ប្រាំពីរចិតសិបដង

ដោយអែលឌើរ លីន ជី រ៉ូប៊ីន

ក្នុងគណៈប្រធាននៃពួកចិតសិបនាក់

នៅក្នុងជីវិតដែលពោរពេញដោយថ្មជំពប់ និងភាពមិនល្អឥតខ្ចោះនេះ យើងទាំងអស់គ្នាមានអំណរគុណយ៉ាងខ្លាំងចំពោះឱកាសទីពីរ ។

កំហុសគឺជាអ្វីដែលកើតមានឡើងក្នុងជីវិតមនុស្សគ្រប់រូប ។ ការរៀនលេងព្យាណូឲ្យស្ទាត់ជំនាញគឺចាំបាច់ណាស់ថា វាពុំអាចទៅរួចដោយគ្មានការលេងខុសរាប់រយពាន់ដងឡើយ—ប្រហែលជាខុសមួយលានដងផងមើលទៅ ។ ដើម្បីរៀនភាសាបរទេសមួយ មនុស្សម្នាក់ត្រូវប្រឈមមុខនឹងការអៀនខ្មាសដោយសារកំហុសរាប់រយពាន់—ឬប្រហែលជាមួយលានដងផងមើលទៅ ។ សូម្បីតែអត្តពលករដ៏ឆ្នើមបំផុតរបស់ពិភពលោកក៏ពុំដែលថាគ្មានកំហុសដែរ ។

គេនិយាយថា « ភាពជោគជ័យពុំមែនជាអវត្តមាននៃភាពបរាជ័យឡើយ ប៉ុន្តែគឺជាការចេញពីភាពបរាជ័យមួយទៅកាន់ភាពបរាជ័យមួយទៀតដោយគ្មានការបាត់បង់នូវភាពរីករាយឡើយ » ។

បន្ទាប់ពីការបង្កើតអំពូលភ្លើងរបស់លោក នោះ ថូម៉ាស អ៊ីឌីសុន បាននិយាយថា « ខ្ញុំពុំបានបរាជ័យចំនួន ១០០០ ដងឡើយ ។ អំពូលភ្លើងត្រូវបានបង្កើតឡើងជាមួយនឹង ១០០០ ជំហាន » ។ ឆាឡេស ហ្វេស ខែតធើរីង បានហៅភាពបរាជ័យថាជា « ស្លាកសញ្ញានៅលើផ្លូវដែលចង្អុលបង្ហាញផ្លូវឆ្ពោះទៅកាន់ភាពជោគជ័យ » ។ ដោយក្តីសង្ឃឹម កំហុសនីមួយៗដែលយើងធ្វើក្លាយជាមេរៀននៅក្នុងប្រាជ្ញា ដោយបង្វែរនូវថ្មជំពប់ឆ្ពោះទៅរកភាពជោគជ័យ ។

សេចក្ដីជំនឿពុំងាករេរបស់នីហ្វៃបានជួយលោកឲ្យចេញពីភាពបរាជ័យមួយទៅកាន់ភាពបរាជ័យមួយទៀត រហូតដល់ទីបំផុតលោកបានទទួលផ្ទាំងលង្ហិន ។ ម៉ូសេបានព្យាយាម ១០ ដងពីមុនលោករកឃើញភាពជោគជ័យក្នុងការភៀសខ្លួនពីស្រុកអេស៊ីព្ទជាមួយពួកសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ។

យើងអាចឆ្ងល់ថា—ប្រសិនបើទាំងនីហ្វៃ និង ម៉ូសេ កំពុងធ្វើកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់ ហេតុអ្វីព្រះអម្ចាស់ពុំផ្តល់អន្តរាគមន៍ ហើយជួយពួកលោកឲ្យសម្រេចបានជោគជ័យនៅគ្រាដំបូងតែម្តងទៅ ? ហេតុអ្វីទ្រង់ទុកឲ្យពួកលោក—ហើយហេតុអ្វីទ្រង់ទុកឲ្យពួកយើង—មានបញ្ហា និងបរាជ័យជាច្រើននៅក្នុងការព្យាយាមទទួលបានភាពជោគជ័យរបស់យើងដូច្នេះ ? នៅក្នុងចំណោមចម្លើយសំខាន់ៗជាច្រើនចំពោះសំណួរនោះ នេះគឺជាចម្លើយមួយចំនួន ៖

