Οι δυνάμεις των Ουρανών

Από τον Πρεσβύτερο Ντέιβιντ Μπέντναρ

Τής Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων

Οι φέροντες την ιεροσύνη, νέοι και ηλικιωμένοι, χρειάζονται και οι δύο εξουσία και δύναμη -- την απαραίτητη άδεια και την πνευματική ικανότητα να αντιπροσωπεύουν τον Θεό στο έργο τής σωτηρίας.

Αγαπητοί μου αδελφοί, είμαι ευγνώμων που μπορούμε να λατρεύσουμε μαζί ως μια μεγάλη ομάδα φερόντων την ιεροσύνη. Σας αγαπώ και σας θαυμάζω για την αξία σας και την επιρροή σας προς το καλό σε όλο τον κόσμο.

Προσκαλώ τον καθέναν σας να σκεφθεί πώς θα απαντούσατε στην παρακάτω ερώτηση που τέθηκε στα μέλη τής Εκκλησίας πριν πολλά χρόνια από τον Πρόεδρο Ντέιβιντ ΜακΚέι: «Εάν αυτή τη στιγμή ζητούσαν από τον καθέναν σας να δηλώσει με μία πρόταση ή φράση το πλέον ξεχωριστό χαρακτηριστικό τής Εκκλησίας τού Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών, ποια θα ήταν η απάντησή σας;» (“The Mission of the Church and Its Members,” Improvement Era, Νοέμβρ. 1956, 781).

Η απάντηση που έδωσε ο Πρόεδρος ΜακΚέι στο ερώτημά του ήταν η «ουράνια εξουσία» τής ιεροσύνης. Η Εκκλησία τού Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών, στέκει χωριστά από άλλες εκκλησίες που ισχυρίζονται ότι η εξουσία τους πηγάζει από ιστορική διαδοχή, τις γραφές ή τη θεολογική εκπαίδευση. Κάνουμε τη σαφή δήλωση ότι η εξουσία τής ιεροσύνης έχει απονεμηθεί με χειροθεσία απευθείας από ουράνιους αγγελιαφόρους στον Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ.

Το μήνυμά μου επικεντρώνεται σε αυτή την ουράνια ιεροσύνη και στις δυνάμεις των ουρανών. Προσεύχομαι ειλικρινά για τη βοήθεια τού Πνεύματος τού Κυρίου καθώς μαθαίνουμε μαζί για αυτές τις σημαντικές αλήθειες.

Εξουσία και δύναμη τής ιεροσύνης

Η ιεροσύνη είναι η εξουσία τού Θεού, η οποία μεταβιβάστηκε στους άνδρες επάνω στη γη, ώστε να ενεργούν στα πάντα για τη σωτηρία των ανθρώπων (βλέπε Σπένσερ Κίμπαλ, “The Example of Abraham”, Ensign, Ιούνιος 1975, 3). Η ιεροσύνη είναι το μέσον δια τού οποίου ο Κύριος ενεργεί μέσω των ανθρώπων για να σώζει ψυχές. Ένα από τα προσδιοριστικά χαρακτηριστικά τής Εκκλησίας τού Ιησού Χριστού, τόσο κατά τους αρχαίους χρόνους, όσο και σήμερα, είναι η εξουσία Του. Δεν μπορεί να υπάρξει αληθινή Εκκλησία χωρίς ουράνια εξουσία.

Σε συνηθισμένους άνδρες δίνεται η εξουσία τής ιεροσύνης. Η αξία και η προθυμία --όχι η εμπειρία, η κατάρτιση ή η μόρφωση-- είναι που συνιστούν τα προσόντα για τη χειροτόνηση στην ιεροσύνη.

