កិច្ចការតូចតាច និងងាយ
យើងគួរតែត្រូវបានរំឭកថា យូរៗទៅកិច្ចការដែលហាក់ដូចជាតូចតាចទាំងនេះនឹងនាំឲ្យកើតមានកិច្ចការធំៗបាន ។
I.
បងប្អូនប្រុសស្រីជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ ដូចជាបងប្អូនដែល ខ្ញុំមានការរំជួលចិត្ត និងស្អាងឡើង ព្រមទាំងបានទទួលការបំផុសគំនិតតាមរយៈសារលិខិត និងតន្ត្រី និងអារម្មណ៍នៃគ្រានេះជាមួយគ្នា ។ ខ្ញុំប្រាកដចិត្តណាស់ថា ខ្ញុំនិយាយទៅកាន់បងប្អូនដោយបង្ហាញសេចក្តីថ្លែងអំណរគុណដល់បងប្អូនប្រុសស្រីរបស់យើង ដែលជាឧបករណ៍នៅក្នុងព្រះហស្តរបស់ព្រះអម្ចាស់ ដែលបានផ្តល់កម្លាំងដល់យើងដ៏មានប្រសិទ្ធិភាពនាគ្រានេះជាមួយគ្នា ។
ខ្ញុំមានអំណរគុណដើម្បីនិយាយទៅកាន់សមាជិកនេះនៅថ្ងៃអាទិត្យបុណ្យអ៊ីស្ទើរ ។ ថ្ងៃនេះ យើងចូលរួមជាមួយពួកគ្រិស្តសាសនិកផ្សេងទៀតក្នុងការសាទរដល់ការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ សម្រាប់សមាជិកសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញដ៏ពិតប្រាកដរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាសរសរនៃសេចក្តីជំនឿរបស់យើង ។
ដោយសារយើងជឿលើដំណើររឿងទាំងនៅក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីប និងព្រះគម្ពីរមរមនអំពីការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញដ៏ពិតប្រាកដរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះយើងក៏ជឿផងដែរនូវការបង្រៀនពីព្រះគម្ពីរជាច្រើនទៀតថា ការរស់ឡើងវិញស្រដៀងគ្នានេះនឹងកើតឡើងដល់មនុស្សនៃជីវិតរមែងស្លាប់ទាំងអស់ដែលធ្លាប់បានរស់នៅលើផែនដីនេះ ។ ការរស់ឡើងវិញនោះផ្តល់ដល់យើងនូវអ្វីដែលសាវកពេត្រុសបានហៅថា « សេចក្តីសង្ឃឹមដ៏រស់ » ( ពេត្រុសទី ១ ១:៣ ) ។ សេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏រស់នោះគឺជាការជឿជាក់ដ៏ពិតរបស់យើងថា សេចក្ដីស្លាប់មិនមែនជាទីបញ្ចប់នៃអត្តសញ្ញាណរបស់យើងទេ ប៉ុន្ដែគ្រាន់តែជាជំហានដ៏ចាំបាច់មួយនៅក្នុងផែនការដែលពេញដោយសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌យើងសម្រាប់សេចក្តីសង្គ្រោះនៃបុត្រាបុត្រាទ្រង់ ។ ផែនការនោះតម្រូវឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរពីជីវិតរមែងស្លាប់ទៅជាជីវិតអមតៈ ។ ចំណុចខ្លឹមនៃការផ្លាស់ប្តូរនោះគឺការអស្តង្គតនៃសេចក្តីស្លាប់ និងព្រឹកព្រលឹមដ៏រុងរឿងដែលបានធ្វើឡើងតាមរយៈការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញនៃព្រះអម្ចាស់របស់យើង និងព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដែលយើងសាទរនៅថ្ងៃអាទិត្យបុណ្យអ៊ីស្ទើរនេះ ។
II.
