ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1ο

Ζώντας αυτά που πιστεύουμε

Η θρησκεία μας πρέπει να εκφράζεται με τον τρόπο που ζούμε την καθημερινή μας ζωή.

Από τη ζωή του Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ

Όταν ήταν 34 ετών, ο Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ έκανε έναν κατάλογο με αποφάσεις τις οποίες αποκαλούσε «προσωπικό πιστεύω» του—11 ιδανικά για τα οποία δεσμεύθηκε να ζει:

«Θα είμαι φίλος με όσους δεν έχουν φίλους και θα ευρίσκω χαρά στην τέλεση διακονίας για τις ανάγκες των πτωχών.

»Θα επισκέπτομαι τους ασθενείς και τους βασανισμένους και θα τους εμπνέω την επιθυμία για πίστη ότι θα θεραπευθούν.

»Θα διδάσκω την αλήθεια προς κατανόηση και ευλόγηση όλης της ανθρωπότητος.

»Θα αναζητώ εκείνον που έχει σφάλλει και θα προσπαθώ να τον φέρω πίσω στην ενάρετη και ευτυχισμένη ζωή.

»Δεν θα επιζητώ να εξαναγκάζω τους ανθρώπους να ζουν συμφώνως προς τα ιδανικά μου, αλλά αντιθέτως θα τους αγαπώ που κάνουν αυτό το οποίο είναι σωστό.

»Θα ζω με τους κοινούς ανθρώπους και θα βοηθώ στην επίλυση των προβλημάτων τους, ούτως ώστε η επίγεια ζωή τους να είναι ευτυχισμένη.

»Θα αποφεύγω τη δημοσιότητα των υψηλών θέσεων και θα αποθαρρύνω την κολακεία απερίσκεπτων φίλων.

»Δεν θα πληγώνω εσκεμμένως τα συναισθήματα κανενός ούτε και αυτού που ενδεχομένως να με αδίκησε, αλλά θα επιζητώ να του κάνω καλό και να τον κάνω φίλο μου.

»Θα υπερνικήσω την τάση προς την ιδιοτέλεια και τη ζηλοφθονία και θα αγαλλιάζω με τις επιτυχίες όλων των τέκνων του Επουρανίου Πατρός μου.

»Δεν θα είμαι εχθρός καμίας ζώσης ψυχής.

»Επειδή γνωρίζω ότι ο Λυτρωτής της ανθρωπότητος έχει προσφέρει στον κόσμο το μόνο σχέδιο το οποίο θα μας αναπτύξει πλήρως και θα μας κάνει πραγματικώς ευτυχισμένους εδώ και στην επόμενη ζωή, το αισθάνομαι όχι μόνον καθήκον μου, αλλά επίσης ευλογημένο προνόμιο να διαδώσω αυτήν την αλήθεια»¹ [Βλέπε πρόταση 1 στη σελίδα 10.]

Όσοι γνώριζαν τον Πρόεδρο Σμιθ δήλωναν ότι πράγματι ζούσε συμφώνως προς το πιστεύω του. Ο Έζρα Ταφτ Μπένσον, τότε μέλος της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων, ανέφερε μία εμπειρία όπου ο Πρόεδρος Σμιθ ήταν πιστός στην αποφασιστικότητά του να «επισκέπτεται τους ασθενείς και τους βασανισμένους και να τους εμπνέει την επιθυμία για πίστη ότι θα θεραπευθούν»:

«Δεν θα παύσω ποτέ να είμαι ευγνώμων για τις επισκέψεις που έκανε εκείνος στο σπίτι μου, ενώ έλειπα και υπηρετούσα ως ταπεινός ιεραπόστολος. …Ιδιαιτέρως είμαι ευγνώμων για μία επίσκεψη αργά τη νύκτα, όταν το μικρό κορίτσι μας ήταν στο κατώφλι του θανάτου. Χωρίς να το ανακοινώσει, ο Πρόεδρος Σμιθ βρήκε χρόνο να έλθει στο σπίτι και έθεσε τα χέρια του επί της κεφαλής της μικρής, η οποία ήταν στην αγκάλη της μητέρας της με τον ίδιο τρόπο που ήταν εκεί για πολλές ώρες, και της υποσχέθηκε την πλήρη ανάρρωσή της. Αυτός ήταν ο Πρόεδρος Σμιθ, πάντοτε είχε χρόνο για να βοηθήσει, ιδιαιτέρως όσους ήταν ασθενείς, όσους τον χρειάζονταν περισσότερο».²

