Ελθόντες εις εαυτόν: Η μετάληψη, ο ναός και θυσία στην υπηρέτηση

Από τον Πρεσβύτερο Ρόμπερτ Χέιλς

Τής Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων

Μεταστρεφόμαστε και γινόμαστε πνευματικώς αυτοδύναμοι καθώς προσευχόμενοι ζούμε τις διαθήκες μας.

Ο Σωτήρας είπε στους μαθητές Του για έναν υιό, ο οποίος άφησε τον πλούσιο πατέρα του, πήγε σε μία μακρινή χώρα και σπατάλησε την κληρονομιά του. Όταν ενέσκηψε λιμός, ο νέος άνδρας ανέλαβε την ταπεινή εργασία τής σίτισης χοίρων. Ήταν τόσο πεινασμένος ώστε ήθελε να φάει τις φλούδες που προορίζονταν για τα ζώα.

Μακριά από το σπίτι του, μακράν τού τόπου που επιθυμούσε να είναι και στην άπορη κατάστασή του, κάτι αιώνιας σημασίας συνέβη στη ζωή αυτού τού νέου άνδρα. Με τα λόγια του Σωτήρος: «Ήλθε στον εαυτό του»¹. Θυμήθηκε ποιος ήταν, συνειδητοποίησε ότι ήταν χαμένος και άρχισε να επιθυμεί τις αφειδώς διαθέσιμες ευλογίες στο σπίτι τού πατέρα του.

Καθ’ όλην τη διάρκεια τής ζωής μας είτε σε στιγμές σκότους, δυσκολίας, θλίψης είτε αμαρτίας, μπορούμε να αισθανθούμε το Άγιο Πνεύμα να μας υπενθυμίζει ότι είμαστε αληθώς υιοί και θυγατέρες ενός στοργικού Επουράνιου Πατέρα, ο οποίος μας αγαπά, και μπορούμε να επιθυμούμε εντόνως τις ιερές ευλογίες τις οποίες μόνον Εκείνος μπορεί να χορηγήσει. Αυτές τις στιγμές θα πρέπει να πασχίζουμε να έλθουμε στον εαυτό μας και να επιστρέψουμε στο φως τής αγάπης τού Σωτήρος μας.

Αυτές οι ευλογίες δικαίως ανήκουν σε όλα τα τέκνα τού Επουράνιου Πατέρα. Η επιθυμία για αυτές τις ευλογίες, συμπεριλαμβανομένης τής ζωής με χαρά και ευτυχία είναι ένα ουσιαστικό μέρος τού σχεδίου τού Επουράνιου Πατέρα για κάθε έναν από εμάς. Ο προφήτης Άλμα δίδαξε: «Έστω κι αν δεν μπορείτε τίποτα περισσότερο από το να επιθυμείτε να πιστέψετε, αφήστε αυτήν την επιθυμία να δουλέψει μέσα σας»².

Καθώς η πνευματική μας επιθυμία αυξάνεται, γινόμαστε πνευματικώς αυτοδύναμοι. Πώς λοιπόν μπορούμε να βοηθήσουμε άλλους, τον εαυτό μας και την οικογένειά μας να αυξήσει την επιθυμία να ακολουθήσουμε τον Σωτήρα και να ζήσουμε το Ευαγγέλιό Του; Πώς ενδυναμώνουμε την επιθυμία μας να μετανοήσουμε, να γίνουμε άξιοι και να υπομείνουμε μέχρι τέλους; Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τους νέους μας και τους νέους ενηλίκους να αφήσουν αυτή την επιθυμία να δουλέψει μέσα τους έως ότου μεταστραφούν και γίνουν αληθείς «άγιοι μέσω της εξιλέωσης του Χριστού»;³

Μεταστρεφόμαστε και γινόμαστε πνευματικώς αυτοδύναμοι καθώς προσευχόμενοι ζούμε τις διαθήκες μας -- μέσω τού να μεταλαμβάνουμε αξίως, να είμαστε άξιοι να κατέχουμε εγκριτικό ναού και να θυσιαζόμαστε να υπηρετούμε τους άλλους.