Το υπόδειγμα για να λάβουν την εξουσία τής ιεροσύνης περιγράφεται στο πέμπτο άρθρο τής πίστης: «Πιστεύουμε ότι ο άνθρωπος πρέπει να κληθεί από τον Θεό, με προφητεία, και με τη χειροθεσία εκείνων που έχουν εξουσία, για να κηρύττει το Ευαγγέλιο και να τελεί τις διατάξεις του». Έτσι, ένα αγόρι ή ένας άνδρας λαμβάνει την εξουσία τής ιεροσύνης και χειροτονείται σε μια συγκεκριμένη θέση από κάποιον ο οποίος ήδη φέρει την ιεροσύνη και έχει εξουσιοδοτηθεί από έναν ηγέτη με τα απαραίτητα κλειδιά τής ιεροσύνης.

Ο φέρων την ιεροσύνη αναμένεται να ασκήσει αυτή την ιερή εξουσία σύμφωνα με τον άγιο νου τού Θεού, το θέλημα και τους σκοπούς Του. Τίποτα στην ιεροσύνη δεν έχει ως επίκεντρο το εγώ. Η ιεροσύνη χρησιμοποιείται πάντοτε για να υπηρετεί, να ευλογεί και να ενδυναμώνει άλλους ανθρώπους.

Η ανώτερη ιεροσύνη λαμβάνεται με μία επίσημη διαθήκη η οποία περιλαμβάνει την υποχρέωση να ενεργεί το άτομο σύμφωνα με την εξουσία (βλέπε Δ&Δ 68:8) και τη θέση (βλέπε Δ&Δ 107:99) που έχει λάβει. Ως φέροντες την άγια ιεροσύνη τού Θεού, ενεργούμε για τον εαυτό μας και δεν ενεργούν άλλοι επάνω μας (βλέπε Νεφί Β΄ 2:26). Η ιεροσύνη είναι εγγενώς ενεργή και όχι παθητική.

Ο Πρόεδρος Έζρα Ταφτ Μπένσον δίδαξε:

«Δεν αρκεί να λάβουμε την ιεροσύνη και κατόπιν να καθίσουμε παθητικά να περιμένουμε έως ότου κάποιος μας παρακινήσει να δραστηριοποιηθούμε. Όταν λαμβάνουμε την ιεροσύνη, έχουμε την υποχρέωση να απασχοληθούμε ενεργά και ένθερμα στην προώθηση τού σκοπού τής χρηστότητας στη γη, διότι ο Κύριος λέει:

»‘…Εκείνος ο οποίος δεν κάνει τίποτα ώσπου να τον προστάξουν, και δέχεται μια εντολή με διστακτική καρδιά, και την τηρεί με νωθρότητα, αυτός είναι καταραμένος’ [Δ&Δ58:29]» (So Shall Ye Reap [1960], 21).

Ο Πρόεδρος Σπένσερ Κίμπαλ τόνισε, επίσης, με έμφαση τον ενεργό χαρακτήρα τής ιεροσύνης: «Το άτομο διαρρηγνύει τη διαθήκη τής ιεροσύνης παραβαίνοντας εντολές -- όμως, επίσης, με το να αφήνει ανεκπλήρωτα τα καθήκοντά του. Επομένως, για να διαρρηχθεί αυτή η διαθήκη, δεν χρειάζεται να κάνει κάποιος απολύτως τίποτα» (The Miracle of Forgiveness [1969], 96).

Καθώς πράττουμε το καλύτερο που μπορούμε για να εκπληρώσουμε τις ευθύνες μας τής ιεροσύνης, μπορούμε να ευλογηθούμε με τη δύναμη τής ιεροσύνης. Η δύναμη τής ιεροσύνης είναι η δύναμη τού Θεού, η οποία λειτουργεί μέσω ανδρών και αγοριών όπως εμείς και απαιτεί προσωπική χρηστότητα, πίστη, υπακοή και επιμέλεια. Ένα αγόρι ή ένας άνδρας μπορεί να λάβει την εξουσία τής ιεροσύνης με τη χειροθεσία, όμως δεν θα έχει τη δύναμη τής ιεροσύνης εάν είναι ανυπάκουος, ανάξιος ή απρόθυμος να υπηρετήσει.

