บทที่ 52 การไต่สวนพระเยซู ผู้นำของพวกยิวส่งคนถือดาบและไม้ตะบองมาที่สวนเกทเสมนี มัทธิว 26:47 ยูดาสอิสคาริโอทอยู่กับพวกเขาด้วย หัวหน้าปุโรหิตจ่ายเงินให้ยูดาสเป็นค่าชี้ตัวพระเยซู มัทธิว 26:14–16, 47 ยูดาสชี้ตัวพระเยซูโดยจุมพิตพระองค์ พวกเขาจับพระเยซูไป พวกเขาเย้ยหยัน และตีพระองค์ จากนั้นพวกเขาพาพระเยซูไปพบคายาฟาสมหาปุโรหิต มัทธิว 26:48–49, 57; ลูกา 22:54, 63–65 ผู้นำชาวยิวซักถามพระเยซู พวกเขากล่าวว่าพระองค์ทรงทำผิดกฎหมายโดยอ้างตนว่าเป็นพระบุตรของพระผู้เป็นเจ้า พระเยซูทรงบอกพวกเขาว่าพระองค์ทรงเป็นพระบุตรของพระผู้เป็นเจ้า พวกเขาพูดว่าพระเยซูมีความผิดและสมควรตาย ลูกา 22:66–71 ผู้นำชาวยิวไม่มีสิทธิ์สังหารพระเยซู พวกเขาจึงพาพระองค์ไปหาปอนเทียส ปีลาตผู้ตัดสินลงโทษพระเยซูให้ถึงตาย ผู้นำชาวยิวบอกปีลาตว่าพระเยซูทรงสอนผู้คนไม่ให้เชื่อฟังกฎหมายโรมัน ลูกา 23:1–2 ปีลาตไม่ได้คิดว่าพระเยซูทำผิด เขาต้องการให้ปล่อยพระเยซู แต่ฝูงชนต้องการให้ตรึงกางเขนพระเยซู ลูกา 23:14–21 ปีลาตยังคงต้องการปล่อยพระเยซู แต่พวกปุโรหิตและประชาชนพากันตะโกนว่าพวกเขาอยากให้พระเยซูถูกตรึงกางเขน ลูกา 23:22–23 ปีลาตล้างมือของเขา เขากล่าวว่าเขาจะไม่รับผิดชอบการตายของพระเยซู ผู้คนกล่าวว่าพวกเขาจะรับผิดชอบเอง ปีลาตบอกให้ทหารตรึงกางเขนพระเยซู มัทธิว 27:24–26