Θυσία
Από τον Πρεσβύτερο Ντάλιν Όουκς
Της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων
Η ζωή μας υπηρέτησης και θυσίας είναι η πιο κατάλληλη έκφραση τής δέσμευσης να υπηρετούμε τον Διδάσκαλο και τους συνανθρώπους μας.
Η εξιλεωτική θυσία του Ιησού Χριστού έχει αποκληθεί το «πιο υπερβαίνον όλων των γεγονότων από την αυγή της δημιουργίας μέχρι όλες τις εποχές της ατελείωτης αιωνιότητας»1. Αυτή η θυσία είναι το κεντρικό μήνυμα όλων των προφητών. Προεικονίστηκε από τις θυσίες ζώων που υπαγορεύτηκαν από τον νόμο τού Μωυσή. Ένας προφήτης διακήρυξε ότι όλο το νόημά τους «υπονο[ούσε] αυτήν τη μεγάλη και τελευταία θυσία [του] Υι[ού] τού Θεού, μάλιστα, απέραντη και αιώνια» ( Άλμα 34:14). Ο Ιησούς Χριστός υπέμεινε αδιανόητο πόνο, για να γίνει θυσία για τις αμαρτίες όλων. Αυτή η θυσία προσέφερε το απώτατο καλό -- τον αγνό Αμνό χωρίς ψεγάδι -- για το απώτατο κακό -- τις αμαρτίες ολόκληρου του κόσμου. Στα αξιομνημόνευτα λόγια της Ιλάιζα Σνόου:
Το αίμα του το πολύτιμο
και τη ζωή του στη γη,
τα έδωσε χωρίς δισταγμό,
για μας που ’μαστ’ αμαρτωλοί2.
Αυτή η θυσία --η εξιλέωση του Ιησού Χριστού-- είναι στο επίκεντρο τού σχεδίου σωτηρίας.
Ο αδιανόητος πόνος του Ιησού Χριστού έδωσε τέλος στην θυσία με αιματοχυσία, αλλά δεν έδωσε τέλος στην σημαντικότητα τής θυσίας στο σχέδιο τού Ευαγγελίου. Ο Σωτήρας απαιτεί από εμάς να εξακολουθήσουμε να προσφέρουμε θυσίες, αλλά οι θυσίες που μας προστάζει τώρα είναι να «προσφέρ[ουμε]… ως θυσία [προς Εκείνον]… καρδιά συντετριμμένη και πνεύμα μεταμελημένο» (Νεφί Γ΄ 9:20). Επίσης προστάζει τον καθένα μας να αγαπάμε και να υπηρετούμε ο ένας τον άλλον -- πράγματι, να προσφέρουμε μια μικρή μίμηση της δικής Του θυσίας με το να θυσιάζουμε τον δικό μας χρόνο και τις ιδιοτελείς μας προτεραιότητες. Σε έναν εμπνευσμένο ύμνο, τραγουδάμε: «Με τη θυσία θα ’ρθούν ευλογίες»3.
Θα μιλήσω για τις θνητές θυσίες που ο Σωτήρας μας μάς ζητά να κάνουμε. Αυτό δεν συμπεριλαμβάνει θυσίες που αναγκαζόμαστε να κάνουμε ή πράξεις που ίσως υποκινούνται από προσωπικό μας όφελος αντί από υπηρέτηση ή θυσία (βλέπε Νεφί Β΄ 26:29).
I.
Η χριστιανική πίστη έχει ένα ιστορικό θυσίας, συμπεριλαμβανομένης τής απώτατης θυσίας. Στα πρώτα χρόνια τής χριστιανικής εποχής, η Ρώμη θανάτωσε μαρτυρικά χιλιάδες για την πίστη τους στον Ιησού Χριστό. Σε επόμενους αιώνες, καθώς οι αμφισβητήσεις διδαχών δίχασαν τους χριστιανούς, κάποιες ομάδες κατεδίωξαν και ακόμα και θανάτωσαν μέλη άλλων ομάδων. Οι χριστιανοί που θανατώθηκαν από άλλους χριστιανούς είναι οι πιο τραγικοί μάρτυρες τής χριστιανικής πίστης.