Με το να μεταλαμβάνουμε αξίως, θυμόμαστε ότι ανανεώνουμε την διαθήκη που συνήψαμε με το βάπτισμα. Για να είναι η μετάληψη για μία πνευματικώς εξαγνιστική εμπειρία κάθε εβδομάδα, πρέπει να προετοιμαστούμε πριν να έλθουμε στη συγκέντρωση μεταλήψεως. Το κάνουμε αυτό με το να αφήνουμε σκοπίμως πίσω την καθημερινή μας εργασία και αναψυχή και με το να αφήνουμε τις κοσμικές σκέψεις και ανησυχίες. Καθώς το κάνουμε αυτό, αφήνουμε χώρο στον νου και στην καρδιά μας για το Άγιο Πνεύμα.

Κατόπιν είμαστε έτοιμοι να συλλογιστούμε την εξιλέωση. Εκτός από το να σκεφτόμαστε απλώς τα γεγονότα των παθών και τού θανάτου τού Σωτήρος, οι σκέψεις μας μάς βοηθούν να αναγνωρίσουμε ότι μέσω τής θυσίας τού Σωτήρος, έχουμε την ελπίδα, την ευκαιρία και τη δύναμη να κάνουμε αληθείς, ειλικρινείς αλλαγές στη ζωή μας.

Καθώς τραγουδάμε τον ύμνο μεταλήψεως, συμμετέχουμε στις προσευχές μεταλήψεως και μεταλαμβάνουμε τα σύμβολα τής σαρκός και τού αίματός Του, με προσευχή αναζητούμε συγχώρεση για τις αμαρτίες και τις αδυναμίες μας. Σκεπτόμαστε τις υποσχέσεις που δώσαμε και κρατήσαμε κατά τη διάρκεια τής προηγούμενης εβδομάδος και δεσμευόμαστε προσωπικώς να ακολουθήσουμε τον Σωτήρα κατά τη διάρκεια τής ερχόμενης εβδομάδος.

Γονείς και ηγέτες, μπορείτε να βοηθήσετε τους νέους να ζήσουν τις ασύγκριτες ευλογίες τής μεταλήψεως με την παροχή ειδικών ευκαιριών για αυτούς να μελετήσουν, να συζητήσουν και να ανακαλύψουν τη σημασία τής εξιλεώσεως στη ζωή τους. Ας τους αφήσουμε να ερευνήσουν τις γραφές οι ίδιοι και να διδάξουν ο ένας τον άλλο από τις δικές τους τις εμπειρίες.

Πατέρες, ηγέτες ιεροσύνης και προεδρίες απαρτίας έχετε μία ειδική ευθύνη να βοηθήσετε τους φέροντες την Ααρωνική Ιεροσύνη ειλικρινώς να προετοιμαστούν να εκτελέσουν τα ιερά τους καθήκοντα τής μεταλήψεως. Αυτή η προετοιμασία γίνεται καθ’ όλη τη διάρκεια τής εβδομάδος ζώντας με τα πρότυπα τού Ευαγγελίου. Όταν οι νέοι άνδρες προετοιμάζουν, ευλογούν και διανέμουν τη μετάληψη με αξιοσύνη και ευλάβεια, κυριολεκτικώς ακολουθούν το παράδειγμα τού Σωτήρος στον Μυστικό Δείπνο⁴ και γίνονται όπως Εκείνος.

Καταθέτω μαρτυρία ότι η μετάληψη μάς δίνει την ευκαιρία να έλθουμε στον εαυτό μας και να ζήσουμε «μία μεγάλη αλλαγή» στην καρδιά⁵ --να θυμόμαστε ποιοι είμαστε και τι περισσότερο επιθυμούμε. Καθώς ανανεώνουμε τη διαθήκη να τηρούμε τις εντολές, αποκτούμε τη συντροφιά τού Αγίου Πνεύματος, για να μας οδηγήσει πίσω στην παρουσία τού Επουράνιου Πατέρα μας. Δεν είναι απορίας άξιον που είμαστε διατεταγμένοι να «συγκεντρωνόμαστε συχνά για να μεταλαμβάνουμε [το] ψωμί και [το νερό]»⁶ και να μεταλαμβάνουμε στην ψυχή μας⁷.