នៅក្នុងទំនុកតម្កើងដ៏អស្ចារ្យមួយដែល អេលីស្សា អ័រ ស្នូ និពន្ធទំនុកបទនោះ យើងច្រៀងដូច្នេះ ៖
ជាផ្នែកមួយនៃការសម្រេចបានរបស់ផែនការនៃព្រះ និងភាពសុខសាន្តនោះ យើងជួបជុំគ្នានៅក្នុងការប្រជុំនានា រួមទាំងសន្និសីទនេះផងដែរ ដើម្បីបង្រៀន និងលើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក ។
ព្រឹកនេះ ខ្ញុំបានទទួលអារម្មណ៍ឲ្យប្រើការបង្រៀនរបស់អាលម៉ាដល់កូនប្រុសរបស់លោកគឺហេលេមិន ដែលបានកត់ត្រានៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមនធ្វើជាប្រធានបទសម្រាប់សុន្ទរកថារបស់ខ្ញុំ ៖ « ដោយកិច្ចការតូចតាច និង ងាយ ទើបនាំឲ្យកើតកិច្ចការធំៗបាន » ( អាលម៉ា ៣៧:៦ ) ។
យើងត្រូវបានបង្រៀននូវកិច្ចការតូចតាច និងងាយជាច្រើននៅក្នុងដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ យើងគួរតែត្រូវបានរំឭកថា យូរៗទៅកិច្ចការដែលហាក់ដូចជាតូចតាចទាំងនេះនឹងនាំឲ្យកើតមានកិច្ចការធំៗបាន ។ ធ្លាប់មានសុន្ទរកថាជាច្រើនមកហើយថ្លែងអំពីប្រធានបទនេះដោយពួកអ្នកមានសិទ្ធិអំណាចទូទៅ និងគ្រូបង្រៀនដ៏គួរឲ្យគោរពដទៃផ្សេងទៀត ។ ប្រធានបទនេះសំខាន់ខ្លាំងណាស់ ដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំទទួលអារម្មណ៍ថា ត្រូវថ្លែងអំពីវាម្តងទៀត ។
ខ្ញុំត្រូវបានរំឭកអំពីអំណាចនៃកិច្ចការតូចតាច និងងាយ ជាច្រើនដងដោយអ្វីមួយដែលខ្ញុំបានឃើញកាលខ្ញុំដើរនាព្រឹកមួយ ។ នេះគឺជារូបភាពដែលខ្ញុំបានថត ។ បេតុងនៃចិញ្ចើមផ្លូវដើរដែលក្រាស់ និងរឹងមាំនេះកំពុងតែប្រេះបែក ។ តើនេះគឺជាលទ្ធផលនៃទម្ងន់ដ៏ធ្ងន់ និងខ្លាំងក្លាឬ ? មិនមែនទេ ការប្រេះបែកនេះគឺបណ្តាលមកពីឬសមួយនៃដើមឈើនៅក្បែរនោះដែលវាដុះរាលដាលដោយសន្សឹមៗ និងបន្តិចម្តងៗ ។ នេះគឺជាឧទាហរណ៍ស្រដៀងគ្នា ដែលខ្ញុំបានឃើញនៅលើផ្លូវផ្សេងទៀត ។
កម្លាំងចាក់ទម្លុះដែលបំបែកបេតុងចិញ្ចើមផ្លូវដ៏រឹងមាំងទាំងនេះគឺ មានទំហំតូចពេកដើម្បីនឹងវាស់វែងប្រចាំថ្ងៃ ឬសូម្បីតែប្រចាំខែទៀតផង ប៉ុន្តែយូរៗទៅឥទ្ធិពលរបស់វាគឺមានអនុភាពខ្លាំងក្លាណាស់ ។