«Τα δικαιώματα της ιεροσύνης είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένα με τις δυνάμεις των ουρανών και… οι δυνάμεις των ουρανών δεν μπορούν να ελεγχθούν ούτε να χρησιμοποιηθούν παρά μόνο με τους θεσμούς της χρηστότητας.

»Το ότι μπορούν να απονεμηθούν σε μας, είναι αλήθεια. Όμως όταν εμείς επιχειρούμε να καλύψουμε τις αμαρτίες μας ή να ικανοποιήσουμε την περηφάνιά μας, τη μάταιη φιλοδοξία μας, ή να ασκήσουμε έλεγχο ή κυριαρχία ή εξαναγκασμό στις ψυχές των τέκνων των ανθρώπων σε οποιοδήποτε βαθμό ανομίας, ιδές, οι ουρανοί αποσύρονται, το Πνεύμα τού Κυρίου θλίβεται, και όταν αποσυρθεί, Αμήν στην ιεροσύνη δηλαδή την εξουσία αυτού τού ανθρώπου» (Δ&Δ 121:36–37. Η πλάγια γραφή προστέθηκε).

Αδελφοί, το να λάβει ένα αγόρι ή ένας άνδρας την εξουσία τής ιεροσύνης, αλλά να παραμελήσει να πράξει αυτό που είναι απαραίτητο ώστε να έχει τα προσόντα για τη δύναμη τής ιεροσύνης, είναι απαράδεκτο για τον Κύριο. Οι φέροντες την ιεροσύνη, νέοι και ηλικιωμένοι, χρειάζονται και οι δύο εξουσία και δύναμη -- την απαραίτητη άδεια και την πνευματική ικανότητα να αντιπροσωπεύουν τον Θεό στο έργο τής σωτηρίας.

Ένα μάθημα από τον πατέρα μου

Μεγάλωσα σε ένα σπιτικό, με μία πιστή μητέρα και έναν υπέροχο πατέρα. Η μητέρα μου καταγόταν από τους πρωτοπόρους που θυσίασαν τα πάντα για την Εκκλησία και το βασίλειο τού Θεού. Ο πατέρας μου δεν ήταν μέλος τής Εκκλησίας μας και ως νέος άνδρας είχε την επιθυμία να γίνει καθολικός ιερέας. Τελικά, επέλεξε να μην παρακολουθήσει θεολογικό σεμινάριο και να προχωρήσει σε μια επαγγελματική σταδιοδρομία ως κατασκευαστής εργαλείων και καλουπιών.

Κατά το μεγαλύτερο μέρος τού εγγάμου βίου του, ο πατέρας μου παρευρισκόταν στις συγκεντρώσεις τής Εκκλησίας τού Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών μαζί με την οικογένειά μας. Στην πραγματικότητα, πολλοί στον τομέα μας δεν ήξεραν ότι ο πατέρας μου δεν ήταν μέλος τής Εκκλησίας. Έπαιζε και προπονούσε την ομάδα σόφτμπολ τού τομέα μας, βοηθούσε στις δραστηριότητες των προσκόπων και στήριζε τη μητέρα μου στις διάφορες κλήσεις και ευθύνες της. Θέλω να σας μιλήσω για ένα μεγάλο μάθημα που έμαθα από τον πατέρα μου σχετικά με την εξουσία και τη δύναμη τής ιεροσύνης.

Ως αγόρι ρωτούσα πολλές φορές κάθε εβδομάδα τον πατέρα μου πότε επρόκειτο να βαπτισθεί. Απαντούσε στοργικά αλλά με σταθερότητα κάθε φορά που παραπονιόμουν: «Ντέιβιντ, δεν πρόκειται να προσχωρήσω στην Εκκλησία για χάρη τής μητέρας σου, για εσένα ή για οποιονδήποτε άλλο. Θα προσχωρήσω στην Εκκλησία, όταν θα ξέρω ότι είναι το σωστό για μένα».

