ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7ο
Η αθανασία της ψυχής
Η ζωή μας είναι αιώνια και αυτή η γνώση μάς βοηθά να κάνουμε ορθές επιλογές και μας παρηγορεί εν καιρώ πένθους.
Από τη ζωή του Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ
Ο Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ είχε ευλογηθεί με σθεναρά κατανόηση του σκοπού της ζωής και αυτό του έδωσε τη δυνατότητα να παροτρύνει τους άλλους καθώς αντιμετώπιζαν αντιξοότητες. Συχνά υπενθύμιζε στους Αγίους ότι «ζούμε αιώνιες ζωές»—ότι η αιωνιότητα δεν αρχίζει ύστερα από αυτήν τη ζωή, αλλά η θνητότητα αποτελεί κρίσιμο μέρος της αιωνιότητος. «Ενίοτε έλεγα στους φίλους μου, όταν φαινόταν ότι ήταν εν ώρα κρισίμων αποφάσεων, αβέβαιοι ως προς το πού ήθελαν να πάνε: ‘Σήμερα είναι η αρχή της αιώνιας ευδαιμονίας ή της αιώνιας απογοητεύσεως για εσάς’».1
Ο Πρόεδρος Σμιθ κατέθεσε μαρτυρία για τις αλήθειες αυτές κατά την κηδεία του Χάυρουμ Σμιθ, Πατριάρχη της Εκκλησίας, ο οποίος απεβίωσε σε σχετικώς νεαρά ηλικία, αφήνοντας πίσω τη σύζυγό του και οκτώ παιδιά:
«Έχω νιώσει, από τη στιγμή που μου ζητήθηκε να μιλήσω σε αυτήν την κηδεία, ότι ίσως να μην ήμουν εις θέσιν να το κάνω. Τα συναισθήματά μου έχουν ταραχθεί και ευρίσκομαι ανίκανος να τα ελέγξω, αλλά από τη στιγμή που εισήλθα σε αυτό το κτήριο, μία όμορφη, γλυκεία επιρροή γαλήνης ήλθε στην ψυχή μου…
»Αντί να θρηνήσω, αισθάνομαι ότι πρέπει να ευχαριστήσω τον Πατέρα μας στους ουρανούς για το ευαγγέλιο του Αγαπημένου Υιού Του το οποίο έχει αποκαλυφθεί εκ νέου κατά την εποχή μας. …Το να γνωρίζω ότι η ζωή είναι αιώνια, είναι μία υπέροχη ευλογία—να γνωρίζω ότι καθ’ όλη την αιωνιότητα οι ευλογίες για τις οποίες έζησε αυτός ο καλός άνδρας θα είναι δικές του. Η θνητή ζωή του έχει τερματισθεί, αλλά είναι απλώς μέρος της αιώνιας ζωής. Έχει θέσει βαθιά και με ασφάλεια το θεμέλιο επί του οποίου έχει οικοδομήσει και θα συνεχίσει να οικοδομεί καθ’ όλη την αιωνιότητα. Η αγαλλίαση την οποίαν έχει βιώσει εδώ επί της γης θα προστεθεί…
»Καθώς σκέπτομαι τις εμπειρίες ανθρώπων στον κόσμο, σε περιστάσεις αυτού του είδους, θαυμάζω πόσο έχουμε ευλογηθεί. Δεν έχω αμφιβολία πλέον για την αιώνια ζωή και την αθανασία της ψυχής, όπως δεν έχω για το γεγονός ότι ο ήλιος λάμπει το μεσημέρι. …Είναι θλιβερό να αποχωριζόμαστε τους αγαπημένους μας, ακόμη και παροδικώς. Τους στέλνουμε σε ιεραποστολές ή πηγαίνουν για να ζήσουν σε άλλα μέρη του κόσμου και μας λείπουν. Όταν συμβαίνει μία περίσταση σαν και αυτήν, φαίνεται ότι ευρίσκονται πιο μακριά, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι, αν απλώς το κατανοήσουμε. …Αντί να εκφράσω συλλυπητήρια που ενίοτε μπορεί να πηγαίνουν σε αυτούς που έχουν στερηθεί με θάνατο την παρουσία συγγενούς, έχω την αίσθηση ότι περισσότερο πρέπει να αγαλλιώ αυτήν την ημέρα που γνωρίζω ότι αυτό δεν είναι το τέλος.