កិច្ចការតូចតាច និងងាយដែលយើងត្រូវបានបង្រៀននៅក្នុងព្រះគម្ពីរ និងបង្រៀនដោយពួកព្យាការីដែលនៅរស់ក៏មានឥទ្ធិពលខ្លាំងក្លាដូច្នោះផងដែរ ។ សូមពិចារណាអំពីការសិក្សាព្រះគម្ពីរដែលយើងត្រូវបានបង្រៀន ដើម្បីទាញវាចូលក្នុងជីវិតរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង ។ ឬពិចារណាអំពីការអធិស្ឋានផ្ទាល់ខ្លួន និងការលុតជង្គង់អធិស្ឋានជាគ្រួសារថា ជាការអនុវត្តទៀងទាត់សម្រាប់ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយដែលស្មោះត្រង់ ។ សូមពិចារណាអំពីការចូលរួមថ្នាក់សិក្ខាសាលាសម្រាប់ពួកយុវវ័យ ឬថ្នាក់វិទ្យាស្ថានសម្រាប់យុវមជ្ឈិមវ័យ ។ ទោះបីជាការអនុវត្តទាំងនេះហាក់បីដូចជាតូចតាច និងងាយក្តី ក៏យូរៗទៅវាមានលទ្ធផលក្នុងការលើកស្ទួយ និងរីកចម្រើនខាងវិញ្ញាណដ៏ខ្លាំងក្លា ។ ការណ៍នេះកើតឡើង ដោយសារកិច្ចការតូចតាច និងងាយទាំងនេះ ដែលយាងអញ្ជើញភាពជាគូកននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ជាអង្គថ្លែងទីបន្ទាល់ដែលនឹងបភ្លឺគំនិតដល់យើង និងដឹកនាំយើងទៅរកសេចក្តីពិត ដូចប្រធានអាវរិងបានពន្យល់ ។
ប្រភពផ្សេងទៀតនៃការលើកស្ទួយ និងការរីកចម្រើនខាងវិញ្ញាណគឺជាការអនុវត្តការប្រែចិត្តជាបន្តបន្ទាប់ ប្រែចិត្តសូម្បីតែការរំលងនោះហាក់ដូចជាតូចតាចក្តី ។ ការវាយតម្លៃខ្លួនឯងដ៏បំផុសគំនិតរបស់យើង អាចជួយយើងឲ្យមើលឃើញអំពីទំហំនៃការខ្វះចន្លោះដែលយើងមាន និងរបៀបដែលយើងអាចធ្វើឲ្យបានប្រសើរឡើង ។ ការប្រែចិត្តបែបនោះគួរតែកើតឡើងមុនការទទួលទានសាក្រាម៉ង់ប្រចាំសប្តាហ៍របស់យើង ។ ប្រធានបទមួយចំនួនដើម្បីពិចារណានៅក្នុងដំណើរការនៃការប្រែចិត្តនេះមានផ្តល់ឲ្យនៅក្នុងទំនុកតម្កើង « តើខ្ញុំបានធ្វើល្អឬទេ ? »
តើខ្ញុំបានធ្វើល្អដល់ពិភពលោកឬទេ ?
តើខ្ញុំបានជួយអ្នកទីទាល់ទេ ?
តើខ្ញុំបានជួយអ្នកសោកសៅ ឬនរណាឲ្យរីករាយឬទេ ?
បើអត់នោះមិនល្អទេ ។
តើបន្ទុកនរណាម្នាក់បានស្រាលទេថ្ងៃនេះ
ដោយជំនួយធ្វើចេញពីចិត្តខ្ញុំ ?
តើអ្នកឈឺនិងអ្នកនឿយហត់ត្រូវបានជួយឬទេ ?
