Να τηρείται άγιο

Από τον Πρεσβύτερο Πωλ Πάιπερ

Των Εβδομήκοντα

Τα ιερά πράγματα πρέπει να τα χειρίζονται με περισσότερη προσοχή, να τους αποδίδεται μεγαλύτερος σεβασμός και να λαμβάνονται υπ’ όψιν με μεγαλύτερη ευλάβεια.

Περίπου 1.500 χρόνια προ Χριστού, ένας ποιμένας τραβήχτηκε κοντά σε μία καιγόμενη βάτο στις πλαγιές τού όρους Χωρήβ. Αυτή η ουράνια συνάντηση ξεκίνησε την μεταμόρφωση τού Μωυσή από ποιμένα σε προφήτη και το έργο του, από το να βόσκει πρόβατα στο να συνάξει τον Ισραήλ. Χίλια τριακόσια χρόνια μετά, ένας προνομιούχος νεαρός ιερέας στην αυλή ενός βασιλιά είχε «αιχμαλωτισθεί» από τη μαρτυρία ενός καταδικασμένου προφήτη. Αυτή η συνάντηση ξεκίνησε την εξέλιξη τού Άλμα από δημόσιο υπάλληλο σε υπηρέτη τού Θεού. Περίπου 2.000 χρόνια αργότερα, ένα 14χρονο αγόρι πήγε στο δάσος αναζητώντας απάντηση σε μια ειλικρινή ερώτηση. Η συνάντηση που είχε ο Τζόζεφ Σμιθ στο δάσος τον έθεσε στο μονοπάτι της ιδιότητας τού προφήτη και τής αποκατάστασης.

Η ζωή τού Μωυσή, τού Άλμα και τού Τζόζεφ Σμιθ άλλαξε ύστερα από τη συνάντηση που είχαν με το θεϊκό. Αυτές οι εμπειρίες τους ενδυνάμωσαν στο να μείνουν πιστοί στον Κύριο και το έργο Του σε όλη τη ζωή τους, παρ’ όλη την δυσβάσταχτη αντίθεση και τις επακόλουθες δύσκολες δοκιμασίες.

Οι εμπειρίες μας με το θεϊκό μπορεί να μην είναι τόσο άμεσες ή δραματικές, ούτε οι προκλήσεις μας τόσο δύσκολες. Ωστόσο, όπως με τους προφήτες, η δύναμή μας για να αντέξουμε πιστά εξαρτάται από το να αναγνωρίζουμε, να θυμόμαστε και να τηρούμε ιερό αυτό που άνωθεν λαμβάνουμε.

Σήμερα, η εξουσία, τα κλειδιά και οι διατάξεις έχουν αποκατασταθεί στη γη. Υπάρχουν επίσης γραφές και ειδικοί μάρτυρες. Εκείνοι που αναζητούν τον Θεό μπορούν να λάβουν βάπτισμα για την άφεση αμαρτιών και την επικύρωση «με χειροθεσία για το βάπτισμα με τη φωτιά και το Άγιο Πνεύμα» (Δ&Δ 20:41(). Με αυτά τα πολύτιμα αποκατεστημένα δώρα, οι θεϊκές συναντήσεις μας θα περιλαμβάνουν περισσότερο το τρίτο μέλος τής Θεϊκής Κεφαλής, το Άγιο Πνεύμα.

Μέσω μιας σιγαλής, σαν αύρα φωνής, το Πνεύμα μού μιλά

να με καθοδηγεί, να με σώσει.

(“The Still Small Voice,” Children’s Songbook, 106)

Είθε το Άγιο Πνεύμα να καθοδηγεί.

Είθε να μάς διδάξει αυτό που είναι αλήθεια.

Θα δώσει μαρτυρία για τον Χριστό.

Θα φωτίσει το νου μας με την όψη τού ουρανού.