»… Επομένως σήμερα, καθώς ίσταμαι στην παρουσία σας, όταν ίσως δάκρυα ρέουν, η ψυχή μου είναι γεμάτη από παρηγοριά και ικανοποίηση. Προσεύχομαι ώστε η παρηγοριά να είναι στη ζωή καθενός εξ αυτών που έχουν στερηθεί με θάνατο συγγενή».2 [Βλέπε πρόταση 1 στη σελίδα 85.]
Διδασκαλίες του Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ
Ζούσαμε ως πνεύματα προτού έλθουμε στη γη και το πνεύμα μας θα εξακολουθήσει να ζει, αφότου πεθάνουμε.
Η κατανόησή μας για αυτήν τη ζωή είναι ότι είναι αιώνια ζωή—ότι ζούμε στην αιωνιότητα σήμερα, όσο και θα ζούμε πάντοτε στην αιωνιότητα. Η πεποίθησή μας είναι ότι ζούσαμε προτού έλθουμε εδώ‧ ότι αυτό που είναι διάνοια, αυτό που είναι πνεύμα, δεν είχε τις απαρχές του σε αυτήν τη ζωή. Πιστεύουμε ότι λάβαμε ένα πνευματικό σκήνωμα, προτού έλθουμε σε αυτόν τον κόσμο. Αυτό το πνευματικό σώμα εστάλη σε αυτόν τον κόσμο και εδώ έλαβε ένα υλικό σκήνωμα, το σώμα το οποίο βλέπουμε. Το υλικό τμήμα το οποίο βλέπουμε, είναι από τη γη, γαιώδες [βλέπε Προς Κορινθίους Α΄ 15:47], αλλά αυτό το τμήμα που αφήνει το σώμα, όταν η ζωή μας φεύγει, είναι το πνευματικό και δεν πεθαίνει ποτέ. Το υλικό σκήνωμα κείται στο μνήμα—είναι τμήμα της γης και πηγαίνει πίσω στη μητέρα γη—αλλά η διάνοια την οποίαν ο Θεός έθεσε σε αυτό, αυτό που έχει τη δύναμη να συλλογίζεται και να σκέπτεται, αυτό που έχει τη δύναμη να τραγουδά και να μιλά, δεν γνωρίζει θάνατο‧ απλώς περνά από αυτήν τη σφαίρα της αιώνιας ζωής και αναμένει εκεί τον εξαγνισμό του υλικού σκηνώματος, έως τον καιρό που θα ενωθεί εκ νέου με αυτό το σκήνωμα, το οποίο θα δοξασθεί, όπως δοξάσθηκε το σώμα του ανεστημένου μας Κυρίου, αν έχουμε ζήσει για να είμαστε άξιοι για αυτό.3
Στη γλώσσα του ποιητή: «Η ζωή είναι αληθινή, η ζωή είναι ένθερμη» και «ο τάφος δεν είναι ο στόχος της». [Χένρυ Γουάντσγουορθ Λόνγκφελοου, “A Psalm of Life.”] Το πνεύμα που κατοικεί στο σκήνωμα είναι αθάνατο. Ζει πέραν του τάφου. Το σώμα αποσυντίθεται και επιστρέφει στη γη, αλλά το πνεύμα συνεχίζει να ζει.4
Είμαι ευγνώμων που μας έχει αποκαλυφθεί και διευκρινισθεί αυτές τις τελευταίες ημέρες ότι αυτή η ζωή δεν είναι το τέλος, ότι δεν είναι παρά μόνον μέρος της αιωνιότητος και ότι εάν επωφεληθούμε των προνομίων μας εδώ, αυτό δεν είναι παρά το σκαλοπάτι προς σπουδαιότερες και πιο επιθυμητές καταστάσεις.5 [Βλέπε πρόταση 2 στη σελίδα 86.]
Σκοπός μας εδώ επί της γης είναι να προετοιμασθούμε, προκειμένου να ζήσουμε με τον Επουράνιο Πατέρα μας.
