Οι ελεήμονες λαμβάνουν έλεος
Από τον Πρόεδρο Ντίτερ Ούχτντορφ
Δεύτερο Σύμβουλο στην Πρώτη Προεδρία
Όταν η καρδιά μας είναι γεμάτη με την αγάπη τού Θεού, γινόμαστε «χρήσιμοι, εύσπλαχνοι, συγχωρώντας ο ένας τον άλλον».
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές μου, πριν από λίγο καιρό, έλαβα ένα γράμμα από μία ανήσυχη μητέρα, η οποία παρακαλούσε για μία ομιλία στη γενική συνέλευση επί τού θέματος που θα ωφελούσε συγκεκριμένως τα δύο της παιδιά. Είχαν απομακρυνθεί συναισθηματικώς και είχαν σταματήσει να μιλούν ο ένας στον άλλον. Η μητέρα ήταν γεμάτη θλίψη. Στο γράμμα με διαβεβαίωνε ότι ένα μήνυμα γενικής συνελεύσεως επί τού θέματος αυτού θα συμφιλίωνε τα παιδιά της και όλα θα ήσαν καλά.
Αυτή η ειλικρινής και εγκάρδια παράκληση τής καλής αυτής αδελφής ήταν απλώς μία από τις διάφορες προτροπές που έχω λάβει κατά τους τελευταίους αυτούς μήνες, ώστε να πω λίγα λόγια σήμερα για ένα θέμα που αποτελεί αυξανόμενη ανησυχία -- όχι μόνον για μία ανήσυχη μητέρα, αλλά για πολλούς στην Εκκλησία και πράγματι και στον κόσμο.
Εντυπωσιάσθηκα από την πίστη αυτής τής στοργικής μητέρας που μία ομιλία τής γενικής συνελεύσεως θα μπορούσε να θεραπεύσει τη σχέση μεταξύ των παιδιών της. Είμαι βέβαιος ότι η πεποίθησή της δεν ήταν τόσο πολύ στις ικανότητες των ομιλητών, αλλά στην «αρετή τού λόγου τού Θεού», η οποία έχει «περισσότερο ισχυρή επίδραση στο νου τού λαού παρά… οτιδήποτε άλλο»1. Αγαπητή αδελφή, προσεύχομαι ώστε το Πνεύμα να αγγίξει την καρδιά των παιδιών σας.
Όταν οι σχέσεις χαλούν
Οι τεντωμένες και οι χαλασμένες σχέσεις είναι τόσο παλιές όσο και η ίδια η ανθρωπότητα. Ο αρχαίος Κάιν ήταν ο πρώτος ο οποίος επέτρεψε στον καρκίνο τής πικρίας και τής κακίας να διαφθείρει την καρδιά του. Βοήθησε τα συναισθήματα ζηλοφθονίας και μίσους να μεγαλώσουν μέσα του και επέτρεψε σε αυτά τα συναισθήματα να ωριμάσουν, ώσπου έκανε το αδιανόητο -- φόνευσε τον ίδιο του τον αδελφό και έγινε, κατά τη διαδικασία, ο πατέρας των ψευδών τού Σατανά2.
Από εκείνες τις πρώτες ημέρες, το πνεύμα τής ζηλοφθονίας και τού μίσους έχει οδηγήσει σε ορισμένες από τις τραγικότερες ιστορίες στην Ιστορία. Έστρεψε τον Σαούλ εναντίον τού Δαβίδ, τους υιούς τού Ιακώβ εναντίον τού αδελφού τους Ιωσήφ, τον Λάμαν και τον Λεμουήλ εναντίον τού Νεφί και τον Αμαλικίχα εναντίον τού Μορόνι.
Φαντάζομαι ότι κάθε άτομο επάνω στη γη έχει επηρεασθεί κατά κάποιον τρόπο από το καταστρεπτικό πνεύμα τής έριδος, τής μνησικακίας και τής εκδικήσεως. Ίσως υπάρχουν ακόμη και στιγμές κατά τις οποίες αναγνωρίζουμε αυτό το πνεύμα στον εαυτό μας. Όταν αισθανόμαστε πληγωμένοι, θυμωμένοι ή ζηλόφθονες, είναι αρκετά εύκολο να κρίνουμε άλλους, συχνά αποδίδοντας σκοτεινά κίνητρα στις πράξεις τους, προκειμένου να δικαιολογήσουμε τα δικά μας συναισθήματα μνησικακίας.