(“Let the Holy Spirit Guide,” Hymns, αρ. 143)

Καθώς αναζητούμε απαντήσεις από τον Θεό, αισθανόμαστε την σιγαλή σαν αύρα φωνή να ψιθυρίζει στο πνεύμα μας. Αυτά τα αισθήματα --αυτές οι εντυπώσεις-- είναι τόσο φυσικά και λεπτά, που μπορεί να τα παραβλέψουμε ή να τα αποδώσουμε στη λογική και στη διαίσθηση. Αυτά τα εξατομικευμένα μηνύματα καταθέτουν μαρτυρία για την προσωπική αγάπη και ενδιαφέρον τού Θεού για καθένα από τα παιδιά του και την προσωπική θνητή αποστολή του. Καθώς συλλογιζόμαστε και καταγράφουμε καθημερινά τις εντυπώσεις που έρχονται από το Πνεύμα, εξυπηρετεί τον διπλό σκοπό να μας βοηθά (1) να αναγνωρίζουμε τις προσωπικές μας συναντήσεις με το θεϊκό και (2) να τις τηρούμε για τον εαυτό μας και τους απογόνους μας. Το να τις καταγράφουμε είναι επίσης μια επίσημη αναγνώριση της ευγνωμοσύνης μας προς τον Θεό, γιατί «σε τίποτα δεν πρέπει ο άνθρωπος να προσβάλει το Θεό, δηλαδή εναντίον κανενός δεν εξάπτεται η οργή του, παρά μόνον εναντίον εκείνων που δεν ομολογούν το χέρι τού Θεού στα πάντα» (Δ&Δ 59:21).

Σχετικά με τα πράγματα που λαμβάνουμε από το Πνεύμα, ο Κύριος είπε: «Να θυμάστε ότι εκείνο που έρχεται από ψηλά είναι ιερό» (Δ&Δ 63:64). Η δήλωσή του είναι κάτι περισσότερο από υπενθύμιση, είναι επίσης ορισμός και επεξήγηση. Το φως και η γνώση από τον ουρανό είναι ιερά. Είναι ιερά, γιατί οι ουρανοί είναι η πηγή τους.

Ιερό σημαίνει ότι είναι άξιο σεβασμού. Με το να καθορίζει κάτι ως ιερό, ο Κύριος νεύει ότι είναι μεγαλύτερης αξίας και προτεραιότητας από τα άλλα πράγματα. Τα ιερά πράγματα πρέπει να τα χειρίζονται με περισσότερη προσοχή, να τους αποδίδεται μεγαλύτερος σεβασμός και να λαμβάνονται υπ’ όψιν με μεγαλύτερη ευλάβεια. Το ιερό κατατάσσεται ψηλά στην ιεραρχία των ουράνιων αξιών.

Αυτό που είναι ιερό προς τον Θεό γίνεται ιερό για εμάς μόνο μέσω τής άσκησης τής ελευθέρας βουλήσεως. Ο καθένας πρέπει να διαλέξει να δεχθεί και να τηρεί ιερό αυτό που ο Θεός έχει ορίσει ως ιερό. Εκείνος στέλνει φως και γνώση από τον ουρανό. Μάς προσκαλεί να το λάβουμε και να τού φερόμαστε ως ιερό.

Αλλά «υπάρχει αντίθεση σε όλα τα πράγματα» (Νεφί Β΄ 2:11). Το αντίθετο τού ιερού είναι βέβηλο και κοσμικό -- αυτό που είναι πρόσκαιρο και εγκόσμιο. Το εγκόσμιο συνεχώς ανταγωνίζεται με το ιερό για να τραβήξει την προσοχή μας και τις προτεραιότητές μας. Η γνώση για τα εγκόσμια είναι απαραίτητη στην καθημερινή μας ζωή. Ο Κύριος μάς καθοδηγεί να αναζητούμε μάθηση και σοφία, να μελετούμε και να μαθαίνουμε από τα καλύτερα βιβλία και να γνωρίζουμε ξένες γλώσσες και λαούς (βλέπε Δ&Δ 88:118, 90:15). Συνεπώς, η επιλογή να θέτουμε το ιερό επάνω από το κοσμικό είναι μία επιλογή σχετικής προτεραιότητας και όχι αποκλειστικότητας‧ «το να [είμαστε] μορφωμένοι είναι καλό αν [ακούμε] τις συμβουλές του Θεού» (Νεφί Β΄ 9:29. Η πλάγια γραφή προστέθηκε).

