ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17ο

Η ενισχυτική δύναμη της πίστεως

Η πίστη είναι ένα χάρισμα από τον Κύριο διά του οποίου οι χρηστοί καθίστανται ικανοί να επιτελέσουν αξιοσημείωτα πράγματα.

Από τη ζωή του Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ

Το 1919, ο Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ, τότε μέλος της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων, εκλήθη ως πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ιεραποστολής. Σε ένα μήνυμα προς τους τοπικούς Αγίους, λίγο μετά την άφιξή του, ο Πρόεδρος Σμιθ επεσήμανε τις δύσκολες καταστάσεις στην Ευρώπη, η οποία ανέκαμπτε ακόμη από τις καταστροφές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου: «Συνειδητοποιώ ότι ζούμε σε μία σημαντική περίοδο της ιστορίας του κόσμου. Με τις νέες, τεταμένες καταστάσεις που αντιμετωπίζουν τα έθνη και μία ατμόσφαιρα αναταραχής διαδεδομένη σχεδόν παντού, ανάμεσα στα τέκνα των ανθρώπων, συνεπώς διαισθάνομαι τη μεγάλη ευθύνη που έχω να τους συναντώ και πλέον ενθέρμως επιθυμώ θεία καθοδήγηση στην άσκηση των καθηκόντων μου». Ο Πρόεδρος Σμιθ είχε πίστη ότι παρά τους δύσκολους καιρούς που αντιμετώπιζαν, οι προσπάθειες των μελών και των ιεραποστόλων θα ανταμείβονταν με επιτυχία: «Βοηθούμενος από καλούς, ικανούς συνεργάτες στα κεντρικά [της ιεραποστολής] και πιστούς άνδρες και γυναίκες στο πεδίο, αναζητώ με ευχάριστη προσδοκία την καρποφόρο συγκομιδή έντιμων ψυχών».¹

Ένα εκ των πιο πιεστικών καθηκόντων του Προέδρου Σμιθ ως προέδρου ιεραποστολής ήταν να αυξήσει τον αριθμό των ιεραποστόλων στην Ευρώπη. Η Εκκλησία είχε αποστείλει πολύ λίγους ιεραποστόλους στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του πολέμου και τώρα η έλλειψη τροφίμων και άλλα οικονομικά προβλήματα έκαναν απρόθυμους τους αξιωματούχους των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να δώσουν βίζα σε αλλοδαπούς. Το δύσκολο έργο του Προέδρου Σμιθ ήταν να πείσει αυτούς τους αξιωματούχους να επιτρέψουν την είσοδο των ιεραποστόλων στις χώρες τους. Σε ένα γράμμα προς τη θυγατέρα του, Έμιλυ, ο Πρόεδρος Σμιθ έκανε λόγο περί ενός ταξιδίου στο Λονδίνο για τον σκοπό αυτόν.

«Ο Αμερικανός πρέσβυς μας είναι πολύ καλός και επέτυχε να εξασφαλίσει μία συνέντευξη για εμάς με τον σερ Ρόμπερτ Χορν, τον Υπουργό Εργασίας της Μεγάλης Βρετανίας. Όταν παρουσιασθήκαμε στο γραφείο του, παραδώσαμε την επιστολή μας από τον πρέσβυν στον γραμματέα του σερ Ρόμπερτ, ο οποίος μας ερώτησε αν θα μπορούσαμε να αναβάλουμε την υπόθεση, επειδή ο προϊστάμενός του έφευγε σε λίγα λεπτά για τη Σκωτία και θα έλειπε για τρεις εβδομάδες. Τον διαβεβαίωσα ότι θα εκτιμούσαμε πολύ πέντε λεπτά από τον χρόνο του τώρα καθώς δεν μέναμε στο Λονδίνο και η υπόθεσή μας ήταν επείγουσα. Ο γραμματέας πήγε στον σερ Ρόμπερτ και εντός ολίγου επέστρεψε με την πληροφορία ότι θα ανέβαλε το ταξίδι του και θα μας συναντούσε στις τέσσερις η ώρα εκείνη την ημέρα. Είχα προσευχηθεί πολύ ενθέρμως εκείνο το πρωινό, ώστε να ανοιγόταν η οδός και όταν λάβαμε την πρόσκληση να πάμε πάλι, αισθάνθηκα πολύ ευγνώμων στον Επουράνιο Πατέρα μας».

