ព្រះគ្រីស្ទប្រោសអ្នកដែលប្រេះឆា
ទ្រង់អាចព្យាបាលទំនាក់ទំនងប្រេះឆានឹងព្រះ ទំនាក់ទំនងប្រេះឆានឹងមនុស្សផ្សេងទៀត ព្រមទាំងបំណែកប្រេះឆារបស់យើងផ្ទាល់ ។
កាលប៉ុន្មានឆ្នាំមុន នៅឯការជួបជុំគ្រួសារមួយ ក្មួយប្រុសអាយុប្រាំបីឆ្នាំរបស់ខ្ញុំឈ្មោះ វិល្លៀម បានសួររកកូនប្រុសច្បងរបស់យើងឈ្មោះ ប្រីតថុន ថាចង់លេងបាល់ជាមួយគាត់ឬទេ ។ ប្រីតថុនបានឆ្លើយដោយរំភើបថា « បាទ ! បងចង់លេង ! » បន្ទាប់ពីពួកគេលេងបានមួយសន្ទុះ ប្រីតថុន ទប់បាល់មិនជាប់ ធ្វើឲ្យបែកថូបុរាណមួយរបស់លោកតាលោកយាយគាត់ ។
ប្រីតថុនមានអារម្មណ៍មិនល្អ ។ ពេលគាត់បានឱនចុះរើសកំទិចបាក់បែកនោះ ប្អូនប្រុស វិល្លៀម បានដើរមកអង្អែលខ្នងបងជីដូនមួយរបស់គាត់ដោយក្ដីស្រឡាញ់ ។ បន្ទាប់មក គាត់បានលួងថា « បងប្រីតថុន កុំព្រួយអី ។ ខ្ញុំធ្លាប់ធ្វើបែករបស់របររបស់លោកយាយលោកតា ពួកគាត់បានឱបខ្ញុំ ហើយបានប្រាប់ថា ‹ វិល្លៀម មិនអីទេ ។ ចៅទើបតែអាយុប្រាំឆ្នាំហ្នឹង › » ។
ប្រីតថុន បានឆ្លើយតបថា « វិល្លៀម ប៉ុន្តែបងអាយុ ២៣ ឆ្នាំហើយ ! »
យើងអាចរៀនយ៉ាងច្រើនមកពីព្រះគម្ពីរ អំពីរបៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នឹងជួយយើងជួសជុលអ្វីដែលបាក់បែកនៅក្នុងជីវិតដោយជោគជ័យ មិនថាយើងមានអាយុប៉ុន្មាននោះទេ ។ ទ្រង់អាចព្យាបាលទំនាក់ទំនងប្រេះឆានឹងព្រះ ទំនាក់ទំនងប្រេះឆានឹងមនុស្សផ្សេងទៀត ព្រមទាំងបំណែកប្រេះឆារបស់យើងផ្ទាល់ ។
ទំនាក់ទំនងប្រេះឆានឹងព្រះ
ពេលព្រះអង្គសង្គ្រោះកំពុងបង្រៀននៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ នោះពួកអាចារ្យ និងពួកផារិស៊ីបាននាំស្ត្រីម្នាក់មកឯទ្រង់ ។ យើងពុំដឹងពីរឿងរបស់នាងទាំងស្រុងទេ គ្រាន់តែដឹងថា នាងត្រូវ « គេចាប់បាន កំពុងដែលសហាយស្មន់នឹងគ្នា » ។១ ជាញឹកញាប់ ព្រះគម្ពីរគ្រាន់តែប្រាប់នូវផ្នែកដ៏តូចមួយនៃជីវិតរបស់មនុស្សម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ ហើយផ្អែកលើមួយផ្នែកនោះ ពេលខ្លះយើងមានទំនោរចង់លើកតម្កើង ឬថ្កោលទោស ។ យើងពុំអាចយល់អំពីជីវិតមនុស្សម្នាក់តាមរយៈគ្រាដ៏អស្ចារ្យមួយ ឬការខកចិត្តទូទៅដ៏សោកស្ដាយមួយនោះឡើយ ។ គោលបំណងនៃដំណើររឿងក្នុងព្រះគម្ពីរទាំងនេះ គឺដើម្បីជួយយើងឲ្យឃើញថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាចម្លើយនៅពេលនោះ ហើយទ្រង់ជាចម្លើយនៅពេលនេះផងដែរ ។ ទ្រង់ត្រាស់ដឹងពីដំណើររឿងទាំងស្រុង និងការរងទុក្ខរបស់យើងយ៉ាងច្បាស់ ក៏ដូចជាសមត្ថភាព និងភាពងាយរងគ្រោះរបស់យើងផងដែរ ។
