บทที่ 53
พระเยซูทรงถูกตรึงกางเขน
พวกทหารเฆี่ยนพระเยซูด้วยแส้ เอาเสื้อคลุมสีม่วงมาสวมให้พระองค์ พวกเขาทำมงกุฎหนามสวมพระเศียรพระเยซู พวกเขาหัวเราะเยาะและถ่มน้ำลายรดพระองค์ พวกเขาเรียกพระองค์ว่า “กษัตริย์ของพวกยิว”
คนเป็นอันมากเดินตามพวกทหารขณะพาพระเยซูไปยังเนินเขาใกล้เยรูซาเล็ม พวกเขาให้พระองค์แบกกางเขนเอง พวกเขาตอกตะปูที่พระหัตถ์และพระบาทติดกับกางเขนแล้วยกขึ้น พวกเขาตรึงกางเขนโจรอีกสองคนเช่นกัน
พระเยซูทรงสวดอ้อนวอน พระองค์ทรงขอให้พระบิดาบนสวรรค์ประทานอภัยพวกทหารที่ตรึงกางเขนพระองค์ พวกเขาไม่รู้ว่าพระองค์ทรงเป็นพระผู้ช่วยให้รอด
มารีย์มารดาของพระเยซูยืนอยู่ข้างกางเขน อัครสาวกยอห์นอยู่ที่นั่นด้วย พระเยซูทรงบอกให้ยอห์นดูแลมารดาของพระองค์ ยอห์นจึงรับมารดาพระเยซูไปอยู่บ้านของเขา
ความมืดปกคลุมทั่วแผ่นดิน พระผู้ช่วยให้รอดทรงทนทุกข์บนกางเขนเป็นเวลาหลายชั่วโมง ในที่สุดวิญญาณของพระองค์ก็ออกจากพระวรกายและสิ้นพระชนม์
เมื่อพระองค์สิ้นพระชนม์ แผ่นดินไหวทำให้ศิลาใหญ่แตกเป็นเสี่ยงๆ ม่านในพระวิหารขาดเป็นสองท่อน ทหารโรมันกลัวมาก
สาวกคนหนึ่งของพระเยซูนำพระศพของพระผู้ช่วยให้รอดลงมาจากกางเขน เขาห่อพระศพด้วยผ้าแล้วนำไปวางไว้ในอุโมงค์ฝังศพ จากนั้นจึงกลิ้งหินก้อนใหญ่ปิดปากอุโมงค์