Ο Σπένσερ Κίμπαλ επεσήμανε ένα άλλο παράδειγμα στο οποίο οι πράξεις του Προέδρου Σμιθ επέδειξαν την πεποίθησή του να κάνει καλό σε «αυτόν που ενδεχομένως να [τον] αδίκησε»:

«Ανεφέρθη στον [Πρόεδρο Σμιθ] ότι κάποιος είχε κλέψει από την άμαξά του τον μανδύα του. Αντί να θυμώσει, απήντησε: ‘Μακάρι να ξέραμε ποιος ήταν, ώστε να του δώσουμε και την κουβέρτα, διότι πρέπει να κρύωνε‧ και λίγο φαγητό επίσης, διότι πρέπει να πεινούσε’».³

Κάποιος άλλος παρατηρητής έγραψε για τον Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ: «Η θρησκεία του δεν αποτελείται από απρόσωπες και θεωρητικές διδαχές. Δεν είναι θεωρία. Σημαίνει περισσότερα για εκείνον παρά ένα όμορφο σχέδιο προς θαυμασμό. Είναι περισσότερο από φιλοσοφία της ζωής. Για ένα άτομο πρακτικό όπως εκείνος, η θρησκεία είναι η στάση με την οποία ζει ένας άνθρωπος, με την οποίαν κάνει πράγματα, είτε αυτό είναι να πει μόνον έναν καλοσυνάτο λόγο είτε να δώσει ένα κύπελλο κρύο νερό. Η θρησκεία του πρέπει να εκφράζεται με πράξεις. Πρέπει να επεκτείνεται στις λεπτομέρειες της καθημερινής ζωής».⁴

Ένας εκ των συμβούλων του στην Πρώτη Προεδρία, ο Πρόεδρος Τζ. Ρούμπεν Κλαρκ ο νεότερος, συνόψισε την προσωπική ακεραιότητα του Προέδρου Σμιθ με αυτά τα λόγια: «Ήταν ένας εξ αυτών των λίγων ατόμων για τον οποίον μπορείς να πεις ότι έζησε όπως δίδαξε».⁵

Διδασκαλίες του Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ

Η υπακοή μας στο ευαγγέλιο—όχι απλώς η ιδιότητά μας ως μέλη στην Εκκλησία—μας δίδει τις προϋποθέσεις να αποκαλούμαστε Άγιοι.

Η λατρεία στην Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών είναι μία αφοσιωμένη ζωή, η επιθυμία να είμαστε άξιοι εκείνου, κατ’ εικόνα του οποίου έχουμε δημιουργηθεί και ο οποίος μάς έχει δώσει τα πάντα… τα οποία αξίζουν—το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού.⁶

Τι υπέροχο είναι να αισθανόμαστε ότι ανήκουμε σε μία εκκλησία, η οποία αποτελείται ή θα πρέπει να αποτελείται από αγίους. Δεν αρκεί να έχουμε το όνομά μας επί των μητρώων. Είναι σημαντικό να ζούμε τη ζωή, η οποία μας δίδει το δικαίωμα να αποκαλούμαστε Άγιοι και αν το κάνετε αυτό, θα είσθε ευτυχισμένοι…

Όταν ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ ήλθε στον κόσμο και άρχισε να κηρύττει το ευαγγέλιο της βασιλείας, υπήρξαν πολλοί, ειδικώς οι κατά προσποίηση ευλαβείς Φαρισαίοι, οι οποίοι απέρριψαν το μήνυμά Του, ισχυριζόμενοι ότι ήσαν οι απόγονοι του Αβραάμ και υπέδειξαν ότι η καταγωγή τους θα τους έσωζε στο βασίλειο του Θεού.

Ο Σωτήρας τούς πληροφόρησε ότι αν ήσαν τέκνα του Αβραάμ, θα έκαναν τα έργα του Αβραάμ. [Βλέπε Κατά Ιωάννην 8:33–39.] Θα ήθελα να πω στους Αγίους των Τελευταίων Ημερών ότι εάν είμαστε άξιοι να αποκαλούμαστε Άγιοι των Τελευταίων Ημερών, θα είναι επειδή ζούμε τη ζωή αγίων και είναι ο σκοπός του ευαγγελίου που μας δίδει τη δυνατότητα κατ’ αυτόν τον τρόπο. Ο κόσμος έχει περιέλθει σε τέτοια κατάσταση και έχει εξαπατηθεί από τον εναντίο για τόσο πολύ διάστημα και έχει δηλώσει ότι η απλή πίστη στον Θεό είναι το μόνο απαραίτητο, κάτι για το οποίο φοβάμαι. Αυτό είναι απλώς ένα κόλπο του εναντίου.⁷ [Βλέπε πρόταση 2 στη σελίδα 10.]

Ο «μορμονισμός», όπως λέγεται, είναι το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, συνεπώς είναι η δύναμη του Θεού προς σωτηρία σε όλους όσοι πιστεύουν και υπακούν στις διδασκαλίες του [του ευαγγελίου]. Δεν είναι αυτοί που λέγουν: «Κύριε, Κύριε», οι οποίοι απολαμβάνουν τη συντροφιά του Πνεύματός Του, αλλά όσοι κάνουν το θέλημά Του [βλέπε Κατά Λουκάν 6:46].⁸

Αναφερόμενος στο 7ο κεφάλαιο από το Κατά Ματθαίον και στο 24ο εδάφιο, ευρίσκω τα ακόλουθα:

«Καθένας, λοιπόν, που ακούει τα λόγια μου αυτά, και τα πράττει, θα τον εξομοιώσω με έναν φρόνιμο άνδρα, που οικοδόμησε το σπίτι του επάνω στην πέτρα‧

»και κατέβηκε η βροχή, και ήλθαν τα ποτάμια, και φύσηξαν οι άνεμοι, και έπεσαν με ορμή επάνω σ’ εκείνο το σπίτι, και δεν έπεσε‧ επειδή, ήταν θεμελιωμένο επάνω στην πέτρα.

»Και καθένας που ακούει τα λόγια μου αυτά, και δεν τα πράττει, θα εξομοιωθεί με έναν άφρονα άνδρα, που οικοδόμησε το σπίτι του επάνω στην άμμο‧

»και κατέβηκε η βροχή, και ήλθαν τα ποτάμια, και φύσηξαν οι άνεμοι, και έπεσαν με ορμή επάνω σ’ εκείνο το σπίτι, και έπεσε‧ και η πτώση του ήταν μεγάλη». [Κατά Ματθαίον 7:24–27.]

Πόσοι εξ ημών, έχοντας μάθει το θέλημα του Κυρίου, το κάνουμε; Πόσοι εξ ημών καθημερινώς θέτουμε ένα θεμέλιο και οικοδομούμε ένα πλαίσιο που θα συμμορφώνεται με την αξιοπρέπεια του πνευματικού αναστήματος του Διδασκάλου μας; «Μάλιστα, ο άνθρωπος είναι το σκήνωμα του Θεού, δηλαδή ναοί. Και οποιοσδήποτε ναός μολυνθεί, ο Θεός θα καταστρέψει αυτόν το ναό». [Δ&Δ 93:35.] Μας έχει δώσει διάνοια και σοφία περισσότερη από εκείνη των συνανθρώπων μας. Η γνώση της προ-υπάρξεως έχει δοθεί στους Αγίους των Τελευταίων Ημερών. Η γνώση ότι είμαστε εδώ, διότι τηρήσαμε την πρώτη μας κατάσταση, και ότι μας έχει δοθεί η ευκαιρία να αποκτήσουμε αιώνια ζωή στην παρουσία του Επουρανίου Πατρός μας, τηρώντας την δεύτερή μας κατάσταση. Δεν θα κριθούμε όπως κρίνονται οι αδελφοί και οι αδελφές μας του κόσμου, αλλά σύμφωνα με τις μεγαλύτερες ευκαιρίες τεθειμένες στη φύλαξή μας. Θα είμαστε ανάμεσα σε αυτούς που έχουν λάβει τον λόγο του Κυρίου, που έχουν ακούσει τα λεχθέντα Του, και αν τα κάνουμε, θα έχουμε αιώνια ζωή, αλλά αν αποτύχουμε, τότε το αποτέλεσμα θα είναι καταδίκη.⁹