Ορισμένοι πιστεύουν ότι αυτό είναι το τέλος, όταν περάσουμε από αυτήν τη σφαίρα υπάρξεως. Μου φαίνεται απίστευτο, όταν κοιτάξουμε τα έργα της φύσεως, όταν ερευνούμε τον οργανισμό του ανθρώπου, την τελειότητα του σώματός του, τους παλμούς της καρδιάς του, την ανάπτυξη και την ενδυνάμωση από την παιδική ηλικία στην ενηλικότητα, κατόπιν τη σταδιακή φθορά έως ότου τελειώσει αυτή η ζωή—ότι είναι δυνατόν οιονδήποτε από τα τέκνα του Πατρός μας να μπορούν να πιστεύουν ότι οι άνθρωποι έχουν γεννηθεί στον κόσμο μόνον για να ζήσουν ως την ενηλικότητα, να περάσουν στην προκεχωρημένη ηλικία και να πεθάνουν, χωρίς κάποιον σκοπό στη ζωή τους εδώ.6
Αυτή η ζωή δεν μας έχει δοθεί ως πάρεργο. Υπήρξε σοβαρός σκοπός στη δημιουργία μας, στη ζωή την οποίαν μας έχει δώσει ο Θεός. Ας μελετήσουμε ποιος είναι αυτός ο σκοπός, ώστε να μπορέσουμε να προοδεύσουμε και να αποκτήσουμε αιώνια ζωή.7
Δεν υπάρχει αμφιβολία στον νου ενός Αγίου των Τελευταίων Ημερών όσον αφορά στον σκοπό της επίγειας ζωής. Είμαστε εδώ, προκειμένου να προετοιμασθούμε και να αναπτυχθούμε και να αποκτήσουμε τις προϋποθέσεις να είμαστε άξιοι, ώστε να κατοικήσουμε στην παρουσία του Επουρανίου Πατρός μας.8
Πιστεύουμε ότι είμαστε εδώ, διότι τηρήσαμε την πρώτη μας κατάσταση και κερδίσαμε το προνόμιο να έλθουμε σε αυτήν τη γη. Πιστεύουμε ότι η ίδια μας η ύπαρξη είναι ανταμοιβή για την πίστη μας προτού έλθουμε εδώ και ότι απολαμβάνουμε επί της γης τους καρπούς των προσπαθειών μας στον κόσμο των πνευμάτων. Πιστεύουμε επίσης ότι σπέρνουμε τους σπόρους σήμερα μίας εσοδείας την οποίαν θα θερίσουμε, όταν αναχωρήσουμε από εδώ. Η αιώνια ζωή είναι για εμάς το άθροισμα της προ-υπάρξεως, της παρούσης καταστάσεως και της συνέχειας της ζωής στην αθανασία, προσφέροντάς μας τη δύναμη ατελείωτης προόδου και πνευματικής αυξήσεως. Με αυτήν την αίσθηση και τη διαβεβαίωση, πιστεύουμε ότι: «Όπως είναι ο άνθρωπος, ήταν κάποτε ο Θεός, και όπως είναι ο Θεός, μπορεί να γίνει ο άνθρωπος». [Βλέπε Lorenzo Snow, “The Grand Destiny of Man,” Deseret Evening News, 20 Ιουλίου, 1901, 22.] Έχοντας δημιουργηθεί κατ’ εικόνα του Θεού, πιστεύουμε ότι δεν είναι ανάρμοστο, ότι δεν είναι άνομο, να ελπίζουμε ότι θα μας επιτραπεί να γίνουμε κοινωνοί των χαρακτηριστικών της θεότητος και, εάν είμαστε πιστοί, να γίνουμε σαν τον Θεό‧ διότι καθώς λαμβάνουμε τους φυσικούς νόμους και υπακούμε σε αυτούς οι οποίοι είναι του Πατρός και κυβερνούν αυτήν τη ζωή, γινόμαστε περισσότερο σαν Εκείνον‧ και καθώς επωφελούμεθα των ευκαιριών που τίθενται εντός των δυνατοτήτων μας, προετοιμαζόμαστε για να λάβουμε μεγαλύτερες ευκαιρίες σε αυτήν και την μετέπειτα ζωή…
Τι ευτυχισμένοι άνθρωποι θα πρέπει να είμαστε με τη γνώση που έχουμε ότι αυτή η δοκιμαστική περίοδος δεν είναι για να μας προετοιμάσει να πεθάνουμε, αλλά να ζήσουμε, ότι η επιθυμία του Πατρός για εμάς είναι ώστε να μπορέσουμε να αποφύγουμε κάθε σφάλμα και να λάβουμε κάθε αλήθεια και εφαρμόζοντας την αλήθεια στη ζωή μας, να γίνουμε περισσότερο σαν Εκείνον και να γίνουμε άξιοι να κατοικήσουμε μαζί Του.9
Αδελφοί και αδελφές, αυτό είναι ένα σοβαρό ζήτημα. Θα πρέπει να το σκεφθούμε σοβαρά. Θα πρέπει να εξετάσουμε τη δική μας ζωή και να ανακαλύψουμε αν είμαστε προετοιμασμένοι για αυτήν τη σπουδαία μελλοντική ζωή, αν εκαλούμεθα από σήμερα κατά πόσο θα ήμαστε έτοιμοι να λογοδοτήσουμε για τις επίγειες πράξεις μας, κατά πόσο μπορούμε να νιώσουμε ότι θα λαμβάναμε από τον Επουράνιο Πατέρα μας τον ευπρόσδεκτο έπαινο: «Εύγε, αγαθέ δούλε, και πιστέ».10 [Βλέπε πρόταση 3 στη σελίδα 86.]