Την καθορισμένη ώρα, ο Πρόεδρος Σμιθ και οι συνάδελφοί του προσκλήθηκαν στο ιδιαίτερο γραφείο του σερ Ρόμπερτ Χορν. «Προσπαθήσαμε να του πούμε αυτά που χρειαζόμασταν και τον διαβεβαιώσαμε ότι η Μεγάλη Βρετανία χρειαζόταν αυτά που ζητούσαμε. Σχεδόν επί μία ώρα και μισή, άκουγε με προσοχή μέρος της ιστορίας της Εκκλησίας και των πιστεύω μας, κ.λπ.

»Όταν τελείωσα, ερώτησε πάλι τι θέλαμε από εκείνον και όταν του είπαμε ότι θέλαμε το προνόμιο να αυξήσουμε τις ιεραποστολικές δυνάμεις μας σε διακόσιες πενήντα, το ίδιο όπως πριν από τον πόλεμο, είπε ότι θα ήταν στην ευχάριστη θέση να δώσει οδηγίες προς το τμήμα του, ώστε να επιτρέψουν αυτόν τον αριθμό ιεραποστόλων μόλις έφθαναν. Ασφαλώς ήμαστε κατευχαριστημένοι και τον αφήσαμε με τη διαβεβαίωση ότι είχε άρει ένα μεγάλο βάρος από εμάς.

»Είμαι βέβαιος ότι κάναμε φίλο έναν εκ των πιο ισχυρών ανδρών της Αγγλίας και δεν θα δίσταζα να πάω σε εκείνον οποτεδήποτε, αν το απαιτούσε η ανάγκη».²

Ο Τζέιμς Γκαν ΜακΚέι, ένας εκ των ιεραποστόλων του Προέδρου Σμιθ, ο οποίος ήταν παρών κατά τη συνάντηση με τον σερ Ρόμπερτ Χορν, είπε αργότερα: «Κοιτάξτε το υπέροχο έργο που έφερε εις πέρας. Υπήρχαν μόνον λίγοι ιεραπόστολοι εκεί [στην ιεραποστολή]. Φαινόταν ότι η οδός μας είχε εμπόδια και όμως εκείνος ήλθε πλήρης εμπνεύσεως Κυρίου και ήταν εις θέσιν να κτυπήσει τις θύρες των αξιωματούχων, να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους και τελικώς αποκτήσαμε τα προνόμια που θέλαμε, ώστε οι πρεσβύτεροι να μπορέσουν να έλθουν και να αναλάβουν το έργο τους και να εκπληρώσουν την ιεραποστολή τους, στο να προάγουν τον σκοπό του Θεού και να φέρουν εις πέρας το έργο του και κατ’ αυτόν τον τρόπο διασφάλισε για εμάς τη μαρτυρία ότι ο Θεός διευθύνει το έργο αυτό».³ Ο Πρεσβύτερος ΜακΚέι απέδωσε την επιτυχία του Προέδρου Σμιθ στην «πίστη, την αφοσίωση και χριστιανική αγάπη του προς όλους με τους οποίους συναναστρεφόταν». «Εργάσθηκα μαζί του», είπε. «Συσκέφθηκα με αυτόν, προσευχήθηκα με αυτόν και γνωρίζω ότι η πίστη και η αφοσίωσή του είναι τόσο βαθείες όπως η ίδια η ζωή».⁴ [Βλέπε πρόταση 1 στη σελίδα 208.]

Διδασκαλίες του Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ

Η δύναμη της πίστεως είναι έκδηλη στις γραφές.

