Παραμείνετε στην επικράτεια τού Κυρίου!

Από τον Πρεσβύτερο Γιουλίσες Σοάρες

Των Εβδομήκοντα

Η καθημερινή μας ερώτηση πρέπει να είναι: «Με θέτουν οι πράξεις μου στην επικράτεια τού Κυρίου ή στην επικράτεια τού εχθρού;»

Ο Πρόεδρος Τόμας Μόνσον είπε κάποτε: «Επιτρέψατέ μου να παράσχω μία κατευθυντήρια οδηγία με την οποία μπορείτε να μετρήσετε τις επιλογές που αντιμετωπίζετε. Είναι εύκολο να το θυμόμαστε: ‘Δεν μπορείς να είσαι σωστός με το να κάνεις λάθος. Δεν μπορείς να είσαι λάθος με το να κάνεις το σωστό’» (“Pathways to Perfection,” Liahona, Ιούλιος 2002, 112, Ensign, Μάιος 2002, 100). Η κατευθυντήρια οδηγία τού Προέδρου Μόνσον είναι απλή και άμεσος. Λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο όπως λειτούργησε η Λιαχόνα δοθείσα στον Λεχί. Αν ασκούμε πίστη και είμαστε επιμελείς στην υπακοή των εντολών τού Κυρίου, θα βρούμε με ευκολία τη σωστή κατεύθυνση για να ακολουθήσουμε, όταν ειδικώς αντιμετωπίζουμε τις καθημερινές μας επιλογές.

Ο Απόστολος Παύλος μάς παραινεί για τη σημασία τής σποράς στο Πνεύμα και να έχουμε επίγνωση να μην σπέρνουμε στη σάρκα. Είπε:

«Μη πλανιέστε‧ ο Θεός δεν εμπαίζεται‧ επειδή, ό,τι αν σπείρει ο άνθρωπος, αυτό και θα θερίσει‧

»επειδή, αυτός που σπέρνει στη σάρκα του, θα θερίσει από τη σάρκα φθορά‧ αλλ’ εκείνος που σπέρνει στο Πνεύμα, θα θερίσει από το Πνεύμα αιώνια ζωή.

»Και ας μη αποκάνουμε πράττοντας το καλό‧ επειδή, αν δεν αποκάνουμε, θα θερίσουμε στον δέοντα καιρό» (Προς Γαλάτες 6:7–9).

Να σπείρουμε στο Πνεύμα σημαίνει ότι όλες οι σκέψεις, τα λόγια και οι πράξεις μας πρέπει να μας ανυψώνουν στο επίπεδο τής θειότητας των επουράνιων γονέων μας. Ωστόσο, οι γραφές αναφέρονται στη σάρκα ως φυσική ή σαρκική φύση τού φυσικού ανθρώπου, πράγμα το οποίο επιτρέπει στους ανθρώπους να επηρεάζονται από πάθη, επιθυμίες, ορέξεις και παρορμήσεις τής σαρκός αντί να αναζητούν έμπνευση από το Άγιο Πνεύμα. Αν δεν προσέξουμε, αυτές οι επιρροές μαζί με την πίεση τού κακού στον κόσμο ενδέχεται να μας οδηγήσουν στην υιοθέτηση χυδαίας και απερίσκεπτης συμπεριφοράς, η οποία μπορεί να γίνει μέρος τού χαρακτήρος μας. Προκειμένου να αποφύγουμε αυτές τις κακές επιρροές, πρέπει να ακολουθήσουμε αυτό που ο Κύριος δίδαξε τον Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ σχετικώς με το να σπέρνουμε συνεχώς στο Πνεύμα: «Γι’ αυτό μην αποκάμνετε να κάνετε καλό, γιατί θέτετε το θεμέλιο ενός μεγάλου έργου. Και από μικρά πράγματα δημιουργείται εκείνο που είναι μεγάλο» (Δ&Δ 64:33).

Για να βελτιώσουμε το πνεύμα μας, απαιτείται να αφήσουμε «κάθε πικρία και θυμό και οργή και κραυγή και βλασφημία, ας αφαιρεθεί από [εμάς] με κάθε κακία» (Προς Εφεσίους 4:31) και «να είστε συνετοί κατά τις ημέρες τής δοκιμασίας [μας] [και] απογυμνωθείτε από κάθε ακαθαρσία» (Μόρμον 9:28).

