίων δεν προορίζεται μόνον για εμένα, αλλά μου έχει επιτραπεί να λάβω ένα τμήμα αυτού του οποίου προορίζεται για όλα τα τέκνα του, όπου και αν είναι, εάν είναι πρόθυμα να λάβουν αυτό που τους προσφέρει, χωρίς χρήματα και χωρίς τιμή.9
Όλοι οι… ναοί οι οποίοι έχουν οικοδομηθεί ή κάποτε στο μέλλον θα αφιερωθούν, θα αποδειχθούν ευλογία πέραν κάθε μέτρου προς όλους όσοι αξίως επωφελούνται του προνομίου τους να τον χρησιμοποιούν, τόσο για τους ίδιους όσο και για τους νεκρούς συγγενείς τους.10 [Βλέπε πρόταση 2 στη σελίδα 100.]
Μέσω του έργου ναού κάνουμε διαθέσιμες αιώνιες ευλογίες στους αποθανόντες προγόνους μας.
Η γενεαλογική εταιρεία έχει αφιερώσει χρόνια συλλέγοντας πληροφορίες [οικογενειακής ιστορίας] και άλλοι αφιερώνουν χρόνια πηγαίνοντας στον Οίκο του Κυρίου, προκειμένου να βαπτισθούν για όσους είναι νεκροί, να επισφραγίσουν συζύγους και παιδιά μεταξύ αυτών, να ενώσουν την οικογένεια όπως έχει διδάξει ο Επουράνιος Πατέρας ότι θα πρέπει να κάνουμε. Θα ήταν καλό αν καθένας από εμάς διερωτάτο: Τι κάνω εγώ γι’ αυτό; Κάνω αυτό που μου αναλογεί; Ο Επουράνιος Πατέρας μας είπε στους ανθρώπους μέσω του Τζόζεφ Σμιθ ότι αν δεν τελούσαμε το έργο για τους νεκρούς μας, θα χάναμε τις δικές μας ευλογίες και θα απεκοπτόμεθα και ένα εκ των τελευταίων πραγμάτων που προσπάθησε να κάνει ο Προφήτης ήταν να αποπερατώσει έναν ναό στον οποίον θα μπορούσαν να πηγαίνουν οι άνθρωποι και να τελούν έργο για τους νεκρούς τους. Τόσο σημαντικό είναι. Πρέπει να γίνει από κάποιον.11
Ενθυμούμαι τώρα μία ιστορία δύο αδελφών που ζούσαν σε μία κωμόπολη της βορείου Γιούτα: Ο μεγαλύτερος αδελφός, ο Χένρυ, ήταν τραπεζίτης και χονδρέμπορος και είχε άφθονο εισόδημα. Ο άλλος αδελφός, ο Τζωρτζ, ήταν αγρότης και δεν είχε πάρα πολλά πέραν των αναγκών του, αλλά είχε την επιθυμία να κάνει έργο ναού για τους νεκρούς τους. Ερευνούσε τη γενεαλογία τους και πήγαινε στον ναό και εργαζόταν για όσους είχαν περάσει στην άλλη πλευρά.
Μία ημέρα, ο Τζωρτζ είπε στον Χένρυ: «Νομίζω ότι θα πρέπει να πας στον ναό και να βοηθήσεις».
Όμως, ο Χένρυ είπε: «Δεν έχω χρόνο να κάνω τίποτε από αυτά. Μου παίρνει όλον τον χρόνο μου για να φροντίσω τη δουλειά μου»…
Περίπου ύστερα από έναν χρόνο, ο Χένρυ επισκέφθηκε στο σπίτι του τον Τζωρτζ και είπε: «Τζωρτζ, είδα ένα όνειρο και με ανησυχεί. Διερωτώμαι αν μπορείς να μου πεις τι σημαίνει».