Πληροφορούμεθα ότι χωρίς πίστη δεν μπορούμε να ευαρεστήσουμε τον Θεό [βλέπε Προς Εβραίους 11:6]. Είναι το αίτιο που κινητοποιεί κάθε ενέργεια και οι γραφές είναι υπερπλήρεις αποδεικτικών στοιχείων της δυνάμεως της πίστεως. Ήταν η πίστη του Νώε που τον κατέστησε ικανό να οικοδομήσει μία κιβωτό και ως αποτέλεσμα της υπακοής στις εντολές του Θεού, εκείνος και οι οικείοι του σώθηκαν, ενώ όσοι υστερούσαν σε πίστη πνίγηκαν στη μεγάλη πλημμύρα [βλέπε Γένεση 6:13–22, 7:1–24].

Μέσω πίστεως ο Λωτ και τα μέλη της οικογενείας του διατηρήθηκαν, όταν πυρ εξ ουρανών αφάνισε τις πόλεις Σόδομα και Γόμορρα και κατέστρεψε τους κατοίκους οι οποίοι δεν είχαν πίστη [βλέπε Γένεση 19:12–25].⁵

Με πίστη ο Μωυσής οδήγησε τα τέκνα του Ισραήλ από τη σκλαβιά, περνώντας μέσω της Ερυθράς Θαλάσσης σαν να ήταν ξηρά εις την οποίαν, αποπειρώμενες να περάσουν οι καταδιώκουσες δυνάμεις των Αιγυπτίων, πνίγηκαν. Το πλήθος ετράφη με άρτον εξ ουρανών. Όταν ο Μωυσής κτύπησε την πέτρα στο Χωρήβ, βγήκε νερό από αυτή, προκειμένου να σβήσει [ικανοποιήσει] τη δίψα τους και περνώντας μέσα από την ερημία, οδηγήθηκαν στη γη της επαγγελίας. [Βλέπε Έξοδος 14:21–31, 16:14–15, 17:5–6.]⁶

Όταν ο Δανιήλ εξακολουθούσε να προσεύχεται δημοσίως στον Θεό των Ισραηλιτών, ενάντια στο διάταγμα που είχε προετοιμασθεί από τους εχθρούς του εσκεμμένως για να τον καταστρέψουν, ρίχθηκε στον λάκκο των λεόντων και αφέθη εκεί όλη νύκτα. Ήξερε ότι ο Επουράνιος Πατέρας του μπορούσε να τον διατηρήσει και η πεποίθησή του ήταν ακλόνητη. Το επόμενο πρωινό, ο βασιλεύς πήγε νωρίς στον λάκκο και ηύρε τον Δανιήλ ζωντανό. Η πίστη του είχε καταστήσει τα άγρια θηρία ακίνδυνα και εκείνος κέρδισε την αφοσίωση του βασιλέως. [Βλέπε Δανιήλ 6:4–28.]

Τρεις Εβραίοι, ο Σεδράχ, ο Μισάχ και ο Αβδέ-νεγώ, οι οποίοι ηρνήθησαν να λατρεύσουν μία χρυσή εικόνα που έστησε ο Ναβουχοδονόσορας ρίχθηκαν σε μίαν πυρωμένη κάμινο η οποία είχε ζεσταθεί επτά φορές περισσότερο του κανονικού. Είχαν εμπιστοσύνη στον ζώντα Θεό και η πίστη τους ανταμείφθηκε με τη διατήρηση της ζωής τους. [Βλέπε Δανιήλ 3:8–28.]

Με πίστη, ο Προφήτης Ηλίας ο Θεσβίτης κάλεσε πυρ εξ ουρανού να κάψει ολοκληρωτικώς την προσφορά του και ο βασιλεύς και ο λαός πείσθηκαν ότι ο Θεός του Ισραήλ ήταν Θεός και ότι ο Βάαλ δεν ήταν [βλέπε Α΄ Βασιλέων 18:36–40].