Η μάχη για την προτεραιότητα ανάμεσα στο ιερό και το εγκόσμιο σε κάθε καρδιά τού ανθρώπου μπορεί να φανεί στην εμπειρία τού Μωυσή στη φλεγόμενη βάτο. Εκεί ο Μωυσής έλαβε την ιερή κλήση από τον Ιεχωβά να ελευθερώσει τα παιδιά τού Ισραήλ από την σκλαβιά. Παρόλα αυτά, αρχικά η εγκόσμια γνώση του για τη δύναμη τής Αιγύπτου και για τον Φαραώ, του προκάλεσαν αμφιβολίες. Τελικά, ο Μωυσής άσκησε πίστη στον λόγο τού Κυρίου, υποτάσσοντας την εγκόσμια γνώση του και εμπιστευόμενος το ιερό. Αυτή η εμπιστοσύνη τού παρείχε τη δύναμη για να υπερνικήσει τις πρόσκαιρες δοκιμασίες και να οδηγήσει τον Ισραήλ έξω από την Αίγυπτο.

Αφού απέδρασε από τα στρατεύματα τού Νώε, για να πέσει σκλάβος στα χέρια τού Αμουλών, ο Άλμα θα μπορούσε να έχει αμφιβάλει για την πνευματική μαρτυρία που είχε λάβει, ενώ άκουγε τον Αβιναδί. Ωστόσο, εμπιστεύθηκε το ιερό και τού εδόθη δύναμη, για να αντέξει και να ξεφύγει από τις παροδικές δοκιμασίες του.

Ο Τζόζεφ Σμιθ βίωσε ένα παρόμοιο δίλημμα κατά τις αρχικές μέρες τής μετάφρασης τού Βιβλίου τού Μόρμον. Γνώριζε την ιερή φύση των πλακών και το έργο τής μετάφρασης. Ωστόσο, πείσθηκε από τον Μάρτιν Χάρρις να δώσει προτεραιότητα σε επίγειες έγνοιες τής φιλίας και των οικονομικών, αντίθετα προς τις ιερές οδηγίες. Ως αποτέλεσμα, το χειρόγραφο τής μετάφρασης χάθηκε. Ο Κύριος επιτίμησε τον Τζόζεφ που έδωσε «αυτό που [είναι] ιερό, στην ανομία» (Δ&Δ 10:9) και τού στέρησε για ένα χρονικό διάστημα τις πλάκες και το χάρισμα να μεταφράζει. Όταν οι προτεραιότητες τού Τζόζεφ αποκαταστάθηκαν πάλι, τα ιερά πράγματα επεστράφησαν και το έργο συνεχίστηκε.

Το Βιβλίο τού Μόρμον παρέχει άλλα παραδείγματα τού αγώνα να δίδεται προτεραιότητα στο ιερό. Κάνει λόγο για τους πιστούς όπου η πίστη τους, τους οδήγησε στο δέντρο τής ζωής να λάβουν από τον ιερό καρπό του, την αγάπη τού Θεού. Τότε ο χλευασμός από εκείνους που ήταν μέσα στο μέγα και εκτεταμένο κτίριο προκάλεσε τους πιστούς να αλλάξουν την εστίασή τους από το ιερό στο εγκόσμιο. (Βλέπε Νεφί Α΄ 8:11, 24–28.) Αργότερα, οι Νεφίτες διάλεξαν την περηφάνια και αρνήθηκαν το πνεύμα τής προφητείας και αποκάλυψης, «κορόιδευαν αυτό που ήταν ιερό» (Ήλαμαν 4:12). Ακόμα και ορισμένοι που είδαν με τα μάτια τους τα σημεία και τα θαύματα στη γέννηση του Κυρίου, διάλεξαν να απορρίψουν τις ιερές εκδηλώσεις από τους ουρανούς, εξαιτίας τής εγκόσμιας επεξήγησης (βλέπε Νεφί Γ΄ 2:1–3).