Η διδαχή
Ασφαλώς, ξέρουμε ότι αυτό είναι λάθος. Η διδαχή είναι ξεκάθαρη. Όλοι βασιζόμαστε στον Σωτήρα‧ κανείς μας δεν μπορεί να σωθεί χωρίς Εκείνον. Η εξιλέωση τού Χριστού είναι άπειρη και αιώνια. Η συγχώρηση για τις αμαρτίες μας έρχεται με όρους. Πρέπει να μετανοήσουμε και πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να συγχωρούμε άλλους. Ο Ιησούς δίδαξε: «Να συγχωρείτε ο ένας τον άλλο. Γιατί εκείνος που δεν συγχωρεί… [στέκεται] ένοχος ενώπιον του Κυρίου. Γιατί παραμένει μέσα του η μεγαλύτερη αμαρτία»3 και «Μακάριοι αυτοί που ελεούν‧ επειδή, αυτοί θα ελεηθούν»4.
Ασφαλώς, αυτά τα λόγια φαίνονται εντελώς λογικά -- όταν ισχύουν για κάποιον άλλον. Μπορούμε τόσο ξεκάθαρα και εύκολα να δούμε τα βλαβερά αποτελέσματα που έρχονται, όταν άλλοι κρίνουν και κρατούν κακία. Και βεβαίως δεν μας αρέσει, όταν οι άνθρωποι μάς κρίνουν.
Όμως, όταν πρόκειται περί των δικών μας προκαταλήψεων και παραπόνων, πάρα πολύ συχνά δικαιολογούμε τον θυμό μας ως εύλογο και την κρίση μας ως αξιόπιστη και κατάλληλη. Αν και δεν μπορούμε να κοιτάξουμε στην καρδιά κάποιου άλλου, υποθέτουμε ότι γνωρίζουμε το κακό κίνητρο ή ακόμη και ένα κακό άτομο, όταν το δούμε. Κάνουμε εξαιρέσεις, όταν πρόκειται περί τής δικής μας πικρίας, επειδή αισθανόμαστε ότι, στην περίπτωσή μας, έχουμε όλες τις πληροφορίες που χρειάζεται, προκειμένου να περιφρονούμε κάποιον άλλον.
Ο Απόστολος Παύλος, στην επιστολή του προς τους Ρωμαίους, είπε ότι όσοι καταδικάζουν άλλους είναι «αναπολόγητοι». Τη στιγμή που κρίνουμε κάποιον άλλον, εξήγησε, καταδικάζουμε τον εαυτό μας, γιατί κανείς δεν είναι χωρίς αμαρτίες5. Η άρνηση τής συγχώρησης αποτελεί σοβαρή αμαρτία -- μία αμαρτία για την οποίαν προειδοποίησε ο Σωτήρας. Οι μαθητές τού Ιησού «ζητούσαν να βρουν πρόφαση ο ένας κατά του άλλου και δεν συγχωρούσαν ο ένας τον άλλον μέσα στην καρδιά τους. Και γι’ αυτό το αμάρτημα βασανίστηκαν και τιμωρήθηκαν σκληρά» 6.
Ο Σωτήρας μας έχει μιλήσει τόσο ευκρινώς επί τού θέματος αυτού που δεν υπάρχει περιθώριο για προσωπική ερμηνεία. «Εγώ, ο Κύριος, θα συγχωρήσω όποιον εγώ συγχωρήσω», αλλά μετά είπε: «…από εσάς απαιτείται να συγχωρείτε όλους τους ανθρώπους»7.