Καθώς μελετούμε τις γραφές, μαθαίνουμε ότι οι υποσχέσεις οι οποίες έγιναν από τον Κύριο σε εμάς εξαρτώνται από την υπακοή μας και παροτρύνουν τον χρηστό τρόπο ζωής. Οι υποσχέσεις αυτές πρέπει να γαλουχούν την ψυχή μας, φέρνοντάς μας ελπίδα με το να μας παροτρύνουν να μην εγκαταλείπουμε τις προσπάθειες, ακόμη και μπροστά από τις καθημερινές μας δυσκολίες, ζώντας σε έναν κόσμο τού οποίου οι δεοντολογικές και ηθικές αξίες αφανίζονται, τοιουτοτρόπως παρακινώντας τους ανθρώπους να σπέρνουν στη σάρκα ακόμη περισσότερο. Όμως, πώς μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι οι επιλογές μας μάς βοηθούν να σπέρνουμε στο Πνεύμα και όχι στη σάρκα;

Ο Πρόεδρος Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ, επαναλαμβάνοντας τη συμβουλή από τον παππού του, είπε κάποτε: «Υπάρχει μία γραμμή οριοθετήσεως καλά καθορισμένη μεταξύ τής επικρατείας τού Κυρίου και τής επικρατείας τού διαβόλου. Αν παραμείνετε στο πλευρό τού Κυρίου, θα είσθε υπό την επιρροή του και δεν θα έχετε την επιθυμία να κάνετε λάθος. Όμως, αν περάσετε στην πλευρά τού διαβόλου έστω και ένα εκατοστόμετρο, είσθε στη δύναμη τού πειρασμού και εάν είναι επιτυχής, δεν θα είσθε εις θέσιν να σκεφθείτε ούτε καν να συλλογισθείτε ορθώς, επειδή θα έχετε χάσει το Πνεύμα τού Κυρίου» (Διδασκαλίες των Προέδρων τής Εκκλησίας: Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ [2011], 191).

Συνεπώς, η καθημερινή μας ερώτηση πρέπει να είναι: «Με θέτουν οι πράξεις μου στην επικράτεια τού Κυρίου ή στην επικράτεια τού εχθρού;»

Ο Μόρμον, ο προφήτης, προειδοποίησε τον λαό του για τη σημασία να έχουν την ικανότητα να διακρίνουν το καλό από το κακό:

«Επομένως, όλα όσα είναι καλά προέρχονται από το Θεό, και όσα είναι πονηρά προέρχονται από το διάβολο, επειδή ο διάβολος είναι εχθρός του Θεού, και πολεμάει εναντίον του διαρκώς, και μας προσκαλεί και μας δελεάζει να αμαρταίνουμε, και να κάνουμε διαρκώς αυτό που είναι πονηρό.

»Όμως, ιδέστε, αυτό που προέρχεται από το Θεό μας προσκαλεί και μας δελεάζει να κάνουμε διαρκώς το καλό» (Μορόνι 7:12–13).

Το Φως τού Χριστού μαζί με τη συντροφιά τού Αγίου Πνεύματος πρέπει να μας βοηθά να προσδιορίσουμε αν ο τρόπος ζωής μας μάς θέτει στην επικράτεια τού Κυρίου ή όχι. Αν η στάση μας είναι καλή, εμπνέεται από τον Θεό, διότι κάθε καλό προέρχεται από τον Θεό. Ωστόσο, αν η στάση μας είναι κακή, επηρεαζόμαστε από τον εχθρό, επειδή πείθει τους ανθρώπους να κάνουν κακό.

Οι Αφρικανοί με έχουν συγκινήσει χάριν τής αποφασιστικότητας και τής επιμέλειάς τους να παραμείνουν στην επικράτεια τού Κυρίου. Ακόμη και υπό αντίξοες συνθήκες ζωής, όσοι αποδέχονται την πρόσκληση να έλθουν στον Χριστό, γίνονται φως στον κόσμο. Πριν από λίγες εβδομάδες, ενώ επισκεπτόμουν έναν εκ των τομέων στη Νότιο Αφρική, είχα το προνόμιο να συνοδεύσω δύο νεαρούς ιερείς, τον επίσκοπό τους και τον πρόεδρο πασσάλου τους σε μία επίσκεψη σε λιγότερο ενεργούς νέους άνδρες τής απαρτίας τους. Εντυπωσιάσθηκα σε μεγάλο βαθμό από το θάρρος και την ταπεινοφροσύνη που έδειξαν αυτοί οι δύο ιερείς καθώς προσκάλεσαν τους λιγότερο ενεργούς νέους άνδρες να επιστρέψουν στην εκκλησία. Ενώ μιλούσαν σε αυτούς τους λιγότερο ενεργούς νέους άνδρες, παρατήρησα ότι η όψη τους αντικατόπτριζε το φως τού Σωτήρος και ταυτοχρόνως γέμιζε με φως όλους γύρω τους. Εκπλήρωναν το καθήκον τους να «περιθάλπ[ουν] τους αδύναμους, να ενισχύ[ουν] τα χέρια που κρέμονται κάτω, και να στερεώσ[ουν] τα γόνατα που έχουν παραλύσει» (Δ&Δ 81:5). Η στάση αυτών των δύο ιερέων τούς έθεσε στην επικράτεια τού Κυρίου και εξυπηρέτησαν ως όργανα στα χέρια Του καθώς προσκάλεσαν άλλους να κάνουν το ίδιο.

