Η εκ νέου ενεργοποίηση για αληθινή αύξηση

Από τον Επίσκοπο Ρίτσαρντ Έντζλι

Προσφάτως απηλλαγμένος Πρώτος Σύμβουλος στην Προεδρεύουσα Επισκοπική Ηγεσία

Η διάσωση ψυχών είναι το έργο, το οποίο ο Σωτήρας έχει καλέσει όλους μας να κάνουμε.

Τους τελευταίους μήνες έχει δοθεί αυξημένη έμφαση στην εγκαθίδρυση «αληθινής αύξησης» στην Εκκλησία, φέρνοντας όλους όσους επιθυμούν να λάβουν και να κρατήσουν διαθήκες και σωτήριες διατάξεις και ζώντας με μία μεγάλη αλλαγή καρδιάς όπως περιέγραψε ο Άλμα (βλέπε Άλμα 5:14). Ένας από τους πιο σημαντικούς και σπουδαίους τρόπους για να εγκαθιδρύσουμε αληθινή αύξηση στην Εκκλησία είναι να προσεγγίσουμε και να φέρουμε πίσω αυτούς οι οποίοι έχουν βαπτισθεί, όμως περιφέρονται σε μία μη ενεργό κατάσταση, χωρίς τα οφέλη των ευλογιών και των σωτήριων διατάξεων. Ανεξαρτήτως τής ατομικής κλήσεώς μας --οικογενειακός διδάσκαλος ή επισκέπτρια διδασκάλισσα, διδάσκαλος σχολείου Κυριακής, επίσκοπος, πατέρας, μητέρα ή ακόμη και Μέλος τής Γενικής Εξουσίας-- όλοι μας μπορούμε να συμμετάσχουμε στην προσπάθεια διασώσεως με σημαντικό τρόπο. Άλλωστε, το να φέρουμε όλους --την οικογένειά μας, τα μη μέλη, τα μη ενεργά μέλη, τους αμαρτωλούς-- στον Χριστό, για να δεχθούν τις σωτήριες διατάξεις, είναι η θεϊκή κλήση την οποία όλοι μοιραζόμαστε.

Μία Κυριακή πρωί περίπου πριν από 30 χρόνια, ενώ υπηρετούσα στην προεδρία πασσάλου, λάβαμε μία τηλεφωνική κλήση από έναν από τους πιστούς μας επισκόπους. Εξήγησε ότι ο τομέας του είχε αυξηθεί τόσο γρήγορα, ώστε δεν μπορούσε πλέον να παράσχει σημαντική κλήση σε όλα τα άξια μέλη. Η παράκλησή του προς εμάς ήταν να χωρίσουμε τον τομέα. Εν αναμονή αυτής τής εγκρίσεως αποφασίσαμε ως προεδρία πασσάλου ότι θα μπορούσαμε να επισκεφθούμε τον τομέα και να καλέσουμε όλους αυτούς τους θαυμάσιους, άξιους αδελφούς και αδελφές να γίνουν ιεραπόστολοι πασσάλου.

Σχετικώς με το τρίτο πρόσωπο που επισκέφθηκα ήταν μία νέα γυναίκα φοιτήτρια, η οποία φοιτούσε στο τοπικό πανεπιστήμιο. Μετά από συνομιλία λίγων λεπτών, εξέδωσα την κλήση να υπηρετήσει ως ιεραπόστολος. Υπήρξε σιωπή για μερικά λεπτά. Έπειτα είπε: «Πρόεδρε, δεν γνωρίζετε ότι δεν είμαι ενεργό μέλος στην Εκκλησία;»

Μετά από μερικά λεπτά σιωπής εκ μέρους μου, είπα: «Όχι, δεν γνώριζα ότι δεν ήσουν ενεργό μέλος».

Απάντησε: «Δεν είμαι ενεργό μέλος στην Εκκλησία για χρόνια». Κατόπιν είπε: «Δεν γνωρίζετε ότι όταν ήσουν ανενεργό μέλος, δεν είναι τόσο εύκολο να γυρίσεις πίσω;»

Απήντησα: «Όχι. Ο τομέας σου αρχίζει στις 9:00 π.μ. Όταν έλθεις στο οίκημα συγκεντρώσεων, θα είσαι μαζί μας».