Πολλοί χριστιανοί έχουν κάνει εθελοντικά θυσίες υποκινούμενες από την πίστη στον Χριστό και την επιθυμία να Τον υπηρετήσουν. Μερικοί έχουν επιλέξει να αφιερώσουν ολόκληρη την ενήλικη ζωή τους στην υπηρέτηση του Διδασκάλου. Αυτή η ευγενής ομάδα συμπεριλαμβάνει εκείνους σε θρησκευτικές τάξεις της Καθολικής Εκκλησίας και εκείνους, οι οποίοι έχουν προσφέρει διά βίου υπηρέτηση ως χριστιανικοί ιεραπόστολοι σε διάφορα διαμαρτυρόμενα δόγματα. Τα παραδείγματά τους εκπέμπουν δυσκολία και έμπνευση, αλλά από τους περισσότερους που πιστεύουν στον Χριστό δεν αναμένεται να αφιερώσουν ολόκληρη την ζωή τους σε θρησκευτική υπηρέτηση.
II.
Για τους περισσότερους οπαδούς τού Χριστού, οι θυσίες περιλαμβάνουν αυτό που μπορούμε να κάνουμε σε καθημερινή βάση στην συνηθισμένη μας προσωπική ζωή. Από εμπειρία δεν γνωρίζω καμία άλλη ομάδα τής οποίας τα μέλη να κάνουν περισσότερες θυσίες από τους Αγίους των Τελευταίων Ημερών. Οι θυσίες τους --οι θυσίες σας, αδελφοί και αδελφές μου-- στέκουν ως αντίθεση στα οικεία ζητήματα προσωπικής εκπλήρωσης.
Τα πρώτα μου παραδείγματα είναι οι μορμόνοι πρωτοπόροι μας. Οι επικές θυσίες τής ζωής, των οικογενειακών σχέσεων, των σπιτικών και των ανέσεών τους είναι στο θεμέλιο του αποκατεστημένου Ευαγγελίου. Η Σάρα Ριτς μίλησε για το τι υποκίνησε αυτούς τους πρωτοπόρους, όταν περιέγραψε την κλήση τού συζύγου της, Τσαρλς, που κλήθηκε να πάει μακριά σε μια ιεραποστολή: «Αυτή ήταν πράγματι μια εποχή δοκιμασίας τόσο για μένα όσο και για τον σύζυγό μου. Αλλά, το καθήκον μας κάλεσε να χωριστούμε για ένα διάστημα και γνωρίζοντας ότι υπακούαμε στο θέλημα του Κυρίου, αισθανόμασταν ότι έπρεπε να θυσιάσουμε τα συναισθήματά μας, προκειμένου να βοηθήσουμε να εγκαθιδρυθεί το έργο… της παροχής βοήθειας στην οικοδόμηση του Βασιλείου του Θεού επάνω στη γη»4.
Σήμερα η πιο ορατή δύναμη της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών είναι η ανιδιοτελής υπηρέτηση και θυσία των μελών της. Πριν την εκ νέου αφιέρωση ενός εκ των ναών μας, ένας χριστιανός κληρικός ρώτησε τον Πρόεδρο Γκόρντον Χίνκλι γιατί δεν περιείχε καμία αναπαράσταση τού σταυρού, το πιο κοινό σύμβολο της χριστιανικής πίστης. Ο Πρόεδρος Χίνκλι απάντησε ότι το σύμβολο της χριστιανικής μας πίστης είναι «η ζωή των μελών μας»5. Πράγματι, η ζωή μας υπηρέτησης και θυσίας είναι η πιο κατάλληλη έκφραση τής δέσμευσής μας να υπηρετούμε τον Διδάσκαλο και τους συνανθρώπους μας.
III.
Δεν έχουμε επαγγελματικά καταρτισμένους και μισθωτούς κληρικούς στην Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών. Ως αποτέλεσμα, τα κοσμικά μέλη που καλούνται να καθοδηγούν και να υπηρετούν τα εκκλησιάσματά μας πρέπει να φέρουν ολόκληρο το φορτίο των πολλαπλών συγκεντρώσεων, προγραμμάτων και δραστηριοτήτων της Εκκλησίας. Αυτό γίνεται σε περισσότερα από 14.000 εκκλησιάσματα μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά. Βεβαίως, δεν είμαστε οι μόνοι που έχουμε κοσμικά μέλη των εκκλησιασμάτων μας να υπηρετούν ως δάσκαλοι και κοσμικοί ηγέτες. Αλλά η ποσότητα χρόνου που δωρίζεται από τα μέλη μας για εκπαίδευση και διακονία του ενός προς τον άλλον είναι μοναδικά μεγάλη. Οι προσπάθειές μας να λάβει επίσκεψη κάθε οικογένεια των εκκλησιασμάτων μας από οικογενειακούς διδασκάλους κάθε μήνα και να λάβει κάθε ενήλικη γυναίκα επίσκεψη από τις επισκέπτριες διδασκάλισσες τής Ανακουφιστικής Εταιρείας κάθε μήνα είναι παραδείγματα αυτού. Δεν γνωρίζουμε άλλη υπηρέτηση που να συγκρίνεται με αυτή σε καμία οργάνωση στον κόσμο.