Στο Διδαχή και Διαθήκες 20:37, ο Κύριος μάς διδάσκει τι σημαίνει να σπέρνουμε στο Πνεύμα και τι πραγματικώς μάς θέτει στην επικράτεια τού Κυρίου, ως εξής: να ταπεινώσουμε τον εαυτό μας εμπρός στον Θεό, να έλθουμε με καρδιά συντετριμμένη και πνεύμα μεταμελημένο, να καταθέσουμε μαρτυρία ενώπιον τής Εκκλησίας ότι έχουμε πραγματικά μετανοήσει για όλες τις αμαρτίες μας, να πάρουμε επάνω μας το όνομα τού Ιησού Χριστού, να έχουμε σκοπό να Τον υπηρετήσουμε ώς το τέλος, να φανερώνουμε με τα έργα μας ότι έχουμε λάβει το Πνεύμα τού Χριστού και έχουμε γίνει δεκτοί με βάπτισμα στην Εκκλησία Του. Η διάθεσή μας να εκπληρώσουμε αυτές τις διαθήκες μάς προετοιμάζει να ζήσουμε στην παρουσία τού Θεού ως υπερυψωμένα όντα. Η ανάμνηση αυτών των διαθηκών πρέπει να οδηγεί τη συμπεριφορά μας σε σχέση με την οικογένειά μας, στην κοινωνική μας αλληλεπίδραση με άλλους ανθρώπους και ειδικώς στη σχέση μας με τον Σωτήρα.

Ο Ιησούς Χριστός καθιέρωσε το τέλειο πρότυπο συμπεριφοράς με το οποίο μπορούμε να οικοδομήσουμε τη στάση μας, ώστε να είμαστε εις θέσιν να εκπληρώσουμε αυτές τις ιερές διαθήκες. Ο Σωτήρας εξάλειψε από τη ζωή Του οιανδήποτε επιρροή που θα μπορούσε να απομακρύνει την προσοχή Του από τη θεία αποστολή Του, ειδικώς όταν μπήκε σε πειρασμό από τον εχθρό ή από τους οπαδούς τους, ενώ εκτελούσε διακονία επί τής γης. Αν και ποτέ δεν αμάρτησε, είχε καρδιά συντετριμμένη και πνεύμα μεταμελημένο, γεμάτο αγάπη για τον Επουράνιο Πατέρα μας και για όλους τους ανθρώπους. Ταπείνωσε τον εαυτό Του ενώπιον τού Πατέρα μας στους Ουρανούς, αρνούμενος το θέλημά Του, για να εκπληρώσει αυτό που τού είχε ζητήσει ο Πατέρας στα πάντα ώς το τέλος. Ακόμη και κατά τη στιγμή ακραίου σωματικού και πνευματικού πόνου, φέροντας το φορτίο των αμαρτιών όλης τής ανθρωπότητος επί των ώμων Του, και αιμορραγώντας από τους πόρους Του, είπε στον Πατέρα: «Όχι, όμως, ό,τι εγώ θέλω, αλλ’ ό,τι εσύ» (Κατά Μάρκον 14:36).

Η προσευχή μου, αδελφοί και αδελφές, καθώς σκεπτόμαστε τις διαθήκες μας είναι ώστε να διατηρηθούμε δυνατοί εναντίον «των φλογερών βελών του ενάντιου» (Νεφί Α΄ 15:24), ακολουθώντας το παράδειγμα τού Σωτήρος, ώστε να μπορούμε να σπέρνουμε στο Πνεύμα και να παραμένουμε στην επικράτεια τού Κυρίου. Ας θυμηθούμε την κατευθυντήρια οδηγία τού Προέδρου Μόνσον: «Δεν μπορείς να είσαι σωστός με το να κάνεις λάθος. Δεν μπορείς να είσαι λάθος με το να κάνεις το σωστό». Λέω αυτά στο όνομα τού Ιησού Χριστού, αμήν.