Ας κάνουμε καλύτερα απ’ ό,τι έχουμε κάνει ποτέ. Ας ανανεώσουμε την αποφασιστικότητά μας να είμαστε αληθινοί Άγιοι των Τελευταίων Ημερών και όχι απλώς να παριστάνουμε ότι είμαστε Άγιοι. …Δεν γνωρίζω κανέναν που να μην μπορεί να κάνει λίγο καλύτερα από αυτό που κάνει, εάν το αποφασίσει.¹⁰

Ο Επουράνιος Πατέρας μας αναμένει από εμάς να προετοιμασθούμε και να ζήσουμε άξιοι των υπεσχημένων ευλογιών Του.

Έχω ανοίξει στο εικοστό δεύτερο κεφάλαιο από την αφήγηση του Ματθαίου για τη διδασκαλία του Σωτήρος και θα διαβάσω αυτήν τη συγκεκριμένη παραβολή:

«Και απαντώντας ξανά ο Ιησούς, τους είπε, με παραβολές, λέγοντας:

»Η βασιλεία των ουρανών ομοιώθηκε με έναν άνθρωπο βασιλιά, που έκανε γάμους στον γιο του‧

»και έστειλε τους δούλους του να καλέσουν τους προσκεκλημένους στους γάμους…

»Και όταν ο βασιλιάς μπήκε για να θεωρήσει τους καθισμένους στο τραπέζι, είδε εκεί έναν άνθρωπο να μη είναι ντυμένος με ένδυμα γάμου‧

»και του λέει: Φίλε, πώς μπήκες εδώ, μη έχοντας ένδυμα γάμου; Κι εκείνος αποστομώθηκε.

»Τότε, ο βασιλιάς είπε στους υπηρέτες: Αφού τον δέσετε χειροπόδαρα, σηκώστε τον, και ρίξτε τον στο εξώτερο σκοτάδι‧ εκεί θα είναι το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών.

»Επειδή, πολλοί είναι οι καλεσμένοι, λίγοι όμως οι εκλεκτοί». [Βλέπε Κατά Ματθαίον 22:1–3, 11–14.] …

…Εδώ έχουμε έναν άνδρα ο οποίος πήγε στην εορτή του γάμου και, όταν ήλθε ο καιρός, ο βασιλιάς ή ο εξουσιαστής είδε ότι δεν φορούσε ένδυμα γάμου. Προφανώς, είχε αγνοήσει τη σημασία αυτού. Είχε προσέλθει απροετοίμαστος, αναμένοντας να συμμετάσχει. Είχε πάει στην εορτή—όλοι ήσαν προσκεκλημένοι στην εορτή, αλλά εικάζω ότι υποτίθεται πως εγνώριζαν ότι θα επιτρεπόταν η είσοδος μόνον σε όσους ήσαν καταλλήλως ενδεδυμένοι, και αυτός ο άνδρας εξεπλάγη, όταν του έγινε η ερώτηση γιατί ήταν εκεί σε εκείνη την κατάσταση.

Ο κόσμος φαίνεται να πιστεύει ότι μπορεί να έλθει όποτε είναι έτοιμος. Τα τέκνα του Πατρός μας δεν καταλαβαίνουν ότι υπάρχει κάποια προετοιμασία που πρέπει να γίνει. Ο εναντίος τα έχει εξαπατήσει τόσο που τα κάνει να πιστεύουν ότι δεν είναι απαραίτητη καμία προετοιμασία, οτιδήποτε αρκεί, αλλά σε αυτό το μήνυμα το οποίο έδωσε ο Σωτήρας σε μία παραβολή προς τους συναναστρεφόμενους εκείνον, πληροφορούμεθα ότι πρέπει να υπάρχει κάποια προετοιμασία και χωρίς αυτήν την προετοιμασία δεν θα επιτραπεί σε κανέναν να μετάσχει των πιο πολύτιμων δωρεών του Επουρανίου Πατρός μας. Αυτό ισχύει για τα μέλη αυτής της Εκκλησίας που έχουν την ιδέα ότι επειδή έχουν προσκληθεί και επειδή το όνομά τους εμφανίζεται επί των μητρώων ανάμεσα σε όσους έχουν κληθεί, δεν υπάρχει τίποτε περισσότερο να κάνουν. …Έχουν ξεχάσει τον Κύριο και δεν προετοιμάζονται για την εορτή στην οποίαν τους έχει καλέσει.

