บทที่ 38
คนฟาริสีและคนเก็บภาษี
วันหนึ่งพระผู้ช่วยให้รอดตรัสกับคนบางคนที่คิดว่าพวกเขาชอบธรรมกว่าคนอื่น โดยทรงเล่าเรื่องหนึ่งให้ฟัง
ชายสองคนไปสวดอ้อนวอนที่พระวิหาร คนหนึ่งเป็นฟาริสี อีกคนหนึ่งเป็นคนเก็บภาษี ประชาชนไม่ชอบคนเก็บภาษี พวกเขาคิดว่าคนเก็บภาษีไม่ซื่อสัตย์
คนฟาริสียืนสวดอ้อนวอนต่อหน้าคนอื่นๆ เขาขอบพระทัยพระผู้เป็นเจ้าที่เขาดีกว่าคนอื่นๆ เขากล่าวว่าเขาอดอาหารสัปดาห์ละสองครั้งและจ่ายส่วนสิบ คนเก็บภาษียืนอยู่คนเดียว ค้อมศีรษะ และสวดอ้อนวอนว่า “ข้าแต่พระเจ้าขอทรงเมตตาแก่ข้าพระองค์ผู้เป็นคนบาปเถิด”
คนฟาริสีคิดว่าเขาดีพร้อมและไม่ต้องการความช่วยเหลือจากพระผู้เป็นเจ้า แต่คนเก็บภาษีรู้ว่าเขาไม่ดีพร้อมและต้องการความช่วยเหลือจากพระองค์ เขาอ่อนน้อมถ่อมตนและทูลขอการให้อภัยจากพระผู้เป็นเจ้า
พระเยซูตรัสว่าประชาชนควรเป็นเหมือนคนเก็บภาษี พวกเขาไม่ควรคิดว่าพวกเขาดีกว่าคนอื่นๆ พวกเขาควรกลับใจจากบาปและทูลขอการให้อภัยจากพระผู้เป็นเจ้า