Κατά τη διάρκεια αυτής της ζωής θα πρέπει να επιζητούμε όσα είναι αιώνιας αξίας.
Ενδεχομένως να μας έχουν δοθεί σε αυτήν τη ζωή λίγα πράγματα που θα μας δώσουν ικανοποίηση, προσωρινώς‧ αλλά αυτά που είναι αιώνια, αυτά που αξίζουν, είναι τα αιώνια τα οποία επιζητούμε, και για τα οποία προετοιμαζόμαστε να λάβουμε, και τα οποία αποκτούμε με τις προσπάθειες που καταβάλλουμε ατομικώς.11
Πράγματι, δεν είναι αξιοσημείωτο ότι αυτό για το οποίο αγωνίσθηκε ο κόσμος από την αρχή, πλούτος, δύναμη και όλα αυτά που κάνουν άνετη τη ζωή των ανθρώπων, υπάρχουν εν αφθονία σήμερα—καλύτερη και περισσότερη ένδυση από ποτέ πριν, περισσότερη τροφή απ’ ό,τι μπορεί να καταναλωθεί, περισσότερος πλούτος όλων των ειδών απ’ ό,τι είχε ποτέ ο κόσμος. Το σπιτικό μας είναι πιο άνετο. Οι ευκολίες της ζωής έχουν πολλαπλασιασθεί κατά τρόπον θαυμαστό από τότε που το ευαγγέλιο ήλθε επί της γης και σήμερα έχουμε τα πάντα για τα οποία αγωνισθήκαμε. Η εκπαίδευση έχει φθάσει στο υψηλότερο σημείο της. Άνθρωποι κατέχουν περισσότερη γνώση των πραγμάτων αυτής της γης απ’ ό,τι ποτέ πριν. Τα πάντα για τα οποία η ανθρωπότητα έχει αγωνισθεί από την αρχή του χρόνου και τα οποία θεωρούνται πολύ επιθυμητά είναι επί της γης σήμερα. Και παρά ταύτα, υπάρχει αμφιβολία και φόβος για το τι επιφυλάσσει το μέλλον.
Ποιο είναι το πρόβλημά μας; Είναι ότι έχουμε επιζητήσει υλικές ανέσεις, έχουμε επιζητήσει τις τιμές των ανθρώπων, έχουμε επιζητήσει τα πράγματα αυτά τα οποία η ιδιοτέλεια θέτει στην ψυχή μας. Έχουμε επιζητήσει να υψώσουμε τον εαυτό μας και προτιμούμε τον εαυτό μας από τα άλλα τέκνα του Επουρανίου Πατρός.12
Ας μην βαυκαλιζόμαστε με αυταρέσκεια, ας μην εξαπατώμεθα από την αφθονία των καλών πραγμάτων αυτού του κόσμου, επειδή, τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο, αν κερδίσει ολόκληρο τον κόσμο, ζημιωθεί όμως την ψυχή του; [Βλέπε Κατά Μάρκον 8:36.] Ας μην παρορούμε τον αντικειμενικό σκοπό της δημιουργίας μας, αλλά ας μοχθούμε για τη σωτηρία της ψυχής μας.13
Ένα εκ των θλιβερών πραγμάτων σε αυτήν τη ζωή είναι να βλέπεις έναν άνδρα ή μία γυναίκα να τίθεται στη μητέρα γη και να συνειδητοποιείς το γεγονός ότι ηρνήθη τις μεγαλύτερες ευλογίες που του/της προσέφερε ο Πατέρας μας, και συνέχιζε να δράττεται από τα εγκόσμια που, σαν μια φούσκα, έχει διαλυθεί. Όταν σκέπτομαι τα εκατομμύρια των τέκνων των Θεού στον κόσμο και συνειδητοποιώ πόσο λίγο αγωνίζονται για πράγματα που πραγματικώς αξίζουν, αισθάνομαι λύπη.14
Να θυμάσθε ότι είναι η διάνοια που αποκτάτε η οποία είναι αιώνια, η αλήθεια που μαθαίνετε εδώ και εφαρμόζετε στη ζωή σας, η γνώση και η εμπειρία που κερδίζετε και αποκομίζετε όφελος από αυτές—αυτά θα πάρετε μαζί σας, όταν επιστρέψετε στον Θεό.15
Οι θησαυροί που θα ανακαλύψουμε, όταν πάμε στην άλλη πλευρά, θα είναι αυτοί που έχουμε συγκεντρώσει εκεί, εκτελώντας διακονία προς τους άλλους υιούς και θυγατέρες του Πατρός μας, με τους οποίους έχουμε συσχετισθεί εδώ. Έχει καταστήσει αυτό δυνατόν για όλους εμάς και κατά τη διαμονή μας εδώ θα είμαστε ευτυχέστεροι υπηρετώντας τους συνανθρώπους μας, απ’ όσο πιθανώς θα μπορούσαμε να είμαστε με οιονδήποτε άλλον τρόπο.16