Μου επιτρέπετε να προσθέσω μία υποσημείωση εδώ; Όταν ο Κύριος απαιτεί να συγχωρούμε τους πάντες, αυτό περιλαμβάνει να συγχωρούμε τον εαυτό μας. Ενίοτε, από όλους τους ανθρώπους στον κόσμο, το άτομο που είναι πλέον δύσκολο να συγχωρήσουμε --καθώς επίσης το άτομο που έχει περισσότερο ανάγκη τής συγχωρήσεώς μας-- είναι το άτομο που μας κοιτάζει στον καθρέπτη.
Το συμπέρασμα
Αυτό το θέμα τής κρίσεως των άλλων θα μπορούσε να διδαχθεί σε μία ομιλία με δύο λέξεις. Όταν πρόκειται περί μίσους, κουτσομπολιού, άγνοιας, χλευασμού, μνησικακίας ή να θέλουμε να κάνουμε κακό, παρακαλώ εφαρμόστε τα εξής:
Σταματήστε το!
Είναι τόσο απλό. Απλώς πρέπει να σταματήσουμε να κρίνουμε τους άλλους και να αντικαταστήσουμε επικριτικές σκέψεις και συναισθήματα με καρδιά γεμάτη αγάπη για τον Θεό και τα τέκνα Του. Ο Θεός είναι ο Πατέρας μας Είμαστε τα τέκνα Του. Είμαστε όλοι αδελφοί και αδελφές. Δεν γνωρίζω ακριβώς πώς να εκφέρω αυτό το θέμα, δηλαδή το να μην κρίνουμε άλλους, με επαρκή σαφήνεια, πάθος και πειθώ, ώστε να σας κάνω να το θυμάστε πάντοτε. Μπορώ να παραθέσω γραφές, μπορώ να προσπαθήσω να αναπτύξω διδαχές και θα παραθέσω και ένα μήνυμα που είδα προσφάτως σε έναν προφυλακτήρα. Ήταν προσκολλημένο στο οπίσθιο μέρος ενός αυτοκινήτου, ο οδηγός τού οποίου φαινόταν να είναι λίγο άξεστος, αλλά τα λόγια στον προφυλακτήρα δίδαξαν ένα διορατικό μάθημα. Έλεγε: «Μη με κρίνετε, επειδή αμαρτάνω διαφορετικά από εσάς».
Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι όλοι είμαστε ατελείς -- ότι είμαστε ζητιάνοι ενώπιον τού Θεού. Δεν έχουμε όλοι πλησιάσει, κάποια στιγμή, με πραότητα το ιλαστήριο και παρακαλέσαμε για χάριν; Δεν έχουμε ευχηθεί με όλη την ενέργεια τής ψυχής μας για έλεος -- να συγχωρηθούμε για τα λάθη που έχουμε κάνει και τις αμαρτίες που έχουμε διαπράξει;
Επειδή όλοι βασιζόμαστε στο έλεος τού Θεού, πώς μπορούμε να αρνηθούμε στους άλλους οιονδήποτε τμήμα τής χάριτος που επιθυμούμε τόσο απεγνωσμένα για τον εαυτό μας; Αγαπημένοι μου αδελφοί και αδελφές, δεν θα πρέπει να συγχωρούμε όπως επιθυμούμε να συγχωρηθούμε;
Η αγάπη τού Θεού
Είναι δύσκολο να το κάνουμε;
Ναι, φυσικά.
Το να συγχωρούμε τον εαυτό μας και τους άλλους δεν είναι εύκολο. Στην πραγματικότητα, για τους περισσότερους από εμάς απαιτεί μία μεγάλη αλλαγή στη στάση και τον τρόπο σκέψεώς μας -- δηλαδή αλλαγή καρδιάς. Όμως, υπάρχουν καλά νέα. Αυτή η «μεγάλη αλλαγή» 8 τής καρδιάς είναι αυτό ακριβώς που το Ευαγγέλιο τού Ιησού Χριστού έχει σχεδιασθεί να επιφέρει στη ζωή μας.
Πώς γίνεται; Μέσω τής αγάπης τού Θεού.