Νομίζω ότι ήμουν στα πρώτα χρόνια τής εφηβείας μου, όταν έγινε η παρακάτω συζήτηση με τον πατέρα μου. Είχαμε επιστρέψει σπίτι μετά τη συγκέντρωση τής Κυριακής όπου είχαμε πάει μαζί και ρώτησα τον πατέρα μου πότε θα βαπτιζόταν. Χαμογέλασε και είπε: «Εσύ είσαι εκείνος που πάντα με ρωτάει πότε θα βαπτισθώ. Σήμερα έχω μια ερώτηση για σένα». Γρήγορα και ενθουσιασμένος συμπέρανα ότι κάναμε πρόοδο!

Ο πατέρας μου συνέχισε: «Ντέιβιντ, η εκκλησία σου διδάσκει ότι η ιεροσύνη αφαιρέθηκε από τη γη στην αρχαία εποχή και αποκαταστάθηκε από ουράνιους αγγελιαφόρους προς τον Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ, σωστά;» Απάντησα ότι η δήλωσή του ήταν σωστή. Κατόπιν, είπε: «Να η ερώτησή μου. Κάθε εβδομάδα, στη συγκέντρωση ιεροσύνης, ακούω τον επίσκοπο και τους άλλους ηγέτες τής ιεροσύνης να θυμίζουν, να ικετεύουν και να παρακαλούν τους άνδρες να κάνουν την οικογενειακή διδασκαλία τους και να επιτελούν τα καθήκοντά τους τής ιεροσύνης. Εάν η εκκλησία σου έχει πραγματικά την αποκατεστημένη ιεροσύνη τού Θεού, γιατί τόσοι πολλοί άνδρες στην εκκλησία σου δεν διαφέρουν πράττοντας το θρησκευτικό καθήκον τους από τους άνδρες στην εκκλησία μου;» Ο νεανικός νους μου θόλωσε τελείως. Δεν είχα ικανοποιητική απάντηση για τον πατέρα μου.

Πιστεύω ότι ο πατέρας μου δεν είχε δίκιο να κρίνει την εγκυρότητα τού ισχυρισμού τής Εκκλησίας μας για ουράνια εξουσία από τις ατέλειες των ανδρών με τους οποίους συναναστρεφόταν στον τομέα μας. Όμως στο ερώτημά του βρισκόταν ένα σωστό συμπέρασμα ότι οι άνδρες που φέρουν την άγια ιεροσύνη τού Θεού, θα πρέπει να διαφέρουν από άλλους άνδρες. Οι άνδρες που φέρουν την ιεροσύνη δεν είναι έμφυτα καλύτεροι από άλλους άνδρες, όμως θα πρέπει να ενεργούν διαφορετικά. Οι άνδρες που φέρουν την ιεροσύνη, δεν θα πρέπει να λαμβάνουν μόνο την εξουσία τής ιεροσύνης, αλλά και να γίνονται άξιοι και πιστοί δίαυλοι τής δύναμης τού Θεού. «Γίνετε καθαροί εσείς που φέρετε τα σκεύη του Κυρίου» (Δ&Δ 38:42).

Δεν ξέχασα ποτέ τα μαθήματα για την εξουσία και δύναμη τής ιεροσύνης που είχα μάθει από τον πατέρα μου, έναν καλό άνδρα όχι της δικής μας πίστης, ο οποίος περίμενε περισσότερα από άνδρες που ισχυρίζονταν ότι φέρουν την ιεροσύνη τού Θεού. Εκείνη η συζήτηση ένα απόγευμα Κυριακής με τον πατέρα μου πριν πολλά χρόνια, έφερε μέσα μου μια επιθυμία να είμαι ένα «καλό αγόρι». Δεν ήθελα να είμαι ένα παράδειγμα μικρής αξίας και πρόσκομμα απέναντι στην πρόοδο τού πατέρα μου, ώστε να μάθει σχετικά με το αποκατεστημένο ευαγγέλιο. Απλώς ήθελα να είμαι ένα καλό αγόρι. Ο Κύριος χρειάζεται όλους εμάς τους φέροντες την εξουσία Του να είμαστε έντιμοι, ενάρετοι και καλά αγόρια, παντού και πάντοτε.