Ήταν με πίστη που ο αδελφός του Ιαρέδ και οι οπαδοί του διατήρησαν τη γλώσσα των πατέρων τους κατά τη διάρκεια της συγχύσεως των γλωσσών στον Πύργο της Βαβέλ και οδηγήθηκαν σε αυτό το δυτικό ημισφαίριο [βλέπε Εθέρ 1:33–43]. …Ήταν παρόμοια πίστη που κατέστησε ικανό τον Λεχί να περάσει διά θαλάσσης την οικογένειά του και να πατήσουν σε αυτήν τη γη, εκλεκτή υπεράνω πάσης άλλης χώρας.

Ήταν η πίστη που κατέστησε ικανούς τους μαθητές του Ιησού να ανθέξουν την καταδίωξη που τους κατέβαλλε και παρά την αντίθεση των Ιουδαίων, να εδραιώσουν το ευαγγέλιο το οποίο είχε παραδώσει σε αυτούς ο Σωτήρας.⁷

Ήταν με πίστη που όλα τα θαύματα έγιναν από τον Λυτρωτή του κόσμου και από αυτούς οι οποίοι συνδέθηκαν μαζί Του. Από καταβολής κόσμου ώς τώρα μόνον το πιστό άτομο έχει δύναμη με τον Θεό.⁸ [Βλέπε πρόταση 2 στις σελίδες 208–09.]

Η δύναμη της πίστεως είναι έκδηλη στη ζωή χρηστών Αγίων κατά τη θεϊκή νομή αυτή.

Σε αυτήν την τελευταία θεϊκή νομή ήταν χάριν της απολύτου πίστεως στον Θεό που ο μικρός προφήτης [Τζόζεφ Σμιθ] πήγε στο δάσος και γονάτισε και προσευχήθηκε και έλαβε την πρώτη σπουδαία ουράνια φανέρωση που ήλθε σε εκείνον, με την οποίαν η προσωπικότητα της Θεϊκής Κεφαλής έγινε εκ νέου γνωστή στην ανθρωπότητα. Ήταν με την πίστη που μπόρεσε να πάει στον λόφο Κουμώρα και να λάβει από τα χέρια του αγγέλου αυτά τα ιερά χρονικά τα οποία μετέφρασε αργότερα με τη δωρεά και δύναμη του Θεού. Ήταν με την πίστη που οδήγησε τους ανθρώπους του από το Κίρτλαντ έως τη γη του Μιζούρι και πίσω στο Ιλινόι και μολονότι επανειλημμένως λεηλατήθηκαν και εξεδιώχθησαν από τις εστίες τους, η πίστη η οποία είχε φυτευτεί στην καρδιά τους παρέμεινε μαζί τους και ήξεραν ότι ο Θεός νοιαζόταν γι’ αυτούς. Ήταν με την πίστη που ιδρύθηκε η μεγάλη πόλη Ναβού, υπό την διεύθυνσιν του Προφήτου Τζόζεφ Σμιθ και με πίστη οι ένδοξες αλήθειες που περιέχονται στο Διδαχή και Διαθήκες ελήφθησαν από αυτόν.

Ήταν με την πίστη που ο Μπρίγκαμ Γιανγκ οδήγησε τον λαό σε αυτήν τη δυτική γη [Κοιλάδα της Σωλτ Λέηκ] και, όταν έφθασε επάνω στην κορυφή του βουνού και κοίταξε κάτω την κοιλάδα, ο Θεός του έδωσε μαρτυρία ότι αυτό ήταν το μέρος όπου θα έπρεπε να «φυτευτεί» ο Ισραήλ. …Ήταν με την πίστη που οι άνθρωποι έθεσαν τον ακρογωνιαίο λίθο αυτού του σπουδαίου Ναού [του Ναού της Σωλτ Λέηκ], με τις αδυναμίες και τη φτώχια τους, πιστεύοντας ότι ο Θεός θα προετοίμαζε την οδό και θα παρείχε τα μέσα με τα οποία θα μπορούσε να αποπερατωθεί η κατασκευή. Ήταν με την πίστη που επεκτάθηκε η ευσπλαχνία του Επουρανίου Πατρός μας στον λαό, όταν κατά τη δυστυχία τους, είδαν τις καλλιέργειές τους να καταβροχθίζονται από ακρίδες, χωρίς να έχουν μέσα να το αποτρέψουν και με την πρόνοια του Θεού οι προσευχές τους εισακούσθηκαν και έλαβαν μαρτυρία γι’ αυτό με τον ερχομό γλάρων που διατήρησαν την καλλιέργειά τους και τους ελευθέρωσαν από λιμό.