Δεν είναι τόσο σημαντικό πόσα τιμαλφή ενδεχομένως να έχετε, πόση περιουσία ενδεχομένως να κατέχετε και πόσες τιμές των ανθρώπων ενδεχομένως να αποκτήσετε και όλα αυτά που είναι τόσο επιθυμητά στον κόσμο. Αυτό που σας έχει δώσει ο Θεός, το οποίο αξίζει περισσότερο από όλα τα υπόλοιπα, είναι η ευκαιρία να αποκτήσετε αιώνια ζωή στο σελέστιο βασίλειο και να έχετε ως συντρόφους σας, καθ’ όλη την αιωνιότητα, υιούς και θυγατέρες, συζύγους με τους οποίους έχετε συναναστραφεί εδώ επί της γης.17 [Βλέπε πρόταση 4 στη σελίδα 86.]
Χάριν του Ιησού Χριστού, θα αναστηθούμε.
Η χρηστή ζωή του Σωτήρος αποτελεί παράδειγμα σε όλα και η ανάστασή Του ήταν η πρώτη διαβεβαίωση στην ανθρωπότητα ότι και εμείς θα εγερθούμε από του τάφου.18
Όταν ο Ιησούς ηγέρθη εκ νεκρών, έγινε η απαρχή της αναστάσεως. Το γεννηθέν από τον Πατέρα πνεύμα (το μέρος της διανοίας από την ψυχή Του) κατοίκησε εκ νέου στο επίγειο σκήνωμά Του το οποίο είχε εξαγνισθεί και έγινε ένα ένδοξο σελέστιο ον, και πήρε τη θέση Του, στα δεξιά του Πατρός, ως ένας εκ της Θεϊκής Κεφαλής. Είχε τη δύναμη να υπερνικήσει τον θάνατο, διότι είχε συμμορφωθεί με όλους τους νόμους του Πατρός Του που τον κυβερνούσαν [τον θάνατο]‧ και έχοντας καθυποτάξει τον θάνατο, παρείχε τον τρόπο διά του οποίου όλη η ανθρωπότητα μπορεί να αναστηθεί και όλοι μπορούν να δοξασθούν επίσης, υπακούοντας στις διδασκαλίες Του, οι οποίες είναι τόσο απλές που όλοι μπορούν να συμμορφωθούν με αυτές, αν το θέλουν.19
Ο Ιησούς Χριστός ήταν ένας άνδρας χωρίς αμαρτίες. Λόγω της αγνότητός Του, της τιμιότητός Του και της αρετής Του, ήταν εις θέσιν να ξεκλειδώσει τις θύρες της φυλακής, να υπερνικήσει τον θάνατο και τον τάφο και να προπορευθεί… στους ουρανούς όπου αναμένουμε να πάμε.20
Μπορούμε να πάμε στο 88ο τμήμα από το Διδαχή και Διαθήκες και να δούμε τι έχει πει ο Κύριος σχετικώς με την ανάστασή μας, όχι μόνον την ανάσταση του Σωτήρος, αλλά μας λέγει τι μπορεί να μας συμβεί. …Πληροφορούμεθα σε αυτό το τμήμα ότι το σώμα μας θα εγερθεί από του τάφου, όχι κάποιο άλλο σώμα, και ότι το πνεύμα που κατέχει αυτό το σκήνωμα τώρα θα κατοικεί στο ίδιο σκήνωμα, αφού καθαρθεί και εξαγνισθεί και καταστεί αθάνατον. [Βλέπε Δ&Δ 88:14–17, 28–33.]21
Πολλοί καλοί άνθρωποι στον κόσμο δεν γνωρίζουν τι είναι η ανάσταση. Διδάσκετε τα παιδιά σας και τους φίλους σας τι σημαίνει αυτή; …Η ανάσταση [του Σωτήρος] είναι απλή για τους Αγίους των Τελευταίων Ημερών που καταλαβαίνουν το ευαγγέλιο, αλλά υπάρχουν τόσοι πολλοί που δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει. …Σκοπός του ευαγγελίου του Ιησού Χριστού είναι να προετοιμάσει κάθε άνδρα, γυναίκα και παιδί για τον καιρό που όλοι αυτοί που έχουν πεθάνει, θα εγερθούν από του τάφου, και όταν ο Επουράνιος Πατέρας μας θα εγκαθιδρύσει το βασίλειό του επί της γης τούτης και οι ενάρετοι θα κατοικούν εκεί και ο Ιησούς Χριστός θα είναι ο βασιλεύς μας και ο νομοθέτης μας.22 [Βλέπε πρόταση 5 στη σελίδα 86.]