Ίσως θα σας ενδιέφερε να μάθετε ότι μερικά χρόνια αργότερα, ο πατέρας μου βαπτίσθηκε. Και τον κατάλληλο χρόνο, είχα την ευκαιρία να του απονείμω την Ααρωνική και Μελχισεδική Ιεροσύνη. Μία από τις μεγάλες εμπειρίες στη ζωή μου ήταν να παρατηρώ τον πατέρα μου να λαμβάνει την εξουσία και, τελικά, τη δύναμη τής ιεροσύνης.

Σας αναφέρω αυτό το αξιοσημείωτο μάθημα που έμαθα από τον πατέρα μου για να τονίσω μια απλή αλήθεια. Το να λάβουμε την εξουσία τής ιεροσύνης με χειροθεσία, αποτελεί ένα σημαντικό ξεκίνημα, όμως δεν είναι αρκετό. Η χειροτόνηση απονέμει την εξουσία, όμως απαιτείται χρηστότητα για να ενεργούμε με δύναμη καθώς προσπαθούμε να ανυψώσουμε ψυχές, να διδάξουμε και να καταθέσουμε μαρτυρία, να ευλογήσουμε και να συμβουλεύσουμε και να προωθήσουμε το έργο τής σωτηρίας.

Σε αυτή τη σπουδαία εποχή στην ιστορία τής γης, εσείς και εγώ, ως φέροντες την ιεροσύνη, θα πρέπει να είμαστε ενάρετοι άνδρες και αποτελεσματικά όργανα στα χέρια τού Θεού. Θα πρέπει να αναδειχθούμε ως άνδρες τού Θεού. Εσείς κι εγώ θα ήταν καλό να μάθουμε και να δώσουμε προσοχή στο παράδειγμα τού Νεφί, τού εγγονού τού Ήλαμαν και πρώτου από τους δώδεκα μαθητές που κλήθηκαν από τον Σωτήρα στην αρχή τής διακονίας Του ανάμεσα στους Νεφίτες. «Και [ο Νεφί] τους δίδαξε πολλά πράγματα… Και εκτελούσε διακονία ο Νεφί με δύναμη και με μεγάλη εξουσία» (Νεφί Γ΄ 7:17).

«Παρακαλώ, βοηθήστε τον σύζυγό μου να καταλάβει»

Στο τέλος των συνεντεύξεων που διηύθυνα για το εγκριτικό ναού ως επίσκοπος και πρόεδρος πασσάλου, ρωτούσα συχνά τις παντρεμένες αδελφές πώς θα μπορούσα να υπηρετήσω καλύτερα αυτές και τις οικογένειές τους. Η συνέπεια των ερωτήσεων που λάμβανα από εκείνες τις πιστές γυναίκες ήταν διδακτική αλλά και ανησυχητική. Οι αδελφές σπάνια παραπονούνταν ή έκαναν κριτική, όμως συχνά απαντούσαν ως εξής: «Παρακαλώ, βοηθήστε τον σύζυγό μου να καταλάβει την ευθύνη του ως ηγέτη τής ιεροσύνης στο σπιτικό μας. Χαίρομαι που είμαι υπεύθυνη για τη μελέτη των γραφών, την οικογενειακή προσευχή και την οικογενειακή βραδιά και θα εξακολουθήσω να το πράττω. Όμως θα επιθυμούσα να είναι ο σύζυγός μου ίσος συνεργάτης με εμένα και να παράσχει τη δυνατή ηγεσία ιεροσύνης που μόνο εκείνος μπορεί να δίνει. Παρακαλώ, βοηθήστε τον σύζυγό μου να μάθει πώς να γίνει πατριάρχης και ηγέτης ιεροσύνης στο σπιτικό μας, που θα προεδρεύει και θα προστατεύει».