Ο Τζωρτζ ερώτησε: «Τι ονειρεύτηκες, Χένρυ;»
Ο Χένρυ είπε: «Ονειρεύτηκα ότι εγώ και εσύ περάσαμε από αυτήν τη ζωή και ήμαστε στην άλλη πλευρά του πέπλου. Καθώς προχωρούσαμε, πήγαμε σε μία όμορφη πόλη. Άνθρωποι ήσαν συγκεντρωμένοι κατά ομάδες σε πολλά μέρη και σε κάθε μέρος που πηγαίναμε, σε χαιρετούσαν διά χειραψίας και σε αγκάλιαζαν και σε ευλογούσαν και έλεγαν πόσο ευγνώμονες ήσαν που σε έβλεπαν, αλλά», είπε, «εμένα δεν με πρόσεξαν καθόλου, μετά βίας ήσαν φιλικοί. Τι σημαίνει αυτό;»
Ο Τζωρτζ ερώτησε: «Νόμισες ότι ήμαστε στην άλλη πλευρά του πέπλου;»
«Ναι».
«Λοιπόν, γι’ αυτό σου μιλούσα. Προσπαθούσα να σε κάνω να επιτελέσεις το έργο για αυτούς τους ανθρώπους που είναι εκεί πέρα. Έχω κάνει έργο για πολλούς εξ αυτών, αλλά το έργο για πολλούς περισσότερους πρέπει να γίνει ακόμη. …Καλά θα κάνεις να αρχίσεις να ασχολείσαι, διότι είχες μία γεύση αυτού που ενδεχομένως να αναμένεις όταν πας εκεί, αν δεν κάνεις αυτό που σου αναλογεί στην τέλεση αυτού του έργου για αυτούς». [Βλέπε πρόταση 3 στη σελίδα 100.]
Έχω σκεφθεί αυτήν την ιστορία από τη ζωή των δύο αδελφών πάρα πολλές φορές. Πολλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν τη σοβαρότητα και την ιερότητα της ζωής‧ δεν καταλαβαίνουν την ιερότητα του παντοτινού γάμου. Υπάρχουν ορισμένοι εκ των ανθρώπων μας οι οποίοι δεν ενδιαφέρονται για τη γενεαλογία τους. Δεν ενδιαφέρονται καθόλου για τους προγόνους τους‧ τουλάχιστον αυτό θα νόμιζες από τον τρόπο που συμπεριφέρονται. Δεν πηγαίνουν στον ναό να κάνουν έργο για τους νεκρούς τους.
…Αφού έχουμε πάει στον Οίκο του Κυρίου για τις δικές μας ευλογίες, ας σκεφθούμε την ευθύνη μας προς τους προγόνους μας. Ποια θα είναι η υποδοχή σας, όταν πάτε στην άλλη πλευρά; Θα είσθε κάποιος τον οποίον θα προσεγγίσουν και θα ευλογούν καθ’ όλη την αιωνιότητα ή θα είσθε σαν τον αδελφό ο οποίος ασχολείτο ιδιοτελώς με τα προβλήματά του εδώ και άφηνε όσους δεν μπορούσαν να βοηθήσουν τον εαυτό τους να συνεχίζουν χωρίς τη βοήθειά του;12
Γνωρίζετε ότι είμαστε όλοι δεμένοι μαζί με το μέγα έργο που γίνεται στους ναούς του Πατρός μας, όπου οικογένειες οι οποίες δεν έχουν ενωθεί πριν, ενώνονται μαζί με τη δύναμη της Αγίας Ιεροσύνης. Ο Κύριος προόριζε ώστε έκαστος των υιών του και εκάστη των θυγατέρων του να έχει την ευκαιρία να ευλογηθεί, όχι μόνον εδώ επί της γης, αλλά και να απολαμβάνει αιώνιες ευλογίες.
Σκεφθείτε την αφοσίωση και την πίστη αυτών που μέρα με τη μέρα πηγαίνουν σε αυτούς τους ναούς και ιερουργούν για όσους έχουν περάσει στην άλλη πλευρά και να γνωρίζετε αυτό, ότι όσοι είναι στην άλλη πλευρά είναι εξίσου ανυπόμονοι για εμάς. Προσεύχονται για εμάς και για την επιτυχία μας. Παρακαλούν, με τον δικό τους τρόπο, για τους απογόνους τους, για τους επιγενομένους τους που ζουν επί της γης.13
Ο Κύριος θα μας βοηθήσει στην έρευνα για τους νεκρούς συγγενείς μας.