Ο Επουράνιος Πατέρας μας εννοεί ότι θα πρέπει να προετοιμασθούμε για την εορτή του γάμου ή θα αποκλεισθούμε από αυτήν. Αναμένει από εμάς να συνεχίσουμε να εφοδιάζουμε τον νου μας με την αλήθεια και να διαδίδουμε αυτήν την αλήθεια ως προσφορές ευκαιρίας ανάμεσα σε όλα τα τέκνα του. Το γεγονός ότι το όνομά μας εμφανίζεται στα μητρώα της Εκκλησίας δεν αποτελεί εγγύηση ότι θα βρούμε θέση στο σελέστιο βασίλειο. Μόνον όσοι ζουν αξίως να είναι μέλη αυτού του βασιλείου θα βρουν θέση εκεί.

Μεσούσης της έκρυθμης καταστάσεως, της αβεβαιότητος που υπάρχει στον κόσμο, εάν υπήρχε ποτέ ο καιρός κατά τον οποίον θα έπρεπε να εξετάσουμε τον εαυτό μας, να βρούμε αν κάνουμε αυτό που θα ήθελε από εμάς ο Κύριος, τότε αυτός ο καιρός είναι σήμερα. Εάν υπήρχε ποτέ ο καιρός κατά τον οποίον θα έπρεπε να βεβαιωθούμε ότι είμαστε στο μονοπάτι της αιωνίας ζωής, τότε αυτός ο καιρός είναι τώρα. Δεν μπορούμε να αγνοούμε αυτές τις ευκαιρίες. Ο Θεός δεν εμπαίζεται. Όταν μας προσέφερε μία δωρεά, όταν έκανε προσιτή για εμάς μία ευλογία, όταν μας προσκάλεσε να μετάσχουμε της εορτής και το αγνοούμε, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι θα υποφέρουμε τη δυστυχία που θα νιώσουν όσοι αρνούνται τις ευλογίες του Κυρίου, όταν αυτές προσφέρονται.¹¹

Δεν μπορούμε να ζούμε σαν τον κόσμο και να αναμένουμε ότι θα αποκτήσουμε τη δικαιωματική μας θέση στη βασιλεία. Ο Κύριος μάς λέγει στο πρώτο τμήμα από το Διδαχή και Διαθήκες, αναφερόμενος στο κακό: ότι δεν μπορεί να αντικρίσει την αμαρτία με τον παραμικρό βαθμό ανεκτικότητας [βλέπε Δ&Δ 1:31]. Αυτό είναι δύσκολο να το αποδεχθούμε, επειδή ορισμένοι εξ ημών στην Εκκλησία έχουμε την ιδέα ότι μπορούμε να παίρνουμε επιπόλαια το ευαγγέλιο του Κυρίου μας και τα θεμελιώδη της αιώνιας ζωής και παρά ταύτα να αποκτήσουμε τη θέση που θέλουμε. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Ο Κύριος θα είναι ευσπλαχνικός, αλλά θα είναι δίκαιος και, αν θέλουμε οιανδήποτε ευλογία, τότε υπάρχει μόνον ένας τρόπος για να την αποκτήσουμε, και αυτός είναι να τηρούμε τις εντολές οι οποίες θα μας δώσουν το δικαίωμα για την ευλογία.¹² [Βλέπε πρόταση 3 στη σελίδα 10.]

Αν κάνουμε το καθήκον μας πλήρως, η ζωή μας αποτελεί ένδειξη της πίστεώς μας στο ευαγγέλιο.