ទីមួយ ព្រះអម្ចាស់ជ្រាបដឹងថា « គ្រប់ការណ៍ទាំងនេះនឹងផ្ដល់ការពិសោធន៍ដល់ [ យើង ] ហើយនឹងទៅជាការល្អដល់ [ យើង ] ទៅវិញ » ។
ទីពីរ ដើម្បីឲ្យយើង « ភ្លក់នូវសេចក្តីល្វីងជូរចត់ ប្រយោជន៍ឲ្យ [ យើង ] អាចចេះឲ្យតម្លៃដល់របស់ល្អ » ។
ទីបី ដើម្បីបង្ហាញថា « ចម្បាំងនេះគឺស្រេចតែនៅលើព្រះអម្ចាស់វិញ » ហើយវាមានតែតាមរយៈព្រះគុណរបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះដែលយើងអាចសម្រេចកិច្ចការរបស់ទ្រង់ ហើយប្រែក្លាយដូចជាទ្រង់បាន ។
ទីបួន ដើម្បីជួយយើងឲ្យអភិវឌ្ឍ និងទទួលបាននូវលក្ខណៈដូចព្រះគ្រីស្ទជាច្រើនដែលពុំត្រូវអាចត្រូវបាន « បន្សុទ្ធ » លើកលែងតែតាមរយៈ « ការផ្ទុយ » និង « ឡនៃសេចក្ដីវេទនា »ប៉ុណ្ណោះ ។

ដូច្នេះនៅក្នុងជីវិតដែលពោរពេញដោយថ្មជំពប់ និងភាពមិនល្អឥតខ្ចោះនេះ យើងទាំងអស់គ្នាមានអំណរគុណយ៉ាងខ្លាំងចំពោះឱកាសទីពីរ ។

នៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៧០ កាលជានិស្សិតថ្មីថ្មោងនៅ ប៊ី.វ៉ាយ.យូ. នោះខ្ញុំបានចុះឈ្មោះចូលរៀននៅវគ្គសិក្សាដំបូងស្តីពីភាពចាំបាច់នៃរូបវិទ្យាដែលបង្រៀនដោយ ជេ បាលីហ្វ ជាសាស្ត្រាចារ្យដ៏ឆ្នើមមួយរូប ។ បន្ទាប់ពីបញ្ចប់មេរៀននីមួយនៃវគ្គសិក្សានោះ គាត់បានធ្វើការប្រឡង ។ ប្រសិនបើសិស្សបានទទួលនិទ្ទេស ស៊ី ហើយចង់បានពិន្ទុល្អជាង នោះសាស្ត្រាចារ្យ បាលីហ្វ នឹងអនុញ្ញាតឲ្យសិស្សប្រឡងតេស្តកែច្នៃដែលមាននូវសំណួរដដែលៗ ។ ប្រសិនបើសិស្សបានទទួលនិទ្ទេស ប៊ី នៅក្នុងការព្យាយាមលើកទីពីរ ហើយនៅតែពុំពេញចិត្តទៀត នោះសិស្សអាចធ្វើការប្រឡងជាលើកទីបី និងទីបួនជាដើម ។ តាមរយៈការអនុញ្ញាតឲ្យឱកាសទីពីរដល់ខ្ញុំជាច្រើនដង នោះគាត់បានជួយខ្ញុំឲ្យពូកែ ហើយទីបំផុតខ្ញុំបានទទួលនិទ្ទេស អេ នៅក្នុងថ្នាក់ ។