Στο Σικάγο πριν από κάποια χρόνια, κατά τη διάρκεια της εκθέσεως «Αιών Προόδου», πήγα στον πάγκο της Εκκλησίας μας μία ημέρα και ερώτησα τους ιεραποστόλους ποιος ήταν υπεύθυνος για τη μεγάλη πολιτιστική και επιστημονική έκθεση.
Μου είπαν ότι το όνομα του ανδρός ήταν Ντος και ερώτησα: «Είναι αδελφός του Τσαρλς Τζ. Ντος, ο οποίος ήταν αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών και επίσης πρέσβυς στη Μεγάλη Βρετανία;»
Και εκείνοι απήντησαν: «Ναι».
«Λοιπόν», είπα, «χαίρω που το μαθαίνω. Τυγχάνει να τον γνωρίζω».
Είπα στον εαυτόν μου: «Νομίζω ότι θα του τηλεφωνήσω. Θα είναι ο Χένρυ Ντος». Ήξερα τον Χένρυ Ντος, έτσι πήγα στο τηλέφωνο και κάλεσα το γραφείο του. Η γραμματεύς του… είπε στον κύριο Ντος ότι ο Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ από τη Σωλτ Λέηκ Σίτυ ήταν εκεί και ήθελε να τον συναντήσει και εκείνος της είπε να με αφήσει να περάσω. Λοιπόν, αντί να με τρέχει πίσω από εκατό ανθρώπους να περιμένω τη σειρά μου, με πήγε σε μία πόρτα παραπλεύρως και εκεί στεκόταν μπροστά μου ένας ψηλός άνδρας τον οποίον δεν είχα δει ποτέ στη ζωή μου.
Είπε: «Είμαι ο κύριος Ντος».
Ήταν πολύ ευχάριστος, αλλά μπορείτε να φαντασθείτε πόσο αμήχανα ένιωθα. Ήταν ο κύριος Ντος και ήταν ο αδελφός του πρέσβεως Ντος, αλλά ήταν ο Ρούφους Ντος. Δεν εγνώριζα ότι υπήρχε Ρούφους Ντος στον κόσμο.
«Λοιπόν», είπα, «ήλθα να σας πω ότι πρόκειται περί μίας υπέροχης εκθέσεως και να σας εκφράσω την εκτίμησή μου για όσα έχετε κάνει για την οργάνωση και επίβλεψή της. Είναι θαυμαστά όσα έχουν επιτευχθεί και τι εκπαίδευση αποτελεί για τόσους πολλούς ανθρώπους. Τώρα, καταλαβαίνω ότι είσθε πολυάσχολος, και αυτά μόνον ήθελα να έλθω να σας πω και να σας συγχαρώ και να σας ευχαριστήσω».
«Αυτό είναι πολύ ευγενικό», είπε. «Περάστε μέσα».
«Όχι, ήλθα μόνον να πω αυτά», απήντησα.
Εκείνος είπε: «Περάστε, περάστε μέσα».
Είπα: «Όχι, υπάρχουν εκατό άνθρωποι που περιμένουν να σας δουν».
«Κανείς από αυτούς δεν θα πει κάτι τόσο ωραίο όπως είπατε εσείς».
Έτσι, πέρασα μέσα χωρίς ιδέες και λαχανιασμένος σχεδόν. Επέμεινε να καθίσω και το επόμενο που είπα, ήταν: «Παρεμπιπτόντως, κύριε Ντος, από πού κατάγονται οι δικοί σας;»
«Εννοείτε στην Αμερική;» ερώτησε.
«Εννοώ, οπουδήποτε».
Είπε: «Ενδιαφέρεστε για γενεαλογία;»
«Ασφαλώς», απήντησα. «Έχουμε μία εκ των καλύτερων βιβλιοθηκών γενεαλογικού περιεχομένου στη Σωλτ Λέηκ Σίτυ».