ប្រាកដណាស់ ទាំងនេះគឺជាកិច្ចការតូចតាច និងងាយ ប៉ុន្តែប្រាកដណាស់ វាគឺជាគំរូល្អនៃអ្វីដែលអាលម៉ាបានបង្រៀនដល់កូនប្រុសរបស់លោកគឺហេលេមិនដូច្នេះ ៖ « ហើយព្រះអម្ចាស់ដ៏ជាព្រះ ទ្រង់ប្រើមធ្យោបាយទាំងឡាយ ដើម្បីសម្រេចគោលបំណងទាំងឡាយដ៏មហិមា និងដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចរបស់ទ្រង់ ហើយដោយមធ្យោបាយដ៏សែនតូច នោះព្រះអម្ចាស់ … នាំមកនូវការសង្គ្រោះដល់មនុស្សជាច្រើន » ( អាលម៉ា ៣៧:៧ ) ។
ប្រធាន ស្ទីវីន ស៊ី វាលរ៉ាយ បានផ្តល់ការពិពណ៌នាដ៏បំផុសគំនិតនៃការបង្រៀនរបស់អាលម៉ាដល់សមាជិកនៅសាកលវិទ្យាល័យ ព្រិកហាំ យ៉ង់–ហាវ៉ៃដូចនេះ ៖ « អាលម៉ាបញ្ជាក់ដល់កូនប្រុសរបស់លោកថា ប្រាកដណាស់នោះជាលំនាំដែលព្រះអម្ចាស់ធ្វើតាម នៅពេលយើងអនុវត្តសេចក្តីជំនឿលើទ្រង់ ហើយធ្វើតាមព្រះឱវាទរបស់ទ្រង់នៅក្នុងកិច្ចការតូចតាច និងងាយ នោះទ្រង់ប្រទានពរដល់យើងនូវអព្ភូតហេតុតូចៗប្រចាំថ្ងៃ ហើយយូរៗទៅប្រទានពរនូវកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យ » ។
អែលឌើរ ហាវើដ ដបុលយូ ហឹនធើរ បានបង្រៀនថា « ជារឿយៗវាគឺជាកិច្ចការសាមញ្ញ … ដែលមានឥទ្ធិពលវិជ្ជមានដ៏ធំមហិមានៅក្នុងជីវិតមនុស្សដទៃ បើប្រៀបធៀបទៅនឹងកិច្ចការដែលជារឿយៗលោកិយថ្លែងថា វាធំដុំនោះ » ។
ការបង្រៀនរបស់លោកិយដែលប្រកបដោយការបញ្ចុះបញ្ជូលទាក់ទងនឹងគោលការណ៍ដូចគ្នានេះកើតមកពីអតីតសមាជិកព្រឹទ្ធសភា ឌែន ខូតស្ត៍ នៃរដ្ឋអ៊ីនឌីអេណា ដែលបានសរសេរដូច្នេះ ៖ « ការរៀបចំតែមួយគត់សម្រាប់ការសម្រេចចិត្តដ៏សំខាន់ ដែលអាចផ្លាស់ប្តូរជីវិត ឬព្រមទាំងជាតិសាសន៍មួយបាន គឺជាការសម្រេចិត្តរាប់រយពាន់ដងនៃការដឹងខ្លួន ការកំណត់ខ្លួនឯង ដែលហាក់បីដូចជាមិនសំខាន់ដែលបានធ្វើឡើងដោយឯកជនផ្ទាល់ » ។
ការសម្រចិត្តជាឯកជន « ដែលហាក់បីដូចជាមិនសំខាន់ » ទាំងនោះ រួមមានរបៀបយើងប្រើប្រាស់ពេលវេលារបស់យើង អ្វីដែលយើងមើលតាមទូរទស្សន៍ និងអ៊ិនធើរណែត អ្វីដែលយើងអាន រូបភាព និងតន្ត្រីដែលនៅជុំវិញយើងនៅកន្លែងការងារ និងនៅផ្ទះ អ្វីដែលយើងស្វែងរកសម្រាប់ការកម្សាន្ត និងរបៀបដែលយើងអនុវត្តការតាំងចិត្តរបស់យើងដើម្បីទៀងត្រង់ និងស្មោះត្រង់ ។ កិច្ចការដែលហាក់បីដូចជាតូចតាច និងងាយមួយផ្សេងទៀតគឺការចេះគួរសម និងរីករាយនៅក្នុងទំនាក់ទំនងផ្ទាល់របស់យើង ។