គាត់គឺជាសាស្ត្រាចារ្យដ៏វាងវៃអស្ចារ្យម្នាក់ ដែលបានបំផុសគំនិតដល់សិស្សរបស់គាត់ឲ្យបន្តព្យាយាម—ដោយចាត់ទុកថា ភាពបរាជ័យគឺជាមេរៀន ពុំមែនជាសោកដនាកម្មនោះទេ ហើយកុំខ្លាចនឹងភាពបរាជ័យ ប៉ុន្តែត្រូវរៀនពីវាវិញ ។

ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានទូរសព្ទទៅបុរសដ៏អស្ចារ្យនេះ ដែលអស់រយៈពេល ៤៧ ឆ្នាំទៅហើយដែលខ្ញុំបានរៀនរូបវិទ្យាជាមួយគាត់ ។ ខ្ញុំបានសួរគាត់អំពីមូលហេតុដែលគាត់មានឆន្ទៈទុកឲ្យសិស្សរបស់គាត់ព្យាយាមដោយឥតកំណត់ ដើម្បីធ្វើឲ្យពិន្ទុរបស់ពួកគេបានល្អប្រសើរឡើង ។ គាត់បានឆ្លើយថា ៖ « ខ្ញុំចង់នៅខាងសិស្សហើយជួយពួកគេ » ។

ដោយសារយើងមានអំណរគុណសម្រាប់ឱកាសទីពីរបន្ទាប់ពីធ្វើកំហុស ឬមានភាពបរាជ័យខាងគំនិតរួច នោះយើងឆ្ងល់យ៉ាងអស្ចារ្យនៅព្រះគុណនៃព្រះអង្គសង្គ្រោះក្នុងការប្រទានឱកាសទីពីរដល់យើង ដើម្បីយកឈ្នះលើអំពើបាប ឬបរាជ័យនៃដួងចិត្ត ។

គ្មាននរណាម្នាក់នៅខាងយើងច្រើនជាងព្រះអង្កសង្គ្រោះនោះទេ ។ ទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យយើងប្រឡង និងបន្តការប្រឡងរបស់ទ្រង់ទៀត ។ ដើម្បីប្រែក្លាយដូចជាទ្រង់ វានឹងតម្រូវឲ្យមាន ឱកាសទីពីរ រាប់ពុំអស់ នៅក្នុងឧបសគ្គពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃរបស់យើង ជាមួយមនុស្សខាងសាច់ឈាម ដូចជាការគ្រប់គ្រងការស្រេកឃ្លាន រៀនឲ្យមានភាពអត់ធ្មត់ និងមានការអភ័យទោស យកឈ្នះលើភាពខ្ជិលច្រអូស ចៀសវាងពីអំពើបាបនៃការព្រងើយកន្តើយ និងអ្វីៗជាច្រើនទៀត ។ មនុស្សខាងសាច់ឈាមប្រព្រឹត្តកំហុស តើមានភាពបរាជ័យប៉ុន្មានដងទៅដែលយើងនឹងមាន រហូតដល់ភាពខាងសាច់ឈាមរបស់យើងឈប់ជាមនុស្ស ប៉ុន្តែជាព្រះវិញនោះ ? រាប់ពាន់ដង ? ប្រហែលជាមួយលានដងហើយមើលទៅ ។

ការដឹងថា ផ្លូវតូច ហើយចង្អៀតពោរពេញដោយការសាកល្បង ហើយថា ភាពបរាជ័យគឺជាអ្វីដែលកើតឡើងប្រចាំថ្ងៃសម្រាប់ពួកយើង នោះព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង់ថ្លៃឥតដែនកំណត់ ដើម្បីប្រទានឱកាសជាច្រើនដល់យើង ឲ្យបានជាប់ដោយជោគជ័យនូវការលាកល្បងនៃជីវិតរមែងស្លាប់របស់យើង ។ ការផ្ទុយដែលទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យកើតមានជារឿយៗអាចហាក់ដូចជាមិនអាចយកឈ្នះបាន ហើយស្ទើរតែពុំអាចទ្រាំបាន ប៉ុន្តែទ្រង់ពុំទុកយើងចោលដោយគ្មានសង្ឃឹមឡើយ ។