Η γνώση μας για την αθανασία της ψυχής μάς εμπνέει, μας ενθαρρύνει και μας παρηγορεί.
Διαβάζουμε στο Ιώβ: «Βέβαια, υπάρχει πνεύμα μέσα στον άνθρωπο‧ η έμπνευση, όμως, του Παντοδύναμου τον συνετίζει». [Ιώβ 32:8.] Όσοι δεν έχουν λάβει αυτήν την έμπνευση, δεν θα κατανοήσουν το νόημα της αναστάσεως εκ νεκρών και χωρίς αυτήν την κατανόηση, μου φαίνεται ότι θα υπάρξει λίγη ευτυχία για όσους είναι σε μεγαλύτερη ηλικία, αναμένοντας τον καιρό που το πνεύμα θα αφήσει το σώμα, για να πάει εκεί όπου δεν γνωρίζουν.23
Ω πόσο λυπημένοι θα ήμαστε, αν σκεπτόμασταν ότι ο θάνατος τερμάτιζε την ύπαρξή μας. Αν δεν είχαμε την ευκαιρία να συνεχίσουμε να αναπτυσσόμαστε πνευματικώς, όταν τελείωνε το έργο της ζωής μας επί της γης, τότε θα υπήρχαν λίγα πράγματα να μας εμπνέουν να ζούμε όπως θα έπρεπε εδώ. Η γνώση ότι όλο το καλό που επιτυγχάνουμε εδώ και όλη η ανάπτυξη που σημειώνουμε, θα βελτιώσουν την ευτυχία μας αιωνίως, μάς ενθαρρύνει να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε.24
Όλοι μας περνούμε ταχύτατα στον καιρό εκείνον που θα κληθούμε από αυτήν τη ζωή. Αν δεν καταλαβαίναμε ότι υπάρχει μελλοντική ζωή, αν δεν συνειδητοποιούσαμε ότι υπάρχει κάτι περισσότερο από την επιρροή που έχουμε ώς τώρα λάβει, αν δεν υπήρχε για εμάς τίποτε άλλο στη ζωή παρά ματαιότητα και θλίψη πνεύματος, υπάρχουν πολλοί, μου φαίνεται, οι οποίοι θα απέκαμαν στον αγώνα που πρέπει να γίνει για την ύπαρξη εδώ. Όμως, με την ευσπλαχνία του Επουρανίου Πατρός μας, μάς έχει απονείμει τα πιο υπέροχα δώρα που έχει λάβει η ανθρωπότητα.25
Ο Κύριος μάς έχει ευλογήσει με τη γνώση ότι ζει, ότι έχει ένα σώμα και ότι έχουμε δημιουργηθεί κατ’ εικόνα του. Δεν πιστεύουμε ότι είναι από κάποιο είδος ουσίας ή ότι είναι ακατανόητος. Αν έχετε λάβει τη μαρτυρία που έχω λάβει εγώ και γνωρίζετε όπως εγώ ότι ο Επουράνιος Πατέρας μας έχει αποκαλυφθεί στα τέκνα των ανθρώπων, ότι είναι προσωπικός Θεός, ότι έχουμε δημιουργηθεί κατ’ εικόνα του, ότι το πνεύμα μας δημιουργήθηκε από εκείνον, ότι μας έχει δώσει μία ευκαιρία να κατοικήσουμε επί της γης, για να λάβουμε υλικό σκήνωμα, ώστε να προετοιμασθούμε να επιστρέψουμε στην παρουσία του και να ζήσουμε αιωνίως μαζί του, τότε λέγω, αν έχετε λάβει αυτήν τη διαβεβαίωση, έχετε το θεμέλιο επί του οποίου μπορείτε να οικοδομήσετε την πίστη σας. Πάρτε το αυτό από εσάς, τη γνώση ότι ο Θεός πράγματι ζει, τη διαβεβαίωση ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν η φανέρωση του Θεού κατά τη σάρκα, πάρετε από εσάς τη διαβεβαίωση ότι θα υπάρξει στην κυριολεξία ανάσταση εκ νεκρών και θα βρεθείτε στην κατάσταση στην οποίαν ευρίσκονται τα τέκνα του Πατρός μας σε όλον τον κόσμο και σας ερωτώ, ποια ανακούφιση σας απομένει; Αυτές οι αλήθειες είναι θεμελιώδεις.26