Συλλογίζομαι συχνά την ειλικρίνεια εκείνων των αδελφών και το αίτημά τους. Οι ηγέτες τής ιεροσύνης ακούν παρόμοιες ανησυχίες σήμερα. Πολλές σύζυγοι παρακαλούν να έχουν συζύγους, οι οποίοι όχι μόνον έχουν την εξουσία τής ιεροσύνης, αλλά και τη δύναμη τής ιεροσύνης. Λαχταρούν να ομοζυγούν με έναν πιστό σύζυγο και σύντροφο τής ιεροσύνης στο έργο τής δημιουργίας ενός σπιτικού επικεντρωμένου στον Χριστό και στο Ευαγγέλιο.

Αδελφοί, υπόσχομαι πως εάν εσείς κι εγώ συλλογιστούμε προσευχόμενοι τις εκκλήσεις αυτών των αδελφών, το Άγιο Πνεύμα θα μας βοηθήσει να δούμε τον εαυτό μας όπως πραγματικά είμαστε (βλέπε Δ&Δ 93:24) και θα μας βοηθήσει να αναγνωρίσουμε τα όσα χρειάζεται να αλλάξουμε και να βελτιώσουμε. Και ο χρόνος για να δράσουμε είναι τώρα!

Να είστε παραδείγματα χρηστότητας

Απόψε θα επαναλάβω τις διδασκαλίες τού Προέδρου Τόμας Μόνσον, ο οποίος μας κάλεσε ως φέροντες την ιεροσύνη να είμαστε «παραδείγματα χρηστότητας». Επανειλημμένως, μας έχει θυμίσει ότι είμαστε για να κάνουμε το θέλημα τού Κυρίου και δικαιούμαστε τη βοήθειά Του εφόσον υποστηρίζουμε την αξία μας (βλέπε “Examples of Righteousness” [«Παραδείγματα χρηστότητας»], Λιαχόνα και Ensign, Μάιος 2008, 65–68). Εσείς και εγώ φέρουμε την εξουσία τής ιεροσύνης, η οποία επέστρεψε στη γη σε τούτη τη θεϊκή νομή από ουράνιους αγγελιαφόρους, δηλαδή τον Ιωάννη τον βαπτιστή και τους Πέτρο, Ιάκωβο και Ιωάννη. Και για αυτό, κάθε άνδρας που λαμβάνει τη Μελχισεδική Ιεροσύνη μπορεί να χαράξει την προσωπική γραμμή του εξουσίας, απευθείας προς τον Κύριο Ιησού Χριστό. Ελπίζω να είμαστε ευγνώμονες για τη θαυμαστή αυτή ευλογία. Προσεύχομαι να είμαστε καθαροί και άξιοι να αντιπροσωπεύουμε τον Κύριο καθώς ασκούμε την ιερή εξουσία Του. Είθε ο καθένας μας να έχει τα προσόντα για τη δύναμη τής ιεροσύνης.

Καταθέτω μαρτυρία ότι η άγια ιεροσύνη έχει αποκατασταθεί στη γη ετούτες τις τελευταίες ημέρες και βρίσκεται στην Εκκλησία τού Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών. Καταθέτω, επίσης, μαρτυρία ότι ο Πρόεδρος Τόμας Μόνσον είναι ο προεδρεύων αρχιερέας επί τής ανώτερης ιεροσύνης τής Εκκλησίας (βλέπε Δ&Δ 107:9, 22, 65–66, 91–92) και το μόνο άτομο επάνω στη γη, το οποίο και κρατά και έχει την εξουσία να ασκεί όλα τα κλειδιά τής ιεροσύνης. Για αυτές τις αλήθειες καταθέτω επίσημη μαρτυρία στο ιερό όνομα τού Κυρίου Ιησού Χριστού, αμήν.