Ang akong Kwarto alang sa Pagpaayo
Ang tagsulat nagpuyo sa Utah, USA.
Ang akong mama ang nagkasakit, apan ako nagkinahanglan usab nga mamaayo.
Background gilitratohan ni hxdbzyxy/iStock/Thinkstock
Sa 17 anyos pa ko nahibaloan sa akong mama nga siya dunay kanser sa totoy. Ang pagka-shock milukop sa akong pamilya ug mihatud nako sa pagluhod sa lawom nga pag-ampo. Mihilak ko hapit usa ka oras, nangutana sa Dios kon nganong gitugutan Niyang mahitabo kini ug kon moayo ba Siya sa akong mama. Ang kahupayan misugod sa pag-abut pipila ka adlaw dihang ang mga miyembro sa ward, kaparyentihan, mga higala, ug mga silingan nakadungog sa balita. Naa dayon sila aron motabang. Mga pagkaon miabut, mabinationg mga pulong ug buhat nahimo, kamahunahunaon ug simpatiya gihatag. Ang gugma nga among gibati gikan niini hilabihan.
Apan bisan kon nakadawat mi og daghang tabang, grabe ang akong depresyon. Wala na ko magsapayan kon unsay nahitabo nako. Mihunong ko sa pagbuhat sa butang nga akong ganahan. Mitapul ko ug wala nay pagtagad sa mga buluhaton, sa buluhaton sa eskwelahan, ug sa akong calling sa Simbahan. Akong nakita nga ang akong sitwasyon ug dugang responsibilidad usa ka dakong palas-anon. Akong gibati nga mabuhat ra nako ang tanan nga ako ra ug wala magkinahanglan og tabang sa uban.
Si Satanas naningkamot ilabi na gyud nako, giingnan ko nga kinahanglan kong mobati nga nabug-atan, nga ang Dios gusto nga dili ko malipay, ug nga dili ko espesyal. Subo nga, sa makadiyot nagtuo ko niini. Wala koy makita nga kahayag bisan asa. Dili nako makita ang akong kaugalingon nga usa ka anak sa Dios. Ang kalibug mibuta kanako, ug dili nako makita ang daghang panalangin. Dili gani ko motan-aw sa samin. Akong gibati ang kasakit ug kasubo.
Salamat na lang, usa ka suod nga higala migahin og daghang panahon sa pagtabang nako, ug gisuportahan sab ko sa akong mga igsoon. Mas bukas na ko ngadto sa akong mga ginikanan, kinsa usab nahimong mas bukas ngari nako. Apan naglisud gihapon ko.
Ang akong mama sa kasagaran mohupay nako kon magsubo ko. Kon bation nako nga wala nay paglaum ang tanan, kaanindot nga dunay makig-istorya nako ug motabang. Samtang gitambalan moanhi siya sa balay ug plansahon ang among mga sinina, mag-andam og pagkaon, ug motanyag og kahupayan ug tambag. Nahingangha ko giunsa niya sa paglahutay ang maong mga pagsulay ug gani sa walay paghinakog.
Dihang gihisgutan nako ang akong depresyon uban niya sa usa ka adlaw, giingnan ko niya nga dili tungod kay mihilak ko ug midawat nga nagkinahanglan ko og tabang nagpasabut nga huyang ko. Iya kong giatiman nga siya unta ang akong atimanon.
Human sa daghan niya nga pag-opera, ang akong mama diha sa kwarto alang sa pagpaayo. Nianang higayuna, di ko kapugong sa paghunahuna nga ako nagkinahanglan og kaugalingong kwarto alang sa pagpaayo. Wala akoy ideya kon asa nako sugdan ang proseso sa pagpaayo, apan kinahanglang may buhaton ko.
Mao nga akong gisugdan sa pagbag-o ang akong mga talento ug abilidad ingon man sa pagpalambo og bag-o. Nagluto ko ug nanglaba. Mas gidugangan nako ang akong lakaw aron may oras ko sa paghunahuna. Mokanta ko nga ako ra. Gidugangan nako ang pagtukar og clarinet ug piano ug mas maayo na kong motukar. Mibasa ko og mas daghang libro. Nagsugod ko nga maminaw og makabayaw nga musika. Gilibutan nako ang akong kaugalingon og mga tambag gikan sa mga lider sa Simbahan ug ubang bililhong mga kapanguhaan. Mas naduol ko sa Dios ug sa akong Manluluwas pinaagi sa personal nga pag-ampo, pagpuasa, ug pagtuon sa kasulatan.
Sa gihapon akong gibati nga temporaryo lang ang akong kalinaw. Lisud kadto sa dihang gusto kong magmalinawon sa ubang mga adlaw, ug hinoon kasubo ang akong gibati. Ang mga kausaban mas nagkalisud. Ingon og ang akong panaw alang sa kalinaw mao pay pagsugod.
Dayon miadto ko sa templo aron magpabunyag alang sa mga patay uban sa akong klase sa Young Women. Naghunahuna ko sa akong mga problema samtang didto ko sa templo ug nagpakli-pakli sa mga pahina sa akong mga kasulatan. Akong nakita nga nagbasa na ko bahin sa Manluluwas sa Isaias 53:4, “Sa pagkamatuod siya mipas-an sa atong mga kagul-anan, ug kasub-anan.”
Pipila ka minutos ang milabay, ang kalibug nga mibuta kanako ug misakit kanako sa hilabihan hingpit nga nawala. Ang Ginoo mibugto sa kangitngit ug sa nawalang paglaum sa akong kasingkasing ug hinoon gibilin ang kalinaw sa Espiritu. Akong gibati ang katin-awan ug kalipay nga nawala kanako sa dugayng panahon. Akong nakita ang daghang panalangin nga akong nadawat ug ang daghang nahimo sa uban ngari nako ug sa akong pamilya. Akong nakita nga mas nasuod ko sa akong pamilya, ug mga higala. Akong nakita ang akong kaugalingon nga usa ka tinuoray nga matahum nga anak sa Dios.
Didto sa templo nakita nako ang akong kwarto alang sa pagpaayo.
Sa paghinumdom niini nga kasinatian, akong nahibaloan nga karon mas mobati na ko sa uban ug manggiloy-on na sa mga tawo nga dili bulahan kay nako. Nasayud ko kon asa ko magpaayo. Ang labing lisud nga tuig sa akong kinabuhi nahimong labing nindot nga tuig sa akong kinabuhi.