Pagbati sa Espiritu didto sa Templo

Kathy Rossier, California, USA

Duna koy oportunidad nga makabisita sa akong anak nga si Callie didto sa Las Vegas, Nevada, USA, nga bag-o nilang gibalhinan uban sa iyang bana ug duha ka anak. Ang ward ni Callie sa udto pa ang simba, mao nga duna mi maayong panahon sa pagpangandam ug paghisgot sa pipila ka opsyon unsay buhaton human sa pagsimba. Tungod kay si Callie wala pa makahigayon sa pagbisita sa templo, mihukom mi nga moadto ug litratohan ang mga bata sa mga nataran sa templo.

Sama sa tanang mga templo, ang mga nataran sa Las Vegas Nevada Temple matahum ug maayong pagkaatiman uban sa matahum nga mga fountain ug mga bulak.

Human og basa sa istorya nga gisugilon ni Presidente Thomas S. Monson, si Callie gusto na kaayong modala sa iyang mga anak ngadto sa templo aron ila kining mahikap (tan-awa sa “Finding Peace,” Liahona, Mar. 2004, 5–6). Ang una niyang gibuhat mao ang pagpasabut ngadto sa iyang anak, nga si Stella sa kasagrado ug kaimportante sa templo.

Nasabtan ni Stella sama sa masabtan usab sa ubang mga batang tres anyos, ug giawhag namo siya sa paghikap sa templo. Gikuhaan namo og pipila ka litrato si Stella ug ang iyang tulo ka bulan nga manghud nga naghikap sa templo.

Sa dihang oras na sa pagbiya, nagpanuko si Stella sa pagbiya. Nagdahum mi nga nakasabut mi kon ngano; nalingaw siya sa matahum nga talan-awon ug sa walay duda mibati sa espiritu nga gibati sab namo.

Dihang napasakay na namo siya sa sakyanan ug gibaksan, nanglarga na dayon mi. Milingi ko, miwara-wara, ug giingnan si Stella, “Pag-babay sa templo.” Mitan-aw siya sa templo, miwara-wara, ug miingon, “Babay, templo. Babay, Lolo.” Wala ko kasiguro kon sakto ang akong nadungog gikan niya, apan dihang gilingi nako si Callie ug nakita nga puno sa luha ang iyang mga mata, nahibalo kong pareho ang among nadungog.

Ang apohan ni Stella—akong bana, si Tim—namatay upat ka tuig sa wala pa matawo si Stella. Sigurado nga nakakita si Stella og iyang mga litrato ug nakadungog sa pamilya nga maghisgot bahin niya, apan nianang adlawa wala namo siya mahisguti.

Sa pagkamatay ni Tim, usa ra ang among apo. Karon duna na mi 12, ug sa matag higayon nga sapwangon nako ang usa niadtong bililhong bag-ong natawo nga mga bata nga bag-o lang mibiya sa presensya sa atong Langitnong Amahan, gusto kong mangutana, “Nagkita ba mo sa imong lolo? Unsa ang iyang gitambag nimo?”

Ang akong pagpamatuod sa kasagrado sa mga templo nalig-on nianang adlawa. Tingali dili nato madala sa sulod ang atong gagmayng mga anak, apan mahimo nato silang dad-on didto sa pultahan ug tugutan silang makahikap sa mga pultahan diin mosulod ang dili maihap nga takus nga mga miyembro sa balay sa Ginoo.