គ្មានកិច្ចការតូចតាច និងងាយដែលគួរឲ្យប្រាថ្នាចង់បានទាំងនេះនឹងលើកស្ទួយយើងទៅរកកិច្ចការធំបានឡើយ លុះត្រាណាយើងត្រូវអនុវត្តកិច្ចការទាំងនោះយ៉ាងទៀងទាត់ និងខ្ជាប់ខ្ជួន ។ ប្រធាន ព្រិកហាំ យ៉ង់ ត្រូវបានរាយការណ៍ដោយថ្លែងដូច្នេះ ៖ « ជីវិតរបស់យើងមាននូវកាលៈទេសៈតួចតាច ងាយៗ ដែលផ្តល់នូវផលប្រយោជន៍យ៉ាងធំ នៅពេលដែលវារួមបញ្ចូលគ្នា ហើយវាសង្ខេបនូវជីវិតទាំងមូលនៃបុរស ឬស្ត្រីនោះ » ។
យើងត្រូវបានហ៊ុមព័ទ្ធដោយឥទ្ធិពលនៃប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ និងបំផ្លិចបំផ្លាញខាងវប្បធម៌ ដែលនឹងនាំយើងឲ្យបន្ទាបតម្លៃខ្លួន ប្រសិនបើយើងពុំបន្តតតាំងនឹងវាទេនោះ ។ ដើម្បីលើកតម្លៃខ្លួនឆ្ពោះទៅរកគោលដៅអស់កល្បជានិច្ចរបស់យើង យើងត្រូវតែបន្តអុំទូកដោយខ្ជាប់ខ្ជួន ។ វាជួយមែន ប្រសិនបើយើងគឺជាផ្នែកនៃក្រុមមួយ ដែលកំពុងអុំទូកជាមួយគ្នា ដូចក្រុមអុំទូកនេះ ។ ដើម្បីអនុវត្តតាមការបង្ហាញនេះ ចរន្តទឹកហូរមានសភាពខ្លាំងក្លាណាស់ ប្រសិនបើយើងឈប់អុំ នោះយើងនឹងត្រូវបាននាំចុះទៅតាមខ្សែទឹកទៅកាន់ទីដៅមួយដែលយើងពុំចង់ទៅឡើយ ប៉ុន្តែវាក្លាយជារឿងដែលចៀសមិនរួចឡើយ ប្រសិនបើយើងមិនបន្តព្យាយាមអុំទូកឆ្ពោះទៅមុខនោះ ។
បន្ទាប់ពីប្រាប់អំពីព្រឹត្តិការណ៍ដែលហាក់បីដូចជាតូចតាច ដែលមានលទ្ធផលដ៏ធំធេងមក នីហ្វៃបានសរសេរថា « ដោយសារមធ្យោបាយដ៏តូចតាច នោះព្រះអម្ចាស់ទ្រង់អាចសម្រេចការណ៍យ៉ាងធំបាន » ( នីហ្វៃទី ១ ១៦:២៩ ) ។ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់មាននូវគំរូដ៏មានឥទ្ធិពលអំពីចំណុចនេះ ។ នៅក្នុងនោះយើងអានអំពីរបៀបដែលពួកសាសន៍អ៊ីស្រាអែលបានរងទុក្ខដោយសារពស់ភ្លើង ។ មនុស្សជាច្រើនបានស្លាប់ដោយសារពស់នោះខាំ ( សូមមើល ជនគណនា ២១:៦ ) ។ នៅពេលម៉ូសេបានអធិស្ឋានទូលសូមការរំដោះ លោកត្រូវបានបំផុសគំនិតឲ្យធ្វើ « រូបពស់មួយពីលង្ហិន ដាក់ភ្ជាប់នៅលើបង្គោល » ។ ដូច្នេះ « កាលណាមានពស់ចឹកមនុស្សណា បើអ្នកនោះគ្រាន់តែក្រឡេកមើលទៅរូបពស់លង្ហិននោះ ក៏បានរស់វិញ » ( ខទី ៩ ) ។ កិច្ចការតូចតាចបែបនោះ នាំឲ្យមានអព្ភូតហេតុដ៏អស្ចារ្យ ! ប៉ុន្តែ នីហ្វៃបានពន្យល់ថា នៅពេលលោកបានបង្រៀនគំរូនេះដល់អស់អ្នកដែលកំពុងបះបោរទាស់នឹងព្រះអម្ចាស់ សូម្បីតែនៅពេលព្រះអម្ចាស់បានរៀបចំមធ្យោបាយដ៏ងាយមួយដែលពួកគេអាចបានជា « ដោយវិធីនេះងាយពេក ឬស្រួលពេក ទើបមានមនុស្សជាច្រើនត្រូវវិនាស ( នីហ្វៃទី ១ ១៧:៤១ ) ។
ឧទាហរណ៍ និងការបង្រៀននោះរំឭកយើងថា ភាពងាយពេកនៃមធ្យោបាយ ឬភាពស្រួលពេកនៃកិច្ចការដែលបានបង្គាប់ឲ្យធ្វើពុំមែនមានន័យថា វាពុំសំខាន់ក្នុងការសម្រេចបាននូវបំណងប្រាថ្នាសុចរិតរបស់យើងឡើយ ។
ស្រដៀងគ្នានេះផងដែរ សូម្បីតែទង្វើនៃការមិនគោរពតូចតាច ឬការមិនធ្វើតាមបន្តិចបន្តួចនៃការអនុវត្តសុចរិត អាចទាញយើងឲ្យធ្លាក់ចុះទៅកាន់លទ្ធផលដែលយើងត្រូវបានព្រមានឲ្យចៀសវាង ។ ពាក្យសម្ដីនៃប្រាជ្ញាវាងវៃផ្តល់ជាឧទាហរណ៍មួយអំពីចំណុចនេះ ។ ដូចគ្នានេះផងដែរ ឥទ្ធិពលដែលកើតមាននៅលើរូបកាយដោយសារតែការជក់បារីមួយដើម ឬការផឹកគ្រឿងស្រវឹង ឬការប្រើថ្នាំញៀនក្នុងកម្រិតណាមួយគឺពុំអាចវាស់វែងបានឡើយ ។ ប៉ុន្តែយូរៗទៅ ឥទ្ធិពលនោះមានកាន់តែខ្លាំង ហើយពុំអាចត្រឡប់ក្រោយវិញបានឡើយ ។ សូមចាំអំពីបេតុងនៅចិញ្ចើមផ្លូវដែលប្រេះបែកដោយសារតែការរីកបន្តិចបន្តួចដោយសន្សឹមៗនៃឬសឈើ ។ វាជាការពិតណាស់ លទ្ធផលដ៏គួរឲ្យខ្លាចនៃការទទួលទាននូវអ្វីដែលអាចធ្វើឲ្យញៀន ដូចជាថ្នាំញៀន ដែលវាយប្រហាររូបកាយរបស់យើង ឬសម្ភារអាសគ្រាមនានាដែលធ្វើឲ្យគ្រោះថ្នាក់ដល់គំនិតយើង គឺជារឿងដែលអាចចៀសវាងបានទាំងស្រុង ប្រសិនបើយើងកុំទទួលវាតាំងពីគ្រាដំបូងនោះ—គឺសូម្បីតែម្តងឡើយ ។
ជាច្រើនឆ្នាំកន្លងមកហើយ ប្រធាន អិម រ័សុល បាឡឺដ បានពិពណ៌នាដល់សមាជិកនៅសន្និសីទទូទៅអំពី « របៀបដែលកិច្ចការតូចតាច និងងាយអាចក្លាយជារឿងអវិជ្ជមាន និងបំផ្លិចបំផ្លាញដល់សេចក្តីសង្គ្រោះនៃបុគ្គលម្នាក់ » ។ លោកបានបង្រៀនដូច្នេះ ៖ « ដូចជាសសៃស្តើងដែលបង្កើតជាអំបោះ រួចមកជាខ្សែ ហើយទីបំផុតជាខ្សែពួរមួយដែរ នោះវត្ថុតូចទាំងនេះរួមបញ្ជូលគ្នាអាចប្រែជាមាំខ្លាំងដែលពុំអាចផ្តាច់បានឡើយ ។ លោកបានថ្លែងថា យើងត្រូវតែដឹងអំពីអនុភាពដែលកិច្ចការតូចតាច និងងាយ អាចមាននៅក្នុងការស្ថាបនារឿងខាងវិញ្ញាណ » ។ នៅក្នុងពេលដំណាលគ្នានោះ យើងត្រូវតែដឹងថា សាតាំងនឹងប្រើប្រាស់កិច្ចការតូចតាច និងងាយនេះ ដើម្បីនាំយើងឲ្យធ្លាក់ចូលទៅក្នុងក្តីអស់សង្ឃឹម និងការរងទុក្ខ » ។
ប្រធាន វាលរ៉ាយ បានផ្តល់ការព្រមានស្រដៀងគ្នានេះ ដល់សមាជិកនៅសាកលវិទ្យា ប៊ី.វ៉ាយ.យូ.–ហាវ៉ៃ ដូច្នេះ ៖ « ការបរាជ័យក្នុងការធ្វើកិច្ចការតូចតាច និងងាយ ធ្វើឲ្យសេចក្តីជំនឿរង្គោះរង្គើល ឈប់មានអព្ភូតហេតុ ហើយការរីកចម្រើនឆ្ពោះទៅរកព្រះអម្ចាស់ និងនគររបស់ទ្រង់ត្រូវអន់ថយ រួចហើយចាប់ផ្តើមបែកចិត្តពីការស្វែងរកនគរព្រះ ដោយត្រូវបានជំនួសដោយចំណាប់អារម្មណ៍ខាងសាច់ឈាម និងមហិច្ឆិតាខាងលោកិយកាន់តែច្រើនវិញ » ។
ដើម្បីការពារទប់ទល់នឹងឥទ្ធិពលអវិជ្ជមានរួមផ្សំគ្នា ដែលបំផ្លិចបំផ្លាញដល់ការរីកចម្រើនខាងវិញ្ញាណរបស់យើង នោះយើងត្រូវតែធ្វើតាមលំនាំខាងវិញ្ញាណនៃកិច្ចការតូចតាច និងងាយនេះ ។ អែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា បានពិពណ៌នានៅក្នុងសន្និសីទស្ត្រីនៅ ប៊ី.វ៉ាយ.យូ. ដូច្នេះ ៖ « យើងអាចរៀនច្រើនអំពីលក្ខណៈ និងសារៈសំខាន់នៃលំនាំខាងវិញ្ញាណនេះមកពីបច្ចេកទេសនៃ … ការសម្រក់ទឹកទៅលើដីបន្តិចម្តងៗ » ផ្ទុយទៅនឹងការចាក់ទឹក ឬបាញ់ទឹកដ៏ច្រើនជោកជាំដែលវាអាចជាការឥតប្រយោជន៍ទៅវិញ ។
លោកបានពន្យល់ថា « ការសម្រក់ទឹកយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួនធ្វើឲ្យទឹកជ្រាបចូលទៅក្នុងដី ហើយផ្តល់សំណើមក្នុងកម្រិតខ្ពស់មួយនៅក្នុងដី ដែលធ្វើឲ្យរុក្ខជាតិអាចលូតលាស់បាន ។ នៅក្នុងរបៀបដូចគ្នានេះ ប្រសិនបើអ្នក និងខ្ញុំបន្តផ្តោតចិត្តទុកដាក់ និងទទួលជារឿយៗនូវតំណក់នៃការចិញ្ចឹមបីបាច់ខាងវិញ្ញាណ នោះឬសនៃដំណឹងល្អអាចចាក់ចូលយ៉ាងជ្រៅទៅក្នុងព្រលឹងរបស់យើង អាចមានជំហរយ៉ាងរឹងមាំ និងចាក់ឬសយ៉ាងជ្រៅ ហើយអាចបង្កើតផលផ្លែយ៉ាងវិសេសវិសាល និងឈ្ងុយឆ្ងាញ់ ។