Τα γνωστότερα παραδείγματα μοναδικής υπηρέτησης και θυσίας ΑΤΗ είναι το έργο των ιεραποστόλων μας. Επί του παρόντος απαριθμούνται πάνω από 50.000 νέοι άνδρες και νέες γυναίκες και πάνω από 5.000 ενήλικοι άνδρες και γυναίκες. Αφιερώνουν έξι μήνες με δύο χρόνια από την ζωή τους στο να διδάσκουν το Ευαγγέλιο τού Ιησού Χριστού και να παράσχουν ανθρωπιστική υπηρέτηση σε περισσότερες από 160 χώρες στον κόσμο. Το έργο τους πάντα περιλαμβάνει θυσίες, συμπεριλαμβανομένων των ετών που δίνουν στο έργο του Κυρίου και επίσης τις θυσίες που κάνουν παρέχοντας τα κεφάλαια για την υποστήριξή τους.
Εκείνοι που παραμένουν σπίτι -γονείς και άλλα μέλη της οικογένειας- επίσης θυσιάζουν για τους ιεραποστόλους που στέλνουν. Για παράδειγμα, ένας νεαρός από την Βραζιλία έλαβε την ιεραποστολική του κλήση ενώ δούλευε για να υποστηρίξει τα αδέλφια του μετά τον θάνατο του πατέρα του. Ένα Μέλος της Γενικής Εξουσίας περιέγραψε τη συγκέντρωση αυτών των παιδιών σε συμβούλιο και ανακαλώντας στην μνήμη ότι ο αποθανών πατέρας τους τούς δίδαξε ότι πάντα θα έπρεπε να είναι έτοιμοι να υπηρετήσουν τον Κύριο. Ο νεαρός άνδρας δέχτηκε την ιεραποστολική του κλήση και ο 16χρονος αδελφός ανέλαβε την ευθύνη να δουλέψει για να υποστηρίξει την οικογένεια6. Οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε πολλά άλλα παραδείγματα θυσίας προς υπηρέτηση ιεραποστολής ή για υποστήριξη ιεραποστόλου. Δεν γνωρίζουμε άλλη όμοια εθελοντική υπηρέτηση και θυσία σε καμία άλλη οργάνωση στον κόσμο.
Συχνά μας ρωτούν: «Πως πείθετε τους νέους σας και τα γηραιότερα μέλη σας να αφήσουν την εκπαίδευση ή την σύνταξή τους για να θυσιάσουν με αυτό τον τρόπο;» Έχω ακούσει πολλούς να δίνουν αυτή την εξήγηση: «Γνωρίζοντας αυτό που ο Σωτήρας μου έκανε για μένα -- η χάρη Του στα βάσανα για τις αμαρτίες μου και στο ότι υπερνίκησε τον θάνατο, ώστε να μπορέσω να ζήσω ξανά -- αισθάνομαι προνομιούχος να κάνω την μικρή θυσία που μού ζητείται να κάνω προς υπηρέτησή Του. Θέλω να μιλήσω για την κατανόηση που Εκείνος μού έχει δώσει». Πώς πείθουμε τέτοιους οπαδούς του Χριστού να υπηρετήσουν; Όπως εξήγησε ένας προφήτης: «[Απλά] τους το ζητάμε»7.
Άλλες θυσίες που απορρέουν από την ιεραποστολική υπηρέτηση είναι οι θυσίες εκείνων που ενεργούν σύμφωνα με τις διδασκαλίες των ιεραποστόλων και γίνονται μέλη της Εκκλησίας. Για πολλούς νεοφώτιστους, αυτές οι θυσίες είναι σημαντικές, συμπεριλαμβανομένης τής απώλειας φίλων και οικογενειακών σχέσεων.