…Ήταν με την πίστη που άνδρες οι οποίοι ηγούντο αυτού του έργου εμπνεύσθηκαν, κατά διαστήματα, να δώσουν οδηγίες που χρειαζόμασταν. Είναι με την πίστη που ανυψωνόμαστε πνευματικώς… από αυτούς που εκτελούν διακονία στο όνομα του Κυρίου και ο Παράκλητος επισπεύδει την κατανόησή τους, υπενθυμίζοντας πράγματα και δείχνοντάς τους πράγματα που θα έλθουν, τοιουτοτρόπως φανερώνοντας το πνεύμα της αποκαλύψεως.⁹

Είναι η πίστη μου ότι οι πρεσβύτεροι του Ισραήλ έχουν προχωρήσει, αφήνοντας σπίτι και αγαπημένα πρόσωπα και υπομένοντας την επιτίμηση του κόσμου, για να δώσουν μαρτυρία ότι ο Θεός ζει και ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός και ότι ο Τζόζεφ Σμιθ ήταν προφήτης του Κυρίου. Με πίστη οι ασθενείς σας έχουν ιαθεί, οι νεκροί σας έχουν εγερθεί στη ζωή. Αν ήσαν διαθέσιμα τα χρονικά για τα θαύματα που έγιναν ανάμεσα σε αυτόν τον λαό…, θα ήταν μία μαρτυρία για τη δύναμη του Θεού, μέσω πίστεως, αξεπέραστη σε κάθε εποχή του κόσμου.

Είναι αυτή η αρχή, αδελφοί και αδελφές μου, που μας δείχνει προς τους ουρανούς, που μας δίδει ελπίδα στη μάχη της ζωής. Όταν συγχυζόμαστε και ευρισκόμαστε αντιμέτωποι με εμπόδια, τα οποία φαινομενικώς δεν μπορούμε να υπερβούμε, έχοντας πίστη στον Λυτρωτή του κόσμου, μπορούμε να προσφύγουμε σε Εκείνον και να γνωρίσουμε ότι οι προσευχές μας θα εισακουσθούν για καλό.¹⁰ [Βλέπε πρόταση 3 στη σελίδα 209.]

Συχνά τίθεται η ερώτηση: Είναι δυνατόν τα αγόρια και τα κορίτσια, οι νέοι άνδρες και οι νέες γυναίκες που έχουν ανατραφεί σε αυτήν τη γενεά της Εκκλησίας να είναι πρόθυμα να υπομείνουν τις δυσχέρειες, τις στερήσεις και τις δοκιμασίες που άντεξαν οι πατέρες και οι μητέρες τους για χάρη του ευαγγελίου; Θα άφηναν τις άνετες εστίες τους, προκειμένου να εποικίσουν μία νέα χώρα προς όφελος της πίστεώς τους;

Σας λέγω ότι εάν έχει φυτευτεί στην καρδιά τους η γνώση της θειότητος αυτού του έργου όπως το γνωρίζουμε, εάν η πίστη τους έχει οικοδομηθεί λόγω του ότι εμείς τηρούμε τις εντολές του Κυρίου, εάν έχουν διδαχθεί να γνωρίζουν ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός και ότι ο Τζόζεφ Σμιθ ήταν προφήτης του Κυρίου, τότε σας λέγω: Ναι! Θα έκαναν αυτό που έχουν κάνει οι πατέρες και οι μητέρες τους, θα εκπλήρωναν τον ρόλο τους ανάμεσα στον Ισραήλ των τελευταίων ημερών.

