1 Сега постоеше место во Шемлон каде ќерките на Ламанитите се собираа заедно да пеат, и да танцуваат, и да се веселат.

2 И се случи еден ден да има мал број од нив собрани заедно да пеат и да танцуваат.

3 И сега свештениците на царот Ное, засрамени да се вратат во градот Нефи, да, и исто така плашејќи се дека народот ќе ги убие, затоа не се осмелуваа да се вратат кај нивните жени и деца.

4 И престојувајќи во дивината, и откривајќи ги ќерките на Ламанитите, тие лежеа и ги набљудуваа;

5 И кога имаше само неколку од нив собрани заедно да танцуваат, тие излегоа од нивните скривалишта и ги земаа и ги одведоа во дивината; да, тие однесоа дваесет и четири од Ламанитските ќерки во дивината.

6 И се случи кога Ламанитите дознаа дека нивните ќерки беа исчезнати, му се налутија на народот на Лимхи, зашто мислеа дека е народот на Лимхи.

7 Затоа ги испратија нивните војски, да, дури и самиот цар тргна пред народот; и тие заминаа во земјата Нефи да го уништат народот на Лимхи.

8 И сега Лимхи беше ги видел од кулата, дури ги откри сите нивни подготовки за војна тој откри; затоа го собра неговиот народ заедно, и постави заседа во полињата и во шумите.

9 И се случи откако Ламанитите дојдоа, народот на Лимхи започна да им се нафрла од заседата, и започна да ги убива.

10 И се случи битката да стане премногу тешка, бидејќи се бореа како лавови за нивниот плен.

11 И се случи народот на Лимхи да започне да ги протерува Ламанитите пред нив; сепак не беа ни половина бројни колку Ламанитите. Но се бореа за нивните животи, и за нивните жени, и за нивните деца; затоа се напрегнаа и се бореа како змејови.

12 И се случи да го најдат царот на Ламанитите помеѓу бројот на нивните мртви; сепак тој не беше мртов, беше ранет и оставен на земјата, толку брзо беше бегството на неговиот народ.

13 И тие го земаа и му ги врзаа раните, и го доведоа пред Лимхи, и му кажаа: Ете, еве го царот на Ламанитите; беше ранет и падна помеѓу нивните мртви, и тие го оставија; и ете, го доведовме пред тебе; а сега да го убиеме.

14 Но Лимхи им кажа: Нема да го убиете, туку доведете го овде за да можам да го видам. И тие го доведоа. И Лимхи му кажа: Каква причина имаш да војуваш против мојот народ? Ете, мојот народ не ја прекрши заклетвата која ти ја дадов; затоа, зошто ти да ја прекршиш заклетвата која му ја даде на мојот народ?

15 И сега царот кажа: Ја прекршив заклетвата бидејќи твојот народ ги одведе ќерките на мојот народ; затоа, со мојот гнев наредив мојот народ да тргне во војна со твојот народ.

16 И сега Лимхи не беше слушнал ништо во врска со ова; затоа тој кажа: Ќе побарам помеѓу мојот народ и кој и да го направил ова ќе умре. Затоа тој нареди да се спроведе истрага помеѓу неговиот народ.

17 Сега кога Гидеон ги беше слушнал овие нешта, тој како царски капетан, истапи напред и му кажа на царот: Те молам да се воздржиш, и да не го пребаруваш овој народ, и да не ги обвинуваш со ова.

18 Зашто зарем не се сеќаваш на свештениците на татко ти, кои овој народ сакаше да ги уништи? И зарем не се тие во дивината? И зарем не се тие оние кои ги украле ќерките на Ламанитите?

19 И сега, ете, и кажи му на царот за овие нешта, за тој да му каже на неговиот народ дека можат да се успокојат кон нас; зашто ете, тие веќе се подготвуваат да тргнат против нас; и ете, исто така само има неколку од нас.

20 И ете, тие доаѓаат со нивните бројни војски; и освен ако царот не ги смири во врска со нас, ние мораме да умреме.

21 Зашто нели се исполнети зборовите на Абинади, кои тој ги пророкуваше против нас—и сето ова бидејќи ние не би ги послушале зборовите на Господ, ниту би се тргнеле од нашите беззаконија?

22 И сега да го смириме царот, и ќе ја исполниме заклетвата која му ја дадовме; зашто е подобро да бидеме во ропство отколку да ги изгубиме нашите животи; затоа, да ставиме крај на пролевањето на толку многу крв.

23 И сега Лимхи му кажа на царот за сите нешта во врска со татко му, и свештениците кои избегаа во дивината, и им го препиша при одведувањето на нивните ќерки.

24 И се случи царот да е смирен кон неговиот народ; и тој им кажа: Да тргнеме напред да го пресретнеме мојот народ, без оружја; и јас ви давам заклетва дека мојот народ нема да го погуби вашиот народ.

25 И се случи тие да го следат царот, и тргнаа без оружја да ги пресретнат Ламанитите. И се случи да ги пресретнат Ламанитите; и царот на Ламанитите се поклони пред нив, и молеше во врска со народот на Лимхи.

26 И кога Ламанитите го видоа народот на Лимхи, дека беа без оружја, имаа сочувство за нив и беа смирени кон нив, и мирно се вратија со нивниот цар во нивната сопствена земја.