Περισσότεροι από τα αγαπημένα μου πρόσωπα είναι στην άλλη πλευρά απ’ όσοι είναι εδώ και δεν θα αργήσει προτού και εγώ, κατά την εξέλιξη των πραγμάτων, λάβω την κλήση μου να περάσω εκεί. Δεν προσδοκώ αυτόν τον καιρό με ανυπομονησία και θλίψη, αλλά με ελπίδα και με τη διαβεβαίωση ότι η αλλαγή, όταν συμβεί, θα είναι για αυξημένη ευδαιμονία και πλεονεκτήματα που δεν μπορούμε να γνωρίζουμε στη θνητότητα.27
Όταν συνειδητοποιήσουμε ότι ο θάνατος είναι μόνον ένα εκ των βημάτων που θα κάνουν τα τέκνα του Θεού καθ’ όλη την αιωνιότητα και είναι συμφώνως προς το σχέδιό του, κλέβει από τον θάνατο το κεντρί του και μας φέρνει πρόσωπο με πρόσωπο με την πραγματικότητα της αιώνιας ζωής. Πολλές οικογένειες έχουν κληθεί να πουν αντίο προσωρινώς σε αυτούς που αγαπούν. Όταν συμβαίνουν τέτοιοι θάνατοι, μας ενοχλούν, αν τους αφήσουμε και συνεπώς φέρνουν μεγάλη λύπη στη ζωή μας. Όμως, αν οι πνευματικοί μας οφθαλμοί μπορούσαν να ανοίξουν και μπορούσαμε να δούμε, θα παρηγορούμασταν, είμαι βέβαιος, με όσα θα έβλεπε η όρασή μας. Ο Κύριος δεν μας έχει αφήσει χωρίς ελπίδα. Αντιθέτως, μας έχει δώσει κάθε διαβεβαίωση για την αιώνια ευδαιμονία, αν αποδεχθούμε την παραίνεση και συμβουλή του, ενώ είμαστε εδώ στην θνητότητα.
Αυτό δεν είναι μάταιο όνειρο. Αυτά είναι γεγονότα. Σε εσάς που είσθε μέλη της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού, αυτή η ιστορία είναι απλή αλλά αληθινή. Υπάρχουν ιεροί τόμοι γραφών τους οποίους ο Επουράνιος Πατέρας έχει κάνει σε εμάς προσιτούς, διδάσκοντάς μας ότι ζούμε αιωνίως. …Ο Κύριος μάς έχει δώσει αυτές τις πληροφορίες με μεγάλη απλότητα και εκ βάθους καρδίας τον ευχαριστώ για τη γνώση που μας έχει δώσει, ότι όσοι πενθούν, μπορούν να παρηγορηθούν και ότι εμείς οι ίδιοι μπορούμε να καταλάβουμε τον σκοπό που είμαστε εδώ. Αν αυτοί που έχουν περάσει στην άλλη πλευρά μπορούσαν να μας μιλήσουν, θα έλεγαν: «Συνεχίστε εμπρός, συνεχίστε εμπρός, για τον στόχο που θα μας φέρει αιώνια ευδαιμονία μαζί». Κάντε τα πράγματα που θα ήθελε ο Κύριος να κάνετε και δεν θα χάσετε τίποτε που αξίζει. Όμως, αντιθέτως, θα συγκεντρώνετε συνεχώς θησαυρούς στους ουρανούς, όπου ο σκόρος και η σκωρία δεν μπορούν να φθείρουν ούτε οι κλέφτες μπορούν να διαρρήξουν και να ληστέψουν. [Βλέπε Κατά Ματθαίον 6:19–20.]