Αν αυτό σήμαινε στερήσεις, αν αυτό σήμαινε ασθένεια και θλίψη ή ακόμη και εκπατρισμό από την εστία τους, υπάρχουν εκατοντάδες και χιλιάδες εκ των υιών και των θυγατέρων μας, οι οποίοι γνωρίζοντας ότι αυτό είναι το ευαγγέλιο του Χριστού, θα επισφράγιζαν τη μαρτυρία τους με τη ζωή τους, αν παρίστατο ανάγκη.¹¹ [Βλέπε πρόταση 2 στις σελίδες 208–09.]

Ο Κύριος θα ανοίξει την οδό, προκειμένου να κάνουμε αυτό που ζητεί, αν έχουμε πίστη.

Θυμάμαι μία ημέρα είχα την έμπνευση να πω σε έναν ιεραπόστολο, ο οποίος πήγαινε σε κάποια συγκεκριμένη κωμόπολη, όπου δεν θα μας άφηναν να έχουμε συγκεντρώσεις στον δρόμο:

«Τώρα θυμήσου, δώσε στον Κύριο μία ευκαιρία. Πρόκειται να ζητήσεις μία χάρη. Δώσε στον Κύριο μία ευκαιρία. Ζήτησέ του να ανοίξει την οδό».

Ο νεαρός άνδρας πήγε σε εκείνη την πόλη, πήγε στο γραφείο του δημάρχου και ερώτησε αν μπορούσε να τον δει. Επρόκειτο να ερωτήσει αν θα μπορούσαν να αλλάξουν τον κανόνα.

Όταν πήγε εκεί, ανεκάλυψε ότι ο δήμαρχος ήταν εκτός. Ο νεαρός άνδρας βγήκε από το γραφείο, κοίταξε τον διάδρομο και είδε σε μία πόρτα, στο τέλος του διαδρόμου, «Γραφείο αρχιφύλακα». Δίστασε μία στιγμή και κάτι του έλεγε: «Δώσε στον Κύριο μία ευκαιρία». Πήγε μέσα στο γραφείο του αρχιφύλακα και του είπε για ποιον λόγο είχε έλθει. Όταν τελείωσε, ο άνδρας είπε:

«Λοιπόν, ποια γωνιά του δρόμου θα ήθελες;»

Είπε: «Δεν ξέρω την πόλη τόσο καλά όσο εσείς. Δεν θα ζητούσα μία γωνιά που θα ήταν ανεπιθύμητη ή όπου θα εμποδίζαμε την κυκλοφορία. Θα σας πείραζε να πηγαίναμε μαζί και να διαλέξουμε μία γωνιά;»

Απλώς σκεφθείτε έναν ιεραπόστολο να ερωτά τον αρχιφύλακα να διαλέξει μία γωνιά στην οποία να διδάξουν το ευαγγέλιο!

Ο αρχιφύλακας είπε:

«Ασφαλώς, θα σε συνοδεύσω».

Σε δεκαπέντε λεπτά είχαν μία από τις καλύτερες γωνιές στην πόλη, με άδεια να κηρύττουν το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, όπου δεν είχε κηρυχθεί στους δρόμους από πριν από τον πόλεμο [Α΄ Παγκόσμιο]…

Ο Κύριος έχει έναν τρόπο να επιτυγχάνει πράγματα τα οποία εμείς δεν είμαστε εις θέσιν να κάνουμε και ποτέ δεν μας ζητεί να κάνουμε κάτι για το οποίο δεν καθιστά δυνατή την οδό. Αυτό μας είπε μέσω του Νεφί. Δεν θα απαιτήσει τίποτε χωρίς να προετοιμάσει την οδό.