លោកបានបន្តថ្លែងទៀតថា « លំនាំខាងវិញ្ញាណនៃកិច្ចការតូចតាច និងងាយនេះនាំមកនូវកិច្ចការដ៏ធំៗដែលបង្កើតនូវភាពរឹងប៉ឹង និងខ្ជាប់ខ្ជួន ការបូជាកាន់តែស៊ីជម្រៅ និងការប្រែចិត្តជឿកាន់តែពេញលេញលើព្រះអម្ចាស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ » ។
ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានបង្រៀនគោលការណ៍នេះនៅក្នុងពាក្យដែលឥឡូវនេះរួមមាននៅក្នុងព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ដូច្នេះ ៖ « ចូរកុំឲ្យមនុស្សណាមួយរាប់ថាការណ៍នោះជាតូចឡើយ ដ្បិតមានការណ៍ជាច្រើន … មានទំនាក់ទំនងទៅនឹងពួកបរិសុទ្ធ ដែលពឹងពាក់ទៅលើការណ៍ទាំងនេះដែរ » ( គ. និង ស. ១២៣:១៥ ) ។
នៅក្នុងទំនាក់ទំនងជាមួយការព្យាយាមកាលពីដំបូងបំផុតដើម្បីស្ថាបនាសាសនាចក្រនៅក្នុងរដ្ឋមិសសួរី ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានព្រះឱវាទឲ្យអត់ធ្មត់ចំពោះ « គ្រប់ទាំងអស់ត្រូវតែកើតឡើង តាមពេលរបស់វា » ( គ. និង ស. ៦៤:៣២ ) ។ បន្ទាប់មកទ្រង់បានប្រទានការបង្រៀនដ៏អស្ចារ្យនេះ « ហេតុដូច្នោះហើយ ចូរកុំណាយចិត្តនឹងធ្វើការល្អឡើយ ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាកំពុងតែដាក់គ្រឹះនៃកិច្ចការដ៏ធំ ។ ហើយចេញពីការណ៍ដ៏តូចតាច នោះបណ្តាលឲ្យមានការណ៏ដ៏ធំធេងឡើង » ( គ. និង ស. ៦៤:៣៣) ។
ខ្ញុំជឿថា យើងទាំងអស់គ្នាមានបំណងធ្វើតាមការអញ្ជើញរបស់ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុនឲ្យបន្តឆ្ពោះទៅមុខ « នៅលើផ្លូវនៃសេចក្តីសញ្ញា » ។ ការតាំងចិត្តរបស់យើងដើម្បីធ្វើកិច្ចការនោះគឺត្រូវបានពង្រឹងដោយការធ្វើតាមឲ្យខ្ជាប់ខ្ជួននូវ « កិច្ចការតូចតាច » ដែលយើងត្រូវបានបង្រៀនដោយដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងថ្នាក់ដឹកនាំនៃសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីទ្រង់ ហើយអំពាវនាវសូមពរជ័យរបស់ទ្រង់មានដល់អស់អ្នកដែលព្យាយាមបន្តដើរលើផ្លូវនៃសេចក្តីសញ្ញារបស់ទ្រង់ ក្នុងនាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។