ដើម្បីរក្សាសេចក្តីសង្ឃឹមរបស់យើងឲ្យនៅតែរឹងមាំ ពេលយើងជួបនឹងការសាកល្បងនៃជីវិត នោះព្រះគុណរបស់ព្រះអង្កសង្គ្រោះត្រៀមរួចជាស្រេច ហើយមានវត្តមានជានិច្ច ។ ព្រះគុណរបស់ទ្រង់គឺជា « ជំនួយ និងកម្លាំងពីព្រះ…ជាអំណាចមួយដែលអាចធ្វើអ្វីបានទាំងអស់ ដែលអនុញ្ញាតឲ្យបុរស និងស្ត្រីទទួលបានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច និងការលើកតម្កើង បន្ទាប់ពី ពួកគេបានពង្រីកការខិតខំរបស់ខ្លួនឲ្យអស់ពីសមត្ថភាពរបស់ពួកគេផ្ទាល់ » ។ ព្រះគុណរបស់ទ្រង់ និងព្រះនេត្រនៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ទតមើលយើងពេញមួយជីវិតយើងទាំងមូល នៅពេលទ្រង់បំផុសគំនិត សម្រាលបន្ទុក ពង្រឹង ដោះលែង ការពារ ព្យាបាល ហើយបើមិនដូច្នេះទេ « [ ជួយ ] រាស្ត្ររបស់ទ្រង់ » សូម្បីតែនៅពេលពួកគេជំពប់ជើងដួលនៅតាមផ្លូវតូច ហើយចង្អៀតក្តី ។

ការប្រែចិត្តគឺជាអំណោយទានដែលអាចមានរហូតរបស់ព្រះដែលធ្វើឲ្យ និងអាចឲ្យយើងចេញពីភាពបរាជ័យមួយទៅកាន់ភាពបរាជ័យមួយទៀតដោយគ្មានការបាត់បង់នូវភាពរីករាយឡើយ ។ ការប្រែចិត្តពុំមែនជាផែនការបម្រុងនៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍ដែលយើងអាចបរាជ័យឡើយ ។ ការប្រែចិត្ត គឺជា ផែនការរបស់ទ្រង់ ដោយដឹងថា យើងនឹងមានកំហុស ។ នេះគឺជាដំណឹងល្អនៃការប្រែចិត្ត ហើយដូចប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បានសង្កេតឃើញថា វានឹងក្លាយជា « កម្មវិធីសិក្សាពេញមួយជីវិតរបស់យើង » ។

នៅក្នុងកម្មវិធីសិក្សាពេញមួយជីវិតស្តីពីការប្រែចិត្តនេះ ពិធីសាក្រាម៉ង់គឺជារបៀបដែលបានរៀបចំឡើងរបស់ព្រះអម្ចាស់ក្នុងការបន្តប្រទាននូវមធ្យោបាយឆ្ពោះទៅរកការអភ័យទោសរបស់ទ្រង់ ។ ប្រសិនបើយើងទទួលទានវាដោយមានដួងចិត្តសង្រេង និងវិញ្ញាណទន់ទាប នោះទ្រង់នឹងប្រទានដល់យើងនូវការអត់ទោសរៀងរាល់សប្តាហ៍ នៅពេលយើងរីកចម្រើនពីភាពបរាជ័យមួយទៅកាន់ភាពបរាជ័យមួយទៀតនៅលើផ្លូវនៃសេចក្តីសញ្ញា ។ ដ្បិត « ទោះជាពួកគេមានបាបក៏ដោយ គង់តែចិត្តយើងពោរពេញទៅដោយសេចក្ដីអាណិតមេត្តាដល់ពួកគេដែរ » ។

ប៉ុន្តែតើទ្រង់នឹងអត់ទោសឲ្យយើងប៉ុន្មានដងទៅ ? តើទ្រង់នឹងអត់ធន់យូរប៉ុណ្ណាទៅ ? មានគ្រាមួយ ពេត្រុសបានសួរព្រះអង្គសង្គ្រោះថា « ព្រះអម្ចាស់អើយ បើបង ឬប្អូនធ្វើបាបនឹងខ្ញុំ នោះត្រូវឲ្យខ្ញុំអត់ទោសឲ្យគេដល់ប៉ុន្មានដង ? តើដល់ប្រាំពីដងឬអី ?