Τον περασμένο χρόνο, είχα το προνόμιο να συναντήσω και να συνομιλήσω με κάποιους άνδρες επί του ευαγγελίου, οι οποίοι ζουν σε αυτήν την κοινότητα [Σωλτ Λέηκ Σίτυ], μη μέλη της Εκκλησίας μας. Ένας άνδρας διέμενε εδώ επί είκοσι χρόνια, ένας άνδρας του οποίου η ζωή είναι ανεπίληπτη, καλός πολίτης, έξοχος επιχειρηματίας, κάποιος που έχει καλοσυνάτα αισθήματα προς τον λαό μας. Μου είπε ότι είχε ζήσει εδώ είκοσι χρόνια και είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι είμαστε εξίσου καλοί όσο οι γείτονές μας οι οποίοι είναι μέλη άλλων εκκλησιών‧ δεν μπορούσε να δει καμία διαφορά σε εμάς.

Θέλω να σας πω, αδελφοί και αδελφές μου, ότι αυτό, κατ’ εμέ, δεν αποτελεί φιλοφρόνηση. Αν το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού δεν με κάνει καλύτερο άνθρωπο, τότε δεν έχω αναπτυχθεί πνευματικώς όπως θα έπρεπε, και αν οι γείτονές μας που δεν είναι σε αυτήν την Εκκλησία μπορούν να ζουν ανάμεσά μας χρόνο με τον χρόνο και δεν βλέπουν καμία ένδειξη των οφελών τα οποία προέρχονται από την τήρηση των εντολών του Θεού στη ζωή μας, τότε υπάρχει η ανάγκη για μεταρρύθμιση στον Ισραήλ.

…Κάνετε το καθήκον σας; Επιτελούμε το έργο το οποίο ανέθεσε ο Κύριος στην επιμέλειά μας; Αισθανόμαστε την ευθύνη που είναι εφ’ ημών; Ή οκνηρώς επιπλέουμε στο ρεύμα, πηγαίνοντας ανάλογα με το κύμα, λαμβάνοντας ως δεδομένο ότι την τελευταία ημέρα θα λυτρωθούμε;¹³

Αποκαλούμεθα λαός που ο Θεός απέκτησε [βλέπε Πέτρου Α΄ 2:9], επειδή, ίσως, πιστεύουμε απολύτως στο ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού…

Αν ήμαστε τόσο ιδιαίτεροι, ώστε να ζούμε με κάθε λόγο που εκπορεύεται από το στόμα του Επουρανίου Πατρός μας [βλέπε Δ&Δ 84:44], τότε πράγματι θα ήμαστε ευλογημένος λαός. Ζούμε σε μεγάλο βαθμό με τη μαρτυρία που μας έχει δοθεί από τον Λυτρωτή μας και σε αυτόν τον βαθμό είμαστε ευλογημένος λαός. Όμως, θα ήμαστε σε μεγάλο βαθμό πιο ευλογημένοι και εν ευημερία, εάν μπορούσαμε να κάνουμε τον εαυτό μας να κάνει το καθήκον μας πλήρως.

Προσεύχομαι ώστε το πνεύμα, το οποίο θα μας καταστήσει ικανούς να υπηρετήσουμε πιστώς, να είναι μαζί μας, ώστε η επιθυμία να κάνουμε καλό να μπορέσει να υπερνικήσει τους πειρασμούς οι οποίοι τίθενται στον δρόμο μας και ώστε, όπου και αν πάμε, οι άλλοι που παρατηρούν τα καλά έργα μας να ωθηθούν να δοξάσουν τον Πατέρα μας ο οποίος είναι στους Ουρανούς [βλέπε Κατά Ματθαίον 5:16].¹⁴

Λοιπόν, ας εξετάσουμε τον εαυτό μας. Κάνουμε τόσα πολλά, όσα θα έπρεπε; Και αν όχι, ας αλλάξουμε και ας κάνουμε καλύτερα. Αν κάνουμε καθώς πρέπει, αν επιζητούμε παντού να κάνουμε καλό στα τέκνα του Πατρός μας, τότε θα επιφέρουμε στον εαυτό μας την ευλογία ενός πάνσοφου Πατρός και θα αγαλλιάζουμε με το καλό που επιτυγχάνουμε εδώ…