Η επιθυμία μας να επιστρέψουμε στον Επουράνιο Πατέρα αυξάνει καθώς, εκτός τού ότι μεταλαμβάνουμε, γινόμαστε άξιοι να αποκτήσουμε ένα εγκριτικό ναού. Γινόμαστε άξιοι με το να υπακούμε συνεχώς και σταθερά στις εντολές. Αυτή η υπακοή αρχίζει στην παιδική ηλικία και εντείνεται μέσω των εμπειριών στην Ααρωνική ιεροσύνη και στις Νέες Γυναίκες κατά τη διάρκεια των ετών προετοιμασίας. Κατόπιν, ευελπίστως, ιερείς και Δάφνες θέτουν στόχους και προετοιμάζουν ειδικώς τον εαυτό τους, για να προικοδοτηθούν και να επισφραγισθούν στον ναό.

Ποια είναι τα πρότυπα για τους κατέχοντες εγκριτικό; Ο Ψαλμωδός μας υπενθυμίζει:

«Ποιος θα ανέβει στο βουνό του Κυρίου; Και ποιος θα σταθεί στον άγιο τόπο του;

»Ο αθώος στα χέρια, και ο καθαρός στην καρδιά»⁸.

Η αξιοσύνη να κατέχουμε εγκριτικό ναού μάς δίνει τη δύναμη να τηρήσουμε τις διαθήκες μας τού ναού. Πώς μπορούμε προσωπικώς να αποκτήσουμε αυτή τη δύναμη; Αγωνιζόμαστε να αποκτήσουμε μαρτυρία για τον Επουράνιο Πατέρα, τον Ιησού Χριστό, το Άγιο Πνεύμα, την πραγματικότητα τής εξιλέωσης και την αλήθεια για τον Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ και την αποκατάσταση. Υποστηρίζουμε τους ηγέτες μας, φερόμαστε προς τις οικογένειές μας με καλοσύνη, στεκόμαστε ως μάρτυρες τής αληθινής Εκκλησίας τού Κυρίου, παρευρισκόμαστε στις συγκεντρώσεις τής Εκκλησίας, τιμούμε τις διαθήκες μας, εκπληρώνουμε τις γονικές μας υποχρεώσεις και ζούμε ενάρετη ζωή. Μπορείτε να πείτε ότι αυτό ακούγεται σαν να είμαστε απλώς πιστοί Άγιοι των Τελευταίων Ημερών! Έχετε δίκιο. Το πρότυπο για τους κατέχοντες εγκριτικό ναού δεν είναι πάρα πολύ υψηλό για εμάς για να το επιτύχουμε. Είναι απλώς να ζούμε με πίστη το Ευαγγέλιο και να ακολουθούμε τους προφήτες.

Κατόπιν, ως προικοδοτημένοι κάτοχοι εγκριτικών ναού, εδραιώνουμε πρότυπα ζωής σαν τού Χριστού. Αυτά περιλαμβάνουν υπακοή, να κάνουμε θυσίες για να κρατούμε τις εντολές, να αγαπούμε ο ένας τον άλλον, να είμαστε αγνοί σε σκέψη και πράξη και να δίνουμε τον εαυτό μας για να οικοδομήσουμε τη βασιλεία τού Θεού. Μέσω τής εξιλεώσεως του Σωτήρος και ακολουθώντας αυτά τα βασικά πρότυπα τής πίστης, δεχόμαστε «δύναμη από τα ύψη»⁹ να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες τής ζωής. Χρειαζόμαστε αυτή τη θεϊκή δύναμη σήμερα περισσότερο από ποτέ. Είναι δύναμη που δεχόμαστε μόνον μέσω των διατάξεων τού ναού. Καταθέτω μαρτυρία ότι οι θυσίες που κάνουμε, για να δεχθούμε τις διατάξεις τού ναού αξίζουν κάθε προσπάθεια που μπορούμε να κάνουμε.

Ενώ η επιθυμία μας να μάθουμε και να ζούμε το Ευαγγέλιο αυξάνεται, φυσικά επιδιώκουμε να υπηρετούμε ο ένας τον άλλο. Ο Σωτήρας είπε στον Πέτρο: «Κι εσύ, όταν κάποτε επιστρέψεις, στήριξε τους αδελφούς σου»¹⁰. Εντυπωσιάζομαι που οι νέοι σήμερα έχουν βαθιά επιθυμία να υπηρετήσουν και να ευλογήσουν άλλους -- να κάνουν τη διαφορά σε αυτόν τον κόσμο. Ποθούν επίσης τη χαρά που προξενεί η υπηρέτησή τους.