Όταν η καρδιά μας είναι γεμάτη με την αγάπη τού Θεού, κάτι καλό και αγνό μας συμβαίνει. «Τηρούμε τις εντολές του‧ και οι εντολές του δεν είναι βαριές. Επειδή, κάθε τι που γεννήθηκε από τον Θεό νικάει τον κόσμο»9.
Όσο περισσότερο επιτρέπουμε στην αγάπη τού Θεού να κυβερνά τον νου και τα συναισθήματά μας --όσο περισσότερο επιτρέπουμε στην αγάπη μας για τον Επουράνιο Πατέρα μας να μεγαλώνει μέσα στην καρδιά μας-- τόσο ευκολότερο είναι να αγαπούμε άλλους με την αγνή αγάπη τού Χριστού. Καθώς ανοίγουμε την καρδιά μας στη λαμπερή αυγή τής αγάπης τού Θεού, το σκότος και το κρύο τής έχθρας και τής ζήλιας θα ξεθωριάσουν.
Όπως πάντοτε, ο Χριστός είναι το τέλειο παράδειγμα για να ακολουθήσουμε. Στις διδασκαλίες Του όπως και στη ζωή Του, μας έδειξε την οδό. Συγχώρησε τους ανόμους, τους χυδαίους και όσους επεδίωκαν να Τον πληγώσουν και να Του κάνουν κακό.
Ο Ιησούς είπε ότι είναι εύκολο να αγαπούμε όσους μας αγαπούν, ακόμη και οι άνομοι μπορούν να το κάνουν αυτό. Όμως, ο Ιησούς Χριστός δίδαξε έναν ανώτερο νόμο. Είπε αυτά τα λόγια πριν από αιώνες, αλλά ισχύουν για εμάς σήμερα. Ισχύουν για όλους όσοι επιθυμούν να γίνουν μαθητές Του. Ισχύουν για εσάς και για εμένα: «Αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευλογείτε εκείνους που σας καταρώνται, ευεργετείτε εκείνους που σας μισούν, και προσεύχεστε για εκείνους που σας βλάπτουν και σας κατατρέχουν»10.
Όταν η καρδιά μας είναι γεμάτη με την αγάπη τού Θεού, γινόμαστε «χρήσιμοι, εύσπλαχνοι, συγχωρώντας ο ένας τον άλλον, όπως και ο Θεός συγχώρησε ε[μ]άς διαμέσου τού Χριστού»11.
Η αγνή αγάπη τού Χριστού μπορεί να απομακρύνει τα συναισθήματα μνησικακίας και οργής που επηρεάζουν τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα, επιτρέποντάς μας να βλέπουμε τους άλλους με τον τρόπο που μας βλέπει ο Επουράνιος Πατέρας μας: ως ατελείς θνητούς με ελαττώματα που έχουμε δυνατότητες και αξία πολύ πέραν τής ικανότητάς μας να φαντασθούμε. Επειδή ο Θεός μάς αγαπά τόσο πολύ, πρέπει και εμείς να αγαπούμε και να συγχωρούμε ο ένας τον άλλον.
Η οδός τού μαθητού
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές μου, συλλογισθείτε τις ακόλουθες ερωτήσεις ως ένα τεστ για τον εαυτό σας:
Κρατάτε κακία σε κάποιον άλλον;
Κουτσομπολεύετε, ακόμη και όταν αυτά που λέτε μπορεί να είναι αληθινά;
Αποκλείετε, απομακρύνετε ή τιμωρείτε άλλους εξαιτίας κάτι που έχουν κάνει;
Ζηλεύετε κρυφά κάποιον άλλον;
Επιθυμείτε να κάνετε κακό σε κάποιον;
Αν απαντήσατε ναι σε κάποια από αυτές τις ερωτήσεις, ενδεχομένως να θέλετε να εφαρμόσετε την ομιλία με τις δύο λέξεις από νωρίτερα: σταματήστε το!
Σε έναν κόσμο με κατηγορίες και έλλειψη φιλικότητας, είναι εύκολο να συγκεντρώνουμε και να λιθοβολούμε. Όμως, πριν το κάνουμε, ας θυμηθούμε τα λόγια Εκείνου που είναι ο Διδάσκαλος και το πρότυπό μας: «Όποιος από σας είναι αναμάρτητος, ας ρίξει πρώτος την πέτρα»12.