«Και έγινε ώστε εγώ, ο Νεφί, είπα στον πατέρα μου: Θα πάω και θα κάνω αυτά που ο Κύριος πρόσταξε, διότι ξέρω ότι ο Κύριος δε δίνει εντολές στα τέκνα των ανθρώπων, παρά μόνον όταν προετοιμάσει γι’ αυτούς το δρόμο, για να μπορέσουν να εκπληρώσουν αυτό που τους πρόσταξε». [Νεφί Α΄ 3:7.]

Αν έχετε κάτι που ζητεί ή αναμένει να κάνετε από εσάς ο Κύριος και δεν γνωρίζετε απλώς πώς να προχωρήσετε, κάνετε το καλύτερο που μπορείτε. Κινηθείτε προς την κατεύθυνση που οφείλετε να πάτε‧ εμπιστευθείτε τον Κύριο, δώστε του μία ευκαιρία και δεν θα σας απογοητεύσει ποτέ.¹²

Τι υπέροχο είναι να γνωρίζουμε ότι μπορούμε, αν θέλουμε, να κρατήσουμε το χέρι του Επουρανίου Πατρός μας και να καθοδηγηθούμε από αυτόν. Κανένας άλλος λαός στον κόσμο δεν έχει τη διαβεβαίωση την οποίαν έχει αυτή η ομάδα ατόμων.¹³ [Βλέπε πρόταση 4 στη σελίδα 209.]

Ο Θεός δίδει πίστη ως χάρισμα στους χρηστούς.

Η πίστη μας καθορίζεται από τη χρηστή ζωή μας. Δεν μπορούμε να ζούμε απρεπώς και να έχουμε πίστη όπως θα έπρεπε, αλλά αν τηρούμε τις εντολές του Κυρίου, μπορούμε να έχουμε πίστη και θα μεγαλώσει και θα αυξηθεί όπως αυξάνεται η χρηστότητά μας.¹⁴

Αν υπάρχουν ορισμένοι εξ ημών που είναι ελλιπείς πίστεως σε αυτό το έργο, αυτό συμβαίνει επειδή δεν έχουμε τηρήσει τις εντολές του Θεού. Αν υπάρχουν ορισμένοι που δεν γνωρίζουν ότι αυτό είναι το έργο του Πατρός μας, αυτό συμβαίνει επειδή δεν έχουν κάνει το καθήκον τους. Γνωρίζω τόσο καλά όπως γνωρίζω ότι ζω ότι αυτό είναι το έργο του Κυρίου και αυτή η γνώση έρχεται ως αποτέλεσμα από την τήρηση των εντολών Του.¹⁵

Γνωρίζουμε ότι η πίστη είναι ένα χάρισμα από τον Θεό‧ είναι η καρποφορία της χρηστής ζωής. Δεν έρχεται σε εμάς κατ’ εντολήν μας, αλλά είναι το αποτέλεσμα από την επιτέλεση του θελήματος του Επουρανίου Πατρός μας. Αν είμαστε ελλιπείς πίστεως, ας εξετάσουμε τον εαυτό μας, προκειμένου να δούμε αν τηρούσαμε τις εντολές Του και ας μετανοήσουμε χωρίς καθυστέρηση, αν δεν τις τηρούσαμε. …Είθε ο Κύριος να αυξάνει την πίστη μας και είθε να ζούμε, ώστε να είμαστε άξιοι αυτής.¹⁶

Ελπίζω ότι όσοι έχουν λάβει αυτό το υπέροχο χάρισμα της πίστεως να ζουν, για να το διατηρούν.¹⁷ [Βλέπε πρόταση 5 στη σελίδα 209.]

Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία

Εξετάστε αυτές τις ιδέες καθώς μελετάτε το κεφάλαιο ή καθώς προετοιμάζεσθε να διδάξετε. Για επιπρόσθετη βοήθεια, βλέπε σελίδες v–viii.