Απήντησε: «Όχι, δεν είναι τόσο εύκολο. Ανησυχείς για πολλά πράγματα. Ανησυχείς αν κάποιος σε χαιρετίσει ή αν θα καθίσεις μόνη και απαρατήρητη κατά τη διάρκεια των συγκεντρώσεων. Και ανησυχείς σχετικώς με το αν θα γίνεις αποδεκτή και ποιοι θα είναι οι νέοι φίλοι σου».

Με δάκρυα να κυλούν στα μάγουλά της, συνέχισε: «Γνωρίζω ότι η μητέρα και ο πατέρας μου έχουν προσευχηθεί για εμένα για χρόνια, για να με φέρουν πίσω στην Εκκλησία». Κατόπιν μετά από μία στιγμή σιωπής είπε: «Τους τελευταίους τρεις μήνες έχω προσευχηθεί να βρω το θάρρος, τη δύναμη και τον τρόπο να επιστρέψω σε δραστηριότητα». Κατόπιν ρώτησε: «Πρόεδρε, υποθέτετε ότι αυτή η κλήση θα μπορούσε να είναι μία απάντηση σε αυτές τις προσευχές;»

Τα μάτια μου άρχισαν να δακρύζουν καθώς αποκρίθηκα: «Πιστεύω ότι ο Κύριος έχει απαντήσει στις προσευχές σου».

Όχι μόνον απεδέχθη την κλήση, αλλά έγινε μία εξαίρετη ιεραπόστολος. Και είμαι βέβαιος ότι έφερε πολλή χαρά όχι μόνον στον εαυτό της, αλλά επίσης στους γονείς της και πιθανώς σε άλλα μέλη τής οικογένειας.

Υπήρξαν αρκετά πράγματα που έμαθα ή θυμήθηκα με αυτήν και παρόμοιες συνεντεύξεις:

• Έμαθα ότι πολλά μη ενεργά μέλη βάζουν τους αγαπημένους να γονατίζουν καθημερινώς δεόμενοι στον Κύριο για βοήθεια να σωθεί ο αγαπημένος τους.

• Έμαθα ότι δεν είναι τόσο εύκολο ή άνετο για κάποιο μη ενεργό μέλος απλώς να επιστρέψει στην Εκκλησία. Χρειάζονται βοήθεια. Χρειάζονται υποστήριξη. Χρειάζονται συντροφικότητα.

• Έμαθα ότι έχουμε μη ενεργά μέλη τα οποία προσπαθούν και επιθυμούν να βρουν το μονοπάτι πίσω στην δραστηριότητα.

• Έμαθα ότι πολλά μη ενεργά μέλη θα διατηρήσουν κλήσεις, αν τους ζητηθεί.

• Έμαθα ότι ένα μη ενεργό μέλος δικαιούται να αντιμετωπισθεί ως ίσο και να θεωρηθεί ως υιός ή θυγατέρα ενός στοργικού Θεού.

Κατά τη διάρκεια των ετών έχω αναρωτηθεί πώς αυτή η συνέντευξη θα μπορούσε να είχε συμβεί, αν την είχα προσεγγίσει ως μη ενεργό μέλος τής Εκκλησίας. Αφήνω εσάς να κρίνετε.

Η εκ νέου ενεργοποίηση ήταν πάντα ένα σημαντικό μέρος τού έργου τού Κυρίου. Μολονότι η εκ νέου ενεργοποίηση είναι ευθύνη κάθε μέλους, οι κάτοχοι τής Ααρωνικής και τής Μελχισεδικής Ιεροσύνης έχουν την ευθύνη να καθοδηγούν σε αυτό το έργο. Άλλωστε, περί αυτού πρόκειται η υπηρέτηση τής ιεροσύνης -- να φέρει όλους τους ανθρώπους στις διαθήκες υπερυψώσεως. Να φέρει ειρήνη, ευτυχία και αυτοεκτίμηση.