Ωστόσο, είναι δύσκολο για τους νέους να καταλάβουν πώς οι παρούσες πράξεις θα τους προετοιμάσουν ή θα τους αποκλείσουν από μελλοντικές ευκαιρίες υπηρέτησης. Όλοι μας έχουμε «επιτακτικό καθήκον»¹¹ να βοηθήσουμε τους νέους στην προετοιμασία τους για την διά βίου υπηρέτηση, βοηθώντας τους να γίνουν πνευματικώς αυτοδύναμοι. Επιπροσθέτως τής πνευματικής αυτοδυναμίας για την οποία έχουμε συζητήσει, υπάρχει η εγκόσμια αυτοδυναμία, η οποία περιλαμβάνει να αποκτήσουμε μεταλυκειακή εκπαίδευση ή επαγγελματική κατάρτιση, να μάθουμε να δουλεύουμε και να ζούμε με τα μέσα που διαθέτουμε. Αποφεύγοντας τα χρέη και αποταμιεύοντας χρήματα τώρα, προετοιμαζόμαστε για πλήρη υπηρέτηση στην Εκκλησία στο μέλλον. Ο σκοπός και των δύο, εγκόσμιας και πνευματικής αυτοδυναμίας, είναι να εξασφαλιστούμε, ούτως ώστε να μπορούμε να βοηθήσουμε άλλους σε ανάγκη.

Είτε είμαστε νέοι είτε ηλικιωμένοι, αυτό που κάνουμε τώρα καθορίζει την υπηρέτηση την οποία θα κατορθώσουμε να προσφέρουμε και να απολαύσουμε στο μέλλον. Όπως ο ποιητής μας υπενθυμίζει: «Απ’ όλες τις λυπητερές λέξεις που θα μπορούσαν να ειπωθούν ή να γραφούν, οι πιο λυπητερές είναι οι εξής: ‘Θα μπορούσαν να έχουν υπάρξει’»¹². Ας μην ζήσουμε τη ζωή μας σε θλίψη περί του τι κάναμε ή δεν κάναμε!

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, ο νέος άνδρας για τον οποίο έκανε λόγο ο Σωτήρας, αυτός που αναφέρουμε ως ο άσωτος υιός,όντως ήλθε σπίτι. Ο πατέρας του δεν τον είχε ξεχάσει‧ ο πατέρας του περίμενε. Και «ενώ [ο υιός] ακόμα απείχε μακριά, ο πατέρας του τον είδε, και τον σπλαχνίστηκε· και τρέχοντας, και… τον καταφίλησε»¹³. Προς τιμήν τής επιστροφής τού υιού του, απαίτησε μία στολή, ένα δακτυλίδι και έναν εορτασμό με ένα σιτευτό μοσχάρι¹⁴ -- υπομνήσεις ότι καμία ευλογία δεν θα παρακρατηθεί, αν με πίστη υπομείνουμε να βαδίζουμε το μονοπάτι προς τον Επουράνιο Πατέρα μας.

Με την αγάπη Του και την αγάπη του Υιού Του στην καρδιά μου, προτρέπω τον καθένα από εσάς να ακολουθήσει τις πνευματικές του επιθυμίες και να έλθει στον εαυτό του. Μιλήστε με τον εαυτό σας στον καθρέπτη και ρωτήστε: «Πού βρίσκομαι ως προς το να ζω τις διαθήκες μου;» Είμαστε στο σωστό μονοπάτι, όταν μπορούμε να πούμε: «Αξίως μεταλαμβάνω κάθε εβδομάδα, είμαι άξιος να κατέχω ένα εγκριτικό ναού και να πηγαίνω στο ναό και να κάνω θυσίες, για να υπηρετώ και να ευλογώ άλλους».

Μοιράζομαι την ειδική μαρτυρία μου ότι ο Θεός τόσο αγαπά κάθε έναν από εμάς «ώστε έδωσε τον Υιό του τον Μονογενή»¹⁵ να εξιλεωθεί για τις αμαρτίες μας. Μας γνωρίζει και μας περιμένει, ακόμη και όταν είμαστε μακριά από Εκείνον. Καθώς ενεργούμε επί των επιθυμιών μας και ερχόμαστε στον εαυτό μας, θα έχουμε «περιβληθεί αιώνια στην αγκαλιά της αγάπης του»¹⁶ και θα είμαστε ευπρόσδεκτοι να ζήσουμε πάλι με Εκείνον. Καταθέτω μαρτυρία για αυτό, στο άγιο όνομα του Σωτήρος μας, Ιησού Χριστού, αμήν.