Ας είμαστε ταπεινοί και ας προσευχόμαστε, ζώντας κοντά στον Επουράνιο Πατέρα μας και ας δείχνουμε την πίστη μας στο ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, ζώντας σύμφωνα με τις αρχές του. Ας δείχνουμε την πίστη μας στον Θεό και το έργο που έχει δώσει στη γη, με μία ορθή και συνεπή ζωή, διότι εξάλλου αυτή είναι η ισχυρότερη μαρτυρία που θα είμαστε εις θέσιν να δώσουμε για την αλήθεια αυτού του έργου.¹⁵ [Βλέπε πρόταση 4 στη σελίδα 11.]

Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία

Εξετάστε αυτές τις ιδέες καθώς μελετάτε το κεφάλαιο ή καθώς προετοιμάζεσθε να διδάξετε. Για επιπρόσθετη βοήθεια, βλέπε σελίδες v–viii.

Καθώς επανεξετάζετε το πιστεύω του Προέδρου Σμιθ (σελίδες 1–2), σκεφθείτε ορισμένες ιδέες ή αρχές τις οποίες θα θέλατε να ακολουθήσετε στη δική σας ζωή. Εξετάστε το ενδεχόμενο να τις καταγράψετε στο προσωπικό ημερολόγιό σας.
Διαβάστε τις πρώτες τέσσερις ολόκληρες παραγράφους στις σελίδες 3–4. Τι σημαίνει να είναι κάποιος Άγιος των Τελευταίων Ημερών; Τι μπορεί να κάνει ένας γονέας, προκειμένου να βοηθήσει τα παιδιά του να μάθουν να ζουν τη ζωή ενός αγίου;
Καθώς διαβάζετε το τμήμα που αρχίζει στη σελίδα 6, σκεφθείτε πώς η παραβολή της εορτής του γάμου θα μπορούσε να εφαρμοσθεί στη ζωή σας (βλέπε, επίσης, Κατά Ματθαίον 22:1–14). Παραδείγματος χάριν, τι νομίζετε ότι αντιπροσωπεύει η εορτή του γάμου; Ποιον αντιπροσωπεύουν οι προσκεκλημένοι; Συλλογισθείτε τι μπορείτε να κάνετε, για να «προετοιμασθείτε για την εορτή του γάμου» (σελίδα 6).
Διαβάστε την τελευταία παράγραφο των διδασκαλιών (στη σελίδα 10) και σκεφθείτε κάποιον που γνωρίζετε, ο οποίος έχει δυνατή μαρτυρία για το ευαγγέλιο. Πώς η ζωή αυτού του ατόμου αποτελεί απόδειξη της μαρτυρίας του; Εξετάστε τι μπορείτε να κάνετε, προκειμένου να δίδετε απόδειξη της μαρτυρίας σας.

Σχετιζόμενες γραφές: Κατά Ματθαίον 7:16–23, Ιακώβου 1:22–25, 2:15–18, Ιωάννου Α΄ 2:3–6, Μορόνι 7:3–5, Διδαχή και Διαθήκες 41:5

Βοήθεια διδασκαλίας: «Για να μας βοηθήσει να διδάσκουμε από τις γραφές και τα λόγια των προφητών των τελευταίων ημερών, η Εκκλησία έχει παραγάγει εγχειρίδια μαθημάτων και άλλο υλικό. Δεν υπάρχει ιδιαίτερη ανάγκη για σχόλια ή άλλο υλικό παραπομπών» (Teaching, No Greater Call: A Resource Guide for Gospel Teaching [1999], 52).

«Καθένας, λοιπόν, που ακούει τα λόγια μου αυτά, και τα πράττει, θα τον εξομοιώσω με έναν φρόνιμο άνδρα, που οικοδόμησε το σπίτι του επάνω στην πέτρα».

«Αν επιζητούμε παντού να κάνουμε καλό στα τέκνα του Πατρός μας, τότε θα… αγαλλιάζουμε με το καλό που επιτυγχάνουμε εδώ».