Σήμερα ο αγώνας συνεχίζεται. Οι εγκόσμιες φωνές μεγαλώνουν σε ένταση και δριμύτητα. Παροτρύνουν ολοένα και περισσότερο τους πιστούς να εγκαταλείψουν πιστεύω που ο κόσμος θεωρεί εξωλογικά και παράλογα. Επειδή «βλέπουμε σαν μέσα από ένα θαμπό κάτοπτρο» (Προς Κορινθίους Α΄ 13:12) και «δεν γνωρίζ[ουν] τη σημασία όλων των πραγμάτων» (Νεφί Α΄ 11:17), ενίοτε μπορεί να μπούμε να αισθανθούμε τρωτοί και ότι χρειαζόμαστε μεγαλύτερες πνευματικές διαβεβαιώσεις. Ο Κύριος είπε στον Όλιβερ Κάουντερυ:

«Αν επιθυμείς περισσότερη μαρτυρία, στρέψε το νου σου στη βραδιά που αναφώνησες προς εμένα μέσα από την καρδιά σου, για να μπορέσεις να μάθεις κατά πόσο είναι αλήθεια όλα αυτά.

»Δεν σου έφερα γαλήνη μέσα στο μυαλό σου σχετικά με το θέμα αυτό; Τι μεγαλύτερη μαρτυρία μπορείς να έχεις παρά από τον Θεό;» (Δ&Δ 6:22–23).

Ο Κύριος υπενθύμισε στον Όλιβερ και σε εμάς να βασιζόμαστε στις ιερές προσωπικές μαρτυρίες που έχουν ήδη ληφθεί, όταν δοκιμάζεται η πίστη μας. Όπως στον Μωυσή, τον Άλμα και τον Τζόζεφ κατά το παρελθόν, αυτές οι θεϊκές συναντήσεις εξυπηρετούν ως πνευματικές άγκυρες, για να μας διατηρούν ασφαλείς και στην πορεία μας εν καιρώ δοκιμασιών.

Στο ιερό δεν μπορεί κανείς να παραδοθεί επιλεκτικά. Εκείνοι που επιλέγουν να εγκαταλείψουν ακόμη και ένα ιερό πράγμα θα δουν πως ο νους τους θα σκοτεινιάσει (βλέπε Δ&Δ 84:54), και εκτός αν μετανοήσουν, το φως που έχουν θα το χάσουν (βλέπε Δ&Δ 1:33). Χωρίς άγκυρα στα ιερά, θα βρεθούν ηθικά περιπλανώμενοι στη θάλασσα των εγκοσμίων. Σε αντίθεση, εκείνοι που επιλέγουν να τηρούν τα ιερά πράγματα ιερά, λαμβάνουν υποσχέσεις: «Εκείνο που είναι από το Θεό, είναι φως. Και αυτός που δέχεται φως, και συνεχίζει με το Θεό, λαβαίνει περισσότερο φως. Και αυτό το φως γίνεται λαμπρότερο και ακόμα πιο λαμπρό μέχρι την τέλεια ημέρα» (Δ&Δ 50:24).

Είθε ο Κύριος να μάς ευλογήσει πάντοτε να αναγνωρίζουμε, να θυμόμαστε και να τηρούμε ιερά αυτά που έχουμε λάβει από ψηλά. Καταθέτω μαρτυρία ότι καθώς το κάνουμε αυτό, θα έχουμε τη δύναμη να αντέξουμε τις δοκιμασίες και να υπερνικήσουμε τις δυσκολίες τής εποχής μας. Στο όνομα τού Ιησού Χριστού, αμήν.