ប្រហែលជា ពេត្រុសបានគិតថា ប្រាំពីរដង គឺជាចំនួនមួយច្រើនគួរសម ដើម្បីគូសបញ្ជាក់អំពីសេចក្ដីចម្កួតនៃការអភ័យទោសច្រើនដងពេក ហើយថាចិត្តមេត្តានោះគួរតែមានដែនកំណត់ ។ ជាចម្លើយឆ្លើយតប ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រាប់ពេត្រុសកុំឲ្យរាប់—គឺកុំឲ្យបង្កើតដែនកំណត់ទៅលើការអភ័យទោសឡើយ ។

« ព្រះយេស៊ូវទ្រង់មានព្រះបន្ទូលតបថា ខ្ញុំមិនថា ឲ្យអ្នកអត់ទោសត្រឹមតែប្រាំពីរដងទេ គឺដល់ប្រាំពីរចិតសិបដងទៅទៀត » ។

ប្រាកដណាស់ ព្រះអង្គសង្គ្រោះពុំបានបង្កើតដែនកំណត់ត្រឹម ៤៩០ ដងនោះឡើយ ។ នោះគឺជាការប្រៀបធៀបដើម្បីនិយាយថា ការទទួលទានសាក្រាម៉ង់មានដែនកំណត់ត្រឹមតែ ៤៩០ ដង ហើយនៅលើកទី ៤៩១ សវនករសួគ៌ាសុំ ហើយនិយាយថា « សូមទោស កាតនៃការប្រែចិត្តរបស់អ្នកអស់សុពលភាពហើយ—គឺចាប់ពីពេលនេះតទៅ អ្នកត្រូវដោះស្រាយវាដោយខ្លួនឯងទៅ » នោះឡើយ ។

ព្រះអម្ចាស់បានប្រើប្រាស់គណិតវិទ្យាអំពីប្រាំពីរចិតសិបដងក្នុងន័យប្រៀបធៀបអំពីដង្វាយធួនដ៏និរន្តរ៍របស់ទ្រង់ សេចក្តីស្រឡាញ់ឥតព្រំដែនរបស់ទ្រង់ និងព្រះគុណគ្មានដែនកំណត់របស់ទ្រង់ ។ « មែនហើយ ហើយ ដរាបណារាស្ត្រយើងប្រែចិត្ត យើងនឹងអត់ទោសឲ្យគេចំពោះការរំលងច្បាប់ទាំងឡាយដែលគេបានប្រព្រឹត្តទាស់នឹងយើង » ។

នោះពុំមែនមានន័យថា ពិធីសាក្រាម៉ងក្លាយជាអាជ្ញាប័ណ្ណចំពោះការធ្វើអំពើបាបឡើយ ។ នោះគឺជាហេតុផលមួយ ដែលព្រះអម្ចាស់បញ្ចូលឃ្លានេះនៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរ៉ូណៃ ៖ « ប៉ុន្តែ ដរាបណាពួកគេប្រែចិត្ត ហើយស្វែងរកការអត់ទោសដោយ ស្មោះអស់ពីចិត្ត នោះពួកគេតែងតែនឹងបានអត់ទោសឲ្យ » ។

ស្មោះអស់ពីចិត្តសំដៅលើ ការខិតខំពិតប្រាកដ និងការផ្លាស់ប្តូរពិតប្រាកដ ។ « ការផ្លាស់ប្តូរ » គឺជាពាក្យសំខាន់ដែល សេចក្តីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយប្រើដើម្បីផ្តល់និយមន័យដល់ពាក្យ ប្រែចិត្ត ៖ « ជាការផ្លាស់ប្រែគំនិត និងចិត្ត ដែលផ្ដល់នូវអាកប្បកិរិយាដ៏ជ្រះថ្លាចំពោះព្រះ ចំពោះខ្លួន និងចំពោះជីវិតជាទូទៅ » ។ ការផ្លាស់ប្តូរប្រភេទនោះនាំឲ្យមាន ការរីកចម្រើនខាងវិញ្ញាណ ។ អញ្ចឹង ភាពជោគជ័យគឺពុំមែនជា ការចេញពី ភាពបរាជ័យមួយទៅកាន់ភាពបរាជ័យមួយទៀតឡើយ ប៉ុន្តែ ជា ការរីកចម្រើន ពីភាពបរាជ័យមួយទៅកាន់ភាពបរាជ័យមួយទៀតដោយគ្មានការបាត់បង់នូវភាពរីករាយឡើយ ។