ព្រះគ្រីស្ទតបទៅកាន់បុត្រីដ៏មានតម្លៃរបស់ព្រះម្នាក់នេះថា « ខ្ញុំក៏មិនកាត់ទោសនាងដែរ អញ្ជើញទៅចុះ តែកុំធ្វើបាបទៀតឡើយ » ។២ របៀបមួយទៀតក្រៅពីនិយាយថា « អញ្ជើញទៅចុះ តែកុំធ្វើបាបទៀតឡើយ » នោះយើងអាចនិយាយថា « អញ្ជើញទៅចុះ ហើយសូមផ្លាស់ប្ដូរ » ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះកំពុងអញ្ជើញនាងឲ្យប្រែចិត្ត ឲ្យផ្លាស់ប្ដូរឥរិយាបថការទំនាក់ទំនង និងអារម្មណ៍អំពីខ្លួននាង ព្រមទាំងដួងចិត្តរបស់នាងផង ។
ដោយសារតែព្រះគ្រីស្ទ នោះការសម្រេចចិត្តរបស់យើងដើម្បី « ទៅ ហើយផ្លាស់ប្ដូរ » ក៏អាចជួយយើងឲ្យ « ទៅ ហើយទទួលការព្យាបាល » ផងដែរ ដ្បិតទ្រង់គឺជាប្រភពនៃការព្យាបាលគ្រប់អ្វីដែលប្រេះឆានៅក្នុងជីវិតយើង ។ ក្នុងនាមជាអ្នកសង្រួបសង្រួមដ៏ធំ ជាមួយព្រះវរបិតា នោះព្រះគ្រីស្ទ ញែក ហើយស្ដារទំនាក់ទំនងដែលប្រេះឆាឡើងវិញឲ្យបរិសុទ្ធ—ពិសេសបំផុត ទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះ ។
ការបកប្រែរបស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ប្រាប់យ៉ាងច្បាស់ថា ស្ត្រីនោះ ពិតជា បានធ្វើតាមដំបូន្មានរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយបានផ្លាស់ប្ដូរជីវិតនាង ៖ « ហើយស្ត្រីនោះបានសរសើរដល់ព្រះ និងជឿលើព្រះនាមទ្រង់តាំងពីពេលនោះមក » ។៣ គួរឲ្យសោកស្ដាយដែលយើងមិនស្គាល់ឈ្មោះ ឬព័ត៌មានលម្អិតផ្សេងទៀតអំពីនាង បន្ទាប់ពីគ្រានោះ ពីព្រោះវាតម្រូវឲ្យមានការប្ដេជ្ញាចិត្ត ការបន្ទាបខ្លួន និងសេចក្ដីជំនឿដ៏ធំធេងលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដើម្បីនាងប្រែចិត្ត និងផ្លាស់ប្ដូរបានដូច្នោះ ។ អ្វីដែលយើងដឹងគឺថា នាងជាស្ត្រីម្នាក់ ដែល « ជឿលើព្រះនាមទ្រង់ » ដោយការយល់ដឹងថា នាងពុំបានទៅហួសពីរង្វង់នៃការពលិកម្មដ៏និរន្ដរ៍ និងអស់កល្បជានិច្ចរបស់ទ្រង់នោះទេ ។
ទំនាក់ទំនងដែលប្រេះឆានឹងមនុស្សផ្សេងទៀត
នៅក្នុង លូកា ជំពូកទី ១៥ យើងអានពីរឿងប្រៀបប្រដូចមួយអំពីបុរសម្នាក់ដែលមានកូនប្រុសពីរនាក់ ។ កូនប្អូនបានសុំមរតកពីឪពុកខ្លួន ចេញដំណើរទៅឯស្រុកឆ្ងាយ ហើយក៏បង្ហិនទ្រព្យដោយសារល្បែងដ៏ហួសខ្នាត ។៤
« កាលបានចាយអស់រលីងហើយ នោះកើតមានអំណត់ជាខ្លាំងនៅស្រុកនោះ វាក៏មានសេចក្តីទ័លក្រ ។
« រួចទៅបម្រើអ្នកស្រុកនោះម្នាក់ ហើយគេប្រើឲ្យទៅឯវាលឃ្វាលហ្វូងជ្រូក ។
« វាមានចិត្តចង់ចម្អែតពោះ ដោយសំបកដែលជ្រូកស៊ីណាស់ តែគ្មានអ្នកណាឲ្យសោះ ។
« កាលវាភ្ញាក់ដឹងខ្លួន នោះក៏គិតថា ឪពុកអញមានជើងឈ្នួលប៉ុន្មានៗ សុទ្ធតែមានអាហារបរិបូរគ្រប់គ្នា តែនៅទីនេះ អញជិតដាច់ពោះស្លាប់ហើយ !
