Usa ka Kalag nga Nangamuyo
Ang tagsulat nagpuyo sa Missouri, USA.
Ingon og dili siya maayo nga tawo nga istoryahon. Medyo nahadlok ko, apan sa laing bahin gusto ko makig-istorya niya.
Mga paghulagway sa litrato pinaagi ni David Stoker
Duna koy oportunidad nga moserbisyo isip misyonaryo sa Catania, Italy. Usa ka higayon, dihay lisud nga panahon sa pagtrabaho. Dihay usa ka semana nga pulos pakyas ang tanan, ug kada adlaw usa ka pagtesting kon magpabilin ba namo ang positibo nga kinaiya, mopadayon sa pagpahiyom, ug mopadayon sa pagpaningkamot.
Usa ka gabii, determinado kami sa pag-usab sa dagan sa among paningkamot. Milibut mi sa usa ka parke duol sa among balay nakig-istorya sa mga tawo, ug nakita namo kini nga lalaki naglingkod sa lingkuranan nga nagduko iyang ulo ug dunay sigarilyo sa iyang ba-ba. Nagsinina siya og itom gikan sa ulo hangtud sa tiil ug nagsul-ob og hood sa iyang dako nga jacket ibabaw sa iyang ulo. Ingon og dili maayo nga tawo nga istoryahon. Mitan-aw ko niya, ang akong kompanyon mitan-aw kaniya, nagtinan-away kami sa usag usa, ug balik ngadto kaniya.
Si Elder Farley nangutana nako, “Nakaistorya na ba kita kaniya kaniadto?”
“Tingali nakaistorya na ta, tungod kay nagtuo gyud ko nga nakaila ko kaniya,” mitubag ko.
“Oo, ako sad,” miingon si Elder Farley.
Busa miduol mi kaniya. Medyo nahadlok ko tungod kay dili siya ang tawo nga kasagaran nakong istoryahon, apan sa laing bahin gusto ko nga makig-istorya niya.
“Maayong gabii, kumusta ka?” nangutana mi.
Mitan-aw siya nga morag nasuko, nga ingon og nagsulti, “Kinsay nagdisturbo sa akong pagpahulay!?” Dayon sa hinay nga tingog miingon siya, “Maayong gabii.” Nagpaila kami nga mga misyonaryo, ug dali siyang misulti namo nga siya dili motuo og Ginoo ug wala motuo og bisan unsa. Nangutana kami niya kon ngano, nga sa akong pagtuo nakapasurprisa niya.
“Ahh, tungod kay namatay ang akong mama, papa, igsoong babaye, ug pag-umangkon silang tanan sa samang bulan, ug nagpuyo ko sa terible, mingaw nga kinabuhi tungod niini. Ang relihiyon walay nahimo apan nakapagrabe hinoon niini ngari nako.”
Nangutana kami niya kon nakahibalo ba siya asa ang iyang mga minahal.
“Sa sementeryo sa Catania, diin sila dugay na didto,” mitubag siya.
Gipasabut namo niya ang kalibutan sa espiritu ug ang Pagkabanhaw. Gisultihan namo siya nga karon kita dunay espiritu ug lawas, ug nga ang kamatayon usa ra ka temporaryong panagbulag tali sa espiritu ug lawas. Gisultihan namo siya nga ang mga miyembro sa iyang pamilya naghulat lamang kaniya hangtud silang tanan magkahiusa uban sa ilang mga lawas ug magpuyo sa kahangturan.
Mitan-aw siya namo, naglibug, ug miingon, “Wala koy nasabtan bisan unsa niana. Mahimo bang balikon ninyo ang tanan?”
Mao nga gibalik namo ang tanan. Dayon giisa niya ang iyang kilay sa kalibug ug miingon, “Hulat, ako usa ka espiritu ug usa ka lawas? Ug ang akong pamilya naghulat lang kanako ug nagkat-on karon?”
Gibasahan namo siya og pipila ka mga kasulatan gikan sa Alma 40 ug ubang mga kapitulo, ug mitan-aw siya namo ug nangutana, “Nganong wala ko makadungog niini kaniadto?”
Wala ko magtuo nga makasugat ko og tawo nga mas tinud-anay nga mapainubsanon sa akong kinabuhi. Kini nga tawo dugay na kaayong nawala, naglibog pag-ayo, nagmagul-anon pag-ayo. Naminaw siya sa tanan nga among gisulti, nagsulti namo nga gamay ra kaayo ang iyang nasabtan niini tungod kay wala siya sukad makadungog niini kaniadto, apan gusto siya sa tanan.
Gitudloan namo siya kon unsaon nga makakuha og tubag pinaagi sa pag-ampo. Wala na siya makaampo sulod sa 30 ka tuig, ug ang katapusang higayon nga siya nakaampo sa simbahan niadtong bata pa siya. Human kami maghisgot sa mga tubag gikan sa Espiritu, nangutana siya namo unsay timailhan nga mobati sa Espiritu. Tungod kay mahimong lahi kini alang sa tanan, gipakigbahin namo unsay bation alang namo. Gisultihan nako siya nga alang nako sama kini sa paggakos sa imong mama nga dugay na kaayo nga wala nimo makita. Gibati nako nga mosaad kaniya nga siya mobati sa samang butang, usa ka pagbati sama sa paggakos sa iyang mama nga dugay na kaayong nawala sa iyang kinabuhi.
Mihangyo kami kaniya kon makaampo ba kami uban niya. Naglibug gayud siya pag-ayo ug nangutana, “Karon? Dinhi, sa parke?”
“Makaampo kita bisan kanus-a, bisan asa sa atong gusto,” giingnan nako siya. “Ang Dios gusto nga maminaw kanato, ug Siya gusto gyud nga maminaw kanimo tungod kay wala na Siya makadungog nimo sa dugay nang panahon.”
Wala siya sukad makadungog kaniadto og pag-ampo nga dili memoryado nga pag-ampo ngadto sa usa ka santos, mao nga madasigon kaayo siya nga makasabut unsaon sa pag-ampo. Giduko namo ang among ulo, ug ang akong kompanyon ang nag-ampo alang sa among bag-ong higala, nga si Alfio, ug mihangyo og mga panalangin, tabang, ug kahupayan alang kaniya. Mihangyo siya alang ni Alfio nga mobati sa tubag nga ang iyang pamilya ok ra ug nga dunay Dios. Nahuman ang among pag-ampo, ug si Alfio mitan-aw namo uban sa katingala.
“Kinahanglan kong mosulti ninyo og usa ka butang,” miingon siya. “Dili ako ang tawo nga mamakak, ilabi na mahitungod sa butang sama niini. Akong gibati nga daw gigakos ako og hugot sa akong inahan. Wala na ako magaksi ni bisan kinsa sa dugay na kaayong panahon. Nindot kaayo kadto nga pagbati. Gusto ko nga masayud unsaon nako nga mobati niana pag-usab kay gusto ko og dugang pa nga paggakos sama niana.”
Pagkasunod adlaw nagkita kami pag-usab. Naglingkod si Alfio tupad namo sa samang lingkuranan ug miingon, “Elders, sa akong tibuok kinabuhi ako naglakaw nga nagsul-ob sa akong hood ug ang akong ulo giduko, nagtutok sa yuta. Wala gayud ako sukad maglakaw nga wala magduko. Sukad niana nga pag-ampo, naglakaw na ko nga wala magduko, ug nagtan-aw sa tanan. Kini nga kalibutan matahum.”
Dili ikatingala, nagpadayon kami sa pagtudlo ni Alfio sa pagdala og dugang nga mga gakos, dugang nga kahayag, ug dugang nga pagtan-aw sa iyang kinabuhi. Ang makahadlok nga tawo sa lingkuranan nga ingon og masilag namo sa tinuod usa ka kalag nga nangamuyo, nagpakilooy nga mobati pag-usab sa gugma sa iyang Langitnong Amahan.