Αδελφοί και αδελφές, ας θέσουμε κάτω τις πέτρες μας.
Ας είμαστε καλοσυνάτοι.
Ας συγχωρούμε.
Ας μιλούμε ειρηνικώς ο ένας με τον άλλον.
Ας γεμίζει η αγάπη τού Θεού την καρδιά μας.
«Ας εργαζόμαστε το καλό σε όλους»13.
Ο Σωτήρας υποσχέθηκε: «Δίνετε, και θα σας δοθεί‧ καλό μέτρο, πιεσμένο, και συγκαθισμένο και υπερξεχειλιζόμενο… επειδή, με το ίδιο μέτρο [που χρησιμοποιείτε], θα αντιμετρηθεί σε σας»14.
Δεν θα έπρεπε αυτή η υπόσχεση να είναι αρκετή, ώστε να εστιάζουμε πάντοτε τις προσπάθειές μας σε πράξεις καλοσύνης, συγχωρήσεως και χριστιανικής αγάπης αντί αρνητικής συμπεριφοράς;
Ως μαθητές τού Ιησού Χριστού, ας επιστρέψουμε καλό σε αυτούς που δεν μας φέρονται καλά15. Ας μην επιζητούμε εκδίκηση ή να επιτρέπουμε στην οργή μας να μας κατακυριεύει.
«Επειδή, είναι γραμμένο: Σε μένα ανήκει η εκδίκηση‧ εγώ θα κάνω ανταπόδοση, λέει ο Κύριος.
»Αν, λοιπόν, ο εχθρός σου πεινάει, να τον τρέφεις‧ αν διψάει, να τον ποτίζεις …
»Μη νικάσαι από το κακό, αλλά νίκα το κακό διαμέσου του αγαθού»16.
Θυμηθείτε: στο τέλος, ο ελεήμων είναι εκείνος που λαμβάνει έλεος17.
Ως μέλη τής Εκκλησίας τού Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών, όπου και αν είμαστε, ας είμαστε γνωστά ως άνθρωποι που «έχ[ουν] αγάπη ο ένας απέναντι στον άλλον»18.
Αγαπάτε ο ένας τον άλλον
Αδελφοί και αδελφές, υπάρχει αρκετό ψυχικό άλγος και λύπη σε αυτή τη ζωή, χωρίς να προσθέτουμε σε αυτή μέσω τής ξεροκεφαλιάς, πικρίας και μνησικακίας μας.
Δεν είμαστε τέλειοι.
Οι άνθρωποι γύρω μας δεν είναι τέλειοι19. Οι άνθρωποι κάνουν πράγματα που ενοχλούν, απογοητεύουν και οργίζουν. Σε αυτήν τη θνητή ζωή πάντοτε θα είναι έτσι.
Παρόλα αυτά, πρέπει να αφήσουμε τα παράπονά μας. Μέρος τού σκοπού τής θνητότητας είναι να μάθουμε πώς να αφήνουμε τέτοια πράγματα. Αυτός είναι ο τρόπος τού Κυρίου.
Θυμηθείτε, οι ουρανοί είναι γεμάτοι με όσους έχουν αυτό κοινό: Έχουν συγχωρηθεί. Και συγχωρούν.
Αφήστε το φορτίο σας στα πόδια τού Σωτήρος. Αφήστε τις κρίσεις. Επιτρέψτε στην εξιλέωση τού Χριστού να αλλάξει και να θεραπεύσει την καρδιά σας. Αγαπάτε ο ένας τον άλλον. Συγχωρείτε ο ένας τον άλλον.
Οι ελεήμονες θα λάβουν έλεος.
Γι’ αυτά καταθέτω μαρτυρία στο όνομα Εκείνου που αγάπησε τόσο καλά και εντελώς, ώστε έδωσε τη ζωή Του για εμάς, τους φίλους Του -- στο ιερό όνομα τού Ιησού Χριστού, αμήν.