« អញនឹងក្រោកឡើង ទៅនិយាយនឹងគាត់ថា លោកឪពុក ខ្ញុំបានធ្វើបាបនឹងព្រះ ហើយនឹងលោកឪពុកមែន ។
« ខ្ញុំនេះមិនគួរឲ្យគេហៅជាកូនលោកឪពុកទៀតទេ សូមទទួលខ្ញុំ ទុកដូចជាជើងឈ្នួលលោកឪពុកវិញចុះ ។
« នោះវាក៏ក្រោកឡើងដើរទៅ លុះឪពុកឃើញពីចម្ងាយហើយ ក៏មានចិត្តអាណិតមេត្តា ហើយរត់ទៅឱបថើបវា » ។៥
ខ្ញុំជឿថា ហេតុការណ៍ដែលឪពុកបានរត់ទៅរកកូនប្រុសរបស់គាត់ គឺសំខាន់ណាស់ ។ ការឈឺចាប់ដែលកូនប្រុសនោះបានធ្វើដាក់ឪពុកខ្លួន វាធ្ងន់ធ្ងរណាស់ ។ ឪពុកនោះក៏ប្រហែលជាមានភាពអាម៉ាស់ដោយសារទង្វើរបស់កូនប្រុសខ្លួនខ្លាំងផងដែរ ។
បើដូច្នោះ ហេតុអ្វីក៏ឪពុកមិនចាំឲ្យកូនសូមទោសដូច្នេះ ? ហេតុអ្វីបានជាគាត់មិនទាមទារសំណង ហើយដោះស្រាយបញ្ហា ពីមុននឹងផ្ដល់ការអត់ទោស និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដូច្នេះ ? នេះជាអ្វីដែលខ្ញុំពិចារណាជាញឹកញាប់ ។
ព្រះអម្ចាស់បង្រៀនយើងថា ការអត់ទោសឲ្យមនុស្សដទៃទៀត គឺជាបទបញ្ញត្តិជាសកលមួយ « យើងជាព្រះអម្ចាស់នឹងអត់ទោសដល់អ្នកណា ដែលយើងនឹងអត់ទោស ប៉ុន្តែរីឯអ្នកវិញគឺតម្រូវឲ្យអត់ទោសដល់មនុស្សទាំងអស់ » ។៦ ដើម្បីផ្ដល់ការអត់ទោសអាចត្រូវការភាពក្លាហាន និងការបន្ទាបខ្លួនយ៉ាងខ្លាំង ។ វាក៏អាចត្រូវការពេលវេលាផងដែរ ។ វាតម្រូវឲ្យយើងដាក់សេចក្ដីជំនឿ និងការទុកចិត្តទៅលើព្រះអម្ចាស់ ខណៈយើងទទួលខុសត្រូវចំពោះស្ថានភាពនៃដួងចិត្តរបស់យើង ។ ត្រង់ចំនុចនេះវាផ្អែកទៅលើសារៈសំខាន់ និងអំណាចនៃសិទ្ធិជ្រើសរើសរបស់យើង ។
តាមការពិពណ៌នាអំពីឪពុករូបនេះនៅក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចអំពីកូនប្រុសខ្ជះខ្ជាយ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានសង្កត់ធ្ងន់ថា ការអភ័យទោសគឺជាអំណោយដ៏ថ្លៃថ្លាបំផុតមួយ ដែលយើងអាចផ្តល់ឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយជាពិសេសឲ្យចំពោះ ខ្លួនយើងផ្ទាល់ ។ ការស្រាយបន្ទុកនៃដួងចិត្តរបស់យើង តាមរយៈការអភ័យទោស ពុំតែងតែងាយស្រួលនោះទេ ប៉ុន្តែតាមរយៈព្រះចេស្ដាដ៏ជាជំនួយរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះយើងអាចធ្វើទៅបាន ។
បំណែកប្រេះឆារបស់យើងផ្ទាល់
នៅក្នុង កិច្ចការ ជំពូកទី ៣យើងរៀនអំពីបុរសម្នាក់ ដែលខ្វិនពីកំណើត ហើយ « រីឯនៅត្រង់មាត់ទ្វារព្រះវិហារ ដែលហៅថាទ្វារលំអ គេតែងសែងគាត់យកមកដាក់នៅទីនោះរាល់តែថ្ងៃ ដើម្បីឲ្យបានសូមទានចំពោះអស់អ្នកដែលចូលទៅក្នុងព្រះវិហារ » ។៧
អ្នកខ្វិនសុំទាននោះ មានអាយុជាង ៤០ ឆ្នាំ៨ហើយគាត់បានចំណាយពេលពេញមួយជីវិតក្នុងស្ថានភាពចង់បាន និងរង់ចាំ ដែលហាក់ដូចជាគ្មានទីបញ្ចប់ ដ្បិតគាត់ត្រូវពឹងផ្អែកលើចិត្តសប្បុរសរបស់មនុស្សដទៃ ។
ថ្ងៃមួយគាត់បានឃើញ « ពេត្រុស និងយ៉ូហាន កំពុងតែដើរចូលទៅក្នុងព្រះវិហារ [ នោះ ] គាត់សូមទាន ។
« តែពេត្រុស ព្រមទាំងយ៉ូហានក៏សម្លឹងមើលទៅគាត់ប្រាប់ថា ចូរមើលមកយើងឯណេះ ។
« គាត់ក៏ស្តាប់តាម ដោយសង្ឃឹមថានឹងបានអ្វីខ្លះ ។
« តែពេត្រុសនិយាយថា ឯប្រាក់ ហើយនិងមាស ខ្ញុំគ្មានទេ តែរបស់ដែលខ្ញុំមាន នោះខ្ញុំនឹងឲ្យដល់អ្នក គឺដោយសារព្រះនាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ពីស្រុកណាសារ៉ែត ចូរអ្នកក្រោកឡើងដើរទៅចុះ ។
« រួចក៏ចាប់ដៃស្តាំលើកគាត់ឡើង ស្រាប់តែប្រអប់ជើង និងភ្នែកគោររបស់គាត់ មានកំឡាំងឡើងភ្លាម ។
« គាត់ក៏ស្ទុះឈរឡើងដើរទៅមក ហើយចូលទៅក្នុងព្រះវិហារជាមួយនឹងអ្នកទាំង២នោះ ទាំងដើរ ទាំងលោត ទាំងសរសើរព្រះផង » ។៩
ជាញឹកញាប់ យើងអាចឃើញខ្លួនឯងដូចជាអ្នកខ្វិនសុំទាននៅឯច្រកទ្វារព្រះវិហារបរិសុទ្ធនោះដែរ— ដែល « [ កំពុង ] សង្ឃឹមដល់ព្រះយេហូវ៉ា »១០ដោយអត់ធ្មត់—ឬពេលខ្លះដោយអន្ទះសា ។ កំពុងរង់ចាំទទួលការព្យាបាលខាងរាងកាយ និងខាងសតិអារម្មណ៍ ។ កំពុងរង់ចាំទទួលចម្លើយដែលចាក់ចូលក្នុងក្រអៅបេះដូងយើង ។ កំពុងរង់ចាំអព្ភូតហេតុមួយ ។
ការរង់ចាំព្រះអម្ចាស់អាចជាកន្លែងពិសិដ្ឋមួយ—ជាទីកន្លែងដុសខាត់ និងសម្រាំង ដែលយើងអាចបានស្គាល់ព្រះអង្គសង្គ្រោះក្នុងរបៀបដ៏ជ្រាលជ្រៅផ្ទាល់ខ្លួនមួយ ។ ការរង់ចាំព្រះអម្ចាស់អាចជាកន្លែងពិសិដ្ឋមួយដែលយើងរកឃើញខ្លួនឯងសួរថា« ឱព្រះអង្គអើយ តើព្រះអង្គគង់នៅទីណា ? »១១—ជាកន្លែងមួយដែលការតស៊ូខាងវិញ្ញាណតម្រូវឲ្យយើងអនុវត្តសេចក្តីជំនឿលើព្រះគ្រីស្ទ ដោយចេតនាក្នុងការជ្រើសរើសទ្រង់ម្តងហើយម្តងទៀត ។ ខ្ញុំស្គាល់កន្លែងនេះ ហើយខ្ញុំយល់អំពីការរង់ចាំបែបនេះ ។
ខ្ញុំបានចំណាយពេលរាប់ម៉ោង នៅកន្លែងព្យាបាលជំងឺមហារីក ទាំងខ្ញុំនិងមនុស្សជាច្រើនទៀតដែលរងទុក្ខ កំពុងចង់បានព្យាបាលឲ្យជាយ៉ាងខ្លាំង ។ អ្នកខ្លះក៏រស់ អ្នកខ្លះទៀតក៏ស្លាប់ ។ ខ្ញុំបានរៀនយ៉ាងល្អថា ការសង្គ្រោះពីការសាកល្បងរបស់យើង គឺមានខុសៗគ្នាសម្រាប់យើងម្នាក់ៗ ហេតុដូច្នោះ យើងពុំគួរផ្ដោតខ្លាំងទៅលើរបៀបដែលយើងត្រូវបានសង្គ្រោះទេ តែត្រូវផ្ដោតឲ្យកាន់តែខ្លាំងទៅលើទ្រង់ដែលជាអ្នកសង្គ្រោះវិញ ។ យើងគួរតែសង្កត់ធ្ងន់ផ្ដោតទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជានិច្ច !
ការអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះគ្រីស្ទមានន័យថា ពុំគ្រាន់តែទុកចិត្តលើព្រះឆន្ទៈរបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែទុកចិត្តទៅលើពេលវេលារបស់ទ្រង់ផងដែរ ។ ដ្បិតទ្រង់ជ្រាបយ៉ាងច្បាស់នូវអ្វីដែលយើងត្រូវការ ហើយពេលដែលយើងត្រូវការ ។ ពេលយើងព្រមទទួលធ្វើតាមព្រះឆន្ទៈរបស់ព្រះអម្ចាស់ យើងនឹងទទួលបានច្រើនជាងអ្វីដែលយើងប្រាថ្នាចង់បាននៅទីបំផុត ។
មិត្តជាទីស្រឡាញ់ យើងទាំងអស់គ្នាមានអ្វីមួយនៅក្នុងជីវិតយើងដែលប្រេះឆា ដែលចាំបាច់ត្រូវប៉ះប៉ូវ ជួសជុល ឬប្រោសឲ្យជា ។ នៅពេលយើងបែរទៅរកព្រះអង្គសង្គ្រោះ ពេលយើងសម្របដួងចិត្ត និងគំនិតយើងជាមួយទ្រង់ ពេលយើងប្រែចិត្ត នោះទ្រង់នឹងយាងមកកាន់យើង « ដោយអំណាចប្រោសឲ្យជានៅក្នុងចំអេងស្លាបទ្រង់ »១២ឱបក្រសោបយើងដោយក្ដីស្រឡាញ់ ហើយមានបន្ទូលថា « មិនអីទេ ។ បងប្អូនទើបតែមានអាយុ ៥ ឆ្នាំ—ឬ ១៦ ឆ្នាំ, ២៣ ឆ្នាំ, ៤៨ ឆ្នាំ, ៦៤ ឆ្នាំ, ៩១ ឆ្នាំហ្នឹង ។ យើងអាចជួសជុលវាជាមួយគ្នា ! »
ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ពុំមានអ្វីដែលប្រេះឆានៅក្នុងជីវិតរបស់បងប្អូនខ្លាំងហួសពីព្រះចេស្ដានៃការព្យាបាល ការប្រោសលោះ និងការជួយរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនោះទេ ។ នៅក្នុងព្រះនាមដ៏ពិសិដ្ឋ និងបរិសុទ្ធនៃទ្រង់ ដែលមានឫទ្ធានុភាពដើម្បីព្យាបាល នោះគឺជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ៕