Από το Βιβλίο τού Μόρμον, θα ενθυμείστε, όταν ο Άλμα ο νεότερος ανακάλυψε ότι οι Ζωραμίτες είχαν αποσκιρτήσει από την Εκκλησία, οργάνωσε μία ομάδα εκ νέου ενεργοποίησης, για να σώσει αυτούς τους ανθρώπους. Ενώ πλησίαζαν στην αποστολή τους, ο Άλμα εκλιπαρούσε τον Κύριο με αυτά τα λόγια:

«Ω Κύριε, χάρισέ μας να έχουμε επιτυχία στο να τους φέρουμε πάλιπρος εσένα με το Χριστό.

»Ιδές, ω Κύριε, οι ψυχές τους είναι πολύτιμες και πολλοί από αυτούς είναι αδελφοί μας. Γιʼ αυτό, χάρισέ μας, Κύριε, δύναμη και σοφία για να μπορέσουμε να φέρουμε αυτούς, τους αδελφούς μας, πάλι προς εσένα» (Άλμα 31:34–35. Η πλάγια γραφή προστέθηκε).

Πριν από μερικούς μήνες μετά από μία συνάντηση με νεοφώτιστους και με λιγότερο ενεργά μέλη, ένας εκ νέου ενεργοποιημένος κύριος περίπου στην ηλικία μου ήλθε και μου είπε: «Είμαι κάποιος ο οποίος ήμουν μη ενεργό μέλος στο μεγαλύτερο μέρος τής ζωής μου. Αποσκίρτησα από την Εκκλησία νωρίς στη ζωή μου. Αλλά είμαι πίσω τώρα και εργάζομαι στον ναό με τη σύζυγό μου».

Για να τον ενημερώσω ότι όλα ήταν εντάξει, η απάντησή μου ήταν περίπου η εξής: «Τέλος καλό, όλα καλά».

Απήντησε: «Όχι, όλα δεν είναι καλά. Είμαι πίσω στην Εκκλησία, αλλά έχω χάσει όλα τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου. Και είμαι τώρα μάρτυρας τής απώλειας των δισέγγονών μου -- όλοι εκτός Εκκλησίας. Όλα δεν είναι καλά».

Στην οικογένειά μας έχουμε έναν πρόγονο, ο οποίος προσεχώρησε στην Εκκλησία στην Ευρώπη κατά τις πρώτες ημέρες τής Εκκλησίας. Ένας υιός έγινε μη ενεργό μέλος. Η αδελφή Έντζλι και εγώ προσπαθήσαμε να εντοπίσουμε τους μη ενεργούς απογόνους αυτού τού προγόνου.

Ήταν εύκολο για τη σύζυγό μου και εμένα να συμπεράνουμε ότι κατά τη διάρκεια των επομένων έξι γενεών και με λογικές υποθέσεις, θα μπορούσε να υπάρξει απώλεια έως και 3.000 μελών τής οικογένειας. Τώρα προβλέψτε δύο ακόμη γενεές. Η απώλεια θα μπορούσε θεωρητικώς να προσεγγίσει τα 20.000 με 30.000 από τα τέκνα τού Επουράνιου Πατέρα μας.

Η ευθύνη για την εκ νέου ενεργοποίηση βασίζεται σε μία από τις πιο θεμελιώδεις διδαχές τής Εκκλησίας.

«Να θυμάστε, η αξία των ψυχών είναι μεγάλη στα μάτια του Θεού».

«Γιατί, ιδέστε, ο Κύριος ο Λυτρωτής σας υπέστη θάνατο κατά τη σάρκα. Επομένως υπέφερε τον πόνο όλων των ανθρώπων, ώστε όλοι οι άνθρωποι να μπορέσουν να μετανοήσουν και να έλθουν προς αυτόν.…

»Αν γίνει έτσι ώστε να χρειαστεί να κοπιάζετε όλες τις ημέρες σας για να διαλαλείτε μετάνοια προς αυτόν τον λαό, και φέρετε, έστω μόνο μια ψυχή προς εμένα, πόσο μεγάλη θα είναι η χαρά σας μαζί του στη βασιλεία του Πατέρα μου!» (Δ&Δ 18:10–11, 15. Η πλάγια γραφή προστέθηκε).

