ការតភ្ជាប់គ្នានូវបទបញ្ញត្តិធំទាំងពីរ

ដោយអែលឌើរ ហ្គែរី អ៊ី ស្ទីវ៉ែនសុន

ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់

សមត្ថភាពរបស់យើងក្នុងការធ្វើតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺអាស្រ័យទៅលើកម្លាំង និងអំណាចរបស់យើង ដើម្បីរស់នៅតាមព្រះបញ្ញត្តិទីមួយ និងទីពីរដោយមានតុល្យភាព និងមានការលះបង់ស្មើគ្នា ។

សេចក្ដីផ្ដើម

ពេលដែលភរិយាខ្ញុំ លីសា និងខ្ញុំធ្វើដំណើរទៅបំពេញភារកិច្ចនៅទូទាំងពិភពលោក យើងរីករាយយ៉ាងខ្លាំងនឹងឯកសិទ្ធិនៃការជួបជាមួយបងប្អូន ក្រុមជំនុំធំ និងតូចទាំងឡាយ ។ ការលះបង់របស់បងប្អូនចំពោះកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់លើកទឹកចិត្តពួកយើង ហើយឈរជាទីបន្ទាល់មួយចំពោះដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ យើងត្រឡប់មកផ្ទះវិញបន្ទាប់ពីការធ្វើដំណើរនីមួយៗទាំងងឿងឆ្ងល់ថា តើយើងអាចផ្តល់ឲ្យច្រើនដូចដែលយើងបានទទួលដែរឬទេ ។

នៅពេលធ្វើដំណើរ យើងមានពេលវេលាតិចតួចដើម្បីដើរទស្សនា ។ ទោះជាយ៉ាងណា ខ្ញុំបានចំណាយពេលខ្លះៗធ្វើតាមក្ដីស្រឡាញ់ជាក់លាក់មួយ ពេលដែលអាចធ្វើទៅបាន ។ ខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍លើស្ថាបត្យកម្ម និងរចនាបទ ហើយចាប់អារម្មណ៍ជាពិសេសទៅលើស្ពាន ។ ស្ពានខ្សែកាបធ្វើឲ្យខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំង ។ មិនថាវាជាស្ពានឥន្ទធនូទីក្រុងតូក្យូ ស្ពាន Tsing Ma ( ស៊ីង ម៉ា ) ទីក្រុងហុងកុង ស្ពាន Tower ( ថោវើរ ) ទីក្រុងឡុងដ៍ ឬក៏ស្ពានផ្សេងទៀតដែលខ្ញុំបានឃើញនោះទេ ខ្ញុំស្ញប់ស្ញែងចំពោះទេពកោសល្យវិស្វកម្មដែលបានសាងសង់នៅក្នុងរចនាសម្ព័ន្ធដ៏ស្មុគស្មាញទាំងនេះណាស់ ។ ស្ពាននាំយើងទៅកន្លែងដែលយើងមិនអាចទៅដល់ ។ ( ពីមុនខ្ញុំបន្ដ ខ្ញុំកត់សម្គាល់ថា តាំងពីរៀបចំសារលិខិតនេះ មានគ្រោះសោកនាដកម្មបាក់ស្ពានដែលបានកើតឡើងនៅ Baltimore ។ ពួកយើងសោកស្ដាយចំពោះការបាត់បង់ជីវិត ហើយសូមចូលរួមរំលែកទុក្ខចំពោះគ្រួសារដែលទទួលរងគ្រោះទាំងឡាយផង ) ។

ស្ពានខ្សែកាបដ៏អស្ចារ្យ

ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំត្រូវបានចាត់ឲ្យទៅចូលរួមសន្និសីទមួយនៅរដ្ឋកាលីហ្វូញ៉ា ជាកន្លែងដែលខ្ញុំបានជិះឆ្លងស្ពានហ្គូលឌិន ហ្គេត ជាវិស្វកម្មដ៏អស្ចារ្យក្នុងពិភពលោកម្ដងទៀត ។ សំណង់ដ៏ឆ្នើមនេះ មានទម្រង់យ៉ាងស្រស់ស្អាត ងាយស្រួលប្រើប្រាស់ និងជាវិស្វកម្មដ៏អស្ចារ្យ ។ វាគឺជាស្ពានខ្សែកាបបុរាណមួយដែលមានប៉មនៅសងខាង ហើយបានទ្រដោយកំពង់ផែធំៗ ។ ប៉មភ្លោះដ៏ធំធ្ងន់មហិមា ដែលលាតសន្ធឹងលើផ្ទៃមហាសមុទ្រ គឺជាធាតុដំបូងគេដែលត្រូវបានសាងសង់ ។ ប៉មទាំងពីរនោះជួយរែកខ្សែកាបមេដែលលាតសន្ធឹង រួមទាំងខ្សែកាបបញ្ឈរដែលព្យួរចេញពីខ្សែកាបមេ ដើម្បីទ្រផ្លូវដែលនៅខាងក្រោម ។ សមត្ថភាពរក្សាលំនឹងដ៏ខ្លាំង— កម្លាំងនៃប៉ម— គឺអស្ចារ្យណាស់នៅពីក្រោយវិស្វកម្មស្ពាននោះ ។

រូបភាពសំណង់ដំបូងនៃស្ពាននេះធ្វើទីបន្ទាល់ពីគោលការណ៍នៃវិស្វកម្មនេះ ។ ធាតុរបស់ស្ពាននីមួយៗត្រូវបានទ្រទម្ងន់ដោយប៉មស៊ីមេទ្រីពីរ ដែលវាភ្ជាប់គ្នាពីមួយទៅមួយដោយពឹងទៅលើគ្នាទៅវិញទៅមក ។

នៅពេលការសាងសង់បញ្ចប់ ប៉មទាំងពីរនេះមានភាពរឹងមាំ ហើយកំពង់ផែដែលមានយុថ្កាភ្ជាប់ទៅនឹងគ្រឹះនៃផ្ទាំងថ្ម គឺបង្ហាញនូវភាពរឹងមាំ និងភាពស្រស់ស្អាត ។

ថ្ងៃនេះខ្ញុំសូមអញ្ជើញបងប្អូនឲ្យមើលស្ពានដ៏អស្ចារ្យនេះ— ដែលមានប៉មភ្លោះត្រូវបានសាងសង់ឡើងនៅលើគ្រឹះដ៏រឹងមាំ— តាមរយៈទស្សនៈវិស្ស័យនៃដំណឹងល្អ ។

នៅជិតចុងបញ្ចប់នៃការបម្រើរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលឥឡូវយើងហៅថាសប្តាហ៍ដ៏បរិសុទ្ធ ពួកផារិស៊ី ជាអ្នកច្បាប់ម្នាក់បានសួរព្រះអង្គសង្គ្រោះនូវសំណួរមួយដែលគាត់បានដឹងថានឹងមិនអាចឆ្លើយបាន ៖លោកគ្រូ ក្នុងបណ្តាក្រឹត្យវិន័យ តើបញ្ញត្តិណាដែលយ៉ាងសំខាន់បំផុត ? »៣ អ្នកច្បាប់ដែល « ល្បងសួរទ្រង់ » និងស្វែងរកចម្លើយស្របច្បាប់ដែលហាក់ដូចជាចង់បញ្ឆោតក្នុងការសួរសំណួររបស់គាត់ក៏ បានទទួលការឆ្លើយតបដ៏ពិតប្រាកដ ពិសិដ្ឋ និងដ៏ទេវភាព ។

« នោះព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលទៅកាន់គាត់ថា ត្រូវឲ្យស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះនៃឯងឲ្យអស់អំពីចិត្ត អស់អំពីព្រលឹង ហើយអស់អំពីគំនិតឯង ។

« នេះជាបញ្ញត្តយ៉ាងសំខាន់ទី១ » ។ បើប្រៀបប្រដូចទៅនឹងស្ពានរបស់យើង ស្ដាប់ទៅគឺប៉មទីមួយ !

« ហើយបញ្ញត្តិទីពីរក៏បែបដូចគ្នាគឺថា ត្រូវឲ្យស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចខ្លួនឯង » ។ នេះជាប៉មទី២ !

« បណ្តាក្រឹត្យវិន័យ និងអស់ទាំងទំនាយហោរាទាំងប៉ុន្មាន ក៏សម្រេចនៅបទបញ្ញត្តិទាំងពីរប្រការនេះឯង » ។ ធាតុដែលផ្សេងៗទាំងប៉ុន្មាននៃស្ពាន !

ប្រហែលជាយើងអាចពិនិត្យមើលបទបញ្ញត្តិធំទាំងពីរនេះ ដែលបានបង្ហាញ និងលើកឡើងនៅក្នុងការឆ្លើយតបរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ពេលបងប្អូនធ្វើដូច្នេះ សូមស្រមៃអំពីស្ពានខ្សែកាបដ៏អស្ចារ្យនេះដក់ជាប់នៅក្នុងគំនិតរបស់បងប្អូន ។

ស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់

ដំបូង ស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ដោយអស់អំពីចិត្ត ព្រលឹង និងគំនិតរបស់បងប្អូនទាំងអស់គ្នា។

នៅក្នុងចម្លើយនេះ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានសង្ខេបខ្លឹមសារនៃក្រឹត្យវិន័យដែលបានបង្ហាញនៅក្នុងការបង្រៀនដ៏ពិសិដ្ឋនៃព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ។ ដើម្បីស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់គឺផ្ដើមចេញពីចិត្តរបស់បងប្អូន—គឺនិស្ស័យរបស់បងប្អូនតែម្ដង ។ បន្ទាប់មក ព្រះអម្ចាស់បានសុំឲ្យបងប្អូនស្រឡាញ់អស់ពីព្រលឹងរបស់បងប្អូន—ឧទ្ទិសថ្វាយពេញមួយជីវិតបងប្អូន ហើយនៅទីបំផុត ត្រូវស្រឡាញ់ឲ្យអស់ពីគំនិតបងប្អូន—គឺអស់ពីភាពវៃឆ្លាត និងបញ្ញារបស់បងប្អូន ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះគឺគ្មានកម្រិត ឬដែនកំណត់នោះទេ ។ ដង្វាយធួនរបស់ព្រះគ្រីស្ទគឺនិរន្ដរ៍ និងអស់កល្បជានិច្ច ។

សម្រាប់ខ្ញុំ ការអនុវត្តបទបញ្ញត្តិធំទីមួយ ពេលខ្លះអាចមានអារម្មណ៍ថាពិបាកអនុវត្ត ថែមទាំងគួរឲ្យភ័យខ្លាចទៀតផង ។ ជាសំណាងល្អ ពេលខ្ញុំជញ្ជឹងគិតនូវព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូវ នោះធ្វើឲ្យខ្ញុំកាន់តែយល់ច្បាស់អំពីបទបញ្ញត្តិនេះ ៖ « បើអ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់ខ្ញុំ ចូរកាន់តាមបញ្ញត្តិរបស់ខ្ញុំចុះ » ។ ការណ៍នេះខ្ញុំអាចធ្វើបាន ។ ខ្ញុំអាចស្រឡាញ់ព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលបន្ទាប់មកឈានដល់ការអធិស្ឋាន ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ និងការថ្វាយបង្គំនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ យើងស្រឡាញ់ព្រះបិតា និងព្រះរាជបុត្រាតាមរយៈការថ្វាយដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ ការរក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាកជាបរិសុទ្ធ ការរស់នៅប្រកបដោយគុណធម៌ និងបរិសុទ្ធ ហើយដោយការគោរពប្រតិបត្តិ ។

ជាញឹកញាប់ ការស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ត្រូវបានវាស់វែងតាមរយៈទង្វើតូចៗប្រចាំថ្ងៃ ការខិតខំដើរនៅលើផ្លូវនៃសេចក្ដីសញ្ញា ៖ សម្រាប់យុវវ័យគឺការប្រើប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គមដើម្បីគាំទ្រគ្នាជាជាងការជាន់ពន្លិច ការចាកចេញពីពិធីជប់លៀង រោងភាពយន្ត ឬសកម្មភាពដែលផ្ទុយពីបទដ្ឋាន ការបង្ហាញការគោរពចំពោះអ្វីដែលពិសិដ្ឋ ។

សូមពិចារណាអំពីឧទាហរណ៍ដ៏ទន់ភ្លន់នេះ ៖ វាគឺជាថ្ងៃអាទិត្យតមអាហារ ដែល វាននិងខ្ញុំ បានគោះទ្វារផ្ទះតូចស្រគត់ស្រគំមួយ ។ ពួកយើង និងឌីកុនដទៃទៀតនៅក្នុងកូរ៉ុមបានមកទីនោះ ដោយរំពឹងថានឹងឭពាក្យ « សូមចូលមក » ស្រែកស្វាគមន៍នៅក្នុងសំឡេងកាត់អាឡឺម៉ង់ តាមច្រកទ្វារ ។ បងស្រី ម៉ូល័រ គឺជាស្ត្រីមេម៉ាយអន្តោប្រវេសន៍ម្នាក់នៅក្នុងវួដ ។ គាត់ពុំអាចបើកទ្វាបានលឿនទេ ព្រោះគាត់ងងឹតភ្នែក ។ ពេលបោះជំហានចូលក្នុងផ្ទះ គាត់បានជម្រាបសួរដោយសំណួរល្អថា ៖ តើអ្នកមានឈ្មោះអ្វីដែរ ? តើអ្នកសុខសប្បាយជាទេ ? តើអ្នកស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ទេ ? យើងបានតប ហើយចែកចាយថា ពួកយើងមកទទួលដង្វាយតមអាហាររបស់គាត់ ។ ទោះជាពួកយើងនៅក្មេង ស្ថានភាពតូចទាបរបស់គាត់ បានបង្ហាញច្បាស់ ហើយជំនឿដ៏ពោរពេញរបស់គាត់ បានធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដួងចិត្តយើងយ៉ាងខ្លាំង គាត់ថា ៖ « ខ្ញុំដាក់ប្រាក់នៅលើតុកាលពីព្រឹកមិញ ។ ខ្ញុំមានអំណរគុណណាស់ដើម្បីថ្វាយដង្វាយតមអាហាររបស់ខ្ញុំ ។ តើប្អូនអាចជួយដាក់វាទៅក្នុងស្រោមសំបុត្រ ហើយបំពេញវិក្ក័យបត្រតមអាហារឲ្យខ្ញុំបានឬទេ ? ពួកយើងតែងតែទទួលអារម្មណ៍ដក់ជាប់ក្នុងចិត្ត ពេលយើងចាកចេញពីផ្ទះគាត់ ។

ស្តេចបេនយ៉ាមីនបានសន្យាថា អស់អ្នកដែលធ្វើតាមបទបញ្ញត្តិដ៏អស្ចារ្យទីមួយនេះនឹងទទួលបានលទ្ធផលដ៏អស្ចារ្យ ។ « ខ្ញុំចង់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាគិតពិចារណា អំពីស្ថានភាពដ៏មានពរ និងរីករាយ នៃអស់អ្នកណាដែលកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយនៃព្រះ ។ … ពួកគេបានពរគ្រប់យ៉ាង… ហើយបើសិនជាពួកគេរក្សាការស្មោះត្រង់ដរាបដល់ចុងបំផុត នោះពួកគេនឹងត្រូវបានទទួលនៅស្ថានសួគ៌ … ក្នុងស្ថានភាពសុភមង្គលដ៏មិនចេះចប់មិនចេះហើយ » ។

ការស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់នាំមកនូវសុភមង្គលអស់កល្បជានិច្ច !

ចូរស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងរបស់បងប្អូន

រួចព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា « ហើយបញ្ញត្តិទីពីរក៏បែបដូចគ្នា គឺថា « ត្រូវឲ្យស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចខ្លួនឯង » ។ នេះគឺជាប៉មទីពីររបស់ស្ពាន ។

នៅចំណុចនេះ ព្រះយេស៊ូវបានតភ្ជាប់ការសម្លឹងមើលទៅលើស្ថានសួគ៌ ឲ្យស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ ទៅនឹងការសម្លឹងមើលទៅផែនដីរបស់យើងឲ្យស្រឡាញ់អ្នកដទៃ ទាំងប្រុសទាំងស្រី ។ រឿងទាំងពីរនេះគឺពាក់ព័ន្ធគ្នា ។ ការស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់មិនពេញលេញទេ បើយើងមិនអើពើរនឹងអ្នកជិតខាងយើង ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលបង្ហាញចេញទៅនេះគឺមានរួមបញ្ចូលបុត្រាបុត្រីទាំងអស់របស់ព្រះដោយមិនគិតពីភេទ វណ្ណៈសង្គម ជាតិសាសន៍ ចំណូល អាយុ ឬជនជាតិណាឡើយ ។ យើងស្វែងរកអ្នកដែលឈឺចាប់ និងខូចចិត្ត អ្នកដែលមានភាពខ្វះខាត ព្រោះ « មនុស្សទាំងអស់ក៏ដូចគ្នានៅចំពោះព្រះដែរ » ។ យើង « ជួយអ្នកទន់ខ្សោយ លើកដៃដែលរោយ ហើយចម្រើនកម្លាំងដល់ក្បាលជង្គង់ដែលញ័រផង » ។

សូមពិចារណាអំពីឧទាហរណ៍នេះ ៖ បងប្រុស អេវែន បានភ្ញាក់ផ្អើលពេលគាត់បានទទួលការបំផុសគំនិតឲ្យឈប់ឡានហើយគោះទ្វារផ្ទះរបស់គ្រួសារមួយដែលគាត់មិនស្គាល់ ។ នៅពេលស្រ្តីមេម៉ាយដែលមានកូនជាង ១០ នាក់បានបើកទ្វារ គាត់បានឃើញស្ថានភាពដ៏លំបាក និងសេចក្តីត្រូវការដ៏ខ្លាំងរបស់ពួកគេ ។ រឿងទីមួយគឺសាមញ្ញ ផ្ទះរបស់ពួកគេត្រូវបានលាបថ្នាំហើយមានផ្ដល់ការងារបម្រើទាំងខាងសាច់ឈាម និងខាងវិញ្ញាណអស់ជាច្រើនឆ្នាំដល់ក្រុមគ្រួសារនេះ ។

ក្រោយមក អ្នកម្តាយដ៏មានអំណរគុណនេះបានសរសេរអំពីមិត្តដែលបានបញ្ជូនមកពីស្ថានសួគ៌របស់គាត់ថា « បងប្រុសបានចំណាយពេលពេញមួយជីវិតដើម្បីជួយពួកយើងដែលជាអ្នកតូចទាបបំផុត ។ ខ្ញុំចង់ស្តាប់នូវរឿងដែលព្រះអម្ចាស់ត្រូវមានបន្ទូលទៅកាន់បង នៅពេលទ្រង់សម្តែងការដឹងគុណចំពោះអំពើល្អទាំងផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុ និងខាងវិញ្ញាណដែលបងបានធ្វើ សម្រាប់មនុស្សដែលមានតែបង និងទ្រង់ប៉ុណ្ណោះដែលស្គាល់ ។ សូមអរគុណបងដែលបានផ្តល់ពរដល់យើងតាមវិធីជាច្រើន … សម្រាប់ពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ដែលបងបានបញ្ជូនមក ។ … ជាញឹកញាប់ខ្ញុំតែងតែឆ្ងល់ថា តើព្រះអម្ចាស់បានរើសបងជាពិសេស ឬក៏មានតែបងដែលស្តាប់ឮ » ។

ដើម្បីស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងបងប្អូន រួមមាននូវទង្វើសប្បុរស និងការបម្រើដូចជាគ្រីស្ទ ។ តើបងប្អូនអាចលះបង់កំហឹង អភ័យទោសដល់សត្រូវ ស្វាគមន៍ និងផ្ដល់ការងារបម្រើដល់អ្នកជិតខាង និងជួយមនុស្សចាស់ដែរឬទេ ? បងប្អូនម្នាក់ៗនឹងត្រូវបានបំផុសគំនិត នៅពេលបងប្អូនសាងសង់ប៉មនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ សម្រាប់អ្នកជិតខាង ។

ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បានបង្រៀនថា « ការផ្ដល់ជំនួយដល់មនុស្សដទៃ—ការខិតខំដោយមនសិកាដើម្បីមើលថែអ្នកដទៃឲ្យបានច្រើន ឬច្រើនជាងដែលយើងអាចមើលថែខ្លួនឯង—គឺជាអំណររបស់យើង ។ ជាពិសេស … នៅពេលវាពុំងាយស្រួល ហើយនៅពេលយើងត្រូវចេញពីភាពសុខស្រួលរបស់យើង ។ ការរស់នៅតាមព្រះបញ្ញត្តិធំទីពីរ គឺជាគន្លឹះ ដើម្បីប្រែក្លាយទៅជាសិស្សដ៏ពិតរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ » ។

ការពឹងអាស្រ័យគ្នា

ព្រះយេស៊ូវបានបន្តបង្រៀនទៀតថា « បណ្តាក្រឹត្យវិន័យ និងអស់ទាំងទំនាយហោរាទាំងប៉ុន្មានក៏សម្រេចនៅបទបញ្ញត្តិទាំងពីរប្រការនេះឯង » ។ ការបង្រៀននេះគឺជាការណែនាំដ៏សំខាន់ ។ មានការពាក់ព័ន្ធដ៏សំខាន់មួយរវាងការស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ និងការស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក ។ ដើម្បីឲ្យស្ពានហ្គោលដិនហ្គេតអនុវត្តមុខងារដែលបានរចនាឡើងរបស់វា នោះប៉មទាំងពីរត្រូវតែរឹងមាំស្មើគ្នា និងអានុភាពស្មើគ្នាដើម្បីទ្រទម្ងន់នៃខ្សែកាប ផ្លូវ និងចរាចរណ៍ឆ្លងកាត់ស្ពានដូចគ្នា ។ បើគ្មានស៊ីម៉េទ្រីនៃវិស្វកម្មនេះទេ ស្ពាននេះអាចនឹងធ្វើឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ អាចនាំឲ្យដួលរលំបាន ។ ដើម្បីឲ្យស្ពានខ្សែកាបណាមួយបើកដំណើរការបាន ប៉មរបស់វាត្រូវតែដំណើរការស្រុះគ្នាទាំងស្រុង ។ ដូចគ្នានេះដែរសមត្ថភាពរបស់យើងក្នុងការធ្វើតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺអាស្រ័យទៅលើកម្លាំង និងអំណាចរបស់យើង ដើម្បីរស់នៅតាមព្រះបញ្ញត្តិទីមួយ និងទីពីរដោយមានតុល្យភាព និងមានការលះបង់ស្មើគ្នាចំពោះព្រះបញ្ញត្តិទាំងពីរ ។

ការឈ្លោះទាស់ទែងមានកំណើនឡើងនៅក្នុងពិភពលោកដែលជួនកាលយើងមើលរំលង ឬមិនចងចាំ ។ អ្នកខ្លះបានផ្តោតខ្លាំងទៅលើការរក្សាបទបញ្ញត្តិ ដែលធ្វើឲ្យពួកគេមិនសូវចេះអត់ឱនចំពោះអ្នកដែលពួកគេមើលឃើញថាមិនសូវសុចរិត ។ អ្នកខ្លះពិបាកក្នុងការស្រឡាញ់អ្នកដែលជ្រើសរើសរស់នៅក្រៅសេចក្ដីសញ្ញា ឬមិនចូលរួមខាងសាសនាណាមួយ ។

ម្យ៉ាងវិញទៀត មានអ្នកខ្លះផ្ដោតលើសារៈសំខាន់នៃការស្រឡាញ់អ្នកដទៃដោយមិនទទួលស្គាល់ថា យើងគ្រប់រូបនឹងត្រូវទទួលខុសត្រូវនៅចំពោះព្រះនោះទេ ។ អ្នកខ្លះបដិសេធទាំងស្រុងនូវគំនិតដែលថា មានរឿងមួយដែលជាសេចក្ដីពិតទាំងស្រុង ឬត្រូវ និងខុស ហើយតម្រូវឲ្យយើងមានការអត់ឱនទោសតែម្យ៉ាង និងការទទួលយកទាំងស្រុងនូវជម្រើសរបស់អ្នកដទៃ ។ អតុល្យភាពទាំងនេះអាចបណ្ដាលឲ្យស្ពានខាងវិញ្ញាណរបស់បងប្អូនស្រុតចុះ ឬរលំផងដែរ ។

ប្រធាន ដាល្លិន អេក អូក បានរៀបរាប់អំពីរឿងនេះនៅពេលលោកថ្លែងថា ៖ « យើងត្រូវបានបង្គាប់ឲ្យស្រឡាញ់មនុស្សគ្រប់គ្នា ពីព្រោះរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូវអំពីសាសន៍សាម៉ារីល្អបង្រៀនថា មនុស្សគ្រប់គ្នាគឺជាអ្នកជិតខាងរបស់យើង ។ ប៉ុន្តែភាពខ្នះខ្នែងរបស់យើងដើម្បីគោរពតាមបទបញ្ញត្តិទីពីរនេះមិនត្រូវធ្វើឲ្យយើងភ្លេចពីបទបញ្ញត្តិទីមួយ ឲ្យស្រឡាញ់ព្រះ ឲ្យអស់អំពីចិត្ត អស់អំពីព្រលឹង ហើយអស់អំពីគំនិតរបស់យើងនោះឡើយ » ។

សរុបសេចក្តី

ដូច្នេះសំណួរសម្រាប់យើងម្នាក់ៗគឺថា តើយើងកសាងស្ពាននៃសេចក្តីជំនឿ និងការលះបង់របស់យើង—ដែលជាការសាងសង់ប៉មស្ពានដ៏ខ្ពស់នៃការស្រឡាញ់ព្រះ និងការស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងរបស់យើងដោយរបៀបណា ? មែនហើយ យើងគ្រាន់តែចាប់ផ្ដើមប៉ុណ្ណោះ ។ កិច្ចខិតខំដំបូងរបស់យើង អាចមើលទៅដូចជាគូសផែនការសង់ស្ពានដែលយើងចង់បាននៅលើក្រដាសជូតមាត់ ឬពង្រាងប្លង់មេដំបូងអ៊ីចឹង ។ វាអាចនឹងមានគោលដៅច្បាស់មួយចំនួនដើម្បីយល់បន្ថែមទៀតអំពីដំណឹងល្អរបស់ព្រះអម្ចាស់ ឬប្តេជ្ញាថានឹងវិនិច្ឆ័យអ្នកដទៃឲ្យតិចជាងនេះ ។ គ្មាននរណាម្នាក់ក្មេងពេក ឬចាស់ពេកដើម្បីចាប់ផ្តើមឡើយ ។

យូរៗទៅ ដោយមានការផែនការល្អិតល្អន់ និងប្រកបដោយការអធិស្ឋាន នោះគំនិតព្រាងៗត្រូវបានសម្រិតសម្រាំងឡើង ។ សកម្មភាពថ្មីក្លាយទៅជាទម្លាប់ ។ សេចក្តីព្រាងដំបូងក្លាយជាប្លង់មេ ។ យើងកសាងស្ពានខាងវិញ្ញាណផ្ទាល់ខ្លួនដោយមានដួងចិត្ត និងគំនិតស្មោះស្ម័គ្រចំពោះព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះរាជបុត្រាតែមួយគត់របស់ទ្រង់ ព្រមទាំងចំពោះបងប្អូនប្រុសស្រីយើងដែលយើងធ្វើការ លេង និងរស់នៅជាមួយផងដែរ ។

នៅថ្ងៃខាងមុខនៅពេលដែលបងប្អូនឆ្លងកាត់ស្ពានខ្សែកាបដ៏អស្ចារ្យ ឬសូម្បីតែពេលបងប្អូនឃើញរូបភាពមួយដែលមានប៉មដ៏ខ្ពស់សន្លឹម ខ្ញុំសូមអញ្ជើញបងប្អូនឲ្យចងចាំនូវព្រះបញ្ញត្តិធំទាំងពីរ ដែលបានពិពណ៌នាដោយព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ។ សូមឲ្យការបង្រៀនរបស់ព្រះអម្ចាស់បំផុសគំនិតយើង ។ សូមឲ្យចិត្ត និងគំនិតរបស់យើងត្រូវបានលើកឡើង ដើម្បីស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ ហើយងាកទៅស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងរបស់យើង ។

ខ្ញុំថ្លែងទីបន្ទាល់ សូមឲ្យសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងកាន់តែរឹងមាំទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ នៅក្នុងនាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ៕