Αναζητήστε αποδεικτικά στοιχεία της πίστεως του Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ στην ιστορία στις σελίδες 199–201. Ένας εκ των ιεραποστόλων του Προέδρου Σμιθ είπε ότι το επίτευγμά του «διασφάλισε για μας τη μαρτυρία ότι ο Θεός διευθύνει το έργο αυτό» (σελίδα 201). Πώς έχετε επηρεασθεί από την πίστη των άλλων, όπως από ένα μέλος της οικογενείας ή έναν στενό φίλο;
Επανεξετάστε τα παραδείγματα της πίστεως στις σελίδες 201–06. Ποια άλλα παραδείγματα πίστεως είναι ιδιαιτέρως σημαντικά για εσάς; Πώς θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε αυτά τα παραδείγματα, για να βοηθήσετε κάποιον που έχει πίστη, αλλά δεν έχει λάβει ακόμη τις ευλογίες που επιθυμεί;
Πώς η πίστη σας σάς έχει δώσει «ελπίδα στη μάχη της ζωής»; Πώς μπορεί η πίστη να μας βοηθήσει να υπερνικήσουμε τον φόβο ή άλλα «εμπόδια, τα οποία φαινομενικώς δεν μπορούμε να υπερβούμε»; (σελίδα 205).
Διαβάστε την ιστορία που αρχίζει στη σελίδα 205 και συγκρίνετέ την με την ιστορία στο «Από τη ζωή του Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ». Ποιες εμπειρίες είχατε που είναι παρόμοιες με αυτές; Τι νομίζετε ότι σημαίνει να «δ[ίδουμε] στον Κύριο μία ευκαιρία»;
Ο Πρόεδρος Σμιθ δίδαξε ότι «η πίστη είναι ένα χάρισμα από τον Θεό» που «δεν έρχεται σε εμάς κατ’ εντολήν» (σελίδες 207–08). Πώς επηρεάζει αυτή η αρχή τον τρόπο με τον οποίον προσπαθείτε να αυξήσετε την πίστη σας και εμπνέει πίστη στους άλλους; Ποια είναι ορισμένα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε, προκειμένου να «διατηρήσουμε» το χάρισμα της πίστεως; (βλέπε Άλμα 32:35–43).

Σχετιζόμενες γραφές: Προς Εβραίους 11:1–11, 17–34, Ιακώβου 2:17–24, Άλμα 32:26–43, Εθέρ 12:6–22, Μορόνι 7:27–39, Διδαχή και Διαθήκες 136:42

Βοήθεια διδασκαλίας: «Για να βοηθήσετε τους μαθητευόμενους να απαντήσουν σε ερωτήσεις, μπορείτε, αν θέλετε, να τους πείτε, προτού αναγνωσθεί ή παρουσιασθεί κάτι, ότι θα ζητήσετε τις απαντήσεις τους… Επί παραδείγματι, θα μπορούσατε να πείτε: ‘Ακούστε καθώς διαβάζω αυτήν την περικοπή, ούτως ώστε να μιλήσετε για αυτό που σας ενδιαφέρει περισσότερο σε αυτό’ ή ‘Καθώς θα αναγνωσθεί αυτή η γραφή, δείτε αν μπορείτε να καταλάβετε τι μας λέγει ο Κύριος σχετικώς με την πίστη’» (Teaching, No Greater Call, 69).

«Οι γραφές είναι υπερπλήρεις αποδεικτικών στοιχείων της δυνάμεως της πίστεως… Με πίστη, ο Προφήτης Ηλίας ο Θεσβίτης κάλεσε πυρ εξ ουρανού να κάψει ολοκληρωτικώς την προσφορά του».

«Με πίστη ο Μωυσής οδήγησε τα τέκνα του Ισραήλ από τη σκλαβιά, περνώντας μέσω της Ερυθράς Θαλάσσης σαν να ήταν ξηρά».

«Ήταν με την πίστη που ο Μπρίγκαμ Γιανγκ οδήγησε τον λαό στην [Κοιλάδα της Σωλτ Λέηκ]».