Σας αφήνω τη μαρτυρία μου ότι γνωρίζω πως ζούμε αιώνια ζωή και ότι ο παροδικός αποχωρισμός του θανάτου… δεν είναι παρά ένα εκ των βημάτων κατά μήκος του μονοπατιού της αιώνιας προόδου και τελικώς θα καταλήξει στην ευδαιμονία, εάν είμαστε πιστοί.28 [Βλέπε πρόταση 6 στη σελίδα 86.]
Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία
Εξετάστε αυτές τις ιδέες καθώς μελετάτε το κεφάλαιο ή καθώς προετοιμάζεσθε να διδάξετε. Για επιπρόσθετη βοήθεια, βλέπε σελίδες v–viii.
-
Καθώς διαβάζετε το «Από τη ζωή του Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ» (σελίδες 75–76), σκεφθείτε μία στιγμή κατά την οποίαν προσπαθήσατε να παρηγορήσετε κάποιον ύστερα από τον θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου. Τι ήταν εκείνο που έφερε παρηγοριά στον Πρόεδρο Σμιθ;
-
Ο Πρόεδρος Σμιθ δίδαξε ότι «αυτή [η ζωή] δεν είναι παρά μόνον μέρος της αιωνιότητος» (σελίδα 77). Τι σημαίνει αυτό για εσάς; Πώς η κατανόησή μας για αυτήν την αρχή επηρεάζει τις επιλογές που κάνουμε;
-
Μελετήστε το τμήμα που αρχίζει στη σελίδα 77. Πώς οι διδασκαλίες σε αυτό το τμήμα διαφέρουν από αυτά που διδάσκει ο κόσμος σχετικώς με τον σκοπό της ζωής; Ποιες εμπειρίες έχουμε κατά τη διάρκεια της θνητότητος οι οποίες μπορούν να μας βοηθήσουν «να γίνουμε κοινωνοί των χαρακτηριστικών της θεότητος;»
-
Επανεξετάστε το τμήμα που αρχίζει στη σελίδα 79, ειδικώς τις τέσσερις τελευταίες παραγράφους του τμήματος. Γιατί ο αγώνας για τα εγκόσμια είναι σαν να «δραττόμεθα από μια φούσκα που έχει διαλυθεί;»
-
Στις σελίδες 81–82, ο Πρόεδρος Σμιθ αναφέρεται σε πληροφορίες σχετικώς με την ανάσταση στο Διδαχή και Διαθήκες 88. Τι σας διδάσκουν τα εδάφια 14–17 και 28–33 από αυτό το τμήμα σχετικώς με την ανάσταση; Ποιοι είναι ορισμένοι αποτελεσματικοί τρόποι να διδάσκουμε τα παιδιά σχετικώς με την ανάσταση;
-
Διαβάστε το τμήμα που αρχίζει στη σελίδα 83. Ποιες είναι ορισμένες εκ των δοκιμασιών της ζωής που είναι πιο υποφερτές, επειδή έχετε μαρτυρία για τις διδαχθείσες σε αυτό το τμήμα αρχές;
Σχετιζόμενες γραφές: Προς Κορινθίους Α΄ 15:12–26, 35–42, 53–58, Νεφί Β΄ 9:6–13, Άλμα 12:24, 28:12, Διδαχή και Διαθήκες 93:19–20, 29–34, 130:18–19, Αβραάμ 3:24–26
Βοήθεια διδασκαλίας: «Ζητήστε από τους συμμετέχοντας να επιλέξουν ένα τμήμα για το οποίο ενδιαφέρονται και να το διαβάσουν σιωπηλώς. Ζητήστε τους να συγκεντρωθούν σε ομάδες δύο ή τριών ατόμων τα οποία επέλεξαν το ίδιο τμήμα και να συζητήσουν τι έμαθαν» (από τη σελίδα viii αυτού του βιβλίου).
«Είμαι ευγνώμων που μας έχει αποκαλυφθεί και διευκρινισθεί αυτές τις τελευταίες ημέρες ότι αυτή η ζωή δεν είναι το τέλος, ότι δεν είναι παρά μόνον μέρος της αιωνιότητος».
«Αυτό… το οποίο αξίζει περισσότερο από όλα τα υπόλοιπα, είναι η ευκαιρία να αποκτήσετε αιώνια ζωή [με τους] υιούς και [τις] θυγατέρες, [τους/τις] συζύγους [σας]».
«Η ανάσταση… του Σωτήρος ήταν η πρώτη διαβεβαίωση στην ανθρωπότητα ότι και εμείς θα εγερθούμε από του τάφου».