Είπε: «Συγχωρήστε με μία στιγμή» και εξήλθε του γραφείου του και επέστρεψε με ένα χαρτόκουτο σχεδόν στο μέγεθος μίας παλαιάς οικογενειακής Βίβλου. Πήρε το μαχαίρι του, άνοιξε το χαρτόκουτο και έβγαλε ένα πακέτο τυλιγμένο με λευκή ζελατίνη. Έβγαλε τη ζελατίνη και έβαλε επάνω στο τραπέζι ένα από τα ομορφότερα δεμένα βιβλία που έχω δει ποτέ. Ήταν καλώς τυπωμένο και πλουσίως εικονογραφημένο και το εξώφυλλο ήταν κομψώς διακοσμημένο με χρυσό.
Καθώς το εξέταζα, είπα: «Κύριε Ντος, αυτό είναι όμορφο δείγμα εργασίας».
«Πρέπει να είναι. Μου κόστισε είκοσι πέντε χιλιάδες δολάρια».
«Λοιπόν», είπα, «τα αξίζει».
Είπε: «Αξίζει τίποτε για εσάς;»
Είπα: «Θα άξιζε, αν το είχα».
Είπε: «Εντάξει, μπορείτε να το πάρετε!»—είκοσι πέντε χιλιάδες δολάρια αξίας γενεαλογία τοποθετημένη στα χέρια μου από έναν άνδρα τον οποίον είχα γνωρίσει μόλις πριν από πέντε λεπτά! Λοιπόν, εξεπλάγην. Η πρώτη μας συνάντηση συνεχίσθηκε αλλά μόνον για λίγο περισσότερο. Του είπα πόσο ευχαριστημένος ήμουν που το πήρα και ότι θα το έβαζα στη βιβλιοθήκη γενεαλογίας στη Σωλτ Λέηκ Σίτυ.
Πριν φύγω από το δωμάτιο, είπε: «Κύριε Σμιθ, αυτή είναι η γενεαλογία της μητρός μου, η γενεαλογία των Γκέιτ. Προετοιμάζουμε επίσης τη γενεαλογία του πατρός μου—της οικογενείας Ντος. Θα είναι σαν και αυτό. Όταν τελειώσει, θα ήθελα να σας στείλω ένα αντίτυπο από αυτό επίσης».
Πενήντα χιλιάδες δολάρια γενεαλογίας—μόνο και μόνο επειδή προσπάθησα να είμαι ευγενικός με κάποιον! Δεν νομίζω ότι ήταν τυχαίο γεγονός…
Ο Κύριος μάς βοηθά‧ είναι θαυμάσιο πώς ανοίγει ο δρόμος και πώς άλλοι άνθρωποι συχνά προτρέπονται να προετοιμάσουν τη γενεαλογία τους. Όμως, ενίοτε αδυνατούμε να επωφεληθούμε των ευκαιριών μας να προετοιμάσουμε τις γενεαλογίες μας, παρά το γεγονός ότι ο Κύριος έχει με νόημα πει ότι αν δεν φροντίσουμε το έργο ναού μας, θα απορριφθούμε με τους νεκρούς μας [βλέπε Δ&Δ 124:32]. Αυτό είναι πολύ σοβαρό. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορούμε να αλλάξουμε, αν έχουμε αναλώσει ασκόπως τις ευκαιρίες μας μέχρις ότου περάσει η ζωή. …Δεν μπορούμε να αναμένουμε από άλλους να κάνουν αυτό το έργο για εμάς.
Επομένως, ο Κύριος, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, μας ενθαρρύνει, συμβουλεύει και παραινεί να κάνουμε το έργο μας. Ορισμένες οικογένειες που δεν μπορούν να κάνουν το έργο μόνες τους, έχουν κάποιον άλλον να εργάζεται συνεχώς επί της γενεαλογίας ναού αυτών και του υλικού γενεαλογικού ενδιαφέροντος.