Πολλά χρόνια πριν, αυτή η συνέλευση άκουσε για έναν νέο άνδρα που βρήκε το αποκατεστημένο Ευαγγέλιο, ενώ σπούδαζε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Λίγο πριν επιστρέψει αυτός ο άνδρας στην πατρίδα του, ο Πρόεδρος Γκόρντον Χίνκλι τον ρώτησε τι θα τού συνέβαινε, όταν επέστρεφε στην πατρίδα του ως χριστιανός. «Η οικογένειά μου θα απογοητευτεί» απάντησε ο νεαρός άνδρας. «Ίσως με αποκληρώσει και με θεωρήσει νεκρό. Όσον αφορά στο μέλλον και την καριέρα μου, όλες οι ευκαιρίες ίσως κλείσουν εναντίον μου».
«Είσαι πρόθυμος να πληρώσεις τόσο μεγάλο τίμημα για το Ευαγγέλιο;» Ο Πρόεδρος Γκόρντον Χίνκλι ρώτησε.
Δακρυσμένος ο νέος άνδρας απάντησε: «Είναι αληθινό, έτσι δεν είναι;» Όταν η απάντηση ήταν θετική, εκείνος απάντησε: «Τότε τι άλλο έχει σημασία;»8 Αυτό είναι το πνεύμα τής θυσίας μεταξύ πολλών από τα νέα μέλη μας.
Άλλα παραδείγματα υπηρέτησης και θυσίας εμφανίζονται στις ζωές των πιστών μελών που υπηρετούν στους ναούς μας. Η υπηρέτηση στον ναό είναι μοναδική των Αγίων των Τελευταίων Ημερών, αλλά η σημασία τέτοιας θυσίας θα πρέπει να κατανοηθεί από όλους τους χριστιανούς. Οι Άγιοι των Τελευταίων Ημερών δεν έχουν παράδοση υπηρέτησης σε μοναστήρια, αλλά ακόμα μπορούμε να καταλάβουμε και να τιμήσουμε την θυσία εκείνων των οποίων η χριστιανική πίστη υποκινεί να αφιερώσουν την ζωή τους σε αυτή την θρησκευτική δραστηριότητα.
Σε αυτή την συνέλευση πριν από έναν χρόνο, ο Πρόεδρος Τόμας Μόνσον ανέφερε ένα παράδειγμα θυσίας σε σχέση με την υπηρέτηση στον ναό. Ένας πιστός πατέρας Αγίων των Τελευταίων Ημερών σε ένα απόμακρο νησί του Ειρηνικού έκανε βαριά σωματική δουλειά σε ένα μακρινό μέρος για έξι χρόνια, ώστε να κερδίσει τα απαραίτητα χρήματα να πάει την γυναίκα και τα 10 παιδιά του για γάμο και επισφράγιση για την αιωνιότητα στον ναό τής Νέας Ζηλανδίας. Ο Πρόεδρος Μόνσον εξήγησε: «Εκείνοι που κατανοούν τις αιώνιες ευλογίες που έρχονται από τον ναό, ξέρουν ότι καμία θυσία δεν είναι πολύ μεγάλη, κανένα τίμημα δεν είναι πολύ βαρύ, κανένας αγώνας δεν είναι πολύ δύσκολος, προκειμένου να λάβουμε αυτές τις ευλογίες»9.
Είμαι ευγνώμων για τα υπέροχα παραδείγματα χριστιανικής αγάπης, υπηρέτησης και θυσίας που έχω δει μεταξύ των Αγίων των Τελευταίων Ημερών. Σας βλέπω να εκτελείτε τις εκκλησιαστικές σας κλήσεις, συχνά με μεγάλη θυσία χρόνου και μέσων. Σας βλέπω να υπηρετείτε ιεραποστολές με δικά σας έξοδα. Σας βλέπω με χαρά να συνεισφέρετε τις επαγγελματικές σας επιδεξιότητες σε υπηρέτηση προς τους συνανθρώπους σας. Σας βλέπω να φροντίζετε για τους φτωχούς μέσω προσωπικών προσπαθειών και μέσω υποστήριξης συνεισφορών στα προγράμματα πρόνοιας και στη συμβολή ανθρωπιστικής βοήθειας10. Όλα αυτά επιβεβαιώνονται πανεθνικά σε μια μελέτη που συμπέρανε ότι τα ενεργά μέλη τής Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών «είναι εθελοντές και συνεισφέρουν σημαντικά παραπάνω από τον μέσο Αμερικανό και είναι ακόμα πιο γεναιόδωροι σε χρόνο και χρήμα από το άνω μέρος [20 τοις εκατό] των θρησκευόμενων ανθρώπων στην Αμερική»11.
Τέτοια παραδείγματα τού να δίνουμε σε άλλους, μάς ενδυναμώνουν όλους. Μας θυμίζουν την διδασκαλία του Σωτήρος:
«Αν κάποιος θέλει νάρθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του…
»Επειδή όποιος θέλει να σώσει την ζωή του θα τη χάσει και όποιος χάσει τη ζωή του εξαιτίας μου, αυτός θα τη σώσει» (Κατά Ματθαίον 16:24–25).
IV.
Ίσως το πιο οικείο και πιο σημαντικό παράδειγμα ανιδιοτελούς υπηρέτησης και θυσίας γίνεται στην οικογένειά μας. Οι μητέρες αφιερώνονται στο να κάνουν και να γαλουχούν τα παιδιά τους. Οι άνδρες δίνουν τον εαυτό τους, για να συντηρήσουν τη γυναίκα και τα παιδιά τους. Οι θυσίες που έχουν σχέση με την αιωνίως σημαντική υπηρέτηση προς την οικογένειά μας είναι πολυάριθμες να τις αναφέρουμε και πολύ οικείες για να χρειάζονται αναφορά.
Επίσης βλέπω ανιδιοτελείς Αγίους των Τελευταίων Ημερών να υιοθετούν παιδιά, συμπεριλαμβανομένων εκείνων με ειδικές ανάγκες και επιζητώντας να παράσχουν σε θετά παιδιά την ελπίδα και τις ευκαιρίες που οι προηγούμενές τους συνθήκες τούς έχουν στερήσει. Σας βλέπω να φροντίζετε μέλη τής οικογένειας και γείτονες που υποφέρουν από εκ γενετής ελαττώματα, ασθένειες σωματικές και διανοητικές και την επίδραση προκεχωρημένης ηλικίας. Ο Κύριος σας βλέπει επίσης, και έχει υποκινήσει τους προφήτες Του να διακηρύξουν «καθώς θυσιάζετε ο ένας για τον άλλον και για τα παιδιά σας, ο Κύριος θα σας ευλογήσει»12.
Πιστεύω ότι οι Άγιοι των Τελευταίων Ημερών που δίνουν ανιδιοτελή υπηρέτηση και θυσία με λατρευτική μίμηση τού Σωτήρα μας, εμμένουν στις αιώνιες αρχές σε μεγαλύτερο βαθμό από οποιαδήποτε άλλη ομάδα ατόμων. Οι Άγιοι των Τελευταίων Ημερών βλέπουν τις θυσίες τους χρόνου και μέσων ως μέρος της εκπαίδευσης και πρόκρισής τους για την αιωνιότητα. Αυτή είναι μια αλήθεια που αποκαλύφτηκε στο Lectures on Faith, το οποίο διδάσκει ότι: «η θρησκεία που δεν απαιτεί την θυσία όλων των πραγμάτων δεν έχει ποτέ την δύναμη να παράγει την απαραίτητη πίστη προς την ζωή και την σωτηρία... Είναι μέσω αυτής τής θυσίας, και αυτής μόνο, που ο Θεός πρόσταξε τους ανθρώπους να απολαύσουν την αιώνια ζωή»13.
Όπως η εξιλεωτική θυσία του Ιησού Χριστού είναι στο επίκεντρο του σχεδίου σωτηρίας, εμείς οι οπαδοί τού Χριστού πρέπει να κάνουμε τις δικές μας θυσίες, για να προετοιμασθούμε για τον προορισμό που μας δίνει αυτό το σχέδιο.
Ξέρω ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Μονογενής Υιός τού Θεού, τού Αιώνιου Πατέρα. Ξέρω ότι χάρη στην εξιλεωτική Του θυσία, έχουμε την βεβαιότητα για αθανασία και την ευκαιρία για αιώνια ζωή. Είναι ο Κύριός μας, ο Σωτήρας μας και ο Λυτρωτής μας, και δίνω μαρτυρία για Εκείνον στο όνομα τού Ιησού Χριστού, αμήν.