ទាក់ទងនឹង ការផ្លាស់ប្តូរ សូមពិចារណាអំពីការយល់ដឹងដ៏សាមញ្ញនេះ ៖ « អ្វីៗដែលពុំផ្លាស់ប្តូរគឺបន្តនៅដដែរ ។ សេចក្តីពិតដ៏ច្បាស់នេះពុំមែនមានន័យថា ជាការស្តីបន្ទោសដល់ប្រាជ្ញាអ្នកឡើយ ប៉ុន្តែគឺជាប្រាជ្ញាដ៏ជ្រៅជ្រះរបស់ប្រធាន ប៊យដ៏ ឃេ ផាកកឺ ដែលក្រោយមកបានថ្លែងបន្ថែមទៀតថា « ហើយនៅពេលយើងឈប់ផ្លាស់ប្តូរ—នោះយើងនឹងឈប់រីកចម្រើនផងដែរ » ។

ដោយសារយើងពុំចង់ ឈប់ផ្លាស់ប្តូរ រហូតដល់យើងក្លាយដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង នោះយើងត្រូវបន្តក្រោកឡើងគ្រប់ពេលដែលយើងដួល ជាមួយនឹងបំណងប្រាថ្នាដើម្បីបន្តការរីកចម្រើនទោះបីជាយើងមានភាពទន់ខ្សោយក្តី ។ នៅក្នុងភាពទន់ខ្សោយរបស់យើង ទ្រង់បញ្ជាក់យើងថា « គុណរបស់យើងល្មមដល់អ្នកហើយ ដ្បិតកម្លាំងយើងបានពេញខ្នាតដោយសេចក្តីកំសោយ » ។

មានតែតាមរយៈការសង្កេតមើលយូរអង្វែង ឬមើលតារាងនៃការរីកចម្រើនប៉ុណ្ណោះ ដែលយើងអាចដឹងពីការរីកចម្រើនខាងរូបកាយរបស់យើង ។ ដូចគ្នានេះផងដែរ ជាទូទៅការរីកចម្រើនខាងវិញ្ញាណរបស់យើងគឺមើលពុំឃើញឡើយ លើកលែងតែយើងគិតអំពីអ្វីដែលកើតឡើងពីអតីតកាលប៉ុណ្ណោះ ។ វាជារឿងឆ្លាតវៃដើម្បីគិតសម្រាប់ខ្លួនយើងអំពីអតីតកាលតាមរបៀបនោះជាទៀងទាត់ ដើម្បីទទួលស្គាល់ការរីកចម្រើនរបស់យើង និងបំផុសគំនិតយើងឲ្យ « ឈានទៅមុខដោយខ្ជាប់ខ្ជួននៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ដោយមានការភ្លឺថ្លានៃសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏ឥតខ្ចោះ » ។

ខ្ញុំមានអំណរគុណដ៏អស់កល្បជានិច្ចចំពោះសេចក្តីសប្បុរសដែលពោរពេញដោយក្តីស្រឡាញ់ អត់ធ្មត់ និងអត់ធន់របស់ព្រះមាតាបិតាសួគ៌ ព្រមទាំងព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដែលអនុញ្ញាតឲ្យយើងមានឱកាសទីពីររាប់មិនអស់ នៅលើដំណើររបស់យើងត្រឡប់ទៅកាន់វត្តមានរបស់ពួកទ្រង់វិញ ។ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។