Είχα το προνόμιο τής διασώσεως μερικών μη ενεργών μελών κατά τη διάρκεια τής ζωής μου. Τώρα, όταν βοηθώ κάποιον να επανέλθει σε δραστηριότητα στην Εκκλησία, δεν φαντάζομαι μία μεμονωμένη ψυχή. Βλέπω έξι, επτά ή περισσότερες γενεές -- χιλιάδες ψυχές. Και τότε σκέφτομαι τη γραφή: «Φέρετε, έστω μόνο μία ψυχή προς εμένα, πόσο μεγάλη θα είναι η χαρά σας» (Δ&Δ 18:15).

Στους αποστόλους Του ο Κύριος είπε: «Ο μεν θερισμός είναι πολύς, οι εργάτες όμως είναι λίγοι» (Κατά Ματθαίον 9:37). Οι εργάτες δεν είναι λίγοι. Έχουμε χιλιάδες ικανούς, άξιους φέροντες την ιεροσύνη και εκατομμύρια αφοσιωμένα μέλη τής Εκκλησίας σε όλα τα μέρη τού κόσμου. Έχουμε τη λειτουργία συμβουλίων τομέων, απαρτιών ιεροσύνης, Ανακουφιστικών Εταιρειών και άλλων οργανισμών, όλων με την ευθύνη τής εκ νέου ενεργοποίησης. Η διάσωση ψυχών είναι το έργο, το οποίο ο Σωτήρας έχει καλέσει όλους μας να κάνουμε.

Προηγουμένως στις παρατηρήσεις μου αναφέρθηκα στην προσευχή που ο Άλμα προσέφερε καθώς εκείνος και οι σύντροφοί του έφευγαν για τη διάσωση των Ζωραμιτών. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου περίπου 500 στρατιώτες των Η.Π.Α. και ντόπιοι υποστηρικτές εκρατούντο αιχμάλωτοι σε ένα στρατόπεδο αιχμαλώτων. Λόγω των ταλαιπωριών και τής ανησυχίας για την ασφάλειά τους, μία εθελοντική δύναμη περίπου 100 στρατιωτών των Η.Π.Α. επελέγη να σώσει αυτούς τους αιχμαλώτους. Αφού συγκεντρώθηκαν οι εθελοντές, ο διοικητής τούς έδωσε εντολές κάπως έτσι: «Αυτό το βράδυ άνδρες, συναντηθείτε με τους θρησκευτικούς ηγέτες, γονατίστε και υποσχεθείτε στον Θεό ότι εφ’ όσον έχετε και μία μόνη πνοή ζωής, δεν θα αφήσετε έναν από αυτούς τους άνδρες να υποφέρει ούτε μία στιγμή». (Βλέπε Hampton Sides, Ghost Soldiers: The Forgotten Epic Story of World War II’s Most Dramatic Mission [2001], 28–29.) Αυτή η επιτυχημένη διάσωση ήταν η διάσωση από σωματικές και κοσμικές ταλαιπωρίες. Θα έπρεπε να είμαστε λιγότερο γενναίοι στις προσπάθειές μας να διασώσουμε αυτούς, οι οποίοι θα μπορούσαν να υποφέρουν από πνευματικές και αιώνιες συνέπειες; Θα έπρεπε να κάνουμε λιγότερο από μία δέσμευση προς τον Κύριο;

Εν κατακλείδι, η δέσμευσή μας ως μέλη τής αληθινής Εκκλησίας τού Χριστού, προέρχεται από το γεγονός ότι ο Κύριος υπέφερε για κάθε έναν από εμάς -- το μη μέλος, το λιγότερο ενεργό μέλος, ακόμη και τον αμαρτωλό και κάθε μέλος τής δικής μας οικογένειας. Πιστεύω ότι μπορούμε να φέρουμε χιλιάδες στη χαρά, στην ειρήνη και στην γλυκύτητα τού Ευαγγελίου και εκατοντάδες χιλιάδες, ακόμη και εκατομμύρια στις επόμενες γενεές τους. Πιστεύω ότι μπορούμε να επιτύχουμε, διότι αυτή είναι η Εκκλησία του Κυρίου και δυνάμει τής ιεροσύνης μας και τής συμμετοχής μας, έχουμε κληθεί να επιτύχουμε. Καταθέτω αυτήν τη μαρτυρία σε εσάς, στο όνομα τού Ιησού Χριστού, αμήν.