Αν κάνουμε αυτό που μας αναλογεί, οι γενεαλογίες μας θα μας αποκαλυφθούν—ενίοτε με τον έναν τρόπο, ενίοτε με τον άλλον. Επομένως, θέλω να σας προτείνω, αδελφοί και αδελφές μου: ας κάνουμε αυτό που μας αναλογεί.14 [Βλέπε πρόταση 4 στη σελίδα 100.]
Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία
Εξετάστε αυτές τις ιδέες καθώς μελετάτε το κεφάλαιο ή καθώς προετοιμάζεσθε να διδάξετε. Για επιπρόσθετη βοήθεια, βλέπε σελίδες v–viii.
-
Διαβάστε τα αποσπάσματα από την προσευχή αφιερώσεως του Ναού Άινταχο στο Άινταχο Φολς στις σελίδες 90–91, και διαβάστε το Δ&Δ 109:1–5, 10–13 (από την προσευχή αφιερώσεως του Ναού στο Κίρτλαντ). Συλλογισθείτε τα συναισθήματα που έχετε, όταν παρευρίσκεσθε στον ναό και σκεφθείτε τις εμπειρίες οι οποίες έχουν ενδυναμώσει τη μαρτυρία σας ότι ο ναός είναι ο οίκος του Κυρίου.
-
Ποιους λόγους δίδει ο Πρόεδρος Σμιθ για την οικοδόμηση ναών; (βλέπε σελίδες 91–93). Τι μπορούμε να κάνουμε, προκειμένου να παροτρύνουμε τους νέους να προετοιμασθούν για να νυμφευθούν στον ναό;
-
Διαβάστε την ιστορία στη σελίδα 95. Ποιοι είναι ορισμένοι απλοί τρόποι για κάποιον με πολλές άλλες ευθύνες να συμμετάσχει στο έργο οικογενειακής ιστορίας; Τι μπορούν να κάνουν οι απαρτίες της ιεροσύνης και η Ανακουφιστική Εταιρεία για να συμμετάσχουν;
-
Επανεξετάστε το τμήμα που αρχίζει στη σελίδα 96. Πώς σας έχει βοηθήσει ο Κύριος καθώς προσπαθείτε να βρείτε πληροφορίες σχετικώς με τους προγόνους σας; Ποιες άλλες ευλογίες έχετε λάβει καθώς συμμετέχετε στο έργο οικογενειακής ιστορίας;
Σχετιζόμενες γραφές: Μαλαχίας 4:5–6, Διδαχή και Διαθήκες 97:15–16, 110, 124:39–41, 128:9, 15–24.
Βοήθεια διδασκαλίας: Όταν ένα άτομο διαβάζει φωναχτά από τις διδασκαλίες του Προέδρου Σμιθ, ζητήστε από τα άλλα μέλη της τάξεως να «ενωτίζονται και να αναζητούν συγκεκριμένες αρχές ή ιδέες. Αν ένα απόσπασμα περιέχει ασυνήθεις ή δύσκολες λέξεις ή φράσεις, εξηγήστε τις προτού διαβασθεί. Αν κάποιος στην ομάδα δυσκολεύεται να διαβάσει, ζητήστε εθελοντές αντί να τους βάζετε να διαβάζουν με τη σειρά» (Teaching, No Greater Call, 56).
Εσωτερικό του Ναού στο Κίρτλαντ, όπου ο αρχαίος προφήτης Ηλίας ο Θεσβίτης ενεφανίσθη στον Τζόζεφ Σμιθ και του απένειμε τη δύναμη επισφραγίσεως και τα κλειδιά του έργου για τους νεκρούς.
«Υπάρχουν μόνον λίγα μέρη στον κόσμο όπου μπορούμε να νυμφευθούμε για την αιωνιότητα και αυτά είναι στους ναούς του Θεού».
«Σκεφθείτε την αφοσίωση και την πίστη αυτών που μέρα με τη μέρα πηγαίνουν σε αυτούς τους ναούς και ιερουργούν για όσους έχουν περάσει στην άλλη πλευρά».