Pagserbisyo diha sa Simbahan
Ang Akong Leksyon sa Gugma
Ang tagsulat nagpuyo sa California, USA.
Wala ko magdahum sa yanong proyekto sa pagserbisyo sa pagtudlo nako og daghan kaayo mahitungod sa gugma sa Langitnong Amahan alang sa Iyang mga anak.
Paghulagway pinaagi ni Doug Fakkel
Maora-ora ra kini og kasagaran nga proyekto sa pagserbisyo: magpundok og grupo sa mga sister sa Relief Society sa pag-organisar og mubo nga programa sa choir sa pasilidad diin ang mga pasyente magpaayo, bisan og walay usa gikan sa among ward ang pasyente didto.
Among nakita ang among kaugalingon nga nagdasok sa gamay nga kwarto uban sa siyam ka tigulang nga mga pasyente nga nag-atubang namo naglingkod sa ilang mga wheelchair. Daw blangko ang ilang mga panagway, walay ekspresyon. Init ug walay preskong hangin, ug naghunahuna ko, “Humanon na nato kini.”
Ako ang modumala sa musika, mao nga nagtalikod ko sa mga pasyente ug nagtutok sa programa. Sa among pagsugod, nakadungog ko sa usa ka pasyente nga nanawag og, “Mama, Mama,” samtang dunay lain nga namakpak ug nagsaba-saba. Mibati ko nga dili komportable, apan sa pipila ka minuto mahuman na mi ug mamauli.
Samtang nag-andam mi sa pagkanta sa katapusang himno, “How Great Thou Art” (Hymns, nu. 86), giimbitar namo ang mga pasyente ug medikal nga mga kawani sa pag-apil namo. Miatubang ko aron modumala sa tanan sa pagpanganta, ug niana nakita nako siya—gamay, nangunot, ubanon nga babaye nga nagsabak og daghang mga tisyu nga basa sa iyang mga luha.
Misinyas siya nako sa pagduol niya. Miduol ko, ug sa dihang mitikubo ko sa pagpaminaw, iyang gigunitan ang akong kamot. Ang iyang tibuok lawas nagkurog samtang mihung-hung siya, “Usa ko ka Santos sa Ulahing mga Adlaw. Nindot kaayo nga mianhi ang akong mga sister.”
Ang Espiritu mipuno sa akong kalag, ug miluhod ko tupad niya, mga luha miagas gikan sa akong mga mata. Giagbayan niya ako sa luya nga mga bukton ug mipikpik nako ingon og nakasabut siya sa akong emosyon. Ang tanan nagsugod sa pagpanganta sa himno, apan dili ko makalitok sa unang bersikulo.
Samtang ang mga pasyente ug mga kawani nanganta sa kahalangdon sa Dios, ang Espiritu mipuno sa kwarto, ug ang tanan natandog. Sa katapusan, nakakontrol ko sa akong pagbati ug miapil sa uban, sa pagpanganta.
Kon si Kristo moabut, uban sa singgit sa pagdayeg,
Ug dad-on ko, kalipay mipuno sa akong kasingkasing!
Dayon moyukbo sa mapainubsanong pagtahud
Ug diha mopahayag, “Akong Dios, pagkahalangdon nimo!”
Pagkahuman sa programa ang mga sister sa Relief Society nakig-istorya sa mga pasyente ug sa mga kawani. Ang ubanon nga sister misulti namo nga nagmagul-anon siya ug mibati nga gilibutan sa mga estranghero hangtud nga miabut mi. Wala kami makahibalo nga naa siya, apan ang Langitnong Amahan nahibalo.
Napahinumduman ko nga kining tanang mga tawo atong mga kaigsoonan, nga sila nagkinahanglan og gugma ug kahupayan, ug nga sa umaabut mahimong ako na sad ang anaa sa ilang lugar. Natandog ko nga nahimo kaming instrumento sa mahigugmaong Amahan, ug ako mapasalamaton nga ang among proyekto sa pagserbisyo mitudlo nako